(Minghui.org) بخش عمده‌ای از آزار و شکنجه فالون گونگ توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) به «تبدیل» مربوط می‌شود. در حالی‌که تمرین‌کنندگان فالون گونگ می‌کوشند با پیروی از اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری، انسان‌های بهتری شوند، ح.ک.چ به ترویج مبارزه طبقاتی، نفرت و خشونت می‌پردازد. مأموران علاوه‌بر اینکه تمرین‌کنندگان را اغلب ازطریق شکنجه، مجبور به رها کردن ایمانشان می‌کنند تمرین‌کنندگانی را که شست‌وشوی مغزی داده‌اند، مجبور می‌کنند که سایر تمرین‌کنندگان را کتک بزنند و به آن‌ها ناسزا بگویند تا آن‌ها را نیز «تبدیل» کنند.
دروغ‌پردازی
ح.ک.چ برای تحریک نفرت و جلب حمایت عمومی برای کمپین خود علیه فالون گونگ، در ژانویه۲۰۰۱، نمایشی از خودسوزی در میدان تیان‌آنمن را ترتیب داد؛ افرادی که وانمود می‌کردند تمرین‌کننده فالون گونگ هستند، خود را به آتش کشیدند. با وجود اینکه آموزه‌های فالون گونگ به‌صراحت قتل و خودکشی را منع می‌کند، بسیاری از مردم این دروغ را کورکورانه باور کردند. ح.ک.چ که به سانسور اخبار منفی معروف است، در حالت عادی، چنین حادثه‌ای را کاملاً پنهان می‌کرد؛ اما درمورد این صحنه‌سازی، مقامات با سرعت و دامنه‌ای بی‌سابقه خبر آن را در داخل و خارج کشور منتشر کردند. ح.ک.چ این فیلم را به‌طور مداوم از تلویزیون پخش و کشور را ازطریق اخبار، آموزش، نشریات و رسانه‌های سرگرمی از تبلیغات اشباع کرد.
سوءاستفاده از نظام حقوقی
قانون اساسی چین برای شهروندان آزادی عقیده را تضمین کرده است و به همین دلیل ح.ک.چ هیچ مبنای قانونی‌ای برای دستگیری و زندانی‌کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ ندارد.
فقط پس از آغاز دستگیری تمرین‌کنندگان در ژوئیه۱۹۹۹ بود که ح.ک.چ شروع به استفاده از بهانه‌هایی کرد: مانند ماده ۳۰۰ قانون کیفری («عضویت در یک سازمان فرقه‌ای برای تضعیف اجرای قانون»)، تفسیرهای قضایی دادگاه عالی خلق و دادستانی عالی خلق، و «تصویب‌نامه‌ای از کنگره ملی خلق برای مجازات مذاهب منحرف.» این امر نقض اصل «تا قانونی وجود نداشته باشد، عملی جرم محسوب نمی‌شود» است. هیچ‌یک از این قوانین به‌طور صریح به فالون گونگ اشاره نمی‌کنند و هیچ توضیحی ارائه نشده است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ چگونه مطابق ماده ۳۰۰ «اجرای قانون را تضعیف کرده‌اند.»
علاوه‌براین، قدرت قانون‌گذاری متعلق به کنگره ملی خلق است؛ بنابراین، دادگاه عالی خلق و دادستانی عالی خلق با صدور تفسیرهای قضایی برای سرکوب فالون گونگ، از صلاحیت خود تجاوز کرده‌اند.
خشونت شدید
ح.ک.چ برای واداشتن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به رها کردن ایمانشان، از بیش از صد روش شکنجه از گذشته تا حال استفاده کرده است. هنگامی که تطمیع و فریب‌کاری (منظور تأثیرگذاری روانی مخرب بر فرد برای درهم شکستن اراده‌اش) باعث تسلیم تمرین‌کننده نمی‌شود، مقامات به شکنجه جسمی و روانی متوسل می‌شوند. روش‌های شکنجه اغلب با یکدیگر ترکیب می‌شوند تا آن‌ها را تحمل‌‌ناپذیرتر و کُشنده‌تر کنند.
