(Minghui.org) دوازده سال پس از آنکه حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) طرح ابتکار کمربند و جاده (BRI) خود را برای ترویج ایدئولوژی و نفوذ اقتصادی خود در مقیاس جهانی اجرا کرد، واقعیت تلخ «مزیت پایین‌بودن استانداردهای حقوق بشری» برای ح.ک.چ آشکار شده است.
حوادث ناشی از ابتکار کمربند و جاده
میانمار در نقطه تلاقی «کریدور اقتصادی چین- هندوچین» و «کریدور اقتصادی بنگلادش-چین-هند-میانمار» قرار دارد. تایلند نیز در یک موقعیت راهبردی مهم قرار گرفته است. از زمانی که ح.ک.چ در سال ۲۰۱۳، طرح ابتکار کمربند و جاده را پیشنهاد داد، چین و تایلند همکاری نزدیکی داشته‌اند. به‌گفته ح.ک.چ، تا سال ۲۰۲۳، تقریباً ۷۰۰ شرکت چینی در تایلند سرمایه‌گذاری کرده بودند.
در ۲۸مارس۲۰۲۵، زلزله‌ای به بزرگی ۷٫۷ ریشتر میانمار را لرزاند و تایلند را نیز تحت تأثیر قرار داد. ساختمان جدید دیوان محاسبات ملی تایلند به‌طور مشترک توسط تایلند و گروه مهندسی دهم راه‌آهن چین ساخته شد، درحالی‌که این گروه مهندسی دهم مسئولیت ساخت‌وساز کلی را بر عهده داشت. این ساختمان در مرکز زلزله فرو ریخت، درحالی‌که در این حادثه سه کارگر کشته شدند و ۴۳ نفر در ویرانه‌ها گیر کردند. سازه اصلی ساختمان در سال گذشته تکمیل شده بود، به این معنی که اسکلت ساختمان آماده شد. این تنها ساختمان مرتفعی بود که در طول زلزله ۲۸مارس، در بانکوک (تایلند) فرو ریخت.
در اروپا، صربستان (در شبه‌جزیره بالکان) همکاری فعالی با طرح کمربند و جاده داشت. در ۱نوامبر۲۰۲۴، سقف ایستگاه راه‌آهن نووی ساد در شمال صربستان فرو ریخت و دست‌کم ۱۴ نفر جان باختند. این پروژه به‌طور مشترک توسط راه‌آهن چین و شرکت ساخت‌وساز ارتباطات چین تکمیل شده بود.
با حرکت به‌سمت جنوب، در آفریقا، کنیا کانالی مهم است که ابتکار کمربند و جاده ازطریق آن وارد این منطقه شد و کشوری است که همکاری چین و آفریقا در ابتکار کمربند و جاده، در آن به نمایش گذاشته شده است. در ۲۶ژوئن۲۰۱۷، پل سیگیری در کنیا فرو ریخت و دست‌کم ۲۷ نفر مجروح شدند. این پروژه توسط گروه اداره دهم راه‌آهن چین ساخته شد.
این رشته حوادث پیامدهای همکاری با ح.ک.چ را نشان می‌دهد. چنین ساخت‌وسازهای بی‌کیفیتی که در چین اغلب به «پسماندهای توفو» (یک اصطلاح تحقیرآمیز و کنایه‌آمیز است که برای اشاره به ساخت‌وسازهای بی‌کیفیت، غیراستاندارد و ناایمن استفاده می‌شود) معروف است، نه‌تنها به مردم چین، بلکه به مردم سایر کشورها نیز آسیب رسانده است.
