(Minghui.org)
نام: یانگ گوئیژینام چینی: 杨桂芝جنسیت: زنسن: ۷۷شهر: یینچواناستان: نینگشیاشغل: نامشخصتاریخ مرگ: دسامبر۲۰۲۴تاریخ آخرین دستگیری: ۲۰فوریه۲۰۱۱آخرین محل بازداشت: اداره پلیس جاده یینگو
اخیراً توسط وب‌سایت مینگهویی تأیید شد که یکی از ساکنان شهر یینچوان در منطقه خودمختار نینگشیا هویی، در دسامبر۲۰۲۴، پس از تحمل ۲۵ سال بازداشت و آزار و اذیت به‌خاطر ایمانش به فالون گونگ درگذشته است. آزار و اذیت خانم یانگ گوئیژی از نیمه دوم سال ۲۰۲۰ شدت گرفت. مقامات علاوه‌بر تحت فشار قراردادن او برای رها کردن تمرین فالون گونگ، حقوق بازنشستگی‌اش را نیز قطع کردند و به محل کار پسرش فشار آوردند تا او را اخراج کنند. خانم یانگ به‌دلیل پریشانی روانی، دچار هذیان‌گویی و بی‌اختیاری ادرار شد. او به‌تدریج ناتوان شد و وضعیتش رو به وخامت گذاشت. در مارس۲۰۲۱، در بیمارستان بستری شد، اما هیچ بهبودی‌ای مشاهده نشد. به‌تدریج ارتباطش را با تمرین‌کنندگان محلی فالون گونگ از دست داد و در دسامبر۲۰۲۴ درگذشت.
خانم یانگ در طی انقلاب فرهنگی، بزرگ شد و خانواده‌اش به‌عنوان بخشی از «پنج دسته سیاه» (دشمنان سیاسی حزب کمونیست، ازجمله مالکان زمین، کشاورزان ثروتمند، ضدانقلابیون، افراد بانفوذ بد و راست‌گرایان) شناخته شد. آن‌ها مجبور شدند به یک منطقه کوهستانی فقیر نقل‌مکان کنند و در جامعه، مورد تبعیض قرار می‌گرفتند. در سنین جوانی، بسیار بدبین و بدخلق شد. همچنین به بیماری‌های زیادی، ازجمله هپاتیت، کوله‌سیستیت، شانه یخ‌زده، میگرن، التهاب بینی، ضربان کند قلب و آلرژی‌های فصلی مبتلا بود.
روزی در اوایل سال ۱۹۹۹ که خانم یانگ ۵۰ساله بود، شوهرش با یک نسخه از جوآن فالون، متن اصلی فالون گونگ، به خانه آمد. او جذب آموزه‌ها شد و طبق اصول حقیقت، نیکخواهی، بردباری زندگی کرد. طولی نکشید که سلامتی‌اش را بازیافت و قلبش احساس سبکی کرد.
زندگی شاد او زیاد دوام نیاورد. در ژوئیه۱۹۹۹، حزب کمونیست چین دستور راه‌اندازی کمپینی سراسری برای ریشه‌کن‌کردن فالون گونگ را صادر کرد. خانم یانگ بارها دستگیر و در بازداشتگاه‌ها و مراکز شستشوی مغزی حبس شد. او همچنین دو دوره حبس، درمجموع چهار سال، را در اردوگاه کار اجباری گذراند.
خانم یانگ در ۱مارس۲۰۰۰، به‌منظور دادخواهی برای فالون گونگ به پکن رفت و روز بعد دستگیر شد. او ابتدا به اداره پلیس چیانمن و سپس به دفتر ارتباطات شهر یینچوان در پکن منتقل شد. مأمور لی از اداره پلیس محلی جیفانگ‌شیجی، شوهرش را مجبور کرد برای بردن او به خانه، به پکن سفر کند. فشار روانی بر سلامتی شوهرش تأثیر گذاشت. خانم یانگ پس از بازگشت به یینچوان، برای مدت نامعلومی در بازداشتگاه شهر یینچوان حبس شد.
