(Minghui.org)

نام: پان یوشیانگنام چینی: 潘玉香جنسیت: زنسن: ۷۳شهر: جیانسان‌جیانگاستان: هیلونگ‌جیانگشغل: کارمند بازنشسته دولتتاریخ مرگ: نوامبر۲۰۱۸تاریخ آخرین دستگیری: ۲۲اوت۲۰۰۷آخرین محل بازداشت: بازداشتگاه

(Minghui.org) وب‌سایت مینگهویی اخیراً مطلع شد که بانویی ۷۳ساله در استان هیلونگ‌جیانگ، در نوامبر۲۰۱۸ درگذشت، آن‌هم پس از آنکه برای اجتناب از دستگیری به‌خاطر ایمانش به فالون گونگ، به‌مدت ۱۱ سال در بی‌خانمانی زندگی کرده بود.

خانم پان یوشیانگ که در سال ۱۹۴۵ متولد شد، از دپارتمان مواد جیانسان‌جیانگ در استان هیلونگ‌جیانگ بازنشسته شده بود. جیانسان‌جیانگ در شرق استان هیلونگ‌جیانگ واقع شده و شامل ۱۵ مزرعه دولتی است. این منطقه ادارات دولتی مخصوص به خود را دارد.

خانم پان در سال ۱۹۹۶، تمرین فالون گونگ را آغاز کرد و اندکی بعد از سندرم منییر و سایر بیماری‌هایش بهبود یافت. بدخلقی‌اش نیز از بین رفت. دختر، مادر، خواهر و شوهرخواهرش همگی همراه او فالون گونگ را تمرین می‌کردند. پس از آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ در ژوئیه۱۹۹۹، همه آن‌ها بارها هدف قرار گرفتند.

در اوت۱۹۹۹، چند مأمور همراه با کارکنان ایستگاه تلویزیونی جیانسان‌جیانگ از دیوار منزل خانم پان بالا رفتند. او اجازه نداد از او فیلم‌برداری شود و هشت مأمور او را به‌زور داخل یک خودرو پلیس کشاندند. لباس‌هایش پاره شد و کفش‌هایش افتاد. در مقطعی، یکی از مأموران روی پاهایش نشست. او به‌مدت هفت ماه در بازداشتگاه جیانسان‌جیانگ حبس شد.

در تابستان سال ۲۰۰۰، خانم پان به‌منظور دادخواهی برای دافا به پکن رفت. به‌محض اینکه بنری با عبارت «فالون دافا خوب است» را در میدان تیان‌آنمن بالا برد، یک مأمور لباس‌شخصی آن را قاپید و او را به داخل خودرو پلیس هُل داد. او را به بازداشتگاهی بردند که حدود ۶۰ تمرین‌کننده فالون گونگ دیگر نیز در آنجا حبس بودند. آن‌ها به‌طور جداگانه بازجویی می‌شدند و بسیاری از آن‌ها هنگام شکنجه از شدت درد، با صدای بلند ناله می‌کردند.

خانم پان به استان هیلونگ‌جیانگ بازگردانده شد و به یک سال کار اجباری در اردوگاه کار اجباری شهر جیاموسی محکوم شد. او دست به اعتصاب غذا زد و تحت خوراندن اجباری قرار گرفت. چهار نگهبان او را نگه داشتند و روی دست‌وپایش نشستند. یکی سرش را گرفت و دیگری سعی کرد لوله تغذیه را وارد معده‌اش کند. او با تمام توان مقاومت کرد و آن‌ها نتوانستند او را تحت خوراندن اجباری قرار دهند. برخی تمرین‌کنندگان دیگر پس از خوراندن اجباری آب‌نمک غلیظِ مخلوط با شیرخشک جان باختند.

وقتی خانم پان دوباره شروع به خوردن غذا کرد، تنها سوپ سیب‌زمینی، کلم چینی و نان‌های بخارپز کپک‌زده به او داده می‌شد.

یک بار که خانم پان تمرینات فالون گونگ را انجام می‌داد، نگهبان وانگ گویی‌لی به صورتش سیلی زد و او را مورد آزار و اذیت لفظی قرار داد. خانم وو دونگ‌شنگ، یکی دیگر از تمرین‌کنندگان، برای درخواست کمک فریاد زد. وانگ گفت: «چه کسی دید که من کسی را زدم؟» خانم وو گفت که او شاهد بوده است، اما وانگ ادعا کرد که فقط به‌طور تصادفی، دستش به صورت خانم پان برخورد کرده است.

در روز آزادیِ زمان‌بندی‌شده خانم پان، یو هونگ‌بو از اداره ۶۱۰ جیانسان‌جیانگ و فان یونگ‌جون از محل کار او به اردوگاه کار آمدند تا او را ببرند، اما خانواده‌اش اجازه ندادند. پس از یک ساعت، یو و فان تسلیم شدند و اجازه دادند خانم پان همراه خانواده‌اش به خانه بازگردد.

اداره ۶۱۰ خانم پان را تحت نظارت شدید قرار داد. هر زمان که او از خانه بیرون می‌رفت، چند نفر از نزدیک او را تعقیب می‌کردند.

