(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون گونگ در شامگاه ۲۰ژوئیه۲۰۲۵، مقابل کنسولگری چین در تورنتو، کنفرانس خبری برگزار کردند. آن‌ها از نمایندگان مجلس و مردم خواستند که این آزار و شکنجه به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) را محکوم و برای پایان دادن به آن کمک کنند. همچنین سرکوب فرامرزی توسط ح.ک.چ در کانادا را به همه یادآوری کردند.
تمرین‌کنندگان رنج خانواده‌هایشان در جریان آزار و شکنجه در چین را بازگو کردند و خواستار کمک برای آزادسازی تمرین‌کنندگان زندانی شدند.
ولادسلاو لیزون، عضو پیشین پارلمان، با حضور در این کنفرانس خبری اعلام کرد که عدالت بر شیطان پیروز خواهد شد. همچنین شووالوی ماجومدار، نماینده پارلمان، و دن مُویز، نماینده پارلمان، با ارسال پیام ویدئویی، حمایت خود را ابراز و این سرکوب فرامرزی را محکوم کردند.
تمرین‌کنندگان مقابل کنسولگری چین با برگزاری کنفرانس خبری، خواستار پایان‌دادن به آزار و شکنجه فالون گونگ توسط ح.ک.چ شدند.
ح.ک.چ باید بابت جنایاتش پاسخ‌گو باشد
سخنرانی ولادسلاو لیزون، نماینده پیشین پارلمان، در کنفرانس خبری
آقای ولادسلاو لیزون ابتدا از برگزارکنندگان کنفرانس خبری قدردانی کرد. وی با اشاره به ساختمان کنسولگری گفت: «روزی فرا خواهد رسید که رژیم ح.ک.چ به‌خاطر جنایاتی که علیه مردم خودش، تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر گروه‌ها مرتکب شده، پاسخ‌گو باشد.»
او در ادامه گفت: «ما در کنار کسانی ایستاده‌ایم که زندانی شده‌اند یا به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شده‌اند، و کسانی که اعضای بدنشان درحالی‌که هنوز زنده‌اند، برداشته می‌شود. ما به جهان اعلام می‌کنیم که آن افرادِ تحت آزار و شکنجه را فراموش نمی‌کنیم. صمیمانه امیدوارم که یک تغییر بزرگ در چین روی دهد، و یقین دارم که چنین خواهد شد.» او در پایان، علامت پیروزی را نشان داد و گفت: «ما پیروز خواهیم شد!»
کانادا باید از آزادی، ایمان و دموکراسی دفاع کند
شووالوی ماجومدار، نماینده پارلمان
پیام ویدئویی از شووالوی ماجومدار، نماینده پارلمان
شووالوی ماجومدار، نماینده پارلمان، در پیام ویدئویی خود اظهار داشت: «امروز از زمانی که حزب کمونیست چین آزار و شکنجه وحشیانه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را آغاز کرد ۲۶ سال می‌گذرد. میلیون‌ها نفر صرفاً به‌خاطر باورهای صلح‌آمیز خود، با بازداشت و شکنجه مواجه شده‌اند. این آزار و شکنجه، ازطریق سرکوب فرامرزی و حمله به رویدادهای فرهنگی، ازجمله اجراهای شن یون، به کانادا نیز گسترش یافته است.
«کانادا باید با این دخالت‌ها مقابله و در دفاع از آزادی، ایمان و دموکراسی، هم در داخل کشور و هم در سطح بین‌المللی، قاطعانه عمل کند. من در کنار تمرین‌کنندگان فالون گونگ در مسیر آزادی و کرامت انسانی ایستاده‌ام.»
سرکوب فرامرزی باید محکوم شود
دن مویز، نماینده پارلمان
پیام ویدئویی از دن مویز، نماینده پارلمان
دن مُویز، نماینده پارلمان، در پیام ویدئویی خود گفت که تمرین‌کنندگان فالون گونگ باورمندانی صلح‌جو هستند که به اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری پایبندند، اما حزب کمونیست چین به‌مدت ۲۶ سال آن‌ها را تحت آزار و شکنجه قرار داده و حتی مرتکب برداشت اجباری اعضای بدن آنان شده است.
او به مردم یادآوری کرد: «اکنون می‌بینیم که عوامل ح.ک.چ در سراسر جهان، علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ اقدام می‌کنند. این موضوع بسیار نگران‌کننده است. اخیراً نامه‌ای توسط شماری از نمایندگان پارلمان کانادا و قانون‌گذاران کشورهای مختلف جهان امضا شده که این نوع سرکوب را محکوم کرده و زنگ خطر را به‌صدا درآورده است.»
او به‌طور خاص به تهدیدات ح.ک.چ علیه شرکت هنرهای نمایشی شن یون در طول تور اجرای آن در کانادا اشاره کرد و گفت: «شن یون درباره فرهنگ سنتی و رقص چینی است. این اجراها با تهدیدات بمب‌گذاری و تهدید به مرگ مواجه شده‌اند؛ آن‌هم در خاک کانادا. این مسئله بسیار نگران‌کننده است. اکنون در کانادا، یک سامانه ثبت مأموران خارجی وجود دارد. ما باید این رفتارها را به‌طور علنی محکوم کنیم و خواستار پایان فوری فعالیت این عوامل خارجی در خاک کشورمان شویم.»