برای نمونه، مأموران اداره ۶۱۰ در شهر لین‌یی (استان شاندونگ)، در تابستان، ۲۰۰۰ تن از اراذل حرفه‌ای را برای ضرب‌وشتم تمرین‌کنندگان استخدام کردند. تمرین‌کنندگان خانم ژانگ سوچینگ، شوهرش آقای ژانگ روژونگ، آقای گائو یی‌مینگ و خانم ژانگ یوپِی در زیرزمین و گاراژ کارخانه مواد غذایی ناحیه لانشان نگهداری می‌شدند.
این مردان که عینک آفتابی به چشم زده و جلیقه سیاه پوشیده بودند، بعدازظهرها یکی‌یکی وارد زیرزمین می‌شدند و باطوم برقی، چماق و چراغ‌قوه همراه داشتند. پس از خاموش‌کردن چراغ‌ها، چراغ‌قوه را به چشمان این تمرین‌کنندگان می‌تاباندند؛ اگر قربانی به‌خاطر نور شدید چشم‌هایش را می‌بست، مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت. آن‌ها همچنین دستان این تمرین‌کنندگان را با فندک می‌سوزاندند؛ روزها طول کشید تا تاول‌های روی دستان خانم ژانگ بهبود یابد.
علاوه‌براین، این مردان تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کردند روی تصویر استاد لی، بنیان‌گذار فالون دافا پا بگذارند. اگر تمرین‌کنندگان امتناع می‌کردند، آن‌ها را کتک می‌زدند یا با باطوم برقی شوک وارد می‌کردند. یکی از این اراذل گفت: «ح.ک.چ به ما پول داده است تا با شما برخورد کنیم.» گزارش شده است که به این افراد بابت «تبدیل» هر تمرین‌کننده، ۵۰۰ یوان پرداخت می‌شد.
در همان سال، اداره ۶۱۰ در شهر لین‌یی، حدود ۳۰ مرد دیگر را برای شکنجه تمرین‌کنندگان در مرکز سالمندان لانشان و کمیسیون تنظیم خانواده لانشان استخدام کرد. آن‌ها علاوه‌بر واداشتن تمرین‌کنندگان به خزیدن روی زمین و واق‌واق‌کردن مانند سگ یا تقلید از سایر حیوانات، آن‌ها را تحت فشار جسمی شدید به‌صورت «آموزش نظامی» قرار می‌دادند، آن‌ها را از خواب محروم و مجبورشان می‌کردند درحالی‌که دو دست خود را به‌سمت جلو گرفته بودند، تشت آبی را بالای سر نگاه دارند؛ اگر آب می‌ریخت، آن تمرین‌کننده کتک می‌خورد.
این اراذل همچنین دستان تمرین‌کنندگان را می‌سوزاندند، با میخ سوراخ می‌کردند، و درحالی‌که آن‌ها به لوله‌های بخاری دست‌بند زده شده بودند، با کمربند شلاق می‌زدند. در همین حین، شکنجه‌گران خانواده‌های این تمرین‌کنندگان را وادار می‌کردند هزینه زندگی‌شان را بپردازند.
پس از آنکه آقای پنگ چنگ‌شو به‌شدت کتک خورد و بیهوش شد، به بیمارستان منتقل و سپس دوباره بازداشت و شکنجه شد. خانم ژائو فو‌مین، تمرین‌کننده دیگری که در طول این کمپین بازداشت شده بود، نیز چند بار بیهوش شد.
