(Minghui.org) مستند برنده‌ جایزه اعضای بدن دولتی در تاریخ ۲۷آوریل۲۰۲۵، در مرکز هنر شادبولت در شهر برنابی (کانادا) به نمایش درآمد. دیوید ماتاس، وکیل مشهور حقوق بشر، در این رویداد حضور یافت و پس از نمایش فیلم، در نشست پرسش‌وپاسخ شرکت کرد. او از همه خواست که حتی با اقدام‌های کوچک، به توقف موارد نقض حقوق بشر توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) کمک کنند. بسیاری از حضار، از شواهد افشاشده در این فیلم شوکه شدند و خواستار پایان برداشت اجباری اعضای بدن در چین شدند.

این مستند به کارگردانی ریموند ژانگ، برنده جایزه پی‌بادی، ساخته شده و تولید آن هفت سال به‌طول انجامید. این فیلم ازطریق روایت‌های دردناک دو خانواده که در جستجوی عزیزان ناپدیدشده خود هستند، برداشت اجباری عضو توسط ح.ک.چ را افشا می‌کند. این فیلم نشان می‌دهد که این جنایت‌ها همچنان در چین ادامه دارند.

ریموند در توضیح انگیزه‌اش از ساخت این مستند، گفت که در سال ۲۰۱۶، با ژنگ ژی، پزشک کارآموز سابق در بیمارستان عمومی ارتش شنیانگ، مصاحبه کرد. او گفت که این مصاحبه بسیار دشوار بود. در روز اول، ژنگ که شاهد برداشت اجباری اعضای بدن بود، چندین ‌بار از نظر احساسی فروپاشید. ریموند به یاد آورد: «او به‌سمت توالت دوید، شیر آب را باز کرد و برای مدتی طولانی گریه کرد.»

او در ادامه گفت: «روز بعد، مصاحبه را ادامه دادیم. پس از اتمام مصاحبه، ژنگ با چشمانی اشک‌‌بار گفت: "نمی‌دانی که من قبلاً هر روز با ترس دائمی زندگی می‌کردم، انگار کسی مدام دنبال من باشد. کابوس‌های مکرر داشتم. اما بعد از این مصاحبه، انگار بار عظیمی از روی دوشم برداشته شد. احساس می‌کنم جانم نجات یافته است.»

این تجربه ریموند را عمیقاً تحت ‌تأثیر قرار داد و عزم او را برای ساخت فیلمی که این جنایت‌ها را افشا کند، تقویت کرد.

تولیدکننده فیلم، سیندی سونگ، گفت: «در طول ۲۰ سال گذشته، در جریان آزار و شکنجه فالون گونگ توسط ح.ک.چ، بسیاری از پزشکان آموزش دیدند که کارهای وحشتناکی انجام دهند. وقتی پزشکان بدون هیچ عذاب وجدانی این اعمال را انجام می‌دهند، دیگر به هیولا تبدیل شده‌اند. در چنین شرایطی، هیچ‌کس واقعاً در امان نیست.»

وکیل برجسته حقوق بشر دیوید ماتاس: مدارک زیادی داریم

کارگردان ریموند ژانگ (چپ)، وکیل مشهور حقوق بشر دیوید ماتاس (وسط)، و تهیه‌کننده سیندی سونگ (راست) پس از نمایش فیلم، به سؤالات حضار پاسخ می‌دهند. (اپک تایمز)

در جلسه پرسش‌وپاسخ پس از نمایش فیلم، دیوید ماتاس به حضار گفت که در سال ۲۰۰۶، پس از انتشار خبر برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سوجیاتون (شنیانگ)، او و دیوید کیلگور، وزیر پیشین امور خارجه کانادا در امور آسیا و اقیانوسیه، برای انجام یک تحقیق مستقل دعوت شدند.

او گفت که تحقیقات آن‌ها شامل بررسی ۳۰ جنبه مختلف بود و به این نتیجه رسید که برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ از سال ۲۰۰۰ صورت گرفته است، و شواهد فراوانی برای اثبات آن وجود دارد. قربانیان اصلی تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستند، با تعداد کمتری از اویغورها از شینجیانگ، اعضای کلیساهای خانگی، و سایرین.

