(Minghui.org) اغلب وقتی مسائل جزئی در زندگی روزمرهام پیش میآید، بهخصوص در زمینه مسائل خانوادگی، با فرصتهایی برای رشد شینشینگم مواجه میشوم. در گذر از بسیاری از این آزمونها موفق نبودم، اما وقتی عمیقاً به کارهای خودم میاندیشیدم، آرزو میکردم بهتر عمل کنم. میخواهم چند رویداد را در ادامه به اشتراک بگذارم. گرچه جزئی و بیاهمیت بهنظر میرسند، اما دقیقاً به مسائلی اشاره دارند که لازم است درخصوص آنها تزکیه و پیشرفت کنیم.
یک روز صبح با پدر و مادرم، در آشپزخانه صبحانه میخوردیم. مادرم گفت که به او گفتهام دیگر همبرگرهایی را که درست میکند نمیخورم. یادم نمیآمد چنین چیزی گفته باشم. با حس بد و بدون خویشتنداری، حرفش را رد کردم: «من این حرف را نزدم.» مادرم اصرار داشت که چنین چیزی گفتهام. ناراحت شدم و شروع به جروبحث با او کردم. او حتی گفت که همیشه حرفهایی را که زدهام انکار میکنم که مرا حتی بیشتر ناراحت کرد.
بعدها متوجه شدم نتوانستم آزمونی را که در تزکیهام پیش آمد، پشت سر بگذرام. با نگاه به درون، وابستگیهای زیادی را پیدا کردم. اولاً این اختلاف چطور پیش آمد؟ هرچند دقیقاً آن جملات را نگفته بودم، اما حرفهایی زده بودم که تأثیر مشابهی داشتند، از قبیل: «همبرگرهای مامان گوشت ندارند و مزهشان خوب نیست.» این حرف، وابستگیام به مزه و ناسپاسی مرا نشان میداد. از اینکه مادرم برایم غذا درست میکند، باید راضی و خوشحال باشم و نباید بهانه و ایراد بگیرم.
استاد به ما آموختند:
«خوردن، اما اهمیت ندادن به چشیدن–
دهانی رهاشده از وابستگی.»
(«در دائو»، هنگ یین)
روند مشاجره نیز مشکلات زیادی را در تزکیهام آشکار کرد. اول اینکه وابستگی شدید به اثبات این مسئله داشتم که آن جمله را نگفتهام و مادرم اشتباه میکند. تکذیبکردن حرفهایش، نشاندهنده ذهنیت مبارزهطلبی قوی من بود. درواقع چه آن جمله را گفته یا نگفته باشم، نباید با او جروبحث میکردم. در برخورد با این رویداد بهعنوان آزمونی در تزکیه، کاملاً شکست خورده بودم. مصمم بودم که در این بحث پیروز شوم و اثبات کنم فرد خوبی هستم. اما کسی که شینشینگ خود را بهبود میبخشد، فرد خوبی است.
دوماً، لحن صدایم مهربان نبود. غرق در بحث، با عصبانیت و بدون خویشتنداری و مهربانی صحبت کردم.
استاد به ما آموختند:
«برای یک تزکیهکننده، تمام ناکامیهایی که او در میان مردم عادی با آن مواجه میشود آزمونها هستند و تمام تعریف و تحسینهایی که دریافت میکند امتحانها هستند.» («یک تزکیهکننده بهطور طبیعی میتواند خود را در آن بیابد»، نکات اصلی برای پیشرفت بیشتر جلد 1)
باید همیشه سخنان استاد را در ذهنم داشته باشم و یادم باشد که بروز اختلافات در زندگی روزانه را بهعنوان فرصتهایی برای رشد شینشینگ در نظر بگیرم. همچنین باید ذهنی نیکخواه داشته باشم تا در هنگام بروز هرگونه اختلاف و درگیری ناگهانی، فضایی بهعنوان ضربهگیر داشته باشم. برای تزکیهکننده اشتباه است که بخواهد در بحثها پیروز شود.
وقتی تجربهام را با همتمرینکنندهای به اشتراک گذاشتم، گفت: «در زمینههایی که بهخوبی تزکیه کردهای، با مشاجره و اختلاف زیادی مواجه نمیشوی، اما همیشه ناسازگاریها در زمینههایی پیش میآیند که خوب عمل نکردهای. اگر در یک آزمون شکست بخوری، آزمون بعدی سختتر خواهد بود. اگر چیزی قلبت را آشفته نکند، آزمون بهحساب نمیآید.» با او موافق بودم.
اغلب با اختلافها و تعارضاتی در خانه و بهندرت در جاهای دیگر مواجه میشوم، چون در جاهای دیگر خوب عمل میکنم، ولی در خانه نه. اختلافها در خانه را آزمونهای تزکیه در نظر نمیگیرم و واقعاً شینشینگم را بهبود نمیبخشم. باید در خانه نیز خوب عمل کنم. سنجیدن هر چیزی با فا و تزکیه مسائل جزئی و بیاهمیت مطابق فا، کار سادهای نیست.
کپیرایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.