(Minghui.org) از ۱۵ تا ۱۷ژوئن۲۰۲۵، هم‌زمان با اجلاس جی7 در کاناناسکیس در استان آلبرتا (کانادا)، سازمان DAFOH (پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن) میزگردی مجازی برای گرامیداشت نخستین سالگرد دادخواست بین‌المللی جی7+7 برای پایان دادن به برداشت اجباری اعضای بدن برگزار کرد. این دادخواست از رهبران جی7 می‌خواهد رژیم چین را محکوم کنند و خواستار تحقیقات شوند. دادخواست جی7+7 توسط دو انجمن DAFOH و ETAC (توقف سوءرفتار در جراحی‌های پیوند عضو در چین) آغاز شد.
در ۱۴ژوئن، در ساعت ۷:۰۰ بعدازظهر، این رویداد مجازی با عنوان «رهبری یعنی شجاعت برای اقدام؛ درخواست از چین برای پایان دادن به برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ» برگزار شد و سخنرانان برجسته‌ای در آن حضور یافتند. ازجمله شرکت‌کنندگان این رویداد می‌توان به پروفسور امریتا ماریا چونگ، آقای گارنت جنیوس (عضو پارلمان)، آقای دن مویس (عضو پارلمان)، آقای دیوید ماتاس (وکیل بین‌المللی حقوق بشر)، دکتر آندریاس وبر، پزشک و معاون مدیر DAFOH اروپا، و آقای ویلیام هوانگ (یکی از قربانیان آزار و شکنجه توسط حزب کمونیست چین) اشاره کرد.
پنل تخصصی در میزگرد مجازی در روز شنبه، ۱۴ژوئن۲۰۲۵
عضو پارلمان خواستار قانون‌گذاری برای تحریم برداشت اجباری اعضای بدن به‌دست حزب کمونیست چین شد
گارنت جنیوس، عضو پارلمان
گارنت جنیوس، عضو پارلمان، نتوانست در این میزگرد شرکت کند، اما حمایت و تعهد خود را ازطریق یک ویدئو ابراز کرد. او درباره تصویب قانونی در کانادا سخن گفت که سفر به خارج از کشور برای دریافت عضو بدن برداشته‌شده بدون رضایت را جرم محسوب می‌کند. وی قانون‌گذاران کشورهای دیگر را به‌شدت ترغیب کرد تا قوانین مشابهی را تصویب کنند.
او گفت: «اطلاع‌رسانی و تصویب قوانینی برای ممنوعیت این اقدامات، همان‌طور که ما در کانادا انجام داده‌ایم. ما باید همچنان به این سوءرفتارها اعتراض کنیم و علیه آن صحبت کنیم و مسئولان حزب کمونیست چین را که در این اقدامات مشارکت دارند، به چالش بکشیم تا این اعمال متوقف شوند، آزار و شکنجه اقلیت‌های مختلف در داخل چین پایان یابد و برداشت اجباری و قاچاق اعضای بدن خاتمه پیدا کند.»
«این به‌وضوح یک نقض فاحش حقوق بنیادین بشر است. وحشتناک است که چنین چیزی اتفاق افتاده و همچنان درحال وقوع است. بنابراین ما باید به همدستی کسانی که در کشورهای غربی هستند پایان دهیم و هر کاری را که از دستمان برمی‌آید انجام دهیم تا این موضوع را افشا کنیم، عاملان نقض حقوق بشر را پاسخ‌گو کنیم و از تکرار این اقدامات جلوگیری کنیم.»
دن مویس، عضو پارلمان
دن مویس، عضو پارلمان، مانند گارنت جنیوس، از حامیان دیرینه فالون گونگ بوده است. او بر تضاد میان تمرین‌کنندگان، که از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری پیروی می‌کنند، و برداشت اجباری اعضای بدن توسط حزب کمونیست چین تأکید کرد. این آزار و شکنجه توسط ح.ک.چ کاملاً در تضاد با این اصول است.
دن مویس همچنین تمرین‌کنندگان را تشویق کرد که به تلاش‌های خود ادامه دهند و «افکار عمومی را نسبت به آنچه درحال وقوع است آگاه کنند و مردم را به اقدام تشویق نمایند.»
او سخنان خود را با این جمله به پایان رساند: «پس مهم است که بدانید در پارلمان کانادا، دوستانی دارید.»