درخواست برای آزادی تمرین‌کنندگان فالون گونگ
تمرین‌کننده فالون گونگ، یانگ مان (نفر سوم از سمت چپ)، از جامعه بین‌المللی خواست به آزار و شکنجه مادرش، پان جینگ، توسط ح.ک.چ توجه کند.
تمرین‌کننده فالون گونگ، یانگ مان، اهل استان لیائونینگ، در این کنفرانس خبری صحبت کرد و شرحی از آزار و شکنجه‌ای را ارائه داد که مادرش، خانم پان جینگ، در چین متحمل شده است. او گفت: «در طول سال‌ها، مادرم دست‌کم هفت بار دستگیر شده، دو بار به اردوگاه کار اجباری فرستاده شده و یک بار نیز در بیمارستان روانی حبس شده است.»
خانم یانگ گفت: «در دسامبر۲۰۰۰، مادرم توسط مأموران اداره پلیس ایستگاه داندونگ دستگیر و برای آزار و شکنجه، در بازداشتگاه داندونگ به‌طور غیرقانونی بازداشت شد. بیش از یک ماه بعد، او را به بیمارستان روانی داندونگ بردند، جایی که دست‌وپای مادرم را به قاب تخت بستند و به‌زور داروهای نامعلوم به او خوراندند.»
او در ادامه گفت: «صبح یکی از روزهای آوریل۲۰۰۲، چند مأمور اداره امنیت عمومی داندونگ ناگهان به خانه‌مان یورش آوردند و مادرم را با خود بردند. آن‌ها او را به خانه‌ای خالی در یک مجتمع مسکونی بردند و مجبورش کردند وسیلۀ شکنجه‌ای را بپوشد که دستبند و پابندِ به‌هم متصل دارد. مادرم پس از دستبند خوردن، دیگر نمی‌توانست صاف بایستد. چند مأمور به‌نوبت از او مراقبت می‌کردند و به‌مدت هشت شبانه‌روز اجازۀ خوابیدن به او ندادند.»
خانم یانگ گفت که در سپتامبر همان سال، مادرش بار دیگر توسط مأموران اداره امنیت عمومی داندونگ دستگیر و در قفسی فلزی حبس شد که فقط چند مترمربع فضا داشت. بیش از یک ماه بعد، مادرش به اردوگاه کار اجباری ماسانجیا فرستاده و به‌مدت سه سال در آنجا حبس شد.
او ادامه داد: «در اکتبر۲۰۰۵، مأموران اداره پلیس خیابان دوم داندونگ مادرم را به‌زور به بازداشتگاه بردند. یک ماه بعد، او را به اردوگاه کار اجباری ماسانجیا منتقل کردند. سرانجام مادرم را تا آستانۀ مرگ شکنجه کردند، و مسئولان اردوگاه ۵۰۰ یوان (۷۰ دلار آمریکا) از خانواده‌ام باج گرفتند تا او را آزاد کردند. در دسامبر۲۰۰۷، مادرم در خیابان راه می‌رفت که چند مأمور اداره پلیس یونگ‌چانگ داندونگ بدون هیچ دلیلی به‌طور خشونت‌آمیز دستگیرش کردند. پس از انتقال مادرم به اداره پلیس، دست‌هایش را باز کردند و در وضعیت صلیب، به رادیاتور دستبند زدند و به‌مدت هفت ساعت به‌طور غیرقانونی او را بازداشت کردند. آن‌ها مجبور به آزادی‌اش شدند، زیرا واقعاً هیچ مدرکی نداشتند.»
در سپتامبر۲۰۱۴، مأموران اداره پلیس یونگ‌چانگ داندونگ چند بار به خانۀ مادرش رفتند تا از او، آزمایش خون بگیرند و وادارش کنند اعتراف‌نامه‌ای را امضا کند. مادرش نپذیرفت. در اوایل مارس۲۰۲۳، خانم یانگ مطلع شد که دادگاه منطقه ژن‌آن، مادرش را به سه سال زندان و ۵هزار یوان (۷۰۰ دلار آمریکا) جریمه محکوم کرده است. او سپس به بند دوازدهم زندان زنان لیائونینگ منتقل شد؛ بخشی که به‌اصطلاح «منطقه آموزش و اصلاح فشرده» نام دارد. مأموران زندان از روش‌های وحشیانه مختلفی برای شست‌وشوی مغزی تمرین‌کنندگان فالون گونگ و وادارکردن آن‌ها به رها کردن ایمانشان استفاده می‌کردند.
در مه امسال، خانم پان جینگ بار دیگر برای اعتراض به آزار و شکنجه در زندان، دست به اعتصاب غذا زد. خانم یانگ در جریان کنفرانس خبری گفت: «امیدوارم جهانیان به آزار و شکنجۀ خانم پان جینگ در زندان زنان لیائونینگ توجه کنند و هم‌زمان از ح.ک.چ بخواهند به آزار و شکنجۀ تمام تمرین‌کنندگان فالون گونگ پایان دهد.»
