(Minghui.org) تمرین‌کنندگان و حامیان فالون دافا به‌مناسبت بیست‌وششمین سالگرد اعتراض صلح‌آمیز تمرین‌کنندگان فالون دافا علیه آزار و شکنجه به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، در ۱۳ژوئیه۲۰۲۵، در مرکز شهر تورنتو گردهم آمدند تا این آزار و شکنجه چنددهه‌ای را محکوم کنند و خواستار توقف آن شوند.
تمرین‌کنندگان فالون دافا ساعت ۹ صبح، با وجود بارش باران، تمرینات گروهی را در پارک کوئینز و در مقابل ساختمان پارلمان ایالتی انتاریو انجام دادند. آسمان هنگام آغاز تجمع در ظهر، صاف شد.
تمرین گروهی در پارک کوئینز
تجمع مقابل ساختمان پارلمان ایالتی انتاریو در ۱۳ژوئیه۲۰۲۵
محکوم‌کردن ۲۶ سال آزار و شکنجه
جوئل چیپکار، مجری این رویداد، گفت که آزار و شکنجه به‌دست حزب کمونیست چین همچنان ادامه دارد.
جوئل چیپکار، مجری این رویداد، گفت: «فالون گونگ یک روش تزکیه معنویِ مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری است. این روش به مردم می‌آموزد که با مهربانی، درستکاری و ایثار، با دیگران رفتار کنند. اما در چین، تمرین‌کنندگانِ این باور صلح‌آمیز زندانی، شکنجه و حتی قربانی برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ می‌شوند. فالون گونگ در تبلیغات دروغین مورد بدنام‌سازی قرار گرفته است. طی ۲۶ سال گذشته، صدهاهزار تمرین‌کننده جان خود را براثر برداشت اجباری اعضای بدن از دست داده‌اند.»
ح.ک.چ برای سرپوش‌گذاشتن بر این جنایت علیه بشریت، تبلیغات گسترده انزجاربرانگیزی را علیه فالون گونگ راه‌اندازی کرد و با انتشار دروغ‌ها، این روش معنوی را در سطح بین‌المللی بدنام کرد. ح.ک.چ همچنین دست به سرکوب فراملی تمرین‌کنندگان فالون گونگ زده است.
در طول ۲۶ سال گذشته، تمرین‌کنندگان فالون گونگ همواره به‌صورت صلح‌آمیز به دادخواهی پرداخته‌اند و هرگز به خشونت متوسل نشده‌اند. آن‌ها با توزیع بروشور در خیابان، حقیقت را روشن می‌کنند، رسانه‌هایی را راه‌اندازی کرده‌اند تا واقعیت‌ها را منتشر کنند، و همچنین هنرهای نمایشی شن یون را ارائه می‌کنند که فرهنگ اصیل چینی را به نمایش می‌گذارد.
درخواست برای آزادی فوری تمرین‌کنندگان زندانی
یانگ مان (سمت چپ) خواستار توجه جامعه بین‌المللی به آزار و شکنجه مادرش به‌دست ح.ک.چ شد.
یانگ مان، تمرین‌کننده فالون گونگ از استان لیائونینگ (چین)، برای آزادی مادرش که همچنان در زندان زنان لیائونینگ محبوس است، درخواست کرد: «مادرم، پان جینگ، را فوراً آزاد کنید و آزار و شکنجه همه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را متوقف کنید!»یانگ در سخنرانی‌اش گفت: «به‌دلیل آنکه حزب کمونیست چین به‌مدت ۲۶ سال تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مورد آزار و شکنجه قرار داده است، ازجمله برداشت اجباری اعضای بدن با مجوز دولت، من نمی‌توانم به زادگاهم بازگردم.» یانگ گفت که وقتی ۹ سال داشت، همراه مادرش تمرین فالون گونگ را آغاز و تلاش کرد با پیروی از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری، انسان خوبی باشد. «اما در سال ۱۹۹۹، ح.ک.چ آزار و شکنجه بی‌رحمانه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را در سراسر کشور آغاز کرد. مادرم در پی آن بارها دستگیر و دست‌کم هفت بار بازداشت شد، دو بار به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد و حتی در بیمارستان روانی محبوس شد. براثر شکنجه‌های مکرر، یکی از انگشتان پای مادرم برای مدتی طولانی صاف نمی‌شد.» او افزود: «در اکتبر۲۰۱۴، درست پیش از اینکه مادرم چین را ترک کند، پلیس او را مورد آزار و اذیت قرار داد و از او خواست برگه اعتراف به جرم را امضا کند. در همان دوره، پلیس از سایر تمرین‌کنندگان فالون گونگ در منطقه نیز خواست که نمونه خون بدهند و مورد آزمایش قرار گیرند؛ احتمالاً به‌منظور آماده‌سازی برای برداشت اعضای بدن افراد در قید حیات.» در اوایل مارس۲۰۲۳، یانگ مطلع شد که دادگاه منطقه ژن‌آن، مادرش را به‌طور غیرقانونی به سه سال زندان محکوم و مبلغ ۵هزار یوان (معادل ۶۹۷ دلار آمریکا) از او اخاذی کرده است. وی سپس به بند دوازدهم زندان زنان لیائونینگ منتقل شد که معروف به «بخش آموزش و اصلاحات فشرده» است. در این بخش، نگهبانان زندان از روش‌های ظالمانه مختلفی برای وادارکردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به رها کردن باورشان استفاده می‌کنند.
