(Minghui.org) تمرین‌کنندگان زن فالون گونگ که در استان گانسو محکوم شده‌اند، برای گذراندن دوران محکومیتشان به زندان زنان استان گانسو فرستاده می‌شوند. آن‌ها قبلاً در بخش هفتم نگهداری می‌شدند، اما از ابتدای سال ۲۰۲۵ در بخش ششم بوده‌اند. زندانیانی برای نظارت بر هر تمرین‌کننده تعیین شده‌اند. زندانیان به تحریک نگهبانان، تمرین‌کنندگان را تحت آزار و شکنجه قرار می‌دهند تا آن‌ها را مجبور به ترک ایمانشان کنند.

در زیر برخی از شیوه‌هایی که معمولاً روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان زنان استان گانسو استفاده می‌شود، آمده است.

ضرب‌وشتم، تحقیر، تحت فشار قرار دادن برای نوشتن «اعتراف‌نامه»

در بدو ورود تمرین‌کنندگان به بخش، نگهبانان و زندانیان به آن‌ها دستور می‌دهند که اعلام کنند جنایتکار هستند. کسانی که از انجام این کار امتناع می‌کنند، مورد ضرب‌وشتم و فشار قرار می‌گیرند تا «اعتراف‌نامه» بنویسند، «اعتراف» کنند که به دلیل تمرین فالون گونگ مجرم هستند. تمرین‌کنندگانی که از نوشتن آن امتناع می‌کنند، توسط نگهبانان و زندانیان روی زمین ثابت نگه داشته می‌شوند و مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند. آن‌ها همچنین تحت فشار قرار می‌گیرند تا روی اعترافات از پیش نوشته‌شده با اثر انگشتشان امضا کنند. خانم لیو بین‌بین مجبور شد به این روش تعهدنامه‌ای را امضا کند.

خانم یانگ جون، که از نوشتن اعتراف خودداری کرد، توسط دو زندانی مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت که بخش داخلی ران‌های او را نیشگون گرفتند و لگدکوب کردند. آن‌ها نام بنیانگذار فالون گونگ را روی صورتش نوشتند. همچنین نام بنیانگذار فالون گونگ را روی چهارپایه نوشتند و او را مجبور کردند روی آن بنشیند. بدنش پر از آثار کبودی و جراحات ناشی از ضرب‌و‌شتم بود. پس از آن، زندانیان او را روی زمین انداختند و مجبورش کردند که روی برگه اعترافات اثر انگشت بگذارد. یک نگهبان تهدید کرد که اگر امتناع کند، با باطوم الکتریکی به او شوک اعمال خواهد کرد.

تحریک مردم به نفرت از عضو تمرین‌کننده‌ خانواده

خانم دوآن شیائویان اهل شهر چینگ‌یانگ در ژوئیه۲۰۱۵ به‌دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ به ۱۰ سال زندان محکوم شد. نگهبانان زندان زنان استان گانسو دندان‌هایش را شکستند و به کمرش آسیب وارد کردند. حتی با پسرش تماس گرفتند و با گفتن اینکه مادرش با تمرین دافا کاری کرده که کسی همسر او نشود، آینده‌اش را تباه کرده است سعی کردند او را از مادرش متنفر کنند.

خانم دوان پیش از آخرین حکمش، در سال ۲۰۰۲ به‌دلیل نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی به هفت سال زندان محکوم شد. در دوران حبسش در زندان زنان استان چینگهای، چند بار با باطوم‌های الکتریکی به او شوک اعمال کردند و از کمر به پایین معلول شد.

خانم وانگ لینگ، مدرس دانشگاه لانژو جیائوتونگ، در ۲۳اوت۲۰۲۰، پس از گزارش شدن توسط یکی از دانشجویان به‌خاطر صحبت با آن‌ها درباره فالون گونگ دستگیر و بعداً به هفت سال زندان محکوم شد. نگهبانان زندان زنان گانسو اغلب او را مورد آزار و اذیت کلامی قرار می‌دادند و او را به‌دلیل امتناع از انکار ایمانش، به مداخله در امور فرزندان و خانواده‌اش متهم می‌کردند.

پسر خانم لیو بین‌بین از نظر تحصیلی خوب عمل می‌کرد و با سایر دانش‌آموزان مدرسه کنار می‌آمد. اما برای اینکه خانم لیو را وادار به انکار فالون گونگ کند، نگهبان به‌دروغ به او گفت که پسرش طرد شده است و از قوانین مدرسه پیروی نمی‌کند، دلیل همه مسائل این است که خانم لیو او را به‌خوبی تربیت نکرده است.

