(Minghui.org) یک ساکن ۶۳ساله شهر ویفانگ در استان شاندونگ، درحال ارائه درخواست تجدیدنظر درخصوص حکم ۴٫۵ سال زندانش به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ است (فالون گونگ روشی معنوی است که از سال ۱۹۹۹، توسط رژیم کمونیستی چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است).
وو جی‌چیانگ در ۱۲مارس۲۰۲۵، توسط مأموران اداره پلیس خیابان شین‌هوا، به‌دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ، دستگیر شد. او در بازداشتگاه شهر ویفانگ حبس شد. دادگاه منطقه کوی‌ون در ۱۸آوریل۲۰۲۵، او را به ۴٫۵ سال زندان محکوم کرد. او به دادگاه میانی شهر ویفانگ درخواست تجدیدنظر ارائه داد و قرار است جلسه رسیدگی در اواسط ژوئن۲۰۲۵ برگزار شود.
این نخستین بار نیست که آقای وو به‌دلیل ایمانش زندانی شده است. او پیش‌تر در سال ۲۰۰۱، به سه سال کار اجباری و در سال ۲۰۰۲، به پنج سال زندان محکوم شد. در دوران کار اجباری، وضعیت جسمانی‌اش تا سرحد مرگ وخیم شد و پس از گذشت نُه ماه از مدت محکومیتش، آزاد شد.
آغاز تمرین فالون گونگ
آقای وو، متولد ژوئن۱۹۶۲، راننده اتوبوس اداره مالی شهر ویفانگ بود. او در آوریل۱۹۸۷، در یک تصادف رانندگی دچار ضربه شدید مغزی شد. از آن پس، سردردهای مداوم داشت و شب‌ها نمی‌توانست بخوابد. با وجود متوسل شدن به روش‌های درمانی مختلف، وضعیتش مدام بدتر می‌شد و داروهایی که مصرف می‌کرد، معده‌اش را نیز دچار مشکلاتی کرد.
در مارس۱۹۹۷، آقای وو تمرین فالون گونگ را آغاز کرد و به‌سرعت سلامتی‌اش را بازیافت. او پرانرژی شد و مشکل بی‌خوابی‌اش برطرف شد. وزن بدنش نیز از ۵۶ کیلوگرم به ۷۹ کیلوگرم افزایش یافت.
تزریق دارو در بیمارستان روان‌پزشکی و نزدیک به شش سال حبس
در ۲۰ژوئیه۱۹۹۹، روز آغاز آزار و شکنجه، آقای وو به‌همراه همسرش پان گویی‌هوا به پکن رفت تا برای حق تمرین فالون گونگ دادخواهی کند. آن‌ها در شهر تیانجین دستگیر و به ویفانگ بازگردانده شدند. آقای وو به‌مدت بیش از ده روز در مهمان‌سرای محل کارش بازداشت شد. او در اعتراض به این بازداشت، دست به اعتصاب غذا زد و سپس آزاد شد.
آقای وو و خانم پان در اواخر سپتامبر۱۹۹۹، بار دیگر به پکن رفتند تا دوباره دادخواهی کنند. به‌محض ورود به دفتر استیناف مرکزی، دستگیر و به دفتر ارتباطات شهر ویفانگ در پکن منتقل شدند. دو روز بعد، آن‌ها را به ویفانگ بازگرداندند. آقای وو به بازداشتگاه شهر ویفانگ منتقل و به‌مدت یک ماه تحت بازداشت کیفری قرار گرفت و سپس به یک زندان منتقل شد. او درمجموع به‌مدت چهار ماه بازداشت بود و درنهایت در ۴فوریه۲۰۰۰ آزاد شد.
آقای وو در آوریل۲۰۰۰، برای سومین بار به‌تنهایی به پکن رفت تا دادخواهی کند. او توسط مأموران اداره ارتباطات شهر ویفانگ در پکن دستگیر و به بازداشتگاه شهر ویفانگ منتقل شد و به‌مدت یک ماه در بازداشت کیفری نگه داشته شد. نگهبانان او را مجبور به کار بدون دستمزد کردند. یک ماه بعد، او را به زندان منتقل کردند. آقای وو در اعتراض، دست به اعتصاب غذا زد و چهار روز بعد، به‌زور به بیمارستان روان‌پزشکی چانگله منتقل شد.
در این بیمارستان روانی، هر روز او را مجبور می‌کردند مشتی از قرص‌های نامعلوم مصرف کند. او پس از چند روز، از خوردن داروها خودداری کرد. پزشک او را به تخت بست و داروهای نامعلومی به او تزریق کرد. پس از آن، به‌شدت ضعیف شد، نمی‌توانست غذا بخورد و مدام آب دهانش جاری بود. همسرش، مادرزنش و خواهرزنش چندین بار به محل کار او مراجعه کردند تا آزادی‌اش را مطالبه کنند، اما این اقدام موجب تهدید به اخراج همسر و خواهرزنش شد. زمانی‌که آقای وو سرانجام پس از ۵۰ روز آزاد شد، چنان ضعیف شده بود که نمی‌توانست به‌تنهایی راه برود.
پیش از آنکه آقای وو به‌طور کامل بهبود یابد، چند ماه بعد، در سپتامبر۲۰۰۰، دوباره دستگیر و به سه سال کار اجباری محکوم شد. ابتدا به اردوگاه کار اجباری لچانگ و سپس به اردوگاه کار اجباری وانگ‌کون منتقل گردید. وضعیت سلامتی‌اش به‌تدریج وخیم‌تر و سرانجام ازکارافتاده شد. او نُه ماه بعد، در ژوئن۲۰۰۱، در پی تلاش‌های پیگیر خانواده‌اش برای نجات وی، آزاد شد. متعاقباً آقای وو تمرین فالون گونگ را از سر گرفت و سلامتی‌اش را بازیافت.
در ۱۸ژوئیه۲۰۰۲، هنگامی که در خیابان، با مردم درباره فالون گونگ صحبت می‌کرد، به پلیس گزارش شد و مأموران اداره پلیس بخش بولی او را دستگیر کردند. روز بعد به بازداشتگاه جیائونان منتقل و به‌مدت یک سال در آنجا حبس شد. او در این بازداشتگاه نیز مجبور به کار بدون دستمزد شد. دادگاه محلی در ژوئیه۲۰۰۳، او را به پنج سال زندان محکوم کرد. آقای وو در زندان وی‌بِی، دوران محکومیتش را گذراند و در ۱۸ژوئیه۲۰۰۷ آزاد شد.
در سال‌های بعد، آقای وو چندین بار دیگر نیز به‌دلیل اطلاع‌رسانی درباره آزار و شکنجه دستگیر شد.
علاوه‌بر این دستگیری‌ها و بازداشت‌ها، محل کارش نیز از زمان آغاز آزار و شکنجه، حقوق، سهم بیمه بازنشستگی و خدمات درمانی‌اش را قطع کرد. در سال اول (۱۹۹۹ تا ۲۰۰۰)، ماهانه تنها ۵۰۰ یوان کمک‌هزینه به او پرداخت می‌شد و پس از آن، هیچ مبلغی به او پرداخت نشد. مجموع زیان مالی او از این طریق، بیش از ۷۰۰هزار یوان بود. پس از آنکه براثر تزریق دارو در بیمارستان روان‌پزشکی، فلج و دچار ناتوانی در کار کردن شد، خانواده چهارنفره‌اش تنها با درآمد ماهانه ۱۰۰یوانی همسرش امرارمعاش می‌کردند.
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
