(Minghui.org) حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) با رشد قدرت اقتصادی‌اش طی دهه‌های گذشته، نفوذ خود را در کشورهای دیگر، ازجمله ایالات متحده آمریکا شدت و عمق بخشید. برخی از غربی‌ها، هنوز به تأثیرات مخرب ح.ک.چ پی نبرده‌اند و ممکن است آن را بی‌اهمیت تلقی کنند. اما شواهد نشان می‌دهد که ح.ک.چ با سوء‌استفاده و دستکاری سیستم‌های غربی، گروه‌های خاصی مانند تمرین‌کنندگان فالون گونگ و مخالفان را هدف قرار داده است، که این امر ارزش‌های جوامع آزاد را تهدید می‌کند.
این آسیب‌ها به تمام ارکان جامعه گسترش خواهد یافت، مگر آنکه اقدامات قاطعانه‌ای برای مقابله با آن انجام شود. اگر به تاریخ نگاه کنیم، ح.ک.چ از همین روش، برای به‌دست‌گرفتن کنترل چین پس از نشستن بر مسند قدرت در سال ۱۹۴۹ استفاده کرد. با هدف‌قرار‌دادن گروه‌هایی خاص، یک‌به‌یک، مانند مالکان زمین، سرمایه‌داران، روشنفکران و غیره، به‌تدریج چنگال استیلای خود را بر کل ملت محکم کرد. درنهایت، هیچ فرد یا نظامی نتوانست در برابر طوفان بی‌رحمی و دروغ‌های آن تاب بیاورد.
از سرکوب داخلی تا سلطه برون‌مرزی
ح.ک.چ به‌دلیل ایدئولوژی «مبارزه طبقاتی» خود، خشونت را در چین به‌کار می‌گیرد و نقض حقوق بشر را زیر لوای «حفظ ثبات» پنهان می‌سازد. آن این کنترل شدید را به کشورهای درحال‌توسعه‌ای در آفریقا، آمریکای لاتین و آسیای جنوب شرقی صادر کرده است. حتی کشورهای توسعه‌یافته و مناطقی مانند اروپا، آمریکا، ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و تایوان نیز از نفوذ آن مصون نمانده‌اند.
وسعت، روش‌ها و عمق این نفوذ به سطحی وحشتناک رسیده است. دلایل آن پیچیده‌اند، اما عمدتاً به دو عامل اصلی برمی‌گردند:
عامل نخست، قدرت اقتصادی است. جهانی‌شدن باعث شد چین به «کارخانه جهان» تبدیل شود و حجم عظیمی از سرمایه و فناوری به آن سرازیر شود. بسیاری از بازارهای جهانی، به‌طور کامل به روی چین باز هستند و مازاد تجاری بلندمدت درواقع برای ح.ک.چ ثروت هنگفتی به‌همراه داشته است. اما مردم عادی چین از این ثروت بهره‌ای ندارند. برای مثال، گفته می‌شود ۶۰۰میلیون نفر ماهانه ۱۰۰۰ یوان (حدود ۱۳۹ دلار آمریکا) و ۹۴۰میلیون نفر کمتر از ۲۰۰۰ یوان درآمد دارند. در مقابل، مقام‌های ح.ک.چ و گروه‌های ذی‌نفع ثروت کلانی اندوخته‌اند و این سرمایه هنگفت را صرف فعالیت‌های نفوذ برون‌مرزی کرده‌اند.
عامل دوم این است که ح.ک.چ از خلأها و آزادی‌های موجود در جوامع آزاد، ازجمله آزادی بیان، برای پیشبرد برنامه‌های خود سوء‌استفاده می‌کند. ایالات متحده هیچ مأمور یا عامل نفوذی در ژونگ‌نان‌های (مرکز قدرت ح.ک.چ) ندارد و در روزنامه پیپلز دیلی نیز نمی‌تواند اظهارنظر یا دیدگاهش را بیان کند، اما ح.ک.چ با خرید سیاستمداران، حمایت از نیروهای حامی کمونیسم، دستکاری افکار عمومی، و صدور تبلیغاتش می‌تواند آزادانه در آمریکا فعالیت کند. اگر مجلس نمایندگان آمریکا به‌تازگی توزیع نسخه انگلیسی روزنامه چاینا دیلی در ساختمان‌های کنگره را ممنوع نکرده بود، بسیاری از آمریکایی‌ها و حتی چینی‌ها نمی‌دانستند که این ابزار تبلیغاتی ح.ک.چ ۴۲ سال در کنگره دست‌به‌دست می‌شده است.