دیوید ماتاس: مهم است که این موضوع را با کشورهای جی7 مطرح کنیم
دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر اهل کانادا
دیوید ماتاس، وکیل سرشناس حقوق بشر، نیز درباره اهمیت طرح این موضوع با رهبران گروه جی7 سخن گفت. او توضیح داد که چین به‌طور بنیادین جامعه سازمان‌های مردم‌نهاد (NGO) خود را سرکوب می‌کند و همچنین سرکوب فرامرزی علیه سازمان‌های مردم‌نهاد در خارج از کشور را دنبال کرده است. به‌گفتهٔ او، رهبران جی7 تأثیرگذار هستند، چراکه چین به جایگاه خود در صحنه بین‌المللی اهمیت می‌دهد. چین انتقاد از سوی دولت‌های جی7 را جدی می‌گیرد. بنابراین اگر دولت‌های جی7 دست به اقدام بزنند و علیه این موضوع صحبت کنند، می‌توانند فشاری واقعی بر چین در زمینه حقوق بشر وارد کنند.
وقتی از دیوید ماتاس درباره سکوت رسانه‌های جریان اصلی سؤال شد، او توضیح داد که این جنایات به‌دلایل متعددی پوشش رسانه‌ای اندکی دارند: قربانیان اغلب جان خود را از دست داده‌اند، بازماندگان اندک و خاموش هستند، این وقایع در مکان‌های بسته و دور از دید عموم روی می‌دهند و هیچ مدرک قابل‌مشاهده‌ای وجود ندارد، همچنین سوابق نیز در دسترس نیستند. به‌علاوه، روزنامه‌نگاران نمی‌توانند بدون اجازه رژیم ح.ک.چ وارد چین شوند و این موضوع آزادی آن‌ها برای گزارش‌دادن را به‌شدت محدود می‌کند. اغلب، روزنامه‌نگاران یا رسانه‌ها دسترسی خود را با پوشش‌های خبری‌ای که حزب را راضی کند، معاوضه می‌کنند. درنهایت، ماهیت افراطی و غیرمعمول این اعمال باعث می‌شود که آن‌ها برای عموم مردم باورپذیر نباشند.
شهادت یک شاهد
آقای ویلیام هوانگ، تمرین‌کننده فالون گونگ
ویلیام هوانگ دانشجوی دکترای یک دانشگاه معتبر در پکن بود که از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵، به‌دلیل تمرین فالون گونگ به پنج سال زندان محکوم شد. او تحت شکنجه قرار گرفت، ازجمله شوک الکتریکی با باطوم‌های ولتاژ بالا، محرومیت از خواب، و انزوای جسمی و روانی.
او مجبور بود هر روز ساعت‌های طولانی (حداقل شانزده ساعت) کار کند، ازجمله ساخت انواع‌واقسام صنایع‌دستی و آماده‌سازی مواد غذایی، مانند پسته. او گفت: «وقتی در سال ۲۰۰۸، به ایالات متحده رسیدم، دیدم محصولاتی که ما در چین می‌ساختیم در فروشگاه‌های مواد غذایی فروخته می‌شوند، با برچسب ساخت چین و با قیمت بسیار پایین.»
وی در طول دوره زندان، از موضوع برداشت اجباری اعضای بدن آگاه نبود. پس از آزادی از زندان، از این موضوع مطلع شد و از چنین چیزی شوکه شد.
او گفت: «وقتی درباره برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ شنیدم، بسیار شوکه شدم. برداشت اجباری اعضای بدن فراتر از تصور است و کاملاً برخلاف انسانیت. به یاد دارم که در دوران زندان، از من نیز آزمایش خون گرفته شد؛ فکر می‌کنم من نیز یکی از اهداف بالقوه برداشت اجباری اعضای بدن توسط حزب کمونیست چین بودم.»
«در آن زمان، از سلامت کامل برخوردار بودم، اما از من آزمایش خون گرفته شد. به‌علاوه، مطمئناً نگهبانان هیچ اهمیتی به سلامت من نمی‌دادند. این آزمایش‌ها به‌دلایل پزشکی نبودند.»
او گفت که تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌طور مستمر تحت آزار و اذیت، ربوده شدن، صدور احکام زندان و برداشت اجباری اعضای بدن و غیره قرار می‌گیرند.
براساس گزارش‌های وب‌سایت Minghui.org، از بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ که در چین دستگیر می‌شوند، چه در دوران بازداشت و چه پس از بازگشت به خانه، نمونه خون گرفته می‌شود. تنها در ماه‌های مارس و آوریل۲۰۲۵، ۷۷۲ مورد از دستگیری یا آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌دلیل ایمانشان گزارش شده است.
پروفسور چونگ: برداشت اجباری اعضای بدن یکی از آشکارترین موارد نقض حقوق بشر در چین است
پروفسور امریتا ماریا چونگ از دانشگاه مانیتوبا (کانادا)
پروفسور چونگ بر اهمیت اطلاع‌رسانی درباره برداشت اجباری اعضای بدن تأکید کرد. او معتقد است که صحبت‌کردن درباره این موضوع بسیار حائز اهمیت است، زیرا درحال‌حاضر افراد کمی از آن آگاه هستند.
