(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون دافا از آلمان و سوئیس، بین فوریه تا ژوئیه۲۰۲۵، پانزده رویداد در کنستانس برگزار کردند. بسیاری از ساکنان و گردشگران نخستین بار بود که درباره فالون دافا می‌شنیدند؛ آن‌ها متوجه شدند که این روش به مردم می‌آموزد با پیروی از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری، انسان‌های خوبی باشند. فالون دافا بیش از ۱۰هزار جایزه و نامه حمایت‌آمیز از شخصیت‌ها و کشورهای مختلف دریافت کرده است. بسیاری از مردم پرسیدند چرا حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) چنین روش فوق‌العاده‌ای را مورد آزار و شکنجه قرار می‌هد.
(ادامه قست دوم)
مردم ازطریق صحبت با تمرین‌کنندگان فالون دافا و خواندن مطالب روشنگری حقیقت درباره آزار و شکنجه، متوجه شدند که پس از معرفی فالون دافا در چین در سال ۱۹۹۲، بیش از ۱۰۰میلیون نفر در مدت فقط هفت سال، تمرین آن را شروع کردند و از مزایای جسمی و روانی آن بسیار بهره‌مند شدند. مقامات ح.ک.چ به این موضوع پی بردند و تحقیقات گسترده‌ای انجام دادند. نتایج نشان داد که تمرین فالون دافا برای جامعه سودمند است و هیچ ضرری ندارد. اما ح.ک.چ متوجه شد که افراد زیادی این روش را تمرین می‌کنند و اگر این تعداد زیاد بتوانند طبق اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری زندگی کنند و خوب و بد را از هم تمیز دهند، دیگر قادر به کنترل آن‌ها نخواهد بود. در ژوئیه۱۹۹۹، ح.ک.چ رسانه‌های دولتی و تمام شاخه‌های حکومتی خود را بسیج کرد تا تمرین‌کنندگان فالون دافا را مورد آزار و شکنجه قرار دهد. این آزار و شکنجه اکنون ۲۶ سال است که ادامه دارد.
بسیاری از مردم در غرفه‌های تمرین‌کنندگان، در نزدیکی پایانه کشتی‌رانی در کنستانس و میدان مارکت‌اشتاته در مرکز شهر، با آن‌ها گفتگو کردند. آن‌ها دادخواست‌هایی را امضا کردند تا از دولت‌های خود بخواهند برای پایان‌دادن به آزار و شکنجه و برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ اقدام کنند. دو دادخواست به دولت فدرال آلمان و شورای فدرال سوئیس ارائه خواهد شد و یکی نیز به کشورهای جی7+7 ارائه می‌شود. (جی7 متشکل از کانادا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ژاپن، بریتانیا و ایالات متحده است و +7 شامل آرژانتین، استرالیا، هند، اسرائیل، مکزیک، کره‌جنوبی و تایوان می‌شود.)
تمرین‌کنندگان فالون دافا بین فوریه تا ژوئیه۲۰۲۵، پانزده رویداد روز اطلاع‌رسانی برگزار کردند. ساکنان و گردشگران برای ابراز حمایت خود، دادخواست‌ها را امضا کردند.
بسیاری از مردم حمایت خود را از عدالت ابراز داشتند. برخی از اظهارنظرها شامل این موارد بود: «آن‌ها [تمرین‌کنندگان فالون دافا] در چین، مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرند. این دادخواست‌ها را امضا می‌کنم به این امید که با آن‌ها عادلانه رفتار شود. نیروهای شیطانی دیگر نمی‌توانند این‌چنین گستاخ باشند. برای اینکه [ح.ک.چ را] از ارتکاب این جنایات بازداریم، باید کاری انجام دهیم. این بسیار مهم است. امیدوارم اوضاع تغییر کند.»
شخص دیگری گفت: «ما دادخواست را امضا می‌کنیم به امید اینکه بتوانیم به پایان دادن به آزار و شکنجه کمک کنیم... این آرزوی ماست، یک نماد. حتی اگر چندان زیاد نباشد، حداقل یک شروع است. بدون قطرات آب، چگونه می‌توان رودخانه‌ای داشت؟» فرد دیگری گفت: «دادخواست را امضا کردم، چون باور دارم سایه‌ها و تاریکی نمی‌توانند خورشید و نور را بپوشانند، عدالت پیروز خواهد شد و نیک‌خواهی درنهایت غلبه خواهد کرد.»
