(Minghui.org) اخیراً پخش گفتگوی میان شی جین‌پینگ، رهبر حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، و ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، به‌خاطر بازماندن میکروفون، توجه عموم را به خود جلب کرد.
درحالی‌که آن‌ها همراه سایر رهبران به‌سمت رژهٔ نظامی در پکن در ۳سپتامبر حرکت می‌کردند، شی گفت: «در گذشته به‌ندرت کسی سنش از ۷۰ بالاتر می‌رفت، اما این روزها می‌گویند که در ۷۰سالگی، هنوز کودک محسوب می‌شوی.»
پوتین پاسخ داد: «با توسعهٔ زیست‌فناوری، اعضای بدن انسان می‌توانند به‌طور مداوم پیوند زده شوند و افراد می‌توانند هرچه بیشتر جوان بمانند و حتی به جاودانگی برسند.»
شی در ادامه گفت: «پیش‌بینی‌ها این است که در این قرن، این احتمال وجود دارد که انسان بتواند تا ۱۵۰[سالگی] هم زندگی کند.»
در ظاهر، این گفت‌وگو به پیشرفت‌های پزشکی مربوط می‌شود. اما این اعضای بدن از کجا می‌آیند؟ برای ده‌ها سال، عملاً هیچ سیستم اهدای عضوی در چین وجود نداشته است. به‌دلایل فرهنگی، تعداد اندکی از مردم چین داوطلب می‌شوند که پس از مرگ خود، اعضای بدنشان را اهدا کنند.»
پخش زندهٔ این ویدئو توسط تلویزیون مرکزی چین (CCTV) ارائه شد. هنگامی که شی دوباره شروع به صحبت کرد، تصویر به نمای وسیعی از میدان تیان‌آن‌من تغییر یافت و صدا محو شد. اما این پرسش‌ها همچنان در ذهن مردم باقی است.
درمان ویژه برای گروه خاص و برگزیده جامعه
این نخستین بار نیست که افکار عمومی موضوع طول عمر ۱۵۰ساله را می‌شنوند. یک آگهی تبلیغاتی بیمارستان عمومی ارتش آزادی‌بخش خلق (که به بیمارستان نظامی ۳۰۱ نیز معروف است) در سپتامبر۲۰۱۹، به «پروژه سلامت ۹۸۱» برای رهبران ارشد حزب کمونیست چین اشاره کرده بود. این پروژه که در سال ۲۰۰۵ آغاز شد، هدفش افزایش طول عمر انسان تا ۱۵۰ سال بود. در این آگهی ادعا شده بود که سیستم مراقبت‌های پزشکی این بیمارستان بهترین در جهان است و میانگین طول عمر مقامات ارشد حزب کمونیست تا سال ۲۰۰۸، به ۸۸ سال رسیده است. پس از پیشرفت‌های چشمگیر در ۶۰ سال گذشته، میانگین طول عمر آنان از رهبران غربی نیز فراتر رفته است.
بیمارستان عمومی ارتش آزادی‌بخش خلق در پکن، یک مرکز پزشکی مهم است که به مقامات ارشد حزب کمونیست خدمات بهداشتی و درمانی ارائه می‌دهد. این آگهی پس از ایجاد بحث‌های داغ در اینترنت، حذف شد. اما از سوی دیگر، گفت‌وگوی میان شی و پوتین نشان می‌دهد که این پروژهٔ سلامت و دسترسی آماده به پیوند اعضا، به یک روال عادی برای مقامات بلندپایه تبدیل شده است.
مقامات بلندپایهٔ حزب کمونیست چین به داشتن امتیازات ویژه معروف هستند؛ از مواد غذایی گرفته تا مایحتاج روزانه و سرگرمی‌ها. به‌گفتهٔ یکی از مخالفان چینی، برخی رهبران حزب کمونیست، شادابی اعضای بدن خود را ازطریق تزریق منظم سرم‌هایی حفظ می‌کنند که از مأموران پلیس جوان تهیه می‌شوند (مأموران جوان پلیس به‌خاطر سن پایین و قوای جسمی بیشترشان منبع این سرم‌ها هستند؛ یعنی خون یا پلاسمای آن‌ها گرفته و از آن سرم‌هایی تهیه می‌شود). جیانگ میانهِنگ، بزرگ‌ترین پسر جیانگ زمین، رهبر سابق حزب کمونیست، دچار سرطان شد و طبق ادعاها سه بار پیوند کلیه انجام داد و برای تأمین این اعضا، افرادی کشته شدند.
