آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان زنان شماره یک استان گوئیژو

(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون گونگی که در زندان زنان شماره یک استان گوئیژو زندانی هستند، در بخش چهارم این زندان محبوس هستند. طی بیش از دو دهه گذشته، تمرین‌کنندگانی که به حبس‌های ۳ تا ۱۰ سال زندان محکوم شده‌اند، در این بخش تحت نظارت شدید و آزار و اذیت از سوی سایر زندانیان قرار داشته‌اند. بسیاری از آن‌ها، همچنین تحت انواع مختلف شکنجه قرار گرفته‌اند.

دست‌کم هفت مورد مرگ تا به امروز

تاکنون دست‌کم هفت تمرین‌کننده به‌دلیل شکنجه در این زندان، جان خود را از دست داده‌اند. آن‌ها عبارت‌ هستند از:

- خانم یانگ هونگ‌یان ۴۰ساله در تاریخ ۲۹ژوئیه۲۰۰۴ درگذشت.
- خانم گائو چی‌یینگ۴۰ساله در تاریخ ۱۱فوریه۲۰۱۰، درحالی‌که دوره محکومیت ۳ساله‌اش را می‌گذراند، درگذشت.
- خانم شو جیارونگ ۶۱ساله در تاریخ ۱۳مه۲۰۰۸، درحالی‌که دوره محکومیت ۷ساله‌اش را می‌گذراند، درگذشت.
- خانم چن لِی‌ژی ۶۹ساله در تاریخ ۹سپتامبر۲۰۱۴، درحالی‌که دوره محکومیت ۳ساله‌اش را می‌گذراند، درگذشت.
- خانم وی یالان ۵۰ساله در تاریخ ۱۴سپتامبر۲۰۰۷، درحالی‌که دوره محکومیت ۵ساله‌اش را می‌گذراند، درگذشت.
- خانم ژائو مینگژی ۶۹ساله در تاریخ ۱۶دسامبر۲۰۱۲، درحالی‌که دوره محکومیت ۵ساله‌اش را می‌گذراند، درگذشت.
- خانم هوانگ گویی‌شیان ۶۷ساله در تاریخ ۱۸ژانویه۲۰۱۵، درحالی‌که دوره محکومیت ۷ساله‌اش را می‌گذراند، درگذشت.

شست‌وشوی مغزی و آزار و اذیت جسمی

بیشتر تمرین‌کنندگان درخصوص خرید اقلام ضروری روزمره محدود می‌شوند. فقط مقدار بسیار کمی دستمال توالت و مایع لباس‌شویی به آن‌ها داده می‌شود.

نگهبانان زندان برای وادار کردن تمرین‌کنندگان به انکار ایمانشان، زندانیانی را که دارای تحصیلات بالاتر هستند، انتخاب می‌کنند و به آن‌ها دستور می‌دهند که مطالب تبلیغاتی افتراآمیز علیه فالون گونگ را مطالعه کنند. سپس آن‌ها را مأمور می‌کنند تا روی تمرین‌کنندگان «کار کنند.»

در جلسات روزانه شست‌وشوی مغزی، تمرین‌کنندگان مجبورند روی چارپایه‌های پلاستیکی کوچک در دو ردیف مقابل یکدیگر بنشینند، درحالی‌که زندانیان «مربی» مقالاتی را می‌خوانند و ویدئوهایی را پخش می‌کنند که فالون گونگ را بدنام می‌کنند. تمرین‌کنندگان همچنین مجبور به نوشتن «گزارش‌های فکری» می‌شوند. کسانی که از این کار امتناع کنند با «ساعات آموزشی» طولانی‌تری روبه‌رو می‌شوند که شامل زمان ناهار، ساعات پایانی شب، و حتی روزهای یکشنبه و تعطیلات رسمی می‌شود.

زندانیان نام بنیان‌گذار فالون گونگ را روی چارپایه کوچک می‌نویسند و تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کنند روی آن بنشینند. کسانی که امتناع می‌کنند با توهین‌های لفظی مواجه می‌شوند. تمرین‌کنندگان درحین نشستن، باید دستان خود را روی پاهایشان بگذارند، به جلو نگاه کنند و اجازه هیچ‌گونه حرکتی را ندارند. هنگامی ‌که در زندان میوه توزیع می‌شود، تمرین‌کنندگان فقط در صورتی اجازه دارند میوه دریافت کنند که ابتدا اعلام کنند «مجرم» هستند.