«روند مُسری فساد»
ژنگ گانگ که در سال ۲۰۱۷، در ساخت یک بزرگراه ۲۸کیلومتری در بخش رشوئی در شهرستان روچنگ (استان هونان در چین) شرکت داشت، پس از ترک چین و مهاجرت به ایالات متحده، جزئیاتی را فاش کرد. به‌منظور جلوگیری از سیلاب‌های ناگهانی، در ابتدا برنامه‌ریزی شده بود که از دو لوله زهکشی بتنی استاندارد به طول دو متر استفاده شود. اما واحد ساخت‌وساز ریسک کرد و این لوله‌ها را با چهار لوله نازک‌تر ۶۰سانتی‌متری جایگزین کرد. منطقه دچار سیلاب ناگهانی شد و بزرگراه به‌سرعت تخلیه نشد و بیش از دو متر آب در جاده جمع شد. وقتی دو خودرو از آنجا عبور می‌کردند، به داخل آب افتادند و هر دو راننده جان باختند.
چرا لوله‌های عریض با لوله‌های باریک جایگزین شدند؟ ژنگ گفت که مقامات در تمامی سطوح، رشوه می‌گرفتند و تقریباً هر اداره‌ای برای پیشبرد پروژه، خواهان حق‌السهم بود. پس از وقوع این حادثه، مقامات عالی‌رتبه دستوراتی برای پنهان کردن این موضوع صادر کردند.
ژنگ که ۳۰ سال در بخش ساخت‌وساز فعالیت داشت، با استانداردهای مهندسی آشناست. بودجه این پروژه ساخت بزرگراه ۱۲۰میلیون یوان بود، اما پس از اتمام، هزینه آن ۲۷۰ میلیون یوان اعلام شد که ۱۵۰ میلیون یوان از این مبلغ اختلاس شده بود. مبلغ اختلاس‌شده حتی از هزینه واقعی پروژه بیشتر بود. این نوع فساد در چین، چیزی کاملاً رایج است.
ژنگ گفت: «برخی از همکاران و دوستان من، در پروژه‌های ابتکار کمربند و جاده (BRI) کار می‌کردند.BRI درحال صادر کردن کلاهبرداری چین، کالاهای بی‌کیفیت و فساد چین به کشورهای خارجی است. اغراق نیست اگر بگوییم که BRI یک روند مسری فساد است. در فرهنگ فساد حاکم بر چین، افرادی که در این پروژه‌ها درگیر می‌شوند، در کمتر از شش ماه، به فساد کشیده می‌شوند؛ وضعیتی که مشابه شرایط در چین است. در ظاهر،BRI درحال صدور پروژه‌هاست، اما در واقعیت، درحال صدور فرهنگ حزب کمونیست چین است.»
اگر زلزله میانمار یک سال بعد رخ داده بود، زمانی که صدها یا حتی هزاران نفر داخل این ساختمان در بانکوک بودند، چند نفر جان خود را از دست می‌دادند؟
بی‌احترامی به حیات
زندگی در چشم کمونیست‌ها چیست؟ فریدریش انگلس در سال ۱۸۸۳ نوشت: «زندگی، حالت وجودی بدن‌های پروتئینی است.» وقتی فردی می‌میرد، تنها به این معناست که توده‌ای از پروتئین‌ها شکل وجودی خود را تغییر داده است. کمونیسم مفاهیم سنتی فرهنگ‌های شرقی و غربی را مبنی بر اینکه انسان آفریده‌ای الهی است و حقوق ذاتی دارد رد می‌کند. ارتباط الهی انسان‌ها به یک خرافه فئودالی تبدیل شده است. در چشم خداناباوران، فقط آنچه دیده می‌شود باورپذیر است و آنچه دیده نمی‌شود، انکار می‌گردد. خدا کجاست؟ قانون بازپیدایی کجاست؟
اما افلاطون زمانی گفت: «آنچه قابل‌مشاهده است، سایه‌ای از نادیدنی‌هاست.» اگر فردی به الهیات ایمان داشته باشد، پس از انجام کار اشتباه، دچار عذاب وجدان می‌شود و نگران مواجهه با مجازات الهی یا کارما خواهد بود. اما بدون چنین باوری، افراد به‌راحتی می‌توانند بدون هیچ‌گونه تردیدی، به دیگران آسیب برسانند.
مائو تسه‌تونگ گفت: «یک ماتریالیست واقعی ترسی ندارد.» از زمانی که حزب کمونیست چین قدرت را غصب کرد، ۸۰میلیون چینی به‌طور غیرطبیعی جان خود را از دست داده‌اند. اما با اینکه بسیاری از مردم چین، از این واقعیت تاریخی آگاه هستند، همچنان تصور می‌کنند که این قربانیان اعدادی بیش نیستند.
برخی ممکن است راه‌آهن سریع‌السیر چین، کالاهای ارزان‌قیمت و رشد سریع اقتصادی را نتیجه کارآمدی و سرعت رژیم سوسیالیستی بدانند. اما هزینه‌های اجتماعی، فساد، اسراف، سوءاستفاده از قدرت و بی‌احترامی به موجودیت و حیات، تصویری کاملاً متفاوت را نشان می‌دهند. اطلاعاتی که حزب کمونیست چین به جهان ارائه می‌کند، به‌شدت سانسور و دستکاری شده است. این رفاه چگونه واقعاً به دست آمده است؟ چه حقیقت‌هایی از دید دیگران، پنهان نگه داشته شده‌اند؟
پشت پرده
مردم در کشورهای دیگر ممکن است ندانند که راه‌آهن سریع‌السیر چین، ساختمان‌های بلندمرتبه و کالاهای ارزان‌قیمت آن توسط کارگران ارزان‌قیمت در قالب کارگران مهاجر ساخته می‌شوند. برخی از دانشگاهیان، این وضعیت را «منافع ح.ک.چ از وضعیت ضعیف حقوق بشر» می‌نامند. در پس پرده آهنین کمونیسم، اطلاعات اندکی درمورد کارگران مهاجر چین وجود دارد:
کشاورزان؛ منبع اصلی نیروی کار ارزان در چین
بیشتر مردم فکر می‌کنند کودکان کارگر و بردگان کار از آزادی شخصی محروم شده‌اند و مجبور به کار در زندان‌ها یا سایر مکان‌ها هستند. در حقیقت، کشاورزان چینی در پایین‌ترین سطح نیروی کار قرار دارند. آن‌ها پس از اینکه به‌عنوان افرادی بی‌ارزش شناخته می‌شوند، فقط بیماری و مرگ در انتظارشان است.
آمارهای رسمی منتشرشده توسط حزب کمونیست چین نشان می‌دهد که نرخ خودکشی در میان سالمندان مناطق روستایی چین، چهار تا پنج برابر میانگین جهانی است و بسیاری از آن‌ها، هنگام بیماری دست به خودکشی می‌زنند.
مستمری کشاورزان چینی فقط بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ یوان در ماه است، درحالی‌که میانگین مستمری کارگران شهری بیش از ۳۰۰۰ یوان است. وقتی کشاورزان پیر می‌شوند، دیگر قادر به تأمین زندگی خود نیستند، چه برسد به اینکه هزینه درمان بیماری‌های وخیمشان را بپردازند.
در حوالی سال ۲۰۱۴، لیو یانوو، جامعه‌شناس دانشگاه ووهان، طی شش سال به بیش از ۴۰ روستا در ۱۱ استان چین، ازجمله هوبی، شاندونگ، جیانگسو، شانشی، هنان و گوئیژو سفر کرد. او به کشف تکان‌دهنده‌ای رسید که نرخ خودکشی در میان کشاورزان، به حدی بالاست که روستاییان نسبت به آن بی‌تفاوت شده‌اند.
در یک نمونه، پسری که دور از خانه کار می‌کرد، پس از اطلاع از بیماری شدید پدرش، درخواست مرخصی هفت‌روزه کرد تا به خانه برگردد. وقتی وضعیت پدرش بهتر شد، پسر از او پرسید: «می‌خواهی بمیری یا نه؟ من فقط هفت روز مرخصی گرفتم، آن هم با احتساب مراسم تدفینت!» پدرش خودکشی کرد.