در ماه مه امسال، مادر او، پان جینگ، بار دیگر در زندان، دست به اعتصاب غذا زد تا به آزار و شکنجه اعتراض کند. یانگ ابراز امیدواری کرد که جهانِ بیرون به آزار و شکنجه خانم پان جینگ توسط زندان زنان لیائونینگ توجه نشان دهد و علیه سرکوب همه تمرین‌کنندگان فالون گونگ توسط حزب کمونیست چین اعتراض کند.
تمرین‌کننده‌ای شکنجه‌هایی را که متحمل شده، توصیف می‌کند خانم ژانگ، تمرین‌کننده فالون گونگ از استان سیچوان (چین)، در اواخر سال ۲۰۲۳، به کانادا آمد. او یکی از نخستین مهندسان هزینه ثبت‌شده در چین بود. خانم ژانگ در سال ۱۹۹۷، تمرین فالون گونگ را آغاز کرد. او گفت: «کتاب جوآن فالون به تمام پرسش‌هایم درباره زندگی پاسخ داد. پس از آغاز تمرین، دیگر حتی یک قرص هم مصرف نکردم. وضعیت سلامتی‌ام عالی است.»
در سال ۱۹۹۹، حزب کمونیست چین سرکوب جامعی را علیه فالون گونگ آغاز کرد. وی به‌دلیل پافشاری بر ایمانش، هفت بار بازداشت شد و کار اجباری، زندان، جلسات شست‌وشوی مغزی، شکنجه و سایر آزار و شکنجه‌ها را متحمل شد. او گفت: «تجربه شخصی من سیاست نابودی تمرین‌کنندگان توسط حزب کمونیست چین را به‌وضوح تأیید می‌کند: "ازبین بردن اعتبارشان، قطع درآمدشان، و ازبین‌بردن جسمشان".»
در سال ۲۰۰۲، خانم ژانگ در بازداشتگاه شهرستان یانبیان تحت شکنجه‌ای موسوم به «اردک شناور روی آب» قرار گرفت. در این روش، دستان او را با طناب نایلونی نازکی از پشت بستند، سپس طناب را به میله پنجره گره زدند و او را طوری آویزان کردند که فقط نوک انگشتان پایش زمین را لمس می‌کرد و تمام وزن بدنش روی بازوهایش می‌افتاد. او گفت: «پلیس به من گفت که این روش را برای قاتلان به‌کار می‌برند. طولانی‌ترین مدتی که به این شکل آویزان و بسته شده بودم، یک شبانه‌روز کامل بود و در این مدت اجازه غذا خوردن نداشتم.»
«در اعتراض به این آزار و شکنجه، دست به اعتصاب غذا زدم و تحت خوراندن اجباری قرار گرفتم.پلیس بازداشتگاه با انبردست دهانم را باز کرد و یکی از دندان‌های جلو من شکست. آن‌ها مسواک و چاپ‌استیک را به‌زور در دهانم فرو کردند و گلو، لب‌ها و سقف دهانم را خراش دادند. خون و سوپ برنج از گوشه‌های دهانم جاری شد و تمام بدنم به خون و سوپ برنج آغشته بود. زندانیان زن در سلول، وقتی وضعیت فجیع مرا دیدند، به گریه افتادند.» خانم ژانگ معلم بود. پس از آنکه حزب کمونیست چین آزار و بدنام‌سازی فالون گونگ را آغاز کرد، او به دانش‌آموزانش گفت که چگونه خانواده‌اش پس از آغاز تمرین فالون گونگ، سالم‌تر و هماهنگ‌تر شده‌اند. او گفت: «فقط به‌دلیل اینکه حقیقت را گفتم، دستگیر و به سه سال زندان محکوم شدم. در طول آن سه سال، تحت شست‌وشوی مغزی اجباری قرار گرفتم، مجبور به کار اجباری شدم و تحت خوراندن اجباری قرار گرفتم. وقتی پس از سه سال، از زندان آزاد شدم، نیمی از دندان‌هایم لق شده بودند و برخی کاملاً افتاده بودند. تمام این‌ها فقط به این خاطر بود که نمی‌خواستم دروغ بگویم و بر درستکاری و مهربانی پافشاری کردم.»
آزار و شکنجه همچنان ادامه دارد
یو هوچیانگ، رئیس حزب دموکرات چین در کانادا، در سخنرانی‌اش در این تجمع گفت: «تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌مدت ۲۶ سال به اعتراض صلح‌آمیز علیه آزار و شکنجه ادامه داده‌اند، اما این آزار و شکنجه در چین هنوز ادامه دارد و حتی به‌صورت نهادینه‌شده درآمده است.»
او گفت: «اگر آزار و شکنجه‌ای وجود نداشت، اکنون می‌بایست زیر این هوای خوب، از زندگی لذت می‌بردیم. اما ما این تجمع و اعتراض را برگزار می‌کنیم، زیرا می‌دانیم که این آزار و شکنجه همچنان، نه‌فقط در چین، بلکه در کانادا نیز وجود دارد. بنابراین باید برخیزیم و از آزادی‌مان دفاع کنیم. دفاع از آزادی و پایبندی به ارزش‌هایمان، درواقع دفاع از آزادی و ارزش‌های کانادا است.»
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