«کمونیسم مانند سرطان است»
برنامه‌نویسی به نام وینکو گفت اهل کشوری است که زمانی تحت حاکمیت کمونیست‌ها بوده است. بسیاری از اعضای خانواده‌اش به‌دلیل باورشان توسط کمونیست‌ها مورد آزار و شکنجه قرار گرفتند. او کتاب‌های زیادی درباره کمونیسم خوانده است و در این زمینه درکی مشخص دارد. او گفت: «حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری اصولی هستند که همه از دنبال کردن آن‌ها در زندگی روزمره‌شان و به‌کارگیری آن‌ها خوشحال خواهند شد. اما ح.ک.چ آن را بیگانه تلقی می‌کند و این همان کاری است که کمونیست‌ها ناگزیر انجام می‌دهند. بنابراین این آزار و شکنجه موضوعی تعجب‌آور نیست.» او افزود: «در طول تاریخ کمونیسم، آن‌ها با مردم بسیار بی‌رحمانه رفتار کرده‌اند.»
«احساس می‌کنم کمونیسم در این دنیا مانند سرطان است. زیرا نوشته‌های مارکس و انگلس سرشار از نفرت است، نفرت از بشریت، و تمایل به نابودکردن همه افرادی که از کمونیسم پیروی نمی‌کنند. حزب کمونیست بسیاری از زیبایی‌ها را در پشت صحنه نابود کرده است.»
«سوسیالیسم و کمونیسم برای مردم خوب نیستند. بسیاری از مردم به‌اشتباه باور دارند که کمونیسم خوب است، اما این فقط یک تصور غلط است، آن‌هم پیش از آنکه افراط‌ها آشکار شوند. وقتی افراط‌ها نمایان می‌شوند، مردم پیشاپیش تربیت شده‌اند تا آن را بپذیرند. درست مانند آزار و شکنجه ایمان در چین، فالون دافا و مسیحیت درحال آزار و شکنجه شدن هستند. آیا این کاری است که انسان‌ها می‌توانند انجام دهند؟ آن‌ها حتی مردم را درحالی‌که هنوز زنده هستند تحت برداشت اعضای بدنشان قرار می‌دهند. این ضدبشری است.»
وینکو دراین‌باره بسیار صریح گفت: «مردم نباید به کمونیسم یا سوسیالیسم بپیوندند.» او پس از امضای دادخواست، ابراز امیدواری کرد که افراد بیشتری در چین بیدار شوند، درست مانند بیش از ۴۵۰میلیون چینی که از ح.ک.چ و سازمان‌های وابسته به آن خارج شده‌اند. او قصد دارد آزار و شکنجه جاری فالون گونگ به‌دست ح.ک.چ را افشا کند: «درباره آزار و شکنجه کنونی به‌دست ح.ک.چ، به هر تعداد از مردم که بتوانم خواهم گفت.»
محقق علوم سیاسی ابراز امیدواری کرد که دولت برای توقف آزار و شکنجه به‌دست ح.ک.چ اقدامی انجام دهد
وقتی سیهان، محقق علوم سیاسی، شنید که مجلس نمایندگان ایالات متحده قانون حفاظت از فالون گونگ را تصویب کرده است، گفت: «خیلی خوب است، این عالیست. اگر آن بتواند به قانون تبدیل شود، فوق‌العاده خواهد بود.» او گفت کمی درباره فالون دافا می‌دانست: «زیرا در چین، فالون دافا به‌طور خاصی مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرد. امیدوارم افراد بیشتری دادخواست را امضا و آزار و شکنجه را محکوم کنند تا افراد بیشتری از آن آگاه شوند و پوشش کافی داده شود. به این طریق، ح.ک.چ دیگر قادر نخواهد بود این روش را بدون پاسخ‌گو بودن، مورد آزار و شکنجه قرار دهد.»
سیهان همچنین ابراز امیدواری کرد که با امضای دادخواست، «این امر موجب شود دولت آلمان درنهایت یک سیاست خارجیِ مبتنی بر ارزش‌ها اتخاذ کند» و به متوقف‌کردن آزار و شکنجه فالون دافا توسط ح.ک.چ کمک کند.