در نمونه‌ای دیگر، پیرمردی در شهرستان جینگ‌شان در استان هوبی، لباس تمیز به تن کرد و در وسط خانه‌اش نشست، درحالی‌که در آتشدانی، برای خود اسکناس می‌سوزاند و سم می‌نوشید. وقتی نیمی از آن اسکناس سوخت، آن مرد از حال رفت. زمانی که مردم او را یافتند، دیگر نفس نمی‌کشید. روستاییان گفتند: «او می‌ترسید پس از مرگش، فرزندانش برای او اسکناس نسوزانند، پس خودش این کار را انجام داد.»
هرچند این داستان‌ها هولناک به‌نظر می‌رسند، اما اتفاقاتی مشابه در مناطق روستایی چین درحال وقوع است. پس از ده‌ها سال شستشوی مغزی توسط حزب کمونیست چین، مهربانی و اخلاقیات که بخشی از فرهنگ سنتی چین بود، مدت‌هاست که ناپدید شده است. گرفتن جان والدین حتی در دنیای حیوانات غیرممکن است، اما این امر در چین، تحت حاکمیت حزب کمونیست چین عملاً درحال رخ دادن است.
جیا شُوهوا از دانشگاه علوم پزشکی دالیان، طی یک تحقیق دریافت که «۹۰ درصد از افرادی که در مناطق روستایی خودکشی کرده‌اند، هرگز به‌دنبال کمک نرفته‌اند و کمک‌های رسمی‌ای که خانواده‌های آن‌ها ازطریق کانال‌های ملی و دولتی دریافت کرده‌اند، تقریباً صفر بوده است.»
در آوریل۲۰۲۰، مقاله‌ای در مجله سلامت عمومی BMC منتشر شد که نشان می‌داد وقوع هزینه‌های فاجعه‌بار درمانی در میان افراد میانسال و سالمند در چین (۳/۲۰ درصد)، بیشتر از کشورهای دیگر با درآمد پایین و متوسط، مانند کلمبیا (۶/۹درصد) و هند (۷ درصد) بوده است. در ایران، این هزینه‌ها برای خانوارهای روستایی و شهری به ترتیب بین ۵/۰ تا ۳/۱۴ درصد و ۴۸/۰ تا ۲۷/۱۳ درصد بوده است.
طبق داده‌های منتشرشده توسط خبرگزاری شین‌هوا در اکتبر۲۰۲۰، در میان خانوارهای فقیر ثبت‌شده چین، بیش از ۴۲ درصد به‌دلیل بیماری، فقیر شده‌اند یا مجدداً به فقر بازگشته‌اند که این موضوع اصلی‌ترین علت فقر در جمعیت روستایی محسوب می‌شود.
کشاورزان که تقریباً نیمی از جمعیت چین را تشکیل می‌دهند، نیروی کار اصلی ساخت راه‌آهن سریع‌السیر، شهرها و خانه‌های ارزان‌قیمت تجاری هستند. اما پس از ترک محل ساخت‌وساز یا کارخانه، به جمعیت رهاشده یا «بی‌مصرف» تبدیل می‌شوند. کشاورزان چینی فقط به‌عنوان ابزار مورد استفاده قرار می‌گیرند و حزب کمونیست چین اهمیتی نمی‌دهد که آن‌ها زنده بمانند یا خیر.
خرید یکپارچه سوسیالیستی؛ کابوسی اجتماعی به‌جای یک مزیت نهادی
سوسیالیسم برای کشاورزان یک کابوس است. از دهه ۱۹۵۰، حزب کمونیست چین سیاست خرید و بازاریابی یکپارچه را اجرا کرده است. کشاورزان اغلب مجبور به تحویل غلات خود می‌شوند. شو جیه‌یوان، ساکن شهر وِن‌ژن در استان ژجیانگ، در سال ۱۹۵۸ گفت: «مقامات روستای ما مردم را به گرسنگی و مرگ کشانده‌اند. تمام سهمیه غذایی ما را مصادره کردند و بازهم به ما اعتماد ندارند. در هوای سرد، مردم بدون لباس هستند... آن‌ها نمی‌توانستند تحمل کنند، پس خودکشی می‌کردند. فکر می‌کنم خرید و فروش یکپارچه غلات بسیار چپ‌گرایانه است. این سیاست جان بسیاری را گرفته است.» اما به چنین اظهارنظرهایی حمله می‌شد و شو در جریان کمپین ضدراست‌گرایان هدف قرار گرفت.