تعلیق انتشار روزنامه چاینا دیلی نشان می‌دهد که جامعه غربی به‌تدریج نسبت به نفوذ ح.ک.چ هشیار شده است. دولت‌ها و اندیشکده‌ها نیز گزارش‌های تحقیقی متعددی دربارهٔ این نفوذ منتشر کرده‌اند. در سال ۲۰۲۴، کنگره ایالات متحده سه جلسه استماع با عنوان «دفاع از آمریکا در برابر جنگ سیاسی حزب کمونیست چین» برگزار کرد تا نفوذ گسترده ح.ک.چ بر جامعه آمریکا را بررسی کند.
نفوذ همه‌جانبه و تغییر ارزش‌های بنیادین
نفوذ برون‌مرزی ح.ک.چ بسیار گسترده است و شامل موارد زیر می‌شود:
- سفارت‌خانه‌ها و کنسول‌گری‌ها در بیش از ۲۰۰ کشور و منطقه که نقش ستادهای خط مقدم را برای نفوذ ایفا می‌کنند- شاخه‌های برون‌مرزی سیستم جبهه متحد که سال‌هاست در جوامع محلی نفوذ کرده‌اند و تثبیت شده‌اند- پروژه‌های ملی مانند «طرح هزار استعداد»، «ابتکار کمربند و جاده»، و «مؤسسات کنفوسیوس» در حوزه‌های اقتصادی، علمی و فرهنگی- جنگ رسانه‌ای و اطلاعاتی هدایت‌شده توسط دپارتمان تبلیغات مرکزی، اداره فضای مجازی چین، وزارت امنیت کشور و ... به‌منظور دستکاری افکار عمومی در خارج از کشور- سرکوب فراملی به‌رهبری نهادهایی مانند وزارت امنیت عمومی، ازجمله راه‌اندازی ایستگاه‌های خدمات پلیس چین در خارج («۱۱۰ خارج از کشور») و سرکوب گروه‌هایی خاص مانند فالون گونگ ازطریق اداره ۶۱۰- استفاده از شرکت‌های دولتی و غول‌های فناوری مانند هوآوی برای فشار اقتصادی و گسترش نفوذ سیاسی-مشارکت عمیق با دانشگاه‌ها، مؤسسات تحقیقاتی و جوامع ازطریق تبادلات فرهنگی، همکاری‌های علمی، فروم‌های بین‌المللی و غیره.
اقدامات مشخص ح.ک.چ شامل موارد زیر است:
- بسیج رهبران و فعالان چینی خارج از کشور برای هدایت حملات- تقسیم جامعه چینی، پرورش نیروهای طرفدار کمونیسم و سرکوب گروه‌های مخالف- تطمیع مقام‌های کشورهای دیگر، به‌ویژه نخبگان چینی، و پرورش عوامل نفوذی در سیستم- خرید و کنترل رسانه‌های چینی‌زبان و نفوذ در رسانه‌های جریان اصلی غربی- دخالت در آموزش، ترویج روایت ح.ک.چ و سرکوب مخالفان- رشوه‌دادن به گروه‌های تجاری و سیاستمداران برای پرورش نیروهای حامی کمونیسم- استفاده از منافع اقتصادی برای وادارسازی دولت‌ها، به همکاری در سرکوب مخالفان
می‌توان دید که حزب کمونیست چین ترفندهایی را که طی ده‌ها سال در چین انباشته و تکمیل کرده، به‌طور گسترده در جامعه بین‌المللی به‌کار گرفته است. برای مثال، از تاکتیک‌های مبارزهٔ طبقاتی برای برانگیختن نفرت و تقابل در میان جامعهٔ چینی بهره می‌برد؛ همچنین از «تجربهٔ فنگ‌چیائو» در زمینهٔ «نظارت فردبه‌فرد»؛ راهبردی که از آن در دوران انقلاب فرهنگی استفاده کرد؛ بهره می‌برد تا ازطریق کنترل سطوح پایین جامعه، نفوذ خود را در جوامع چینی خارج از کشور حفظ کند.
