(Minghui.org) حزب کمونیست چین در جریان آزار و شکنجه تمرین مدیتیشن فالون گونگ، از نفوذ خود استفاده کرده تا بسیاری از دولت‌ها و رسانه‌های خارجی را برای بیش از دو دهه، به سکوت متقاعد کند. وقتی جوامع غربی از موارد نقض حقوق بشر به‌دست ح.ک.چ در جریان کشتار میدان تیان‌آنمن، تبت و شین‌جیانگ انتقاد می‌کنند، رژیم نیز به انتقاد آن‌ها اعتراض می‌کند، اما برای ساکت کردن این انتقادات، به همان سطح از اقدامات پشت‌پرده متوسل نمی‌شود.
ترِوِر لودون، ستون‌نویس و کارشناس در زمینه تمامیت‌خواهی کمونیستی، اظهار داشت که رسانه‌های غربی می‌دانند که انتقاد از نقض حقوق بشر در مناطق دورافتاده‌ای مانند تبت و شین‌جیانگ نسبتاً «ایمن» است و حمایت آن‌ها از حقوق بشر را نشان می‌دهد. ح.ک.چ درباره این مناطق کمتر نگران است، زیرا آن‌ها تأثیر چندانی در بخش وسیعی از چین ندارند. اما ازآنجاکه فالون گونگ ریشه در فرهنگ سنتی چین دارد، تأثیر توجه رسانه‌ای بر آن بسیار زیاد خواهد بود. رسانه‌های غربی اغلب از اشاره به فالون گونگ اجتناب می‌کنند، زیرا می‌دانند که این کار خشم ح.ک.چ را برمی‌انگیزد.
ح.ک.چ برای نمایش «ادغام بین‌المللی» خود، به برخی رسانه‌ها مانند آسوشیتدپرس، نیویورک تایمز، واشنگتن پست و فایننشال تایمز اجازه داد که به‌عنوان بخشی از سیاست «جبهه متحد» حزب، به‌صورت آنلاین در چین قابل‌دسترسی و مشاهده باشند. اما گزارش‌های این رسانه‌ها درباره حقوق بشر در چین؛ بدون توجه به اینکه چقدر جزئی هستند؛ ح.ک.چ را نگران کرد، به‌طوری‌که رژیم بار دیگر این وب‌سایت‌ها را در چین مسدود کرد. وب‌سایت Minghui.org که مستقیماً درباره فالون گونگ و آزار و شکنجه در چین گزارش می‌دهد، همیشه در چین به‌شدت مسدود شده و هدف حملات سایبری قرار گرفته است. اگر Minghui.org برای عموم مردم چین قابل‌دسترس بود، ماهیت واقعی حزب آشکار می‌شد و سقوط آن اجتناب‌ناپذیر بود.
«حاکمیت قانون» یک فریب کامل است
ح.ک.چ مدعی است که کشور را براساس قانون اداره می‌کند، اما واقعیتی که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین با آن روبرو هستند کاملاً برخلاف این ادعاست. در گذشته، تمرین‌کنندگان اغلب، گاهی برای سال‌ها، بدون محاکمه در اردوگاه‌های کار اجباری بازداشت می‌شدند. پس از انحلال سیستم اردوگاه‌های کار اجباری در چین، آن روند معمول به صدور احکام زندان برای تمرین‌کنندگان، اغلب با مجازات‌های ازپیش‌تعیین‌شده، تغییر یافت.
جیانگ زِمین، رهبر پیشین ح.ک.چ، برای اجرای این آزار و شکنجه سراسری و نظام‌مند، یک نهاد فراقانونی به نام اداره ۶۱۰را تأسیس کرد که نام آن برگرفته از تاریخ تأسیسش در ۱۰ژوئن۱۹۹۹ است. عوامل اداره 610 که در تمامی سطوح حکومت چین نفوذ دارند، اغلب مدت محکومیت یک تمرین‌کننده را پس از دستگیری‌اش تعیین می‌کنند؛ سه، پنج، هفت سال یا حتی بیشتر؛ و این دستور را به‌صورت شفاهی به دادگاه ابلاغ می‌کنند. آن‌ها این روش را انتخاب کردند، زیرا اسناد، ایمیل‌ها یا سایر کانال‌های ارتباطی یک ردپای مکتوب به‌جا می‌گذارند.
