(Minghui.org) پیش‌تر مرگ خانم مو یونگشیا در تاریخ ۱۳ژوئیه۲۰۲۳ درحالی‌که دوران محکومیت ۶ساله‌اش را به‌خاطر ایمان به فالون گونگ می‌گذراند، در وب‌سایت مینگهویی گزارش شده بود. این معلم بازنشسته اهل شهر داچینگ در استان هیلونگ‌جیانگ هنگام مرگ ۷۵ساله بود.
خانم مو یونگشیا
پس از دستگیری خانم مو در سال ۲۰۱۹، خانواده‌اش هیچ‌گاه از محل نگهداری او مطلع نشدند. پس از انتقال او به زندان در ژوئن۲۰۲۰، همچنان از ملاقات با خانواده محروم بود و اجازه تماس نداشت. تا آوریل۲۰۲۳ بود که برای نخستین‌بار اجازه یافت با عزیزانش تماس بگیرد. در همین تماس بود که پسر کوچک‌ترش برای اولین‌بار از محکومیت او مطلع شد و خانم مو نیز شنید که پسر بزرگ‌ترش در دوران حبس او درگذشته است.
مقامات زندان تا مه۲۰۲۳ به پسر کوچک‌تر خانم مو اجازه ملاقات ندادند، آن هم زمانی که مادرش نیاز به بستری‌شدن داشت. دیدن مادر رنگ‌پریده و لاغر و ناتوان از حرکت، صحبت و غذا خوردن برای او بسیار دردناک بود. او خواستار آزادی فوری مادرش شد اما این درخواست بارها رد شد. یک ماه بعد، در ۱۳ژوئیه۲۰۲۳، مادرش درگذشت.
ادامهٔ این گزارش، جزئیاتی تازه از شکنجه‌های خانم مو در زندان زنان استان هیلونگ‌جیانگ را افشا می‌کند.
خانم مو پس از انتقال به زندان در ژوئن۲۰۲۰ به یکی از سلول‌های طبقه چهارم گروه مدیریت سخت‌گیرانه منتقل شد. هر سلول در آن بخش حدود ۴۰ متر مربع مساحت داشت و بین ۳۵ تا ۶۰ نفر را در خود جای می‌داد. پنج زن یک تخت دوطبقه را به‌اشتراک می‌گذاشتند و مجبور بودند شب‌ها به پهلو بخوابند.
نگهبانان تنها ۵ دقیقه برای استفاده از توالت، ۵ دقیقه برای شست‌وشوی صورت و مسواک‌زدن و ۱۵ دقیقه برای حمام وقت می‌دادند. خانم مو که آن زمان ۷۲ساله بود، قادر به تطبیق با این شرایط نبود و اغلب فرصت استفاده از توالت یا حمام را از دست می‌داد.
زندانی سرگروه به‌نام وانگ فِنگ‌چون هر روز خانم مو را مجبور می‌کرد از صبح تا شب روی چهارپایه کوچکی بنشیند. گاهی حتی به او اجازه خوابیدن نمی‌داد و گه‌گاه با اجسام سخت او را می‌زد.
خانم مو از اعتراف به گناه و پاسخ‌دادن به حضور و غیاب امتناع می‌کرد. نگهبانان او را از تماس با دو پسرش محروم کردند. درنتیجه، هیچ‌کس برایش پول به حساب زندان واریز نمی‌کرد و او نمی‌توانست اقلام ضروری یا غذا تهیه کند. زندانی سرگروه حتی تنها رول دستمال‌کاغذی‌ای را که هنگام ورود با خود داشت از او گرفت.
در ژانویه۲۰۲۲ خانم مو به تیم ۱۱ منتقل شد، جایی که تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم فالون گونگ نگهداری می‌شدند. تماس آن‌ها با خانواده کاملاً ممنوع بود. از حدود ساعت ۵ صبح تا ۸ شب، تمرین‌کنندگان مجبور بودند با پشتی صاف روی چهارپایه‌ای کوچک بنشینند. برای استفاده از توالت و حمام نیز زمان‌بندی سختی اعمال می‌شد.
در ابتدا دو بخاری در سلول وجود داشت، اما یکی از آن‌ها برداشته شد تا تمرین‌کنندگان در زمستان‌های سرد رنج بیشتری بکشند. خانم مو که آن زمان ۷۴ساله و مسن‌ترین زندانی بود، مجبور شد کنار پنجره بخوابد، جایی که هوا سردتر بود.