زنجیرهٔ تأمین اعضای بدن
هو پینگ، نویسندهٔ مشهور چینی، یک مورد برداشت اجباری اعضای بدن را که در آوریل۱۹۷۸ رخ داد، افشا کرد. زمانی که جانِ یکی از مقامات بلندپایه به‌دلیل نارسایی کلیه در خطر بود، ژونگ های‌یوان، معلم دبستانی که به‌خاطر انتقاد از رئیس وقت حزب کمونیست به اعدام محکوم شده بود، تیرباران شد و کلیه‌های او توسط کادر پزشکی حاضر در محل، از بدنش خارج شد.
پس از آنکه جیانگ زمین در سال ۱۹۹۹، آزار و شکنجهٔ فالون گونگ را آغاز کرد، دستوری صادر کرد مبنی بر اینکه باید «اعتبار [تمرین‌کنندگان] را از بین ببرید، آنان را از نظر مالی ورشکسته کنید و از نظر جسمی نابودشان کنید.» او همچنین کشتار تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای برداشت اعضای بدنشان را تأیید کرد.
در مارس۲۰۰۶، دو شاهد با نام‌های (مستعار) «پیتر» و «آنی» یک اردوگاه مخفی کار اجباری در سوجیاتون در شهر شنیانگ (استان لیائونینگ) را افشا کردند. از میان بیش از ۶هزار تمرین‌کنندهٔ فالون گونگ که در آنجا بازداشت بودند، سه‌چهارمشان به‌خاطر برداشت قلب، کلیه، قرنیه و سایر اعضای بدنشان کشته شدند و پس از آن اجسادشان سوزانده شد.
یک جراح ارشد نظامی در همان ماه تأیید کرد که مرکز سوجیاتون فقط یکی از ۳۶ اردوگاه کار اجباری مشابه در چین است. بیش از ۱۴هزار تمرین‌کننده در اردوگاهی نزدیک منطقهٔ جیو‌تای در شهر چانگچون (استان جیلین) حبس شدند. بزرگ‌ترین مرکز، با کد ۶۷۲-اِس، بیش از ۱۲۰هزار تمرین‌کننده را در خود جای می‌داد. ارتش نیز در زنجیرهٔ تأمین اعضای بدن مشارکت داشت و این جراح بیش از ۶۰هزار سند جعلی تنظیم کرده بود که در آن‌ها وانمود می‌شد اعضای برداشت‌شده به‌طور داوطلبانه اهدا شده‌اند.
براساس این و سایر اطلاعات، دیوید کیلگور (نماینده پارلمان کانادا) و دیوید ماتاس (وکیل حقوق بشر) در ژوئیه۲۰۰۶ گزارشی منتشر کردند که این جنایت را افشا کرد. پس از تحقیقات بیشتر، کتاب اعضای بدن دولتی: سوءاستفاده از پیوند عضو در چین در سال ۲۰۱۲ منتشر شد و ابعاد بیشتری از این جنایت بی‌سابقه را روشن ساخت.
ژنگ ژی، کارآموز سابق پزشکی در بخش اورولوژی بیمارستان عمومی ارتش شنیانگ، شهادت داد که او و سه جراح نظامی دیگر در سال ۱۹۹۴، کلیهٔ یک سرباز را خارج کردند. هیچ‌گونه داروی بیهوشی‌ای استفاده نشد و آن سرباز فقط ۱۷ سال داشت.
پس از آنکه جیانگ زمین در سال ۱۹۹۹، آزار و شکنجهٔ فالون گونگ را آغاز کرد، ارتش دستور یافت تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان را بازداشت کند. این امر در پایگاه‌های نظامی در استان سیچوان، استان هوبی (به‌ویژه شهر ووهان)، و شمال‌شرقی چین رخ داد. ازآنجاکه ارتش قادر به بسیج قطارهای ویژه بود، زمانی که بیمارستان‌ها به تعداد زیادی عضو نیاز داشتند، تعداد زیادی از بازداشت‌شدگان می‌توانستند یک‌شبه با این قطارها منتقل شوند.
به‌گفتهٔ ژنگ، بانک اعضای بدن افراد زنده در چین در همان سال‌ها شکل گرفت. به‌دلیل سود هنگفت حاصل، این عمل‌های جراحی از بیمارستان‌های نظامی به بیمارستان‌های محلی گسترش یافت. به دولت‌های محلی دستور داده شد مراکز پیوند اعضایی با تمرکز بر کلیه، کبد و سایر اندام‌ها ایجاد کنند. مراکز درمانی‌ای مانند بیمارستان پلیس مسلح تیانجین و بیمارستان هوافضای پکن نیز به بخشی از زنجیرهٔ تأمین اعضای بدن افراد زنده تبدیل شدند.