«مدارکی» که نمی‌تواند آشکار شود
در یک نمونه، آقای گوان چِنگلین، ساکن ۷۰ساله شهرستان فاکو در استان لائونینگ، به‌دلیل توزیع اطلاعات درباره فالون گونگ در ۳۰ژوئیه۲۰۲۴ دستگیر شد. هنگامی که پلیس در جلسه دادرسی در دادگاه شین‌مین مدرکی ارائه داد، آقای گوان درخواست کرد که ویدئو نشان داده شود. اما قاضی کُنگ شیانگ‌لای و سایر مقامات دادگاه این درخواست را رد کردند و با بهانه‌های مختلف از انجام بررسی متقابل امتناع کردند.
استفاده از مدرک برای تعیین جرم، یک گام اساسی در تصمیم‌گیری‌های دادگاه در سراسر جهان است. این روند اغلب نیازمند بررسی دقیق و ارزیابی حرفه‌ای مدارک پیش از رسیدن به یک نتیجه یا صدور حکم است. اما در چین کمونیستی، مقامات اغلب صرفاً به برخی مطالب تصادفی به‌عنوان «مدرک» استناد می‌کنند تا برای تمرین‌کنندگان پرونده‌سازی کنند.
این «مدارک» معمولاً شامل مطالب اطلاع‌رسانی‌ای است که تمرین‌کنندگان در اختیار عموم قرار می‌دهند. این جزوات توضیح می‌دهند که هیچ قانونی در چین فالون گونگ را ممنوع نکرده است و همچنین شامل داستان‌های سنتی چینی هستند که مردم را به پیروی از ارزش‌های اخلاقی سنتی ترغیب می‌کنند. قضات می‌دانند که چنین مطالبی «مدرک» معتبری برای محکوم کردن تمرین‌کنندگان نیست، بنابراین از نمایش آن‌ها جلوگیری می‌کنند.
بی‌اعتنایی آشکار به قانون
ساختارها و نهادهای سیستم قضایی ح.ک.چ برای افراد خارج از چین توهمی ایجاد می‌کنند و آن‌ها ممکن است به‌اشتباه فکر کنند که سیستم حقوقی ح.ک.چ مشابه سیستم‌های قضایی سایر کشورهاست. در عمل، دستورات سیاسی رژیم تعیین‌کننده نهایی هستند.
«با من درباره قوانین صحبت نکن؛ ما به قوانین اهمیتی نمی‌دهیم.» این سخنان لیو، یکی از اعضای کمیته امور سیاسی و حقوقی(PLAC) در شهر شی‌چانگ (استان سیچوآن) است.
«ما واقعاً از قوانین پیروی نمی‌کنیم.» این را شی شی‌نونگ، مأمور اداره ۶۱۰ در شهر چنگدو (استان سیچوآن) گفته است.
«کتک زدن [تمرین‌کنندگان] تا سرحد مرگ، خودکشی در نظر گرفته می‌شود… [اجساد را] مستقیماً بدون بررسی هویت برای سوزاندن [بفرستید].» این دستور را جیانگ زِمین، رهبر سابق ح.ک.چ، هنگام آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ صادر کرد.
در چنین فضایی، مقامات هنگام برخورد با فالون گونگ، آشکارا قوانین را نادیده می‌گیرند و ادعا می‌کنند که این یک مسئله سیاسی است یا اینکه صرفاً از دستورات مقامات بالاتر پیروی می‌کنند.
آزمونی برای وجدان
آزار و شکنجه فالون گونگ از هیچ زاویه‌ای قابل‌توجیه نیست. تمرین‌کنندگان چه در شهرهای بزرگ، چه در بخش‌های کوچک یا روستاها، اصول راهنمای فالون گونگ یعنی حقیقت، نیکخواهی و بردباری را دنبال می‌کنند تا سلامت خود را بهبود بخشند و انسان‌های بهتری شوند. آن‌ها با وجود آزار و شکنجه شدید در طول ۲۶ سال گذشته، همچنان صلح‌جو باقی می‌مانند و صرفاً می‌خواهند از حق اساسی خود برای تمرین آزادانه باورشان برخوردار باشند.
اما ح.ک.چ همچنان به آزار و شکنجه فالون گونگ ادامه می‌دهد و حتی از تجارت به‌عنوان ابزاری برای خاموش کردن انتقادات خارج از کشور استفاده کرده است. این جریان، آزار و شکنجه فالون گونگ را؛ نه‌تنها برای حزب کمونیست چین بلکه همچنین برای دولت‌ها و رسانه‌های غربی؛ به یک محک تبدیل می‌کند. اینکه آیا هر فرد می‌تواند ارزش‌های جهانی بشر را فراتر از منافع مالی و اهداف سیاسی قرار دهد، میزان وفاداری او به وجدانش را آشکار می‌کند.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