مربیِ بخش هفتم، دختر بزرگ خانم یانگ جون را فراخواند و سعی کرد او را علیه مادرش بشوراند. سپس یکی از زندانیان شروع به داستان‌سرایی درباره دخترش کرد و گفت که خانم یانگ به مراقبت از نوه‌اش کمکی نکرده یا اجازه نداده است که شوهرش به پزشک مراجعه کند. نگهبانان اغلب او را مورد دشنام قرار می‌دادند و می‌گفتند: «چرا نمی‌میری؟ بهتر است مرده باشی.» نگهبان، زندانیان را تشویق می‌کرد که او را تحقیر کنند و کتک بزنند. عذاب جسمی و روانی باعث شد که او دچار بیماری قلبی شود و در حال ایستاده روی پاهایش تلوتلو بخورد.

تاکتیک‌های وحشیانه‌ای که در تلاش برای «تبدیل» تمرین‌کنندگان استفاده می‌شود

خانم لیو وانچیو به همراه دخترش، خانم لیو لی، زندانی بود. نگهبان سان لی‌ویی با افتخار می‌گفت که در دوران حبس قبلی خانم لیو وانچیو، او را از طریق ضرب‌وشتم با چماق مجبور به انکار فالون گونگ کرده است. نگهبان دیگری با باطوم‌های الکتریکی به خانم لیو لی شوک اعمال کرد تا جایی که بدنش پر از جراحات شد.

بازآفرینی صحنه شکنجه: شوک با باطوم‌های الکتریکی

خانم دوآن شیائویان با باطوم‌های ضخیم مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت و با باطوم‌های الکتریکی به او شوک اعمال شد. بدنش به‌شدت سوخته بود. با اینکه پاهایش از قبل آسیب دیده بود، نگهبان همچنان او را لگدکوب کردند.

خانم دوآن لیشیا (هیچ نسبتی با خانم دوآن شیائویان ندارد) قبلاً معلول بود و قادر به مراقبت از خودش نبود. اما، پس از تمرین فالون گونگ، بهبود یافت. وقتی او را زندانی کردند، زندانی موهایش را گرفت و او را کتک زد. نگهبان او را مجبور به چمباتمه‌زدن کرد و به کمرش آسیب رساند.

وقتی خانم وانگ لینگ را مجبور کردند ساعت‌های طولانی چمباتمه بزند، نگهبانان و زندانیان سر او فریاد می‌زدند و تهدیدش می‌کردند که اگر اطاعت نکند، پاهایش را می‌شکنند.

خانم لیو بین‌بین پس از اینکه مجبورش کردند مدت طولانی بایستد، غش کرد. نگهبانان اجازه ندادند سایر تمرین‌کنندگان او را ببینند و به زندانیان دستور دادند که او را روی زمین بِکِشند و ببرند.

درحالی‌که خانم جین ییجون چمباتمه زده بود، زندانیان او را کتک زدند و مورد فحاشی قرار دادند. به او اجازه ندادند بایستد یا از توالت استفاده کند، بنابراین شلوارش را کثیف کرد. دهانش درنتیجه شوک با باطوم‌های الکتریکی آسیب دید.

به خانم لی با باطوم‌های الکتریکی شوک اعمال و مجبور به چمباتمه‌زدن شد. مجبورش کردند برای گرفتن غذا در حالت چمباتمه راه برود. یک زندانی با کفش به صورتش سیلی زد و باعث شد صورتش متورم شود. زندانی تهدید کرد که اگر همچنان از «تبدیل شدن» خودداری کند، روزی هشت بار او را کتک خواهد زد.

تجویز اجباری داروها

بخش هفتم هر روز ویدئوهایی را پخش می‌کرد که بنیانگذار فالون گونگ را بدنام جلوه می‌داد و تمرین‌کنندگان را مجبور به نوشتن گزارش‌های افکار می‌کرد. وقتی تمرین‌کنندگان دروغ‌ها را به آن‌ها گوشزد کردند، رئیس بخش ادعا کرد که این تمرین‌کنندگان مشکلات روانی دارند و برای آن‌ها داروهای روانپزشکی تجویز کرد.

