(Minghui.org) چرا نیویورک تایمز، که به‌عنوان «روزنامه ثبت وقایع» شناخته می‌شود، مکرراً از گزارش‌دهی درباره جنایات علیه فالون گونگ خودداری می‌کند، اما درعوض تبلیغات حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) را تقویت می‌کند؟

کمپین حزب کمونیست چین برای ریشه‌کن کردن گروه معنوی فالون گونگ (فالون دافا) یکی از جدی‌ترین بحران‌های حقوق بشری است که در چین، درحال وقوع است و میلیون‌ها نفر را تحت تأثیر قرار داده و میلیاردها دلار هزینه داشته است. اما این موضوع به‌شدت کم گزارش شده است و قربانیان آن نادیده گرفته شده‌اند و بدنام می‌شوند. مرکز اطلاعات فالون دافا (Faluninfo.net) در مارس2024، یک گزارش تحقیقی منتشر کرد و به یافته‌های کلیدی زیر اشاره کرد.

تحلیل جمعی از توصیفات استفاده‌شده در مقالات نیویورک تایمز از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۲۳. (منبع: مرکز اطلاعات فالون دافا)

۱. تحریف گسترده واقعیت‌ها

پوشش خبری نیویورک تایمز به‌طور قابل‌توجه و غیرمسئولانه‌ای داستان فالون گونگ را تحریف می‌کند، چه از نظر ماهیت این تمرین و چه از نظر گستره آزار و شکنجه. گزارش‌ ندادن یا گزارش‌دهی نادرست، پیامدهای گسترده‌ای برای مردم چین و سراسر جهان دارد.

۲. اشتباهات مکرر

پوشش خبری نیویورک تایمز درمورد فالون گونگ مملو از خطا درباره واقعیت‌هاست. این اشتباهات از ادعاهای نسبتاً بی‌خطر تا برچسب‌های مخرب‌تری که به نفرت‌پراکنی علیه این گروه دامن می‌زنند، متغیر است. توصیف این روزنامه از آموزه‌های (حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری) و باورهای فالون گونگ عمدتاً نادرست و منفی بوده است و اغلب از همان ادبیات و واژگان حزب کمونیست چین پیروی می‌کند. تصویری که از فالون گونگ در این پوشش‌های خبری ایجاد می‌شود، با واقعیت زندگی تمرین‌کنندگان و ارزیابی‌های کارشناسان درمورد دین چین در تضاد است.

۳. پیروی از حزب کمونیست چین

پوشش خبری نیویورک تایمز هنگام گزارش‌دهی درباره کمپین خشونت‌آمیزی که رژیم در ژوئیه۱۹۹۹ آغاز کرد، از زمان آغاز این کمپین، به نفع منابع دولتی چین بوده است. این روزنامه جنبه‌های کلیدی روایت‌های رژیم درباره این کمپین را تکرار می‌کند و ظاهراً آن را درونی‌سازی کرده است. این امر حتی زمانی که ادعاهای نیویورک تایمز با گزارش‌های اولیه خودش و تحقیقات روبه‌ظهور گروه‌های حقوق بشری در تضاد بود، ادامه داشت.

۴. سکوت درمورد آزار و شکنجه فالون گونگ

طی ۲۰ سال گذشته، نیویورک تایمز به‌طور قابل‌توجهی درمورد جنایات علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ، ازجمله برداشت اجباری اعضای بدن زندانیان عقیدتی، سکوت کرده است. این روزنامه از سال ۲۰۱۶، به‌طرزی باورنکردنی هیچ گزارش خبری متمرکز بر نقض حقوق تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین منتشر نکرده است، حتی گرچه این موارد نقض حقوق بشر در مقیاس وسیعی ادامه داشته است. این روزنامه گزارش‌های مهم گروه‌های حقوق بشری، دادگاه لندن درباره چین در سال ۲۰۱۹، درمورد برداشت اجباری اعضای بدن و همچنین موارد فردی مهمِ درحال‌وقوع از احکام زندان و مرگ تمرین‌کنندگان درحین بازداشت را نادیده گرفت. دست‌کم یک روزنامه‌نگار سابق تایمز گزارش داد که سردبیران او را از تحقیق درمورد سوءرفتار‌های پیوند عضو علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی منع کرده‌اند.

۵. تضاد شدید با رقبا

پوشش خبری نیویورک تایمز از بحران حقوق بشر فالون گونگ در مراحل اولیه خود، تفاوت قابل‌توجهی با سایر روزنامه‌های مهم داشت. درحالی‌که ظاهراً نیویورک تایمز مشغول تحریف واقعیت‌های مربوط به باورهای فالون گونگ و بهبود روابط با رهبری کمونیست چین بود، همتایان آن مانند وال استریت ژورنال، واشنگتن پست و دیگران، تحقیقات پیشگامانه و گزارش‌های برنده جایزه‌ای را درمورد تلفات انسانی ناشی از این سرکوب و نادرستی‌های تبلیغات رژیم علیه فالون گونگ انجام می‌دادند. با نگاهی به سال ۲۰۱۹، رسانه‌هایی مانند گاردین و رویترز درمورد یافته‌های دادگاه چین گزارش دادند که نیویورک تایمز آن‌ها را نادیده گرفت.