او افزود: «برداشت اجباری اعضای بدن یکی از فاحش‌ترین موارد نقض حقوق بشر در چین است. در سال ۲۰۲۰، دادگاه درباره چین (China Tribunal) که یک دادگاه مردمی است، حکم داد که این نسل‌کشی همچنان ادامه دارد و تمرین‌کنندگان فالون گونگ هدف اصلی این موارد نقض حقوق بشر در چین هستند.»
پروفسور چونگ تفاوت اساسی میان قاچاق اعضای بدن، که در آن معمولاً افراد با رضایت خود عضوی (معمولاً کلیه) را برای کسب درآمد می‌فروشند، و برداشت اجباری اعضا، که در آن افراد هیچ رضایتی ندارند، را توضیح داد.
او همچنین درباره سرکوب فرامرزی فزاینده و نگران‌کننده توسط حزب کمونیست چین سخن گفت و بر این نکته تأکید کرد که رهبران جی7 باید توجه زیادی به این موضوع داشته باشند، چراکه تمامی کشورهای حاضر در این نشست، درباره آن نگران هستند.
او گفت: «این سرکوب فرامرزی شامل کنترل رسانه‌ها، همچنین نظارت، ارعاب و آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در خارج از چین می‌شود. بنابراین حتی اگرچه تمرین‌کنندگان از چین گریخته‌اند، اما در امان نیستند، چراکه همچنان در معرض آزار و نظارت قرار دارند و حتی این آزار و اذیت به خانواده‌های آن‌ها در داخل چین نیز کشیده می‌شود.»
جراح پیوند عضو: برداشت اعضای بدن جنایتی هولناک است
دکتر آندریاس وبر، معاون مدیر DAFOH اروپا
دکتر آندریاس وبر، پزشک و معاون مدیر DAFOH اروپا، به پیامدهای چنین اعمالی برای علم پزشکی اشاره کرد و گفت: «برداشت اجباری اعضای بدن با نظام‌های اهدای عضو بر پایه نوع‌دوستی که در سراسر جهان اجرا شده‌اند در تضاد است یا آن‌ها را تضعیف می‌کند. برداشت اجباری اعضای بدن با مجوز دولت، هر آنچه را که بر پایه اخلاق پزشکی بنا شده، تضعیف می‌کند.»
او همچنین نگرانی خود را نسبت به تأثیر فناوری‌های جدید در نگهداری و انتقال اعضای بدن، روابط پزشکی چین با سایر کشورهایی که عمل پیوند عضو انجام می‌دهند، و مسائل اخلاقی ناشی از این موضوع ابراز داشت.
تقاضا برای اعضای بدن در سراسر جهان، بسیار بالا است و حزب کمونیست چین و سیستم بهداشت آن از این موضوع سود می‌برند. دکتر وبر که تا سال ۲۰۰۶، به‌عنوان جراح پیوند اعضا در آلمان فعالیت داشت، نمونه‌ای از یک زن را ذکر کرد که برای پیوند عضو به چین سفر کرده بود. این زن به‌دلیل اعتیاد به الکل، واجد شرایط قرار گرفتن در لیست انتظار پیوند در کشور خود نبود. بنابراین سه بار به چین سفر کرد و زمان انتظار برای پیوند در آنجا به‌شدت کوتاه بود. او سه بار تحت جراحی پیوند کبد قرار گرفت و هر بار تقریباً ۴۰۰هزار دلار پرداخت کرد.
دکتر وبر گفت: «برداشت اجباری اعضای بدن واقعاً یک جنایت است؛ جنایتی هولناک» و «نه‌فقط از دیدگاه پزشکی.»
او سپس نخستین نتایج دادخواست جی7+7 را ارائه کرد و نکاتی را بیان داشت. او گفت: «پس از یک سال، ما تاکنون ۱۹۷٬۲۵۰ امضا جمع‌آوری کرده‌ایم. و این دادخواست به‌نظر می‌رسد که درحال ایجاد موجی از حمایت است. وقتی با افرادی که در خیابان امضا جمع می‌کنند صحبت می‌کنیم، متوجه می‌شویم که همگی تجربه‌ای مشابه دارند: وقتی مردم برای نخستین بار درباره برداشت اجباری اعضای بدن می‌شنوند، می‌خواهند علیه آن دست به اقدامی بزنند.»
تا زمانی که برداشت اجباری اعضای بدن در چین یا هر جای دیگر متوقف نشده و مسئولان آن پاسخ‌گو نشده باشند، دادخواست جی7+7 به جمع‌آوری حمایت و امضا ادامه خواهد داد.
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