برداشت اعضای بدن در مقیاس صنعتی
براساس شهادت شاهدان، پس از برداشت اعضای بدن قربانیان، اجساد آنان سوزانده می‌شد. با افزایش شمار قربانیان، اجساد بیشتر و بیشتری در دسترس قرار گرفت و آن‌ها برای سود بیشتر، در جاهای دیگر نیز مورد استفاده قرار گرفتند.
بو شیلای، فرماندار سابق استان لیائونینگ، و همسرش گو کای‌لای نه‌تنها در برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ نقش داشتند، بلکه اجساد را نیز به کارخانه‌های پلاستیناسیون در دالیان تحویل می‌دادند که بعدها برای نمایشگاه‌های بدن در سراسر جهان، جسد تأمین می‌کردند. علاوه‌بر این، طبق شهادت «پیتر»، موهای اجساد برای ساخت کلاه‌گیس استفاده می‌شد و پوست و چربی برای مقاصد مختلف به فروش می‌رسید.
با رشد صنعت غیرقانونی پیوند اعضا، کودکان بیش‌ازپیش به طعمه تبدیل شدند. وقتی مرکز اصلی پیوند اعضای کودکان در بیمارستان کودکان وابسته به دانشگاه فودان در ماه مه۲۰۲۴ افتتاح شد، بیش از ۱۰۰ پزشک متخصص کودکان در این کنفرانس شرکت کردند. بسیاری از والدین درخصوص امنیت فرزندانشان نگران شدند.
لوئو شوای‌یو، پزشک کارآموز در بیمارستان شماره 2 شیانگ‌یا، در ماه مه۲۰۲۴ درگذشت. اگرچه مقامات با شتاب اعلام کردند که مرگ او خودکشی بوده است، والدینش توانستند حجم زیادی از داده‌های پاک‌شده از رایانه‌اش را بازیابی کنند. این داده‌ها علاوه‌بر ۱۱٬۱۱۹ صفحه مدرک، شامل فایل‌های صوتی‌ای نیز بود که نشان می‌داد کارکنان بیمارستان شماره 2 شیانگ‌یا در قاچاق اعضای بدن و سایر جنایات دست داشتند.
در فایل‌های صوتی منتشرشده، رئیس بیمارستان از لوئو خواسته بود ۱۲ کودک بین ۳ تا ۹ سال را به‌عنوان منبع عضو پیدا کند. این گروه سنی به دو بخش ۳ تا ۵ سال و ۶ تا ۹ سال تقسیم شده بود و در هر بخش، سه پسر و سه دختر در نظر گرفته شده بود.
هو شین‌یو، دانش‌آموز ۱۵سالهٔ دبیرستان ژی‌یوان، در اکتبر۲۰۲۲ ناپدید شد. اگرچه مقامات ادعا کردند که جسد او را ۱۰۶ روز بعد پیدا کرده‌اند و مرگ او را «خودکشی» اعلام کردند، شواهد نشان داد که او یکی دیگر از قربانیان برداشت اعضای بدن بوده است.
در روزهای ابتدایی آزار و شکنجهٔ فالون گونگ، تعداد زیادی از مأموران پلیس به پکن رفتند تا جلو دادخواهی تمرین‌کنندگان را بگیرند. برخی از این تمرین‌کنندگان، دراثر شکنجه جان باختند، برخی دیگر مورد آزار و اذیت روانی قرار گرفتند و برخی به اردوگاه‌های کار اجباری منتقل شدند تا اعضای بدنشان برداشت شود. مقامات حزب کمونیست چین سرانجام همین تاکتیک‌ها را درمورد سایر گروه‌های اقلیت نیز به کار گرفتند.
اگرچه حزب کمونیست چین از تمام روش‌ها برای مخفی کردن جنایات خود در برداشت اجباری اعضای بدن استفاده کرده، اما شواهد بی‌شماری هولناک بودن و مقیاس این جنایت را نشان داده‌اند؛ جنایتی که هنوز متوقف نشده است. دادگاه مستقل درباره چین در لندن در مارس۲۰۲۰، به این نتیجه رسید: «در جریان اقدام طولانی‌مدت جمهوری خلق چین در برداشت اجباری اعضای بدن، درواقع این تمرین‌کنندگان فالون گونگ بودند که به‌عنوان منبع؛ و احتمالاً منبع اصلی؛ اعضای بدