(Minghui.org) بلیز پاسکال، ریاضیدان و فیلسوف فرانسوی، گفته است: «در ایمان، برای کسانی که میخواهند باور کنند نور کافی وجود دارد و برای افراد کوری که نمیخواهند باور کنند سایههای کافی وجود دارد.» برای من، دادخواهی مسالمتآمیز تمرینکنندگان فالون گونگ در پکن در ۲۵آوریل۱۹۹۹، یکی از نمونههای چنین مفهومی است.
تنها چند سال پس از معرفی فالون گونگ به عموم در سال ۱۹۹۲، این تمرین ذهن و جسم حدود ۱۰۰میلیون نفر را بهبود بخشید. اما حزب کمونیست چین با سابقهای از بیرحمی و دروغپردازی نمیتوانست تحمل کند که افراد بسیار زیادی از خط حزب منحرف شوند. وقتی دهها تمرینکننده بیگناه در شهر تیانجین دستگیر شدند، سایر تمرینکنندگان به پکن رفتند و در ۲۵آوریل۱۹۹۹، بهصورت مسالمتآمیز در مقابل دفتر مرکزی استیناف شورای کشور تجمع کردند.
این تمرینکنندگان با خشونت حزب کمونیست چین آشنا بودند. بسیاری از آنها قربانی یا شاهد کمپینهای سیاسی حزب، همچون جنبش ضدراستگرایان و انقلاب فرهنگی بودند. کشتار میدان تیانآنمن در ۱۰ سال قبل، هنوز در ذهن بسیاری تازه بود. اما آنها متزلزل نشدند. آنها به اصول حقیقت، نیکخواهی، بردباری باور داشتند و میدانستند که عدالت درنهایت پیروز خواهد شد.
ایستادگی برای چیزی که حقیقت است
اما رژیم تمامیتخواه ح.ک.چ به اینجا بسنده نکرد. آن سه ماه بعد، سرکوبی نظاممند را در سراسر کشور علیه فالون گونگ آغاز کرد. بسیاری از تمرینکنندگان، بهدلیل ایمانشان دستگیر، بازداشت و شکنجه شدند. ح.ک.چ مانند کمپینهای سیاسی پیشین، دروغهای بیشماری سر هم کرد تا به فالون گونگ افترا بزند. حزب با انتساب افراد دارای اختلالات روانی بهعنوان «تمرینکننده فالون گونگ»، به بدنام کردن این تمرین معنوی پرداخت.
خانم ژائو یومین، که اکنون در استرالیا زندگی میکند، گفت ازآنجاکه ح.ک.چ رسانههای خبری را کنترل میکرد، تمرینکنندگان ناچار بودند بار دیگر دادخواهی کنند و حقایق را بگویند. او مانند بسیاری از تمرینکنندگان دیگر، میدانست که این آزار و شکنجه نادرست است و احساس تعهد میکرد که حقیقت را دربارهٔ فالون گونگ به مردم بگوید. به همین دلیل، پس از آغاز آزار و شکنجه، شش بار برای دادخواهی به میدان تیانآنمن رفت: ۲۸اکتبر۱۹۹۹ و پنج بار در سال ۲۰۰۰ (۴فوریه، ۲۵ژوئن، ۱۹ژوئیه، ۱اکتبر و ۶اکتبر).
ایستادن برای وجدان، شجاعت میطلبد. خانم ژائو گفت: «هر بار که به میدان تیانآنمن میرفتم، حس میکردم وابستگیام به زندگی و ترس از مرگ را رها میکنم.»
او تنها نبود. بنا بر آمار ناقصی که وبسایت Minghui گردآوری کرده، بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۱، حدود ۱۰۰هزار تا ۱۵۰هزار تمرینکننده برای بیان حقایق و سخنگفتن از قلبشان، به میدان تیانآنمن رفتند. تعداد واقعی ممکن است بیشتر بوده باشد.
بهگزارش شبکه سیانان در آن زمان، تمرینکنندگان بهصورت انفرادی یا گروهی، یکی پس از دیگری، ظاهر میشدند، درحالیکه بنر یا پلاکاردهایی در دست داشتند یا نگرانیهای خود را بیان میکردند، اما پلیس بهسرعت آنها را دستگیر میکرد و با خود میبرد. اما طولی نمیکشید که در گوشهای دیگر از میدان، فرد یا گروه دیگری ظاهر میشدند.
خبرگزاری فرانسه (AFP) در مقالهای با عنوان «چین از شکست در سرکوب فالونگونگ وحشتزده است» بهتاریخ ۲۲ژانویه۲۰۰۱ گزارش داد: «این جنبش معنوی بهمدت ۱۸ ماه با یورشی همهجانبه مواجه بوده و بهرغم سرکوب خشونتبار اعتراضات مسالمتآمیزش، هنوز صدها نفر از پیروانش برای گرامیداشت تاریخهای مهم، در میدان تیانآنمنِ پکن گرد هم میآیند.»
بر پایهٔ این گزارش، تا آن زمان حدود ۱۰هزار تمرینکننده به اردوگاههای کار اجباری فرستاده شده بودند، درحالیکه هر بار حدود ۵۰هزار نفر بازداشت میشدند. اما تمرینکنندگان تسلیم نشدند، و حتی در میان رهبری حزب کمونیست چین نیز دربارهٔ این موضوع اختلافنظر وجود داشت.