در یکی از شکنجه‌های به‌طور خاص شرورانه، این اراذل از مار سمی برای نیش زدن تمرین‌کنندگان استفاده کردند. هنگامی‌که آقای پنگ مقاومت کرد، دندان‌های مار شکست، اما آثار عمیقی روی گردنش باقی ماند. عقرب‌ها را روی دست تمرین‌کنندگان قرار می‌دادند تا آن‌ها را نیش بزنند و برخی را مجبور کردند روی زمین پر از عقرب بنشینند. این افراد از چنین روش‌هایی برای رسیدن به سهمیه «تبدیل» استفاده می‌کردند.
روند «تبدیل» نظام‌مند
در طول ۲۶ سال گذشته، روند «تبدیل» نظام‌مندتر و کامل‌تر شده است. این روند دیگر به‌صورت پراکنده از سوی شاخه‌های محلی دولت انجام نمی‌شود، بلکه در زندان‌ها پیاده‌سازی می‌شود. این روند از اقدامات اداری به روال‌های قضایی تبدیل شده و از جلسات انتقاد در محل کار، به «زندان‌های سیاه» تحت اداره ۶۱۰ منتقل شده است.
«تبدیل» در مراکز شست‌وشوی مغزی نیز انجام می‌شود. جلسات شست‌وشوی مغزی ممکن است توسط محل کار، دولت محلی یا اداره ۶۱۰ برگزار شود. این مراکز می‌توانند با بیمارستان‌های روان‌پزشکی، اردوگاه‌های کار اجباری یا زندان‌ها همکاری داشته باشند. برخی از این مراکز که به تأسیسات نظامی زیرزمینی مرتبط هستند، برای مردم ناشناخته‌اند.
اما فارغ از قالب، روند «تبدیل» شامل نظارت و پایش، ردیابی، تحلیل داده‌ها، دستگیری، یورش به خانه و غارت آن، محکومیت، شست‌وشوی مغزی، تهدید توسط نگهبانان، فریب از سوی همدستان، زیرنظر بودن توسط زندانیان (در زمان بازداشت)، اجبار به امضای اسناد مبنی بر رها کردن فالون گونگ، آزار و اذیت مکرر در خانه، و حتی مرگ ناشی از شکنجه یا برداشت اجباری اعضای بدن است. همه جنبه‌های این «تبدیل» غیرقانونی و جنایتی فجیع در تمام سطوح حکومت به‌شمار می‌آید.
برای نمونه، آقای چیان فاجون از بخش ژوانگ‌گانگ در شهر لین‌یی، به‌دلیل تمرین فالون گونگ بارها بازداشت و شکنجه شد، ازجمله سه بار در اردوگاه کار اجباری (در سال‌های ۲۰۰۳، ۲۰۰۴ و ۲۰۱۱). شکنجه‌گران شامل مأموران پلیس محلی (شو هنگ‌نیان، هان جین‌چنگ، ما زونگ‌تائو)، نگهبانان اردوگاه کار (ژنگ وان‌شین، لی گونگ‌مینگ، یِوئه لین‌ژن، یانگ پنگ) و همکاران (وانگ یون‌بو، شو فایوئه، یان هوایونگ) بودند.
شکنجه‌گران، آقای چیان را به دیوار کوبیدند، با کف دست به گردنش ضربه زدند، او را از خواب محروم کردند، با باطوم لاستیکی کتک زدند، با باطوم برقی به نقاط حساس بدنش شوک دادند، دست‌بند زدند و پاهایش را به زنجیر بستند، اجازه رفتن به توالت را به او ندادند، برای مدت طولانی آویزانش کردند، مجبورش کردند روی «چارپایه‌ای کوچک» بی‌حرکت بنشیند، او را به تخت مرگ بستند، با سوزن سوراخ کردند، در هوای یخبندان بیرون نگه داشتند، در سلول انفرادی حبس کردند، و به‌زور غذا و داروهای نامعلوم به او خوراندند. در نهایت، پیش از آزادی، ماده‌ای نامعلوم به او تزریق شد. آقای چیان مدت کوتاهی پس از بازگشت به خانه درگذشت.