همچنین، ح.ک.چ با روش‌هایی مانند «بسیج توده‌ها»، «تاکتیک موج انسانی» و «ارتش اینترنتی»، افکار عمومی را دستکاری می‌کند. علاوه‌بر این، با تحت فشار قرار دادن سایر دولت‌ها و صدور ارعاب سیاسی به جهان، «با چاقوی قرضی می‌کُشد». این روش‌ها که به‌ظاهر جدا از هم به‌نظر می‌رسند، درواقع مجموعه‌ای از راهبردهای نظام‌مند را تشکیل می‌دهند که هدف آن‌ها تغییر معیارهای گفتار و ارزش‌ها در جامعه بین‌المللی است.
بذر تفرقه
برخلاف فشارهای سیاسی درون‌مرزی، نفوذ برون‌مرزی ح.ک.چ بیشتر بر منافع اقتصادی و تطمیع مالی متکی است؛ که پنهان‌تر و گسترده‌تر هستند. این نوع «نفوذ نرم» با نیروهای محلی سیاسی، تجاری، رسانه‌ای و سایر بخش‌ها ترکیب می‌شود تا شبکه‌های نفوذی گسترده و نامرئی را بسازد.
نتیجهٔ مستقیم این است که نفوذ ح.ک.چ اغلب باعث شکاف‌ها و درگیری‌هایی در جوامع دموکراتیک می‌شود؛ ازجمله دخالت غیرمستقیم در انتخابات، تنش‌های قومی، مسائل سیاسی، و تضعیف نظام‌های دموکراتیک. برای نمونه، نیروهای حامی ح.ک.چ در تایوان و کره جنوبی، به‌طور قابل‌توجهی بر سیاست تأثیر گذاشته‌اند. به‌طور مشابه، نفوذ ح.ک.چ در اروپا و ایالات متحده، اغلب به بروز اختلافات در مسائل کلیدی، ایجاد هرج‌ومرج و گسست اجتماعی منجر می‌شود.
این «هرج‌ومرج» در کشورهای دموکراتیک سپس در تبلیغات ح.ک.چ به‌کار می‌رود تا روایت «آشفتگی در غرب و ثبات در چین» را تقویت کند و بدین ترتیب برنامهٔ حکومت تمامیت‌خواه خود را توجیه کند.
اخلال در اجرای برنامه‌های شن یون
ح.ک.چ می‌کوشد همه صداهایی را که با خط‌مشی‌اش مطابقت ندارند، خاموش کند. ازاین‌رو، گروه هنرهای نمایشی شن یون که ارزش‌های سنتی‌ای را ترویج می‌دهد که ح.ک.چ پس از به‌دست گرفتن قدرت نابودشان کرده، به خاری در چشم رژیم تبدیل شده است. ح.ک.چ در مواجهه با موفقیت شن یون و توانایی آن در پیوند دوباره مردم با ریشه‌های معنوی‌شان، از روش‌هایی پست مانند تهدید سالن‌ها و دولت‌ها برای لغو اجراها، انتشار دروغ‌های نفرت‌انگیز، تهدید به آسیب فیزیکی و شکایات بی‌اساس ،برای سرکوب و نابودی این گروه هنری استفاده کرده است.
سفارت‌خانه‌ها و کنسول‌گری‌های چین در سراسر جهان، بارها تلاش کرده‌اند مانع اجرای برنامه‌های شن یون شوند، اما در بسیاری موارد ناکام مانده‌اند. برای مثال، در سئول در کره جنوبی، سفارت چین بارها به سالن تئاتر فشار آورد تا اجراها را لغو کند.
با اینکه شن یون در مکان‌های دیگر کره جنوبی، ازجمله تئاتر ملی سئول اجرا داشته، اما هرگز در سالن KBS (وابسته به سامانه پخش کره) اجرا نداشته است. پس از آنکه میزبان شن یون قراردادهایی را در سال‌های ۲۰۰۶، ۲۰۰۸ و ۲۰۱۶، با این سالن امضا کرد، سفارت چین این سالن را تحت فشار قرار داد تا قراردادها را لغو کند.
در سال ۲۰۱۶، میزبان از KBS شکایت کرد و در دادگاه پیروز شد، اما KBS به دادگاه اعتراض کرد و نامه‌ای تهدیدآمیز و افترا‌آمیز از سفارت چین ارائه داد. درنهایت، دادگاه رأی اولیه را لغو کرد و ضرر سنگینی به میزبان و کسانی که بلیت خریده بودند وارد شد.