فرد دیگری گفت: «دولتِ خلق هر دانه از غلات را می‌خواهد... اما ما توان تأمین سه وعده غذای ساده را نداریم. چیانگ کای‌شک [رهبر دولت ملی‌گرا که پیش از حزب کمونیست چین، بر چین حکومت می‌کرد] باید بد باشد [طبق تبلیغات حزب کمونیست چین]، اما ما در زمان او، نگران سه وعده برنج سفید نبودیم.» این فرد نیز هدف حملات حزب کمونیست چین قرار گرفت.
فرد دیگری که در استان شاندونگ، هدف رژیم قرار گرفت، گفت: «کارگران ماهانه ۴۰ تا ۵۰ یوان درآمد دارند و کشاورزان سالانه ۴۰ تا ۵۰ یوان. با قاطعیت می‌گویم که این برتری نیست.»
کشاورزان بدون آزادی نقل‌مکان و با دستمزدهایی که برای گذران زندگی کافی نبود، عملاً در اردوگاه‌های کار اجباری زندانی شده بودند. این وضعیت واقعی کشاورزان چینیِ ۷۰ سال پیش بود. شکاف درآمد بین آن‌ها و ساکنان شهری ۱۵ تا ۳۰ برابر بود. این وضعیت از همان ابتدای حکومت حزب کمونیست چین در چین برقرار بود. از دهه ۱۹۵۰ تاکنون، بردگی کشاورزان چینی توسط حزب کمونیست چین نه‌تنها تغییر نکرده، بلکه همچنان ادامه دارد.
بسته‌بندی فریبنده با «تبلیغات بزرگ خارجی»
چرا دیگر مردم با این رنج و مصیبت همدردی نمی‌کنند؟ همه این‌ها از «تبلیغات بزرگ خارجی» حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، بسته‌بندی هوشمندانه و استفاده از رسانه‌های دولتی، برای نمایش ظاهر پرزرق‌وبرق این حزب سرچشمه می‌گیرد، درحالی‌که هرگز به این تراژدی‌های واقعی انسانی و زندگی‌های فروتن اشاره نمی‌شود.
درعوض، کالاهای ارزان‌قیمتی که چین صادر می‌کند، غرب را به این باور رسانده است که ح.ک.چ هر چقدر هم بد باشد، کالاهایی که تولید می‌کند از کیفیت خوب و قیمت پایینی برخوردارند و درنتیجه، کمونیسم همچنان شایستگی‌هایش را دارد.
ح.ک.چ با بهره‌گیری از نیروی کار ارزان، غرب را وابسته و خود را به حلقه‌ای ضروری در زنجیره تأمین جهانی تبدیل کرد.
اما یکی از صادرات ح.ک.چ ماده‌ای کشنده و مرگبار را به آمریکای شمالی منتقل می‌کند: فنتانیل.
مواد مخدر و سلاح‌ها
مجله اکونومیست گزارش داده است که با وجود ادعای حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) در ژانویه امسال، مبنی بر تعطیلی برخی از وب‌سایت‌های مرتبط با مواد مخدر، معاملات آنلاین مواد شیمیایی همچنان به‌طور گسترده ادامه دارد. یک پلتفرم تجارت مواد شیمیایی در شانگهای، نمونه‌ای از این وضعیت است که به‌صورت علنی «تحویل ایمن به مکزیک و ایالات متحده» را تبلیغ می‌کرد و پیش‌ماده ممنوعه فنتانیل به نام AP-۴--boc۱ را عرضه می‌کرد. خبرگزاری رویترز گزارش داد که فقط با پرداخت ۳۶۰۰ دلار می‌توان مواد اولیه و تجهیزات ساخت ۷۵۰هزار قرص فنتانیل (به ارزش حدود ۳میلیون دلار) را از یک فروشنده آنلاین چینی خریداری کرد.