او در نخستین شب حضورش در تیم ۱۱ از تخت افتاد و دستش آسیب دید. اما زندان هیچ‌گونه رسیدگی پزشکی برای او انجام نداد و مجبور بود برای شستن لباس‌هایش از دیگران کمک بگیرد.
شکنجه بی‌وقفه و بی‌خبری مطلق از فرزندان، خانم مو را از لحاظ روانی درهم شکست. او دچار اختلال روانی شد و دیگر اطرافیانش را نمی‌شناخت. همچنین دچار بی‌اختیاری مدفوع شد. سرگروه تیم، پَنگ شو‌مِی، با کفش‌های سنگین او را کتک می‌زد و سایر زندانیان را نیز به ضرب‌وشتم او تحریک می‌کرد که باعث جراحات متعدد در بدنش شد. آن‌ها برای آزارش آب سرد رویش می‌ریختند. حال روانی‌اش بدتر شد و شب‌ها گاهی فریاد می‌کشید.
نگهبانان او را اوایل سال ۲۰۲۳ به طبقه پنجم منتقل کردند. سلولش نمناک، سرد و بدون نور خورشید بود. بار دیگر تختش کنار پنجره قرار داده شد و با وجود دو پتو، از شدت سرما می‌لرزید. او و دیگر تمرین‌کنندگان در سلول‌های جداگانه نگهداری می‌شدند و حق دیدن یکدیگر را نداشتند. جز زمان غذا و سرویس بهداشتی، آن‌ها مجبور بودند از صبح تا ساعت ۹ شب روی چهارپایه بنشینند.
تمرین‌کنندگان به پنج گروه تقسیم شده بودند و هر گروه باید منتظر می‌ماند تا گروه قبلی از توالت خارج شود. روز نخست در طبقه پنجم، سرگروه لی گویی‌مِی به‌خاطر «کند بودن» در توالت به او فحاشی کرد. سایر زندانیان نیز گاهی با گیره‌های لباس او را کتک می‌زدند.
یک یا دو روز پیش از سال نو چینی ۲۰۲۳، خانم مو بسیار ضعیف شده بود و در صف توالت، به‌زور به چارچوب در تکیه داده بود. زندانی یانگ های‌یَن گفت که او کند راه می‌رود و ناگهان با شدتی زیاد از پشت او را هل داد، که باعث شد صورت خانم مو محکم به زمین سیمانی کوبیده شود. پس از آن‌که دیگران کمکش کردند تا برخیزد، دیدند که صورتش ورم کرده و روی گونه‌هایش کبودی پدیدار شده است. از آن به بعد دیگر نمی‌توانست برای استفاده از توالت چمباتمه بزند. فقط پس از آن بود که محدودیت زمانی استفاده از توالت برای او برداشته شد. او به‌دلیل سقوط، دچار تکرر ادرار شده بود و شب‌ها بارها از خواب بیدار می‌شد. زندانیان دیگر او را به‌خاطر برهم‌زدن خوابشان کتک می‌زدند.
با غذای اندکی که به او داده می‌شد، دائماً گرسنه بود و وضعیت سلامتی‌اش رو به وخامت گذاشت. یک‌بار دندانش حین جویدن غذا افتاد. اما زندان نه خانواده‌اش را مطلع کرد و نه هیچ مراقبت پزشکی‌ای برایش انجام داد.
وضعیت خانم مو پیوسته بدتر شد. درنهایت دیگر نمی‌توانست غذا را در معده‌اش نگه دارد. مسئولان زندان او را متهم به «اعتصاب غذا» کردند. او در ۱۳ژوئیه۲۰۲۳ در زندان جان سپرد.
گزارش‌های مرتبط:
درگذشت معلم بازنشسته ۷۵ساله در زندان زنان استان هیلونگ‌جیانگبانوی 75ساله درحین گذراندن حبس شش‌ساله به‌خاطر ایمانش، تا سرحد اختلال روانی شکنجه شدمعلم اهل هیلونگ‌جیانگ، 72ساله، به‌خاطر ایمانش به شش سال حبس محکوم شدمادر و پسر از حق داشتن هویت اجتماعی محروم هستندبانوی سالخورده معلول به‌دلیل ایمانش، دو ماه بازداشت شد، مقامات خانواده را سر دواندندتمرین فالون گونگ خانم مو یونگشیا را از بیماری‌ها رها ساخت، آزار و شکنجه او را دوباره به خطر انداختپلیس راه‌آهن هاربین تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به‌شدت مورد آزار و اذیت قرار می‌دهدآزادی بانوی 70ساله در آستانه مرگ
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
