مواجهه با تنهایی به‌آرامی

(Minghui.org) تنهایی محنتی واقعاً بزرگ در تزکیه است. در گذشته، همیشه احساس می‌کردم که این محنت خیلی بزرگ است و مواجهه با تنهایی برایم بسیار سخت بود. جرئت نداشتم به آن نگاه کنم، بنابراین نمی‌توانستم بر این محنت غلبه کنم. فقط زمانی که پلیس درِ خانه‌ام را زد، فهمیدم که این محنت چیست.

پس از اینکه به‌خاطر ایمانم به فالون دافا، به‌طور غیرقانونی زندانی شدم، در سال 2011 به خانه بازگشتم. افرادی که به‌عنوان مخبر عمل می‌کردند به خانواده‌ام گفتند: «این شخص [که به من اشاره می‌کرد] نباید در خانه بماند، همه ما را به دردسر می‌اندازد.» بنابراین در تمام این سال‌ها پیش خانواده‌ام نمانده‌ام و پلیس و مخبرین هم به دنبال من نبوده‌اند.

در سال 2024، یک مأمور پلیس چند بار با من تماس گرفت و از من خواست که برای گرفتن عکس، به اداره پلیس بروم، اما با آن‌ها همکاری نکردم. در پایان آن سال، مأموران پلیس درِ خانه‌ام را زدند (احتمالاً ازطریق ردیابی موقعیت مکانیِ تلفن همراه، مرا پیدا کردند) تا از من عکس بگیرند.

من مطالب روشنگری حقیقت درباره دافا را در خانه داشتم، بنابراین در را باز نکردم. علاوه‌بر این، ما نباید به‌هرحال با شیطان همکاری کنیم. اما دیدم اولین فکری که به ذهنم خطور کرد ترس بود. نمی‌توانستم مشخص کنم که چه موضوع اساسی‌ای باعث این ترس شده است، اما دو روز بعد فهمیدم که به‌دلیل وابستگی به راحتی می‌ترسم. این وابستگی به این شکل نمایش داده می‌شد که برای مبارزه با تنهایی، فیلم‌های تلفن همراه و تلویزیون را تماشا می‌کردم.

بعد از فهمیدن این موضوع، موبایل و تلویزیون را خاموش کردم و کم‌کم ذهنم آرام شد. همچنین کم‌کم از این وابستگی‌ها رها شدم. بعد از آن، وقتی تمرینات را انجام می‌دادم می‌توانستم آرام باشم. اگرچه نمی‌توانستم وارد حالتی حاکی از آرامش عمیق شوم، اما واقعاً می‌توانستم وارد حالتی آرام شوم. همچنین می‌توانستم در هنگام فرستادن افکار درست، وارد یک حالت آرام شوم و می‌توانستم در نیمه‌شب، از رختخواب بیرون بیایم تا افکار درست بفرستم.

امسال توانستم اجرای شن یون را درک کنم. در گذشته، فقط احساس می‌کردم که اجرا بسیار عالی است، اما امسال فهمیدم که شن یون درحال اجرای چیزهایی از تاریخ چین است، فرهنگی که توسط موجودات خدایی و از منظر نجات موجودات ذی‌شعور و نیک‌خواهی؛ نیک‌خواهی استاد و مریدان دافا؛ منتقل شده است.

از خودم پرسیدم که آیا می‌توانم به‌طور کامل تماشای فیلم‌ها را در تلفن همراه و تلویزیونم کنار بگذارم؟ حتی اگر آزار و اذیتی وجود نمی‌داشت، دیگر آن‌ها را تماشا نمی‌کردم. در طول این روند، همچنین متوجه شدم: «چرا یک تزکیه‌کننده باید به تماشای چیزهای عادی ادامه دهد؟»

استاد بیان کردند:

«به‌طور آرام تزکیه کردن در تنهایی‌ِ خالی از امید، قادر نبودن به دیدن امید، از همه سخت‌تر است.» («آموزش فا در کنفرانس فای بین المللی نیویورک بزرگ 2009»، آموزش فا در کنفرانس جلد نهم)

آنچه درحال‌حاضر درک می‌کنم این است که می‌توانم تنهایی را بپذیرم. می‌توانم به‌جای ردکردن، با آن روبرو شوم. می‌توانم خودم را قدم به قدم تزکیه کنم و کارها را به‌تنهایی انجام دهم. ازآنجاکه تنهایی محنتی است که همه باید بر آن غلبه کنند، این گامی است که همه باید در مسیر تزکیه خود بردارند. در این صورت، باید مسیر تزکیه‌ام را با رویارویی با آن، به‌جای ترسیدن از آن، اصلاح کنم. این همچنین شامل توانایی من برای تحمل سختی‌ها می‌شود.

مقالاتی که در آن‌ها تزکیه‌کنندگان درک خود را به اشتراک می‌گذارند، معمولاً براساس وضعیت تزکیه‌شان، ادراک یک فرد را در زمانی مشخص منعکس می‌کنند، و با هدف امکان ارتقای متقابل ارائه می‌شوند.