اگر تمرین‌کننده‌ای نیاز به استفاده از توالت داشته باشد، باید یکی از زندانیان همراه او برود. گاهی این زندانیان، تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کنند که پیش از استفاده از توالت، فالون گونگ را مورد توهین لفظی قرار دهند. برخی حتی آن‌ها را به‌طور کامل از استفاده از توالت محروم می‌کنند. خانم ژانگ هویی پس از آنکه اجازه استفاده از توالت به او داده نشد، دست به اعتصاب غذا زد.

تمرین‌کنندگانی که از «تبدیل‌شدن» امتناع می‌کنند، اجازه دوش‌گرفتن یا شست‌وشوی فردی نیز ندارند. برخی فقط دو سه بار در سال اجازه حمام‌کردن دارند.

برخی از تمرین‌کنندگان، تا حدودی در گرسنگی نگه ‌داشته می‌شوند، زیرا مأموران فقط مقدار بسیار کمی برنج در هر وعدهٔ غذایی به آن‌ها می‌دهند که باعث ضعف و سرگیجه‌شان می‌شود.

در گرمای تابستان، نشستن طولانی‌مدت روی چارپایه‌های پلاستیکی می‌تواند باعث ایجاد زخم‌های عفونی در ناحیه نشیمن‌گاه شود.

تمرین‌کنندگانی که همچنان از تبدیل‌‌شدن خودداری می‌کنند، مجبور می‌شوند در فضای باز، زیر آفتاب سوزان بایستند. صورت خانم هی گوانجی به‌دلیل آفتاب‌سوختگی شدید پوسته‌پوسته شد؛ خانم ژانگ هویی مجبور شد به‌مدت دو ماه زیر آفتاب بایستد. سایر زندانیان نیز مجبور بودند همراه این تمرین‌کنندگان بایستند که این موضوع باعث ایجاد رنجش و نفرت در آن‌ها می‌شد.

خانم ژانگ هویی روی زمین کشیده شد تا حدی که لباس‌هایش پاره شد. او سپس در سلول انفرادی حبس شد و تحت شست‌وشوی مغزی قرار گرفت. همچنین به‌دلیل فریاد زدن عبارت «فالون دافا خوب است» مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت و دهانش را با جوراب پر کردند. چون همچنان در ایمان خود استوار باقی ماند، زندانیان او را به‌زور روی زمین خواباندند و دستش را گرفتند تا او را مجبور کنند اظهاریه‌ای افتراآمیز علیه فالون گونگ بنویسد.

اگر تمرین‌کننده‌ای همکاری نکند یا در برابر شست‌وشوی مغزی مقاومت کند، نگهبانان و زندانیان اغلب با یکدیگر همکاری می‌کنند تا او را شکنجه دهند. آن‌ها هنگام ضرب‌وشتم، صدای تلویزیون را تا حداکثر بالا می‌برند تا دیگران نتوانند فریادهای تمرین‌کنندگان را بشنوند.

نگهبانان اغلب تمرین‌کنندگان را تهدید می‌کنند که اگر تا پایان دوره محکومیتشان، فالون گونگ را رها نکنند، آزاد نخواهند شد و به‌جای آن، از سوی اداره دادگستری به مرکز شست‌وشوی مغزی منتقل خواهند شد. تمرین‌کنندگان همچنین مجبور می‌شوند هر ماه مبلغی را پرداخت کنند.

خانم ما یونگ‌جو حدوداً ۶۰ساله از «تبدیل‌شدن» امتناع کرد. نگهبانان فقط اجازه می‌دادند که او هر شب رأس ساعت ۱۲ بخوابد و سپس در هر ساعت او را بیدار می‌کردند. این محرومیت از ‌خواب تا جایی ادامه یافت که باعث شد وی برخلاف میلش، فالون گونگ را رها کند.

تمرین‌کنندگان همچنین مجبور می‌شوند قوانین زندان را ازبر کنند. کسانی که از این کار امتناع می‌کنند، تنبیه می‌شوند؛ به این صورت که باید هنگام استراحت بعدازظهرِ سایر زندانیان، بایستند.

خانم لیو شیائویو حدوداً ۷۰ساله اجازه نداشت آب بنوشد. زندانیان نیز او را مورد آزار و اذیت و تحقیر قرار می‌دادند.

خانم هو جین‌فِن نیز هر روز مورد آزار کلامی و اذیت قرار می‌گرفت. او را مجبور می‌کردند ساعت‌های طولانی بی‌حرکت بایستد.

مقاله مرتبط به زبان چینی:

贵州省第一女子监狱副监狱长王玉兰的罪恶