کنفرانس تبادل تجربه تزکیهٔ فالون دافای جنوب شرقی ایالات متحده در جورجیا برگزار شد

(Minghui.org) کنفرانس تبادل تجربه تزکیهٔ فالون دافای جنوب شرقی ایالات متحده، در تاریخ ۷ژوئیه۲۰۲۵، در شهر میلتون در ایالت جورجیا برگزار شد. تمرین‌کنندگان فالون دافا از شهرهای اطراف و شش ایالت مختلف، در این کنفرانس شرکت کردند. تمرین‌کنندگان متعددی روی سِن رفتند و تجربیاتشان را درخصوص تزکیهٔ فردی یا مشارکت در پروژه‌ها به‌اشتراک گذاشتند.

کنفرانس تبادل تجربه تزکیهٔ فالون دافای جنوب شرقی ایالات متحده در تاریخ ۷ژوئیه۲۰۲۵، در شهر میلتون (ایالت جورجیا) برگزار شد.

تمرین‌کنندگان روی سِن سخنرانی می‌کنند.

تمرین‌کنندگان عکس گروهی می‌گیرند.

یافتن وابستگی بنیادین

مایکل از ایالت آلاباما که به‌صورت داوطلبانه در پشت‌صحنهٔ اجراهای شن یون کار می‌کرد، گفت که یک بار احساس کسالت داشت. او دریافت که حفظ ذهنیت مثبت، نگاه به درون و رها کردن وابستگی‌ها بسیار مهم است. وی گفت: «امسال چالش‌برانگیزترین سال تزکیه‌ام بود، اما فا مرا راهنمایی کرد، درحالی‌که مرا به یافتن ریشهٔ وابستگی‌ام نزدیک‌تر کرد و باعث شد در مسیر تزکیه پیشرفت کنم. هر بار که شن یون را تبلیغ می‌کردم با موانع و سختی‌های متفاوتی روبه‌رو می‌شدم و این‌ها فرصت‌های جدیدی برای ارتقای تزکیه‌ام ایجاد می‌کردند.»

مایکل به‌مدت دو سال دچار کمردرد بود و در طول تور امسال شن یون، در انجام وظایف پشت‌صحنه، مشکل داشت. او گفت: «درنهایت به یاد آوردم که در ماجراهایی که استاد به‌طرز معجزه‌آسا بیماری افراد را از بین بردند، آن افراد نیازی به انجام حرکات کششی یا تمرینات عادی نداشتند. دریافتم که تا وقتی ذهنیتی درست داشته باشم، به درون نگاه و وابستگی‌هایم را رها کنم، مشکلی در کمرم نخواهد بود. این وابستگی بازتابی از کمبود ایمانم به استاد بود. زمانی که به این موضوع پی بردم، بلافاصله دست از انجام حرکات کششی برداشتم و ظرف چند روز، تمام علائم بیماری از بین رفت و حالم خوب شد.»

مایکل در مسیر رفتن به نخستین اجرای شن یون در فصل ۲۰۲۵، دیر رسید. او گفت: «قرار بود روز قبل از اجرا، برای کمک به نصب صحنه، در آنجا حاضر باشم. از بابت دیر رسیدن پشیمان بودم، اما در طول آن رانندگی طولانی، هیچ قدرتی برای تغییر شرایط نداشتم. دچار استرس شده بودم، بنابراین به درون نگاه کردم و متوجه شدم که حس شرمندگی دارم و می‌خواستم برای تأخیرم، به مدیر صحنه توضیح بدهم. بهانه‌های مختلفی در ذهنم نقش می‌بست. پس از تأمل دریافتم که تلاش دارم تأیید کارکنان شن یون را به دست آورم تا متوجه شوند که فردی جدی و مسئول هستم و فعالانه مشارکت دارم. درواقع داشتم جلو آن‌ها به خودم اعتبار می‌بخشیدم.»

رها کردن رنجش

آقای لیو از آتلانتا توصیف کرد که چگونه در طول کمک داوطلبانه در تور شن یون، رنجشش آشکار شد. او مسئول نظارت بر اتوبوس‌ها و حمل تجهیزات در چندین شهر بود و صدها کیلومتر سفر می‌کرد. به‌دلیل مکان نامناسب هتل‌ها و دلایل دیگر، از برگزارکنندگان محلی نارضایتی داشت. اما با نگاه به درون دریافت که رنج بخشی از تزکیه است و اینکه او خوش‌شانس بوده که توانسته به شن یون کمک کند و باید این فرصت را ارج نهد.