دیوید ماتاس تأکید کرد که آن‌ها مدارک بسیاری را کشف کردند. برای مثال، در میان بازداشت‌شدگان غیرقانونی، فقط تمرین‌کنندگان فالون گونگ بودند که هر شش ماه یک‌ بار ملزم به دادن آزمایش خون بودند. او گفت این موضوع سؤال‌هایی جدی را مطرح کرد: «آیا این آزمایش‌ها برای تطابق گروه خونی برای پیوند عضو انجام می‌شد؟»

آن‌ها همچنین محققانی را استخدام کردند تا مستقیماً با بیمارستان‌ها تماس بگیرند. به‌طرز تکان‌دهنده‌ای، برخی از پزشکان آشکارا گفتند که اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ تأمین می‌شود و می‌تواند به‌سرعت در دسترس قرار گیرد. در همین حین، دولت چین همه‌چیز را به‌شدت انکار می‌کرد و دسترسی بازرسان بین‌المللی را مسدود یا به‌تأخیر می‌انداخت، که نشان‌دهنده تلاش آشکارش برای پنهان ‌کردن حقیقت و ازبین بردن شواهد بود.

دیوید ماتاس که اکنون ۸۲ساله است، همچنان در سراسر جهان سفر و درباره این جنایت‌ها اطلاع‌رسانی می‌کند. تلاش‌های او تاکنون دو بار نامزدی جایزه صلح نوبل را به‌همراه داشته است.

او به خبرنگاران گفت: «ازآنجاکه ح.ک.چ در قدرت است، همه‌چیز را انکار می‌کند و حتی سرکوب‌های فرامرزی و تبلیغات گسترده انجام می‌دهد. من در این زمینه، اطلاعات زیادی دارم، چون سال‌هاست که درگیر تحقیق درباره آن هستم.»

او تأکید کرد که حتی اگر ح.ک.چ سقوط کند، چالش بعدی آوردن مجرمان به پای میز عدالت و افشای کامل سوابق خواهد بود. او گفت: «مبارزه برای حقوق بشر هرگز پایان نمی‌یابد.»

«گریه کردم، آن قلبم را شکست»

آلیس (نام مستعار) که اصالتاً اهل هنگ‌کنگ است، پس از تماشای فیلم گفت: «آن واقعاً قلبم را شکست. گریه کردم. انگار وجدان انسان‌ها از بین رفته. واقعاً تحملش بیش از حد سخت است. تا زمانی که ح.ک.چ در قدرت است، می‌تواند همچنان به مردم آسیب برساند. و این فقط درباره یک نفر نیست، بلکه برای افراد بسیار زیادی رخ می‌دهد. فکر می‌کنم باید قوی بمانیم. همه باید متحد شویم و در برابر ح.ک.چ بایستیم.»

جک (نام مستعار)، مهاجری از هنگ‌کنگ، گفت که این مستند جنایات ح.ک.چ را به‌خوبی افشا کرده است. او افزود: «امیدوارم افراد بیشتری کمک کنند تا این موضوع منتشر شود و دیگران هم ببینند که ح.ک.چ واقعاً چقدر ترسناک است.»

آقای جیانگ، از هنگ‌کنگ، شجاعت تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تحسین کرد. (اپک تایمز)

آقای جیانگ، از هنگ‌کنگ،به خبرنگاران گفت: «تماشای این فیلم دردناک بود. من ۹ بار توسط پلیس هنگ‌کنگ دستگیر شده‌ام، بنابراین می‌دانم سرکوب توسط ح.ک.چ چگونه است. واقعاً تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تحسین می‌کنم. حتی در مواجهه با مرگ و زندگی، بازهم به باورشان پایبند ماندند. این واقعاً شجاعانه است.»

او همچنین افزود که در مواجهه با چنین جنایت‌های بزرگی، جامعه بین‌المللی نه‌تنها باید صحبت کند، بلکه باید دست به اقدامی واقعی نیز بزند.

ین لیا‌ئو، مرد جوانی با اصالت تایوانی که برای تماشای مستند «اعضای بدن دولتی» آمده بود، گفت: «برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ نقض جدی حقوق بشر است. امیدواریم این مستند و اخبار مربوط به آن، به مردم تایوان کمک کند تا بفهمند ح.ک.چ به حقوق بشر احترام نمی‌گذارد. ما نباید کنار ح.ک.چ بایستیم، بلکه باید تا حد ممکن از آن دوری کنیم.»