آزار و شکنجه به‌خاطر توزیع بروشور
امیلی مردم را به توجه به آزار و شکنجه فراخواند.
امیلی، تمرین‌کننده فالون گونگ، تجربیات خود و والدینش در چین را بازگو کرد. او گفت: «ما همواره از همه طرف تحت فشار بودیم. شرکت والدینم و کمیته محل زندگی‌مان حتی افرادی را برای تحت‌نظر داشتن ما گماشته بودند و به ما هشدار می‌دادند که نباید برای دادخواهی به پکن برویم یا درباره فالون گونگ و آزار و شکنجه با دیگران صحبت کنیم، وگرنه شغل و آزادی‌مان را از دست می‌دهیم.»
زمانی که آزار و شکنجه آغاز شد، امیلی فقط ۷ سال داشت و مجبور بود این فشار را تحمل کند. او گفت: «معلم مدرسه‌ام مرا مجبور می‌کرد از باورم به فالون گونگ دست بکشم. هر روز زیر این فشار بسیار ناراحت بودم. نگران امنیت پدر و مادرم بودم و نمی‌توانستم با آرامش درس بخوانم. اغلب کابوس می‌دیدم و از دیدن پلیس و خودرو پلیس وحشت داشتم.»
امیلی درباره رفتار توهین‌آمیز پلیس با مادرش به‌دلیل توزیع بروشور گفت: «پلیس اجازه نداد مادرم به توالت برود. آن‌ها او را تحت فشار گذاشتند تا بگوید بروشورها را از کجا گرفته بود و با الفاظ زشت، او را مورد تمسخر قرار دادند. دو مأمور زن تلاش کردند به‌زور لباس مادرم را دربیاورند و او را بازرسی بدنی کنند. مادرم به‌شدت مقاومت کرد و آن‌ها از این کار منصرف شدند.»
امیلی و والدینش برای فرار از آزار و شکنجه به‌دست ح.ک.چ، در سال ۲۰۱۲، به کانادا آمدند و سرانجام به آزادی باور دست یافتند. اما امیلی هنوز نگران امنیت تمرین‌کنندگان در چین است. او گفت: «آزار و شکنجه فالون گونگ توسط ح.ک.چ ۲۶ سال به‌طول انجامیده است. تا به امروز، هنوز هزاران تمرین‌کننده فالون گونگ در چین به‌دلایل مختلفی تحت آزار و شکنجه قرار دارند.»
امیلی در سخنانش تأکید کرد: «امروز، ح.ک.چ آزار و شکنجه را به تمرین‌کنندگان فالون گونگ در خارج از کشور نیز گسترش داده است؛ رسانه‌ها و نهادهای مختلف را خریده تا فالون گونگ و باور تمرین‌کنندگانش را بدنام کند، و حتی مستقیماً جاسوس‌هایی را برای آزار و اذیت و تهدید آن‌ها اعزام کرده است.» او از همه خواست به آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین و سراسر جهان توجه کنند.
تمرین‌کننده جوان رنج‌های مادرش را توصیف کرد
هوانگ شان رنج‌های مادرش را شرح داد.
هوانگ شان، تمرین‌کننده فالون گونگ اهل پکن، ابتدا شرح داد که چگونه مادرش پس از تمرین فالون گونگ، سلامتی‌اش را بازیافت. او گفت: «خودم شاهد بودم که چگونه مادرم از فردی با بیماری شدید خونی که با کوچک‌ترین ضربه دچار خونریزی می‌شد، به فردی سالم تبدیل شد. او در نتیجه تمرین فالون گونگ، طی ۳۰ سال گذشته نیازی به مراجعه به بیمارستان نداشته است.»
خانم هوانگ اظهار کرد: «ح.ک.چ با استفاده از ایستگاه‌های تلویزیونی‌اش، انواع تبلیغات افتراآمیز علیه فالون گونگ را پخش کرده است. هیچ‌کدام از هم‌تمرین‌کنندگان مادرم، شبیه آن چیزی که آن‌ها نشان می‌دهند، نیستند. به‌علاوه هرآنچه ح.ک.چ برای بدنام‌سازی آموزه‌های دافا منتشر می‌کند، دروغ است.»
او سپس شرح داد که چگونه مادرش به‌دلیل توزیع بروشورهای فالون گونگ بین رهگذران در کنار جاده، به 1.5 سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد. او گفت: «هنوز به‌وضوح به یاد دارم که وقتی من و پدرم فهمیدیم مادرم قرار است به اردوگاه کار اجباری فرستاده شود، برای نخستین بار به ملاقاتش رفتیم. تنها می‌توانستم از پشت شیشه و ازطریق تلفن، با او صحبت کنم و صورتش را ببینم. به اعتقاد من، کاری که او انجام می‌داد درست بود، و آنچه به دیگران می‌گفت، حقیقت داشت؛ اما دستگیری‌اش بدون شک ناحق بود. بنابراین محکم به او گفتم: "مامان، من در کنارت هستم."»
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