سازمان میزبان نسخه‌ای از فکسی چهارصفحه‌ای را به‌دست آورد که سفارت چین برای KBS فرستاده بود. سفارت چین علاوه‌بر تکرار دروغ‌های ح.ک.چ که فالون گونگ و شن یون را بدنام می‌کنند، از روابط اقتصادی چین و کره‌جنوبی برای وادار کردن دولت کره‌جنوبی به عقب‌نشینی در حاکمیت فرهنگی استفاده کرد تا خواسته‌های حزب کمونیست چین را تأمین کند.
نسخه‌ای از فکس چهارصفحه‌ای ارسال‌شده توسط سفارت چین برای KBS. آن نیمه بالای صفحه اول را نشان می‌دهد.
در موردی جدیدتر، ح.ک.چ تلاش کرد اجرای شن یون در دانشگاه ملی کانگوون در شهر چونچئون (کره جنوبی) را مختل کند، اما موفق نشد.
در ۱آوریل۲۰۲۵، دانشگاه ملی کانگوون با اجرای گروه هنرهای نمایشی شن یون در مرکز هنرهای پارکلینگِ این دانشگاه، برای تاریخ‌های ۶ تا ۷مه، به میزبانی اِپک مدیای کره، موافقت کرد. در واکنش به این تصمیم، سفارت چین در کره‌جنوبی، با ابراز مخالفت حزب کمونیست چین با این اجرا، بر دانشگاه فشار وارد کرد. درنتیجه، دانشگاه کانگوون در ۱۶آوریل، مجوز محل برگزاری را به این بهانه لغو کرد که «ممکن است موجب اعتراض دانشجویان چینی شود». گزارش شد که وزارت آموزش کره نیز ممکن است برای افزایش فشار، وارد ماجرا شود.
در بعدازظهر ۳۰آوریل، دادگاه تأکید کرد که شن یون از سال ۲۰۰۷ تاکنون، چند بار در کره اجرا داشته و از سال ۲۰۱۷، هر سال در همین سالن اجرا شده است، بدون اینکه هیچ‌گونه درگیری رخ دهد. همچنین حدود ۶۲٪ بلیت‌ها فروخته شده بود و فقط ۲۰ روز به اجرا مانده بود، و لغو برنامه باعث ضرر هنگفتی برای برگزارکننده می‌شد. دادگاه حکم داد که دانشگاه کانگوون از اختیاراتش سوء‌استفاده کرده و تصمیمش فاقد شواهد قانونی بوده است و نقض قانون محسوب می‌شود. درنهایت، اجراهای شن یون در دانشگاه کانگوون، با موفقیت برگزار شد.
وو شی‌لیه، دبیرکل انجمن فالون دافا در کره، گفت که این رأی دادگاه باید برای دولت کره زنگ خطری باشد که در برابر فشارهای سفارت چین تسلیم شده و حاکمیت فرهنگی‌اش را رها کرده است.
نبردی میان ح.ک.چ و ارزش‌های جهانی
سرکوب شن یون توسط ح.ک.چ تنها یک نمونه از عملیات جهانی نفوذ آن است. از سرکوب مخالفان در چین و دستکاری روایت‌های جهانی گرفته تا فشار فراملی و وادارسازی دولت‌های دیگر به همکاری، روشن است که عملیات «حفظ ثبات» ح.ک.چ مدت‌هاست از مرزهای چین فراتر رفته است. تنها با حفاظت قاطع از آزادی بیان، ایمان و بیان فرهنگی می‌توان جوامع آزاد را در برابر نفوذ ح.ک.چ ایمن ساخت.
از حذف روزنامه چاینا دیلی در کنگره آمریکا، تا گزارش‌های تحقیقی اندیشکده‌ها درباره نفوذ ح.ک.چ، و رأی دادگاه کره جنوبی مبنی بر غیرقانونی بودن لغو اجرای شن یون به‌درخواست ح.ک.چ، مشاهده می‌کنیم که دولت‌ها، نهادها و جوامع مدنی بیشتری از سکوت و سازش با ح.ک.چ دست می‌کشند.
این تغییر آگاهی جهانی گامی مهم برای مقابله با نفوذ ح.ک.چ و دفاع از پایه‌های جوامع آزاد است. این صرفاً مسئله‌ای مربوط به چین نیست؛ بلکه نبردی میان ارزش‌های جهانی و رژیم تمامیت‌خواه ح.ک.چ است.
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