خانم پان در سال ۲۰۰۴، نزد دخترش (خانم ژنگ گوئویینگ که او نیز تمرین‌کننده فالون گونگ بود) در شهر گویلین (استان گوانگ‌شی) زندگی می‌کرد. شبی در اوت۲۰۰۵، بیش از ۲۰ مأمور از اداره ۶۱۰ شهر گویلین به منزل خانم ژنگ یورش بردند و تا حدود ساعت ۳ صبح آنجا را بازرسی کردند. آن‌ها لپ‌تاپ، چاپگر و سایر وسایل وی را توقیف کردند.

خانم پان روز بعد آزاد شد، اما دخترش به بازداشتگاه شماره 1 شهر گویلین برده شد. حدود سه هفته بعد، خانم ژنگ به یک دوره کار اجباری نامعلوم در اردوگاه کار زنان ناننینگ محکوم شد. او به‌مدت هفت ماه پیاپی مجبور بود مطالب افتراآمیز درباره فالون گونگ را تماشا کند، بخواند و/یا گوش کند. اغلب از خواب محروم می‌شد و حتی حق استفاده از توالتش نیز محدود بود. بعدها مجبور شد کار سخت انجام دهد. شرکت لوازم ‌آرایشی و سالن زیبایی او در طول بازداشت تعطیل شد و بیش از ۳۰۰هزار یوان خسارت مالی به بار آورد.

خانم پان بعداً به جیانسان‌جیانگ بازگشت. در ۲۲ژوئیه۲۰۰۷، هنگام صحبت با مردم درباره فالون گونگ در ایستگاه قطار جیانسان‌جیانگ دستگیر شد. پلیس او را روز بعد به بازداشتگاه راه‌آهن جیاموسی برد.

بسیاری از تمرین‌کنندگان داخل و خارج از چین، با اطلاع از دستگیری او، با وانگ فنگ‌جون، رئیس بخش دفتر امنیت داخلی راه‌آهن جیاموسی، تماس گرفتند و او را به‌خاطر آزار و شکنجه خانم پان محکوم کردند. او ۱۹ روز بعد آزاد شد، درحالی‌که به یک سال کار اجباری محکوم شده بود که باید در خانه سپری می‌کرد.

چندی بعد، در ۲۲اوت۲۰۰۷، خانم پان دوباره همراه هفت تمرین‌کننده دیگر دستگیر شد. روز بعد، خواهر و شوهرخواهرش، خانم پان یوچین و آقای یو یینگ‌ژی، که هردو تمرین‌کننده بودند، نیز دستگیر شدند. فرزند آن زوج که دانشجوی دانشگاه بود نیز بازداشت شد. وانگ دستورات این دستگیری‌ها را صادر کرده بود.

خانم پان یوشیانگ اندکی بعد آزاد شد، اما مجبور به زندگی مخفیانه شد، زیرا مقامات جیانسان‌جیانگ در هر تقاطع اصلی، دوربین‌های نظارتی نصب کرده و تعداد زیادی از افراد بیکار را برای زیرنظر گرفتن تمرین‌کنندگان به‌کار گرفته بودند. پلیس وعده داده بود به هر کسی که در دستگیری تمرین‌کنندگان کمک کند، پاداش بدهد.

پنگ یونگ، رئیس دفتر امنیت داخلی جیانسان‌جیانگ، همراه با مأموران دیگر به شهر جینژو در استان لیائونینگ رفت تا خانه پسر خانم پان، آقای ژنگ گوئوتونگ، را بازرسی کنند. آن‌ها همچنین خانه همسایه آقای ژنگ، خانم گوئو، را بازرسی کردند و او را برای یک روز بازداشت کردند. یک هفته بعد، پنگ خانه پدرشوهر خواهرزاده خانم پان، خانم تی یان‌پینگ، را بازرسی و شوهر خانم تی را برای یک روز بازداشت کرد. پسرعموی خانم پان، آقای پان هونگ‌بن، نیز مورد آزار و اذیت قرار گرفت.

پنگ همچنین تهدید کرد که دختر خانم پان، خانم ژنگ، را که پس از آزادی از اردوگاه کار برای دیدن خانواده‌اش به هیلونگ‌جیانگ آمده بود، دستگیر خواهد کرد. پنگ بعدها به هاربین، مرکز هیلونگ‌جیانگ، رفت تا درخواستی برای قرار دادن نام خانم پان در فهرست افراد تحت تعقیب ارائه دهد.

خانم پان ۹ سال آخر زندگی‌اش را در بی‌خانمانی گذراند و در نوامبر۲۰۱۸ درگذشت. پیش از او، مادرش در دسامبر۲۰۱۷، در ۹۴سالگی و شوهرخواهرش، آقای یو فوت کرده بودند؛ آقای یو هنگام فوت حدود ۵۰ سال داشت و پس از ازدست دادن شغلش به‌خاطر ایمانش، درحالی‌که برای گذران زندگی تقلا می‌کرد درگذشت.

دختر خانم پان، خانم ژنگ، در ۲۸اوت۲۰۱۵، به‌خاطر شکایت از دیکتاتور سابق چین، جیانگ زمین، به‌دلیل آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ، دوباره دستگیر شد. دادگاه منطقه شیانگ‌شان در شهر گویلین او را در ۱۷اکتبر۲۰۱۶، به دو سال حبس محکوم کرد. او در اوت۲۰۱۸، از زندان زنان شهر ناننینگ آزاد شد، اما فقط سه ماه بعد مادرش را از دست داد.