(Minghui.org) وب‌سایت مینگهویی پیش‌تر از مرگ زن ۷۱سالهای خبر داده بود که در ۹مه۲۰۲۵ درحالی‌که دوران محکومیت چهارساله‌اش را به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ در زندان شماره ۲ زنان استان لیائونینگ می‌گذراند، جان باخت. در این مقاله، اطلاعات جدیدی دربارهٔ شرایط آزاردهنده و خشونت باری که خانم وانگ یان در روزهای پایانی زندگی‌اش با آن مواجه بود، ارائه می‌شود که به‌تازگی توسط وب‌سایت مینگهویی تأیید شده است.
خانم وانگ یان اهل شهر شنیانگ استان لیائونینگ بود. او ابتدا در ۵مارس۲۰۲۲ در خانه بازداشت شد، پس از آنکه گزارش شد در یک منطقه مسکونی در حال توزیع مطالب اطلاع‌رسانی درباره فالون گونگ بوده است. مأمور فانگ پنگ و سایر مأموران اداره پلیس دونگتا کتاب‌های فالون گونگ، تصویر بنیان‌گذار فالون گونگ و تلفن همراه او را توقیف کردند.
پلیس سه روز بعد، پس از اخاذی مبلغ ۵۰۰۰ یوان، او را با قرار وثیقه آزاد کرد. مأمور فانگ در ۱۹ژوئیه۲۰۲۲ به خانه‌اش رفت و هشدار داد که قاضی به‌دنبال اوست. او روز بعد بازگشت و خانم وانگ را به بازداشتگاه شماره ۱ شهر شنیانگ منتقل کرد. ابتدا در بخش ۵ نگه‌داری شد، اما به‌دلیل شیوع کووید-۱۹ به بخش ۳ منتقل گردید. دادگاه منطقه دادونگ او را به ۴ سال زندان محکوم کرد (زمان دقیق صدور حکم نامشخص است). او در ۱۵فوریه۲۰۲۳ به زندان شماره ۲ زنان استان لیائونینگ منتقل شد (احتمالاً به بخش ۳) و در ۹مه۲۰۲۵ در همان‌جا درگذشت.
خانم وانگ هنگامی‌که هنوز در بازداشتگاه بود، به سرطان سینه مبتلا شد؛ یعنی پیش از انتقال به زندان. طبق قوانین زندان، افرادی با بیماری‌های شدید نباید پذیرش شوند و در صورت درخواست آزادی با ضمانت پزشکی، باید اجازه داشته باشند که دوران محکومیت را در منزل سپری کنند. با وجود این وضعیت، نه‌تنها زندان او را پذیرفت، بلکه مجبورش کرد بیانیه‌هایی بنویسد و ویدئوهایی علیه فالون گونگ ضبط کند و همچنین تحت انواع آزار و شکنجه قرار گرفت.
طبق قوانین زندان، زندانیانی که بالای ۶۵سال سن دارند یا دچار بیماری‌های وخیم هستند، باید به بخش سالمندان و بیماران منتقل شوند و از کار اجباری معاف گردند. اما تمرین‌کنندگان فالون گونگ صرف‌نظر از سن یا وضعیت جسمانی‌شان، به این بخش منتقل نمی‌شوند.
زندان شماره ۲ زنان استان لیائونینگ
استان لیائونینگ درحال‌حاضر دو زندان زنان دارد: زندان زنان استان لیائونینگ و زندان شماره ۲ زنان استان لیائونینگ. هر دو زندان در شهر شنیانگ قرار دارند و تنها دیواری میان آن‌ها فاصله است. بیشتر زندانیان در این زندان‌ها اهل استان لیائونینگ هستند، اما برخی نیز از استان‌های دیگر مانند گوانگ‌دونگ و سیچوان به آنجا منتقل شده‌اند.
زندان شماره ۲ زنان استان لیائونینگ در ۳۱اوت۲۰۱۹ تأسیس شد و زندانیان بخش‌های ۳، ۸ و ۱۰ زندان زنان استان لیائونینگ به این زندان منتقل شدند.
به‌گفته یکی از نگهبانان، زندان زنان استان لیائونینگ برای نگه‌داری زندانیانی استفاده می‌شود که حکم‌های بالای ۱۵سال یا اعدام دارند، یا در پرونده‌های مهم دخیلند یا از کشورهای دیگر هستند. در مقابل، بیشتر زندانیان زندان شماره ۲، تحت مدیریت رئیس زندان ما شیا‌ئو، حکم‌هایی کوتاه‌تر از ده سال دارند. بیشتر تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سالهای اخیر به این زندان فرستاده شده‌اند.
برای وادار کردن تمرین‌کنندگان به رها کردن ایمان خود به فالون گونگ، نگهبانان زندانیان دیگر را تحریک می‌کنند تا آن‌ها را شکنجه دهند. اگر تمرین‌کننده‌ای از رها کردن ایمانش خودداری کند، نگهبانان زندانیان را تنبیه می‌کنند و اجازه خرید لوازم روزمره، استراحت، غذا، استفاده از آب گرم یا شست‌وشو را به آن‌ها نمی‌دهند. برخی نیز از ملاقات با خانواده یا کاهش مدت محکومیت محروم می‌شوند. درنتیجه، زندانیان برای اجبار تمرین‌کنندگان به «تبدیل»، از هیچ نوع شکنجه‌ای فروگذار نمی‌کنند. تمرین‌کنندگان اغلب با بدن‌هایی زخمی، دندان‌های شکسته و آثار ضرب‌وجرح شدید مواجه می‌شوند.
در زمستان، زندانیان تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کردند شلوارک و زیرپوش بپوشند و سپس پنجره را باز می‌کردند تا باد سرد وارد شود. برخی آب یخ روی آن‌ها می‌ریختند. برخی فقط اجازه می‌دادند تمرین‌کنندگان روزانه یکی دو قاشق برنج و آب بخورند. بعضی اجازه استفاده از دستمال توالت را به تمرین‌کنندگان نمی‌دادند. شب‌ها نیز اجازه استفاده از پتو یا بالش نداشتند. هر زندانی که سعی می‌کرد به تمرین‌کننده‌ای کمک کند، خودش مورد توهین یا ضرب‌وشتم قرار می‌گرفت.
گزارش مرتبط:
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