او گفت: «برای ما آسان است که هر سال در چنین پروژه مقدسی شرکت کنیم، اما من این فرصت را ارج نمی‌نهادم و درگیر احساسات و ناراحتی می‌شدم. واقعاً احساس شرمندگی می‌کنم. استاد این پروژه را به‌منظور ایجاد محیطی برای تزکیه و فراهم‌کردن فرصت‌هایی برای ما ایجاد کرده‌اند.»

او در ادامه گفت: «فکر کنید تمرین‌کنندگان این پروژه را برای چه کسی انجام می‌دهند؟ آیا آن‌ها سخت کار نمی‌کنند و بدون شکایت فعالیت نمی‌کنند تا به پیمان‌هایی که با استاد بسته‌اند جامه عمل بپوشانند؟ همه تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند، و درحین یاری‌رساندن به استاد در اصلاح فا، خودشان نیز به‌سوی هدف، تزکیه می‌کنند. آیا برخی از محنت‌ها در این روند، فرصت‌های تزکیه نیستند؟»

«شکل تزکیه در دافا، تزکیه در میان مردم عادی است. با گذر زمان، آسان است که انسان دچار سستی و بی‌حسی شود، و این اراده‌اش را تضعیف می‌کند. چون ما زندگی مشابه مردم عادی داریم، خانواده داریم، برای گذران زندگی باید سخت کار کنیم، و همچنین انواع مزاحمت‌ها از سوی جامعه وجود دارد، عزم تمرین‌کنندگان برای تزکیه تضعیف می‌شود، و ممکن است در مسیر تزکیه، سردرگم شویم و حس فوریت را از دست بدهیم. نمی‌توانیم به‌طور سخت‌گیرانه‌ای خودمان را منضبط کنیم، و درنتیجه مقدار زیادی از زمان ارزشمندمان برای تزکیه و نجات مردم را از دست می‌دهیم. اگر نتوانیم در مطالعهٔ فا و انجام تمرینات استمرار داشته باشیم، از نظر جسمی ناتوان و به‌راحتی خسته می‌شویم، و ذهنمان نیز ممکن است با فا هم‌راستا نباشد. اگر این روند ادامه یابد، خطرناک خواهد بود.»

نگاه به درون

آقای لو از آتلانتا گفت که سال‌هاست فالون دافا را تمرین می‌کند، اما اکنون درک عمیق‌تری درخصوص نگاه به درون پیدا کرده است. او گفت: «وقتی همه‌چیز خوب پیش می‌رود، نگاه به درون آسان است. اما زمانی‌که شرایط مطلوب نیست، زمانی ‌که تعارض‌ها و اختلافات وجود دارد و با سایر تمرین‌کنندگان اختلاف‌نظر دارید، آن موقع فرصت خوبی برای نگاه به درون است. در آن لحظه می‌توان بلافاصله دید که در سمت شما چه چیزی اشتباه است که باعث ایجاد این وضعیت شده است. بسیار محتمل است که وابستگی‌هایی را بیابید و متوجه شوید که در چه زمینه‌هایی، واقعاً باید پیشرفت کنید.»

او افزود: «درحین تبلیغ شن یون ازطریق نصب پوستر یا توزیع بروشور، که به نیروی انسانی بیشتری نیاز دارد، اما هزینه کمتری دارد، این اقدامات هنوز اهمیت دارند. ازآنجاکه شغلی تمام‌وقت دارم، در روزهای کاری نمی‌توانم در این فعالیت‌ها شرکت کنم، اما آخرهفته‌ها همچنان مشارکت می‌کنم. گاهی احساس می‌کنم که بیشتر از تمرین‌کنندگانی که شغل عادی دارند، کار می‌کنم، و بعضی وقت‌ها با خودم فکر می‌کنم چرا فلان شخص شرکت نمی‌کند، گرچه واضح است که آخرهفته‌ها وقت دارد؟ آیا واقعاً وقت ندارد؟ یا اینکه کوشا نیست؟»

«ناگهان متوجه شدم که دارم به بیرون نگاه می‌کنم. چرا به دیگران نگاه تحقیرآمیز دارم؟ چرا بابت کار اندکی که انجام داده‌ام احساس بزرگی می‌کنم؟ بسیاری از تمرین‌کنندگان، از من کوشاترند. و آن تمرین‌کنندگانی که در ذهنم بابت عدم مشارکتشان، از آن‌ها انتقاد می‌کردم، در جنبه‌هایی که من در آن‌ها کاری انجام نداده‌ام، فعالیت‌های بسیار بیشتری داشته‌اند. می‌خواستم به دیگران در تزکیه کمک کنم، اما درواقع وابستگی به خودپسندی داشتم. باید این وابستگی را رها کنم، دست از نگاه کردن به دیگران بردارم، و دربارهٔ این فکر کنم که چگونه می‌توانم بهتر عمل کنم.»