نامزد پیشین پارلمان استانی خواستار اقدام شد: «تا می‌توانیم این خبر را منتشر کنیم»

سایمون چندلر، نامزد پیشین حزب محافظه‌کار بریتیش کلمبیا، از مردم خواست به توقف جنایات برداشت اجباری اعضای بدن کمک کنند. (اپک تایمز)

سایمون چندلر، نامزد پیشین حزب محافظه‌کار بریتیش کلمبیا،پس از تماشای فیلم، دیدگاه خود را چنین بیان کرد: «این (برداشت اعضای بدن) در مقیاسی وسیع درحال رخ دادن است. ما اصلاً نمی‌دانستیم که آن تا این حد گسترده است. اکنون شاهدانی داریم که از چین گریخته‌اند و به کانادا آمده‌اند. ما صحبت‌های آن‌ها را معتبر می‌دانیم.»

او خواستار اقدام شد و گفت: «باید توجه بیشتری به آنچه درحال رخ دادن است داشته باشیم و با رهبران احزاب، اعضای پارلمان، قانون‌گذاران استانی، و مقام‌های ایالات متحده و کانادا صحبت کنیم. باید این موضوع را به آن‌ها بگوییم. باید هر کاری را که می‌توانیم انجام دهیم. کانادا ارتباطات نزدیکی با چین دارد و قوانینی مانند قانون ثبت نفوذ خارجی می‌تواند در چنین مواردی مفید باشد.»

مهاجر تایوانی: همه باید برداشت اجباری اعضای بدن را محکوم کنند

روبی، یک تایوانی‌کانادایی ساکن ونکوور، گفت: «شوکه‌کننده است که برداشت اجباری اعضای بدن درواقع توسط دولت هدایت یا حداقل تأیید می‌شود. بدون توجه به اینکه آن در کدام کشور رخ دهد، عمیقاً شرم‌آور است، مخصوصاً وقتی که به‌طور عمدی بر آن سرپوش می‌گذارند. فکر می‌کنم همه باید صدای خود را بلند و این جنایت را محکوم کنند.»

او گفت که زندگی در یک کشور دموکراتیک، به او کمک کرده تا ارزش‌هایی مانند آزادی و احترام متقابل را درک کند، و همین باعث شده راحت‌تر بتواند ببیند ح.ک.چ چه می‌کند. روبی افزود که اهدای عضو باید عملی مقدس باشد، اما ح.ک.چ آن را به یک تجارت تبدیل کرده که در آن اعضای بدن افراد به‌زور گرفته می‌شود. او گفت: «این کاملاً مأموریت مقدس پزشکی را لکه‌دار می‌کند. این توهینی بسیار بزرگ است.»

وقتی همه دست به اقدام بزنند، چیزها تغییر می‌کند

در جریان نشست پرسش‌وپاسخ، ین لیائو، یکی از حضار، گفت که سال‌ها پیش درباره برداشت اجباری عضو توسط ح.ک.چ شنیده بود. او اشاره کرد که اخیراً خواننده تایوانی، تانک، برای پیوند فوری قلب و کبد به چین رفت که باعث نگرانی و پرسش‌های گسترده‌ای در تایوان شد. ین پرسید که چگونه می‌توان افراد بیشتری را به حقیقت درباره ح.ک.چ آگاه و به حفاظت از آزادی و دموکراسی کمک کرد.

دیوید ماتاس پاسخ داد که همه می‌توانند نقش خود را در متوقف‌کردن این جنایت‌ها ایفا کنند. او حضار را تشویق کرد و گفت: «فرقی نمی‌کند چه کسی هستید یا چه کاری انجام می‌دهید، می‌توانید کاری انجام دهید. فقط آن را به‌عنوان بخشی از زندگی روزمره‌تان انجام دهید. موضوع این نیست که یک نفر همه کار را انجام دهد، بلکه موضوع این است که افراد زیادی از مهارت‌ها، شبکه‌ها و توانایی‌های خود استفاده کنند. این‌گونه است که تغییر رخ می‌دهد.»

کارگردان ریموند نیز افزود: «بعد از جنگ جهانی دوم، مردم مدام می‌گفتند "دیگر هرگز." اما آن اکنون دوباره درحال رخ دادن است و همچنان ادامه دارد. خبر خوب این است که هنوز وقت داریم تا جلوی این نسل‌کشی به شکل جدید را بگیریم. هنوز فرصت داریم تا مسیر تاریخ را تغییر دهیم.»

او همه را تشویق کرد تا حتی دست به اقدامات کوچکی بزنند، مانند به‌اشتراک‌گذاری آنچه در این فیلم دیده‌اند و شنیده‌اند با دوستان، خانواده و مقام‌های دولتی. وی گفت: «با هم می‌توانیم به تغییر چین کمک کنیم و جهان را به مکانی امن‌تر و صلح‌آمیزتر تبدیل کنیم.»