خانم یانگ یک شب در اواسط ژوئن۲۰۰۰، پس از گزارش‌شدن به پلیس، به‌دلیل توزیع مطالب اطلاع‌رسانی درباره فالون گونگ در یک منطقه مسکونی، دوباره دستگیر شد. پلیس او را یک شب به لوله بخاری دستبند زد و سپس به بازداشتگاه شهر یینچوان برد، جایی که مجبور شد بدون تجهیزات حفاظت فردی مناسب، در زمینه بازیافت لاستیک‌های فرسوده کار کند. پس از ۵۶ روز، او را برای گذراندن یک سال حبس، به اردوگاه کار اجباری زنان نینگشیا منتقل کردند. او را دوباره مجبور کردند بدون حقوق کار کند، ازجمله مرتب‌کردن کربن فعال و سایر کارها. وقتی نمی‌توانست سهمیه کاری روزانه‌اش را تمام کند، اضافه‌کاری امری عادی بود. هرگز دوش آب گرمی در اختیارش قرار نمی‌گرفت.
مدت کوتاهی پس از آزادی خانم یانگ، او در پارکی با یک تمرین‌کننده محلی ملاقات کرد. درست زمانی که آن‌ها شروع به صحبت کردند، چهار مأمور از ناکجاآباد ظاهر شدند و او را دستگیر کردند. او در اداره پلیسِ خیابان فنگهوانگ مورد بازجویی قرار گرفت و به او دستور داده شد که برای دادخواهی به پکن نرود. هنگام عصر آزاد شد.
خانم یانگ در ژوئن۲۰۰۲، هنگام ملاقات با یک تمرین‌کننده دوباره دستگیر شد. پس از تقریباً یک ماه حبس در بازداشتگاه شهر یینچوان، برای گذراندن یک دوره محکومیت سه‌ساله دیگر به اردوگاه کار اجباری زنان نینگشیا منتقل شد. به‌محض ورود، نگهبانان برای بازرسی بدنی، او را مجبور کردند لباس زیرش را درآورد. او برای اعتراض، به‌مدت پنج روز اعتصاب غذا کرد و نگهبانان در روز ششم، زندانیان را تحریک کردند تا او را تحت خوراندن اجباری قرار دهند. در طول خوراندن اجباری، برخی از زندانیان سر او را نگه داشتند و برخی بینی او را گرفتند، درحالی‌که برخی دیگر دهانش را به‌زور باز می‌کردند. گونه‌های او برای چند روز درد می‌کرد.
خانم یانگ علاوه‌بر انجام کارهای بدون مزد، مانند مرتب‌کردن کلم خشک، پشم و لوبیا، مجبور بود ساعت‌های طولانی روی یک چارپایه کوچک بنشیند و مطالب تبلیغاتی افتراآمیز علیه فالون گونگ را تماشا کند یا بخواند. دو زندانی گمارده شده بودند که او را به‌صورت شبانه‌روزی، ازجمله هنگام غذا خوردن، استفاده از توالت یا کار، تحت‌نظر داشته باشند. او همچنین از ملاقات با خانواده‌اش محروم شد.
خانم یانگ برای اعتراض، به‌مدت یک هفته دیگر اعتصاب غذا کرد. نگهبانان همچنان او را مجبور به کار کردند. آن‌ها بعداً با پزشک اردوگاه کار اجباری همکاری کردند تا او را تحت خوراندن اجباری قرار دهند. دست‌ها و پاهای او را به دو انتهای تخت زنجیر کردند و مرتباً لوله تغذیه را وارد سوراخ‌های بینی او می‌کردند. درد طاقت‌فرسا بود.
خانم یانگ نُه روز پس از آزادی، توسط مدیر کمیته اماکن و مأمور یانگ از اداره پلیس خیابان شمالی یوهوانگ‌گه به یک مرکز شستشوی مغزی منتقل شد. وانگ مان، رئیس اداره ۶۱۰ نینگشیا، در مرکز شستشوی مغزی «سخنرانی» کرد و سعی داشت تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تبدیل کند.