ذهنیت شیطانی
مجرمان می‌دانند کارشان اشتباه است، اما بهانه می‌آورند. این روش معمول مأموران ح.ک.چ و کارکنان مراکز شست‌وشوی مغزی است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تحت آزار و شکنجه قرار می‌دهند. بهانه‌های آن‌ها اغلب این است: «این دستور از مقامات بالا آمده»، «این وظیفه من است»، یا «این باعث ارتقای مقامم می‌شود.»
شکنجه‌گران که با ایدئولوژی کمونیستی آغشته به نفرت و دروغ شست‌وشوی مغزی شده‌اند، اغلب از سیاست‌هایی پیروی می‌کنند که می‌دانند از لحاظ اخلاقی نادرستند. آن‌ها به‌دلیل فشار سیاسی تصور می‌کنند که پاسخ‌گو نخواهند بود و تقصیر بر گردن ح.ک.چ خواهد افتاد. این ذهنیت تحریف‌شده به آزار و شکنجه‌ای گسترده و بی‌پروایانه منجر شده است.
اظهارات شرورانه
کلمات می‌توانند نشان‌دهنده اخلاق و شخصیت فرد باشند. زمانی که جیانگ زمین، رهبر سابق ح.ک.چ، دستور آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرد، فرمان داد که «کشتن [تمرین‌کنندگان] خودکشی محسوب می‌شود» و «بدون بررسی هویت، مستقیم [جسدها] را برای سوزاندن بفرستید.» مقامات ح.ک.چ همچنان از این دستورات پیروی می‌کنند و کارکنان مراکز شست‌وشوی مغزی تمرین‌کنندگان را با گفتار تهدیدآمیز، تحقیرآمیز و همراه با شکنجه جسمی، مورد آزار و آسیب قرار می‌دهند.
ژانگ شی‌بن، رئیس اداره ۶۱۰ از منطقه مو در مغولستان داخلی، تمرین‌کننده آقای یانگ یو‌ژین و همسرش خانم ژن های‌یان را در ۲۹مه۲۰۰۷ دستگیر کرد. چند روز بعد، آقای یانگ به مکانی منتقل شد که در آنجا برای اجبار به رها کردن باورش، تحت شکنجه روانی و جسمی قرار گرفت. وقتی آقای یانگ مقاومت کرد، ژانگ با خشم به او گفت: «اگر "تبدیل" نشوی، جسدت را می‌سوزانم.»
پس از بازگرداندن آقای یانگ به بازداشتگاه منطقه مو، ژانگ به نگهبانان و زندانیان دستور داد او را شکنجه کنند. آقای یانگ براثر شکنجه جان باخت.
پیامدهای وخیم
«اصلاح افکار» عنصر کلیدی کمپین‌های سیاسی ح.ک.چ است. اغلب این کمپین‌ها ارزش‌های سنتی را هدف قرار می‌دهند و آن‌ها را با ایدئولوژی کمونیستی مبتنی بر مبارزه طبقاتی، نفرت، خشونت و دروغ جایگزین می‌کنند.
در آزار و شکنجه فالون گونگ، ح.ک.چ نه‌تنها تمرین‌کنندگان را از نظر جسمی شکنجه می‌کند، بلکه آن‌ها را از نظر روانی نیز آزار می‌دهد تا به رهاکردن ایمانشان به اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری وادارشان کند. به‌عبارت دیگر، ح.ک.چ آن‌ها را از انسان‌های خوب به انسان‌های بد تبدیل می‌کند. این امر برخلاف خیر عمومی و انسانیت است و نه‌تنها قانون اساسی چین، بلکه قوانین مختلفی ازجمله قانون کیفری، قانون آیین دادرسی کیفری و قانون اداری را نقض می‌کند. تا زمانی که این آزار و شکنجه متوقف نشود، این فاجعه ادامه‌دار، خسارات فاجعه‌بارتری را برای چین و جهان در پی خواهد داشت.
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
