(Minghui.org) تمرین‌کنندگان در روزهای ۵ و ۱۵ژوئیه۲۰۲۵، در شتله در مرکز پاریس، فعالیت‌هایی برگزار کردند. آن‌ها تمرین‌های فالون دافا را انجام دادند، دربارهٔ آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) به مردم گفتند و برای دادخواستی با هدف پایان‌دادن به این وحشیگری، امضا جمع‌آوری کردند. ساکنان محلی و گردشگران دادخواست را امضا و تمرین‌کنندگان را به ادامهٔ تلاش‌هایشان تشویق کردند.
تمرین‌کنندگان در جریان این رویدادها در ۵ و ۱۵ژوئیه۲۰۲۵، در شتله در مرکز پاریس، تمرین‌های فالون دافا را انجام دادند و امضا جمع‌آوری کردند.
مردم دادخواست پایان آزار و شکنجه را امضا می‌کنند.
این آزار و شکنجه باید هرچه زودتر پایان یابد
هروه بوفارتیگز، موسیقیدان، پس از خواندن مطالب مربوط به آزار و شکنجه روی تابلوهای نمایش اطلاعات گفت: «این باید فوراً پایان یابد. هیچ بحثی دراین‌باره نیاز نیست. شواهد و حقایق روشن و بدون هیچ شکی هستند، ما باید به این پایان دهیم. این وحشتناک است و باید متوقف شود.»
فلورستان بنشِرکی، کارمند دولت، گفت درباره کشتار میدان تیان‌آنمن گفت‌وگوهای زیادی شنیده است. با گذشت زمان، و با رویدادهای مختلفی که رخ داده‌اند، ازجمله آزار و شکنجه اویغورها به‌دست ح.ک.چ، وی متوجه شد که رژیم چین اطلاعات مربوط به بسیاری از مسائل را سانسور می‌کند.
او با تمرین‌کنندگان صحبت کرد و دریافت که ح.ک.چ برای ده‌ها سال تمرین‌کنندگان فالون دافا را مورد آزار و شکنجه قرار داده و حتی اقدام به برداشت اجباری اعضای بدن کرده است. او با خشم گفت: «این یک قتل‌عام است! چنین بی‌رحمی‌ای کاملاً اقدامی ضدبشری است!» او اظهار کرد این نخستین بار است که دربارهٔ این آزار و شکنجه که ۲۶ سال ادامه داشته، می‌شنود. وی گفت که اطلاعات بیشتری کسب خواهد کرد و این اطلاعات را اشاعه خواهد داد تا افراد بیشتری به این موضوع توجه کنند.
ماریا از مجارستان که مربی یوگا است، گفت: «من با هر نوع آزار و شکنجه‌ای مخالفم.» او گفت مدت‌هاست می‌داند که ناراضیان سیاسی در چین، به‌شدت تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرند.
وی با تمرین‌کنندگان صحبت کرد و فهمید که در چین، آن‌ها به‌دلیل پایبندی به باورشان مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرند و حتی قربانی برداشت اعضای بدنِ تحت حمایت دولت می‌شوند. ماریا اظهار کرد: «اگر بتوانیم از این موضوع باخبر شویم و اطلاعات کسب کنیم، این موضوع شخصاً بر من تأثیر می‌گذارد. حتی اگر در چین نباشم، من به این جهان تعلق دارم و احساس می‌کنم با آن مرتبط هستم. مثل خیلی‌ها، من هم تمایل دارم فکر کنم که این مسئولیت ما نیست، اما تا حدی این مسئولیت ما هم هست. چون ما بخشی از این جهان هستیم.»
ماریا در مجارستان، کشوری که سابقاً کمونیستی بود، بزرگ شده است. او گفت والدین و پدربزرگ و مادربزرگش داستان‌هایی دربارهٔ تجربیات گذشته‌شان برایش تعریف کرده‌اند، بنابراین او با هرگونه سرکوب آزادی مخالف است.
ژیلس، سنگ‌تراش، گفت: «برداشت اعضای بدن افراد در قید حیات طبیعی نیست. چنین چیزی اصلاً نباید وجود داشته باشد!» او باور داشت که این اقدامی تروریستی است که باید متوقف شود. او گفت برخی چیزها در چین بسیار دشوارند، اما مردم جهان از آن‌ها آگاه نیستند، چون مخفی شده‌اند. به‌طور خلاصه، این آزار و شکنجه غم‌انگیز است.
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