گزارش آوریل۲۰۲۴ یک کمیته دوحزبی مجلس نمایندگان ایالات متحده به مشکل اصلی اشاره کرد: گرچه ح.ک.چ توانایی نظارت شدید بر اینترنت را دارد، فقط زمانی با جرایم مرتبط با مواد مخدر برخورد می‌کند که منافع داخلی چین در خطر باشد. اما از مسئله فنتانیل به‌عنوان ابزاری تبلیغاتی، برای انتقاد از «انحطاط» کشورهای دموکراتیک غربی استفاده می‌کند.
براساس داده‌های مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC) در سال ۲۰۲۳، تعداد مرگ‌ومیرهای ناشی از مصرف بیش از حد مواد مخدر در ایالات متحده، برای سه سال متوالی از ۱۰۰هزار نفر فراتر رفته است که ۶۸ درصد این موارد، به اوپیوئیدهای مصنوعی مربوط می‌شود. کاترین کیز، کارشناس سوءمصرف مواد در دانشگاه کلمبیا در ایالات متحده، این آمار را ویرانگر توصیف کرد. خبرگزاری آسوشیتدپرس گزارش داد: «این تعداد مرگ ناشی از مصرف بیش از حد مواد، چیزی است که هرگز در این کشور دیده نشده است.»
فنتانیل به ابزاری برای معامله از سوی ح.ک.چ تبدیل شده است. تا زمانی که این حزب وجود داشته باشد، بحران فنتانیل نیز ادامه خواهد داشت.
خصومت ح.ک.چ با بشریت
حزب کمونیست چین هیچ مرزی نمی‌شناسد. برای زندگی ارزشی قائل نیست، ایمان را از بین می‌برد و تلاش می‌کند همه‌چیز را کنترل کند. این حزب با ترویج الحاد به تخریب فرهنگ و اخلاق سنتی می‌پردازد، با خشونت و دروغ بر مردم سلطه پیدا می‌کند و طبقات پایین را در اِزای دستیابی به رفاهی سطحی، به بردگی می‌گیرد.
ح.ک.چ نه‌تنها مردم چین را کنترل می‌کند، بلکه ازطریق طرح کمربند و جاده (BRI) و «جنگ نامحدود» در حوزه‌های تجاری، فناوری، مصرف، فرهنگ و سایر زمینه‌ها، ارزش‌های تحریف‌شده خود را به جهان منتقل می‌کند. تبدیل کردن فنتانیل به یک سلاح، تنها یک نمونه از این دست است.
سخن پایانی
حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) با ارزش‌های سنتی مانند اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری، به‌شدت مخالفت می‌کند. آنچه به‌عنوان «مزایای سیستمی» و «منافع حاصل از پایین‌بودن استانداردهای حقوق بشر» معرفی می‌کند، درواقع دروغ‌هایی برای فریب جهان هستند. کشورهایی که این سیستم را می‌پذیرند، شاید در کوتاه‌مدت، به ظاهری از شکوه برسند، اما بهای آن را در درازمدت می‌پردازند: حمایت مردم را از دست می‌دهند، سیستم به یک حلقه فاسد از گروه‌های ذی‌نفع تبدیل می‌شود و دولت حقیقت را پنهان می‌کند.
کسانی که ایدئولوژی ضدبشری ح.ک.چ را دنبال می‌کنند، آینده خود را به خطر می‌اندازند. ح.ک.چ به‌دلیل آزار و اذیت حقیقت، نیکخواهی و بردباری، درحال دریافت عقوبت‌های کارمایی متعددی است. اگر کشورها به ارزش‌های سنتی بازنگردند، پیامدهایی حتی وخیم‌تر از زلزله و فروپاشی ساختمان‌ها ممکن است رخ دهد. تنها با درک ماهیت واقعی ح.ک.چ می‌توان از آسیب‌های مارکسیسم، سوسیالیسم و کمونیسم در امان ماند. برای بازسازی چین، به ارزش‌های سنتی مانند اصول حقیقت، نیکخواهی، بردباری نیاز است، نه بقای ح.ک.چ.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