۶. تضاد در پوشش خبری درباره اویغورها و تبتی‌ها

سکوت نیویورک تایمز درمورد فالون گونگ وقتی با پوشش خبری این روزنامه درباره بحران‌های حقوق بشری‌ای که سایر گروه‌های مذهبی و قومی در چین با آن روبرو هستند، یعنی اویغورها و تبتی‌ها که جمعیتشان بسیار کمتر از جامعه فالون گونگ در چین است، مقایسه می‌شود، حتی آشکارتر است. از سال ۲۰۰۹، این روزنامه صدها مقاله، ازجمله گزارش‌های تحقیقی و شرح‌حال‌های دلسوزانه‌ای از زندانیان اویغور و تبتی، و همچنین ده‌ها یادداشت تحلیلی، نوشتۀ محققان و اعضای این جوامع، را منتشر کرده است. در مقابل، فقط هفت داستان درمورد آزار و شکنجه فالون گونگ منتشر کرد و حتی یک یادداشت تحلیلی از یک تمرین‌کننده فالون گونگ هم منتشر نکرد.

۷. افزایش تحریف به مرور زمان

در سال‌های اخیر، پوشش خبری نیویورک تایمز حتی مشکل‌سازتر شده است. در کنار سکوت کامل درباره موارد نقض حقوق تمرین‌کنندگان فالون گونگ، معدود مقالاتی که درمورد فالون گونگ منتشر کرده، آشکارا خصمانه بوده‌اند و سازمان‌های تأسیس‌شده توسط تمرین‌کنندگان را هدف قرار داده‌اند. این مقالات منفی، نادرستی‌های قبلی را تکرار می‌کنند، نادرستی‌های جدیدی را در خود جای می‌دهند و در عمل، در خدمت اهداف حزب کمونیست چین برای بدنام کردن فالون گونگ و سد کردن مسیر منتقدان حزب هستند.

۸. جان‌های از‌دست‌رفته و شکاف‌های اطلاعاتی

تأثیر این گزارش‌های تحریف‌شده و رفتار غیرمسئولانه این روزنامه با تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌عنوان «قربانیان بی‌ارزش»، به مصونیت عاملان از مجازات کمک کرده و قربانیان آن‌ها را از حمایت حیاتی بین‌المللی محروم کرده است که بدون شک منجر به رنج و تلفات جانی بیشتری در سراسر سرزمین اصلی چین شده است. با توجه به ارتباط تنگاتنگ بین کمپین رژیم علیه فالون گونگ و موضوعات محوری زندگی روزمره در چین، یعنی سانسور اینترنت، نظارت عمومی، کار اجباری و کاستی‌های حاکمیت قانون، سکوت نیویورک تایمز درمورد فالون گونگ، سیاست‌گذاران و مشاغل را از اطلاعات حیاتی برای مدیریت و تعامل با چین امروز محروم کرده است.

9. ذینفعان تحریفات نیویورک تایمز

رژیم چین از پوشش خبری این روزنامه به‌شدت سود برد و توانست برنامه خود به‌منظور به حاشیه راندن فالون گونگ و پنهان کردن سرکوب علیه آن، را به پیش ببرد و درعین‌حال به تبلیغات ضد فالون گونگ، در داخل و خارج از چین، اعتبار بخشید. در همین حین، نیویورک تایمز با اتخاذ رویکردی بی‌طرفانه در گزارش‌دهی درباره کمپین نظام‌مند آزار و اذیت مذهبی حزب کمونیست چین علیه فالون گونگ، از جریمه شدن توسط رژیم چین اجتناب کرد (و شاید حتی کسب امتیاز کرد).

یادداشت گزارشگر: شایان ذکر است که نیویورک تایمز، که در سال 1851 توسط هنری جی. ریموند و جورج جونز تأسیس شد، همیشه مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را با سبکی جدی و گزارش‌های عمیق پوشش داده است. برای ده‌ها سال، این روزنامه شهرت خوبی برای خود دست و پا کرد و زمانی بزرگ‌ترین روزنامه لیبرال در ایالات متحده بود که خود را وقف ارائه محتوای خبری باکیفیت به خوانندگانش می‌کرد. اما این روزنامه که زمانی مورداعتماد بود و با نسل‌ها تلاش سخت ساخته شده بود، طی ۲۶ سال گذشته به‌دلیل گزارش‌های نادرست، گزارش‌های جعلی و گزارش ندادن درمورد فالون گونگ، سقوط کرده است. این مسائل تأثیر عملی و مهمی بر جهان و خود نیویورک تایمز دارند. دلیل پشت این جریان چیست؟