خانم یانگ بار دیگر در ۲۰مه۲۰۰۹ دستگیر شد و شبانه توسط وانگ مان از اداره ۶۱۰، وانگ شی‌یوان از بخش امنیت داخلی شهر یینچوان، مأموری به نام وانگ فوشنگ و مأمور دیگری با نام خانوادگی لی مورد بازجویی قرار گرفت. آن‌ها همچنین بدون ارائه مدارک مناسب، به خانه‌اش یورش بردند. کتاب‌های فالون گونگ، عکس بنیانگذار فالون گونگ و یک دستگاه پخش موسیقی‌اش توقیف شد. وانگ مان با تهدید به سوزاندن عکس بنیانگذار فالون گونگ، سعی کرد او را مجبور به انکار فالون گونگ کند. به‌دلیل فشار خون بالایش، بازداشتگاه شهر یینچوان از پذیرش او خودداری و سپس او را آزاد کرد.
آخرین دستگیری مستندشده خانم یانگ در بعدازظهر ۲۰فوریه۲۰۱۱ بود، زمانی که او در یک بازار عمده‌فروشی مشغول توزیع مطالب اطلاع‌رسانی درباره فالون گونگ بود. نوه سه‌ساله‌اش که همراه وی بود نیز به اداره پلیس جاده یینگو منتقل شد. پسر کوچک وحشت‌زده بود و مدام می‌لرزید. پدربزرگش حدود ساعت ۴ بعدازظهر به‌دنبالش رفت و او را به خانه برگرداند.
مأموران پاهای خانم یانگ را لگدمال کردند و او را مورد توهین لفظی قرار دادند. پلیس حدود ساعت ۷ بعدازظهر، به خانه‌اش حمله کرد.
در یک مورد دیگر، سه مأمور از اداره پلیس یوهوانگ‌گه، خانم یانگ را در خانه مورد آزار و اذیت قرار دادند و به او دستور دادند که بیانیه‌ای مبنی بر انکار فالون گونگ را امضا کند. او از این کار خودداری کرد و آن‌ها آنجا را ترک کردند.
در نتیجه دستگیری‌ها و آزار و اذیت‌های مداوم، شوهر، پسر و نوه خانم یانگ که با او در یک خانه زندگی می‌کردند، به‌شدت آسیب دیدند. نوه‌اش به‌محض اینکه کسی در می‌زد، وحشت می‌کرد و سعی می‌کرد در جایی پنهان شود.
در اوت۲۰۱۷، در جریان کمپین آزار و اذیت «مراجعه به در منازل»، پلیس و کارکنان کمیته اماکن دوباره خانم یانگ را مورد آزار و اذیت قرار دادند. وقتی او از همکاری با آن‌ها خودداری کرد، پسرش را مورد آزار و اذیت قرار دادند و به او دستور دادند که از او عکس بگیرد و برای پلیس ارسال کند.
این آزار و اذیت در سال ۲۰۲۰، در جریان کمپین آزار و اذیت «حذف کامل» ادامه یافت. مأمور هائو از اداره پلیس یوهوانگ‌گه، گوان لیبین از دفتر اجتماعی یوهوانگ‌گه و کارمند کمیته اماکن جی یان‌هونگ بارها با او تماس گرفتند یا حضوری او را مورد آزار و اذیت قرار دادند و به او دستور دادند که فالون گونگ را رها کند. گوان همچنین محل کار پسرش را تحت فشار قرار داد و سعی کرد آن‌ها را مجبور به اخراج او کند. همچنین با اداره تأمین اجتماعی همکاری کردند تا هرازگاهی حقوق بازنشستگی خانم یانگ را به حالت تعلیق درآورند. پسر خانم یانگ تحت فشار شدید سعی کرد او را متقاعد کند که از ایمانش دست بکشد.
سلامتی خانم یانگ در نتیجه پریشانی روانی، به‌سرعت رو به وخامت گذاشت و وی در دسامبر۲۰۲۴ درگذشت.
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