تبلیغات نفرتپراکنی تشدید میشود
درست یک روز پس از گزارش خبرگزاری فرانسه، حزب کمونیست چین حقه بزرگ دیگری را برای بدنامکردن فالون گونگ به نمایش درآورد: حادثه صحنهسازیشده خودسوزی در میدان تیانآنمن. گرچه این توطئه فجیع و تکاندهنده بود، اما کاملاً بیسابقه نبود. نزدیک به ۲۰۰۰ سال پیش، نرون امپراتور روم در سال ۶۴ پس از میلاد، ساختمانها را به آتش کشید و مسیحیان را برای این آتشسوزی عمدی مقصر جلوه داد تا بهانهای برای آزار و شکنجه آنها داشته باشد.
ح.ک.چ که کنترل شدیدی بر رسانهها و سایر کانالهای ارتباطی دارد، بسیار فراتر رفت. دو ساعت پس از وقوع این «حادثه» در ۲۳ژانویه۲۰۰۱، خبرگزاری شینهوا آن را بهصورت جهانی، به زبانهای چینی و انگلیسی گزارش داد و ادعا کرد که پنج تمرینکننده فالون گونگ در میدان تیانآنمن خود را آتش زدند. این حقه و دروغهای پیرو آن بارها ازطریق رسانهها، کتابهای درسی، آثار ادبی و برنامههای سرگرمی منتشر شد و مردم را گمراه کرد و نفرت علیه فالون گونگ را برانگیخت.
بررسی دقیق گزارشهای تلویزیون دولتی چین (CCTV) دربارهٔ این «حادثه»، تناقضات فراوانی را آشکار کرد. واشنگتن پست در مقالهای با عنوان «آتش انسانی راز چینی را شعلهور میکند» در فوریهٔ ۲۰۰۱، گزارش داد که اول از همه، اینکه «قربانی» نوجوان لیو سییینگ در مصاحبهای، چهار روز پس از عمل جراحی تراکستومیاش، توانست صحبت کند و آواز بخواند، که از نظر پزشکی غیرممکن است. دوم اینکه خبرنگاری به زادگاه «قربانی» مدعیشده دیگر، لیو چونلینگ، رفت، اما هیچکس خبر نداشت او هرگز فالون گونگ را تمرین کرده باشد.
سوم، حتی اگرچه شرکتکنندهٔ دیگر یعنی وانگ جیندونگ سراسر بدنش سوخته بود، بطری پلاستیکی اسپرایتِ حاوی بنزین که جلو او قرار داشت، کاملاً سالم مانده بود. همچنین در فیلمبرداریها، نماهای بلند و متوسط با دوربینهایی با ثبات بالا دیده میشد، که امکانپذیر نبود، مگر آنکه تیم فیلمبرداری از پیش در محل حضور میداشت. با توجه به سانسور شدید ح.ک.چ، معمولاً گزارش رویدادهای خبری روزها زمان میبرد. اما شینهوا توانست در کمتر از دو ساعت، گزارشهایی را درباره این «حادثه اضطراری»، هم به چینی و هم به انگلیسی، منتشر کند؛ موضوعی که بیسابقه و بهشدت مشکوک بود.
درواقع آموزههای فالون گونگ بهصراحت هرگونه کشتن و خودکشی را ممنوع میداند. این تبلیغات نفرتپراکنی، بهطور کامل و روشن، توسط حزب کمونیست چین برای بدنامکردن فالون گونگ ساخته شد. متأسفانه بسیاری از مردم، فریب این دروغها را خوردند و موضع مخالفت با تمرینکنندگان را اتخاذ کردند.
دادخواهی مسالمتآمیز در سال ۱۹۹۹ چه چیزی به ما میگوید
وقتی در ژوئیه۱۹۹۹، جیانگ زمین، رهبر سابق ح.ک.چ، آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد، ادعا کرد که این روش ظرف سه ماه نابود خواهد شد. اما او و پیروانش پس از ۱۸ ماه، بدون هیچ پیشرفتی، دروغهای بیشتری ساختند، مانند همان حقه فوقالذکر، تا نفرت عمومی علیه این تمرین را تحریک و سرکوبش را تشدید کنند. بهرغم گذشت ۲۶ سال، تمرینکنندگان فالون گونگ همچنان به ایمان خود پایبند ماندهاند. چرا؟
زیرا فالون گونگ یک جنبش سیاسی نیست. تمرینکنندگان فقط میخواهند انسانهایی سالم و با ارزشهای اخلاقی والا باشند. آنها امید این جهان هستند. به همین دلیل، رژیم تمامیتخواه ح.ک.چ نه در گذشته موفق شد و نه در آینده موفق خواهد شد.
از سال ۱۹۹۹ تاکنون، آموزههای فالون گونگ به بیش از ۵۰ زبان ترجمه شده و تمرینکنندگان از بیش از ۱۰۰ کشور در سراسر جهان را به خود جذب کرده است. آنها، مانند تمرینکنندگان در چین، ارزشهای جهانی «حقیقت، نیکخواهی، بردباری» را گرامی میدارند و از این روش سود بردهاند.
آزار و شکنجه مستمر، همراه با عملکرد ح.ک.چ در جریان همهگیری، به مردم نشان داده که این رژیم واقعاً تا چه اندازه شرور است. بیرحمی این رژیم باعث شده نزدیک به ۴۵۰میلیون چینی از حزب کمونیست و سازمانهای وابسته به آن مانند حزب، لیگ جوانان و پیشگامان جوان، کنارهگیری کنند.
برای من، دادخواهی مسالمتآمیز سال ۱۹۹۹ یک زنگ بیدارباش بود. کسانی که از ح.ک.چ اعلام جدایی کردهاند، آیندهای روشن را برای خود برگزیدهاند. بدون توجه به اینکه نیروهای شیطانی ممکن است چقدر قدرتمند بهنظر برسند یا چند نفر به صف آنها پیوسته باشند، اصول کیهانی درنهایت هر فرد را بابت اعمالش پاسخگو خواهند کرد.
کپیرایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.