(Minghui.org)
نام: یانگ جین‌جونام چینی: 杨金菊جنسیت: زنسن: ۷۱شهر: نامشخصاستان: پکنشغل: نامشخصتاریخ مرگ: ۳فوریه۲۰۲۵تاریخ آخرین دستگیری: اکتبر۲۰۲۲آخرین محل بازداشت: زندانی نامعلوم
خانم یانگ جین‌جو در آوریل۲۰۲۴، پس از پایان دوره حبس یک‌ونیم‌ساله خود، به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ، در وضعیت جسمی بسیار بدی قرار داشت. او هرگز بهبود نیافت و طبق گزارش‌های دریافتیِ اخیر مینگهویی، در تاریخ ۳فوریه۲۰۲۵ درگذشت.
این بانوی ۷۱ساله ساکن منطقه چانگ‌پینگ در شهر پکن، در اکتبر۲۰۲۲، درحال انجام تمرینات فالون گونگ در بیرون خانه‌اش بود که توسط یکی از همسایگان به پلیس گزارش شد. اندکی بعد گروهی از مأموران، به خانه‌اش یورش بردند و او را دستگیر کردند. آن‌ها وی را به بازداشتگاه منطقه چانگ‌پینگ منتقل کردند.
پس از آنکه دادگاه منطقه چانگ‌پینگ خانم یانگ را به یک‌ونیم سال حبس محکوم کرد (جزئیات دقیق آن مشخص نیست)، وی به دادگاه میانی شماره 1 پکن، درخواست تجدیدنظر ارائه کرد. او در دادخواست تجدیدنظرش نوشت که فالون گونگ سلامتی‌اش را بازگرداند، اما رژیم کمونیستی او را به‌دلیل استفاده از حق آزادی عقیده‌اش که در قانون اساسی تصریح شده محکوم کرد.
نتیجه این تجدیدنظر مشخص نشد، اما خانم یانگ مجبور شد کل محکومیت خود را در زندانی نامعلوم سپری کند. او در آوریل۲۰۲۴ آزاد شد و در ۳فوریه۲۰۲۵ درگذشت.
سه دوره پیشین حبس در اردوگاه کار اجباری، درمجموع ۶.۵سال
خانم یانگ پیش از آغاز تمرین فالون گونگ، به بیماری‌های فراوانی مبتلا بود، ازجمله اسپوندیلوز گردنی، مشکلات معده، تراخم، رینیت، بیماری‌های پوستی، تراکئیت، سردردهای مزمن، کمردرد، پادرد، بی‌حسی دست و پا، عدم تحمل سرما و بی‌خوابی. زمانی که بی‌خوابی و سردردهایش شدید می‌شد، اصلاً قادر به خوابیدن نبود و سرش را به دیوار می‌کوبید.
اوضاع زمانی بدتر شد که شوهرش پس از ازدست دادن شغل خود، دچار اسکیزوفرنی شد. سپس مادرش نیز درگذشت. درست زمانی که کاملاً ناامید شده بود، در نیمه دوم سال ۱۹۹۸، با فالون گونگ آشنا شد. فقط در عرض سه روز توانست بخوابد، سردردهایش پس از هفت روز از بین رفت و تمام علائم دیگرش در مدت یک ماه ناپدید شد.
پس از آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ توسط رژیم کمونیستی در ژوئیه۱۹۹۹، خانم یانگ با ایمان راسخ به تمرین خود ادامه داد و بارها هدف قرار گرفت. پیش از محکومیت به حبس، او سه دوره حبس در اردوگاه کار اجباری، درمجموع شش‌ونیم سال را گذرانده بود.
وی در اکتبر۲۰۰۰، به یک سال کار اجباری محکوم شد. درحالی‌که در مرکز اعزام منطقه داشینگ، دوره محکومیتش را می‌گذراند، مجبور بود هر روز تا ۹ ساعت، دستانش را دور سرش حلقه کند و در حالت چمباتمه بماند.
در پایان سال ۲۰۰۲، پلیس بار دیگر به سراغ خانم یانگ رفت و دستور داد به یک مرکز شستشوی مغزی برود. او از سوارشدن به خودرو آن‌ها خودداری کرد، اما مأموران با پیچاندن دست‌هایش به پشت و خم کردن زانوانش، او را به‌زور داخل خودرو انداختند.
در مرکز شستشوی مغزی، به خانم یانگ اجازه خوابیدن نمی‌دادند تا او را وادار به رها کردن فالون گونگ کنند. او در ایمانش ثابت‌قدم بود و بعدها به دوونیم سال کار اجباری محکوم شد.
خانم یانگ در سال ۲۰۰۸، دوباره دستگیر و به سه سال کار اجباری محکوم شد. او در اردوگاه کار اجباری زنان منطقه داشینگ، متحمل شکل‌های مختلفی از رفتارهای خشونت‌آمیز شد، ازجمله محرومیت طولانی‌مدت از خواب، ایستادن طولانی‌مدت، نشستن روی چارپایه‌ای کوچک و محرومیت از استفاده از توالت. یک بار یک معتاد به مواد مخدر، یک تِی را آنقدر محکم در دهان وی فرو کرد که چند دندانش شکست و افتاد. خونش بر روی لباس‌هایش و کف زمین پاشید. بار دیگر، یک سرگروه او را مانند یک کیسه شن، به‌شدت به زمین کوبید.
خانم یانگ پس از چنین شکنجه‌های روزانه‌ای، دچار درد در تمام بدنش شد. سرش سنگین و ذهنش گیج بود. او به‌شدت لاغر و نحیف شد و وزنش به حدود ۴۰ کیلوگرم رسید. تمام موهایش خاکستری شد.
وقتی پس از سه سال بالاخره آزاد شد، به خانه بازگشت و فهمید که شوهرش پس از سومین دوره کار اجباری‌اش نتوانسته وضعیت را تحمل کند و قبل از اینکه خانم یانگ برای آخرین بار او را ببیند، درگذشته است.
خانم یانگ برای بهبودی از آسیب‌های جسمی ناشی از حبسش در اردوگاه کار اجباری، با مشکلات فراوانی روبه‌رو بود. او درگیر فشار و درد قفسه سینه، سردرد و کمردرد بود. همچنین کابوس‌هایی می‌دید و دچار فراموشی شده بود. پاهایش آنقدر متورم شده بود که مجبور بود کفش‌هایی دو سایز بزرگ‌تر بپوشد. ناخن‌های انگشتان پایش در دوران بازداشت افتاده بود و بیش از شش ماه طول کشید تا دوباره رشد کند.
گزارش مرتبط:
موارد آزار و شکنجه در منطقه چانگ‌پینگِ پکن
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