داگمار اولا‌لره، دستیار اداری در یک مرکز پژوهشی، نیز مشتاقانه دادخواست حمایت از تمرین‌کنندگان فالون دافا را امضا کرد. او گفت: «امیدوارم دولت متوجه شود چه اتفاقی درحال وقوع است و این موضوع [آزار و شکنجه] بتواند در سطح جهان، مورد توجه بیشتری قرار گیرد.»
جودیت گفت: «ازطریق امضای دادخواست، قصد خود را بیان می‌کنم. امیدوارم این امر دست‌کم باعث شود آلمان علیه این موضوع اقدامی انجام دهد.»
بسیاری از رهگذران، دادخواست‌ها محکوم‌میت آزار و شکنجه فالون دافا توسط ح.ک.چ را امضا کردند.
هرچه امضاها بیشتر، تأثیر بیشتر
بسیاری از مردم گفتند که ممکن است یک امضا ناچیز به نظر برسد، اما کمک‌های کوچک می‌توانند تأثیر بزرگی داشته باشند و امضاهایشان افراد بیشتری را به امضاکردن تشویق خواهد کرد.
امیلی و گِرِته، دو دانش‌آموز کلاس دهم، گفتند که امضای دادخواست‌ها «کار خوبی است.» امیلی گفت: «تمرین‌کنندگان فالون دافا مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرند و حتی درحالی‌که زنده هستند مورد برداشت اعضای بدنشان قرار می‌گیرند. چگونه می‌توانیم اجازه دهیم چنین چیزهایی رخ دهد؟ ما این فرصت را داریم که [این دادخواست‌ها] را امضا و به آن‌ها کمک کنیم. البته که باید امضا کنیم.»
گرِته گفت: «این ارزش‌ها [حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری] نباید مورد آزار و شکنجه قرار گیرند. هیچ شکی در این نیست که این [آزار و شکنجه] اشتباه است. مردم نباید آن را تحمل کنند. نکته مهم این است که این افراد [تمرین‌کنندگان فالون دافا] از همان حقوقی که ما داریم برخوردار باشند، به‌جای اینکه مورد آزار و شکنجه قرار گیرند. بنابراین از آن‌ها حمایت می‌کنیم. امیدواریم وضعیت آن‌ها بتواند تغییر کند و بهتر شود.» او افزود: «برای ما، این‌ها فقط امضا هستند. اما وقتی تعداد امضاها افزایش یابد، خواهیم توانست تأثیر روزافزون آن‌ها را ببینیم.»
گِرو فریدریش هشتادساله نیز دیدگاه مشابهی را به‌اشتراک گذاشت: «دادخواست‌ها را امضا می‌کنم، زیرا با امضاهای زیاد می‌توانیم تأثیری مشخص ایجاد کنیم. در غیر این صورت، هیچ‌چیز تغییر نخواهد کرد.»
اِوا، دانشجوی حقوق، پس از امضای دادخواست گفت: «واقعاً امیدوارم این دادخواست بتواند همه امضاهای لازم را به‌دست آورد تا مفید واقع شود و جلو این [آزار و شکنجه] را بگیرد. دست‌کم می‌تواند مقداری پیشرفت حاصل شود و افراد بیشتری از آزار و شکنجه نجات یابند. همچنین امیدوارم این موضوع به‌طور گسترده منتشر شود تا افراد بیشتری حقیقت را درک کنند، بیدار شوند و ماهیت واقعی این موضوع را ببینند.»
«اینکه شرایطی فراهم آوریم تا افراد بیشتری بتوانند حقیقت درباره این وضعیت در چین را درک کنند، همان چیزی است که تمرین‌کنندگان فالون دافا با وجود مواجهه با آزار و شکنجه به‌دست ح.ک.چ و حتی خطر ازدست‌دادن جان خود، همچنان انجام می‌دهند. در ۲۶ سال گذشته، آن‌ها تلاش‌های خود را برای پایان‌دادن به آزار و شکنجه، به شیوه‌ای منطقی ادامه داده‌اند و حقیقت را گسترش می‌دهند، درحالی‌که احترام جهانی را کسب کرده‌اند.»
(ادامه دارد)
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