خانم ژانگ پینگ، کارمند سابق پست، ۶۳ساله اهل شهر چینگ‌یانگ، در ۲۲نوامبر۲۰۲۱ به‌دلیل توزیع مطالب اطلاع‌رسانی درباره فالون گونگ دستگیر و در ژوئن۲۰۲۳ به شش سال زندان محکوم شد. نگهبانان زندان زنان گانسو گفتند که او مشکلات روانی دارد، بنابراین داروهای روانپزشکی را به زور به او خوراندند و مرتباً او را معاینه می‌کردند.

این اولین باری نبود که خانم ژانگ محکوم می‌شد. در سال ۲۰۰۶، به پنج سال زندان محکوم شد. در ۹مه۲۰۲۲، به‌دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ دستگیر و بعداً به پنج سال زندان محکوم شد. او در ژانویه۲۰۲۴ به زندان زنان گانسو منتقل شد. ازآنجاکه خانم ژانگ قبلاً درباره معاون رئیس بخش هفتم افشاگری کرده بود که تمرین‌کنندگان را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد، معاون رئیس تهدید کرد که او را مجبور به نوشیدن آبی می‌کند که کسی برای شستن پاهایش استفاده کرده است. معاون رئیس همچنین خانم ژانگ را به اختلال روانی متهم کرد و به زندانیان گفت که او را کتک بزنند و مجبورش کنند داروهای روانپزشکی مصرف کند.

خانم لی دونگمی دانشیار دانشکده کمیته استانی حزب گانسو بود. او در ۱۳آوریل۲۰۲۱ به‌دلیل صحبت با مردم درباره فالون گونگ دستگیر و بعداً به چهار سال زندان محکوم شد. در زندان زنان گانسو، مجبورش کردند برای مدتی طولانی مقادیر زیادی داروهای روانپزشکی مصرف کند. روزی، یک زندانی گفت که رئیس بخش، تزریقاتِ او را تأیید کرده است. آن‌ها به او دروغ گفتند که به‌دلیل ضعف شدید، به او داروهای مغذی تزریق می‌کنند. او چهار روز بعد، دچار فشار خون پایین، نبض کند، سرگیجه و کاهش وزن ناگهانی شد. در نشستن مشکل داشت و گیج و گنگ شد. حتی متوجه نمی‌شد که رختخوابش را خیس کرده است. او در سال ۲۰۲۳ آزاد شد.

خانم یانگ جون اهل شهر ژانگ‌یه در ماه مه۲۰۲۲ دستگیر شد. او بعداً به سه سال زندان محکوم و در ۱۳مه۲۰۲۵ آزاد شد. در زندان، زندانیان دهانش را با پارچه‌های کثیف پر می‌کردند. آنقدر مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت که یکی از دندان‌هایش افتاد و سر و جناغ سینه‌اش آسیب دید. او بیش از یک ماه درد داشت و نمی‌توانست در تخت بچرخد و بخوابد. رئیس بخش داروهای روانپزشکی برایش تجویز کرد و ادعا کرد که او مشکلات روانی دارد.

برای خوراندن اجباری دارو به او، چند زندانی او را نگه داشتند، دهانش را باز کردند و با قاشق زبانش را نگه داشتند. لوله تغذیه گلویش را خراش داد و او خون زیادی تف کرد. او از درد فریاد می‌زد. زندانیان بینی‌اش را گرفتند و او تقریباً داشت خفه می‌شد. زندانیان همچنین داروها را در برنج او مخلوط کردند. پس از خوردن داروها، دچار توهمات وحشتناک، سرگیجه، ازدست‌دادن حافظه، تحریک‌پذیری و ضعف شد. یک بار وقتی از پاسخ دادن به سؤال روانپزشک خودداری کرد، روانپزشک عصبانی شد و میزان دارو را افزایش داد. روانپزشک همچنین داروهایی به او تزریق کرد که باعث بی‌حسی زبان و خشکی دهانش شد. در تشخیص رنگ‌ها دچار مشکل شد، احساس سرگیجه می‌کرد و لاغر شد.

خانم یانگ مجبور بود دو بار در روز، ازجمله روز آزادی‌اش، داروها را مصرف کند. وقتی خانواده‌اش برای بردنش آمدند، نگهبانان نسخه را به آن‌ها دادند و دستور دادند که به دادن داروها به او ادامه دهند. خانواده‌اش از این کار خودداری کردند و زندان را به‌خاطر تبدیل یک فرد سالم به فردی با مشکلات روانی و جسمی سرزنش کردند.