(Minghui.org) یکی از ساکنان شهر هاربین، استان هیلونگ‌جیانگ، در مارس۲۰۲۵ به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ به سه سال زندان محکوم شد.

درحالی‌که خانم یانگ شیوهوا در صبح روز ۱۰نوامبر۲۰۲۴ در ایستگاه راه‌آهن هاربین قصد داشت سوار قطار شود تا برای شرکت در یک عروسی به خارج از شهر برود، مأموران ایستگاه پلیس ژانچیان، او را دستگیر کردند. جزئیات کیفرخواست و حکم وی هنوز در دست بررسی است.

این اولین باری نیست که خانم یانگ به‌دلیل ایمانش هدف قرار می‌گیرد. او پیش از این، از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵، سه سال را در زندان زنان استان هیلونگ‌جیانگ گذرانده بود. ازآنجاکه در اکتبر۲۰۰۲ در اعتراض به این موضوع اعتصاب غذا کرده بود، نگهبانان به او ۵۰۰ میلی‌لیتر مایع صورتی رنگ تزریق وریدی کردند. آن‌ها گفتند که این یک داروی آسیب‌رسان به اعصاب است که به دستور جیانگ زمین، دیکتاتور سابق چین که آزار و اذیت فالون گونگ را در ژوئیه۱۹۹۹ آغاز کرد، به‌طور خاص برای آسیب رساندن به تمرین‌کنندگان فالون گونگ ساخته شده است.

پس از تزریق، خانم یانگ به‌شدت بیمار و ناآرام شد. پوستش آنقدر شل شد که می‌شد آن را با دست بلند کرد. همچنین احساسات عجیبی را تجربه کرد، همه برایش مانند اسکلت به نظر می‌رسیدند. سرش سنگین می‌شد و گیج می‌رفت. درحالی‌که او زنده ماند، یک تمرین‌کننده فالون گونگ دیگر، خانم بی یوپینگ، در همان روزی که همان تزریق روی او انجام شد، درگذشت.

خانم یانگ و سایر تمرین‌کنندگان زندانی نیز مورد انواع دیگری از آزار و اذیت قرار گرفتند. از ۲۶نوامبر تا ۲دسامبر۲۰۰۳، زندان دور دیگری از آزار و اذیت شدید تمرین‌کنندگان را انجام داد. سرپرست چو شوهوا گروه ویژه‌ای برای انجام این کار تشکیل داد.

در ۲۶نوامبر، لباس زیر خانم یانگ را درآوردند و او را به داخل توده‌های برف انداختند. او را مجبور کردند تا ساعت ۹ شب بیرون بماند. روز بعد، نگهبانان دستانش را از پشت دستبند زدند و دوباره او را در معرض هوای سردِ بیرون قرار دادند. همچنین با چوب بامبو به دستانش ضربه زدند. دو روز بعد، دستانش از پشت به چارچوب تخت دستبند زده شد. پس از آن، دوباره او را بیرون بردند و مجبورش کردند چند دور بدود. وقتی برچسب اسم زندانی را که به‌زور به او آویزان شده بود، جدا کرد، زندانی لی می به دستانش دستبند زد.

خانم یانگ در مارس۲۰۰۴ به‌مدت ۲۰ روز اعتصاب غذا کرد. نگهبانان هر روز دو بار، درحالی‌که او را با دستبند و پابند بسته بودند، به‌زور به او خمیر ذرت خوراندند. همچنین او را با مشت و لگد مورد ضرب‌و‌شتم قرار دادند. پس از اینکه نگهبانان وسیله بازکننده دهان را به‌طور مکرر در دهانش تکان می‌دادند، دندان‌هایش لق و پوست زبانش شکافته شد. آن‌ها دهان‌‌بازکن را تمام روز در دهانش نگه می‌داشتند. پس از هر جلسه خوراندن اجباری، کف اتاق پر از مو و خون او می‌شد. او بعداً به‌مدت شش ماه دیگر اعتصاب غذا کرد.

برای مدتی، زندانی لوان شومی، وقتی هیچ کسی دیگر در اطراف نبود، خانم یانگ را مجبور می‌کرد در طول روز با دستان بسته‌شده به تخت، بایستد. وقتی سایر زندانیان به سلول برمی‌گشتند، لوان خانم یانگ را مجبور می‌کرد روی یک چهارپایه کوچک بنشیند. شب‌ها، وقتی همه به خواب می‌رفتند، لوان دوباره تا نیمه‌شب خانم یانگ را با دستبند می‌بست.

خانم یانگ در ماه مه۲۰۰۴ از پوشیدن لباس زندان خودداری کرد و به چارچوب تخت بسته شد. این شکنجه منجر به ضخیم‌تر شدن یکی از بازوهایش در مقایسه با بازوی دیگر شد.

خانم یانگ در ۴ژوئیه۲۰۰۴ دست به اعتصاب غذای دیگری زد و به‌مدت پنج ماه در سلول انفرادی قرار گرفت. زندانیان لیو چونگوانگ، سونگ شوبو و رن شیولی یک بار بینی و دهانش با چسب بستند و او را به یک تیر فلزی آویزان کردند، درحالی‌که پاهایش از زمین جدا بود. زندانی شانگ شیائومی نیز او را تحت خوراندن اجباری قرار داد.

نگهبانان همچنین به زندانیان دستور دادند که مرتباً خانم یانگ را کتک بزنند. وانگ دایچون به‌طور خاصی بی‌رحم بود. او اغلب به چشمان خانم یانگ ضربه می‌زد، به گوش‌ها و سینه‌هایش مشت و به ناحیه کشاله ران او لگد می‌زد.

وانگ یک بار خانم یانگ را تا حد درآوردن سوتین و لباس زیر لخت کرد و او را در حمامی با تمام پنجره‌های باز حبس کرد. هیچ وسیله گرمایشی وجود نداشت. وانگ دو لایه لباس زمستانی پوشیده بود و همچنان مجبور بود برای گرم ماندن تحرک داشته باشد. اما، او گذاشت خانم یانگ در سرما بلرزد.

گزارش مرتبط:

دو زن تحت تزریق داروهای تخریب‌کننده اعصاب قرار گرفتند، یکی از آنها زنده می‌ماند و ماجرا را افشاء می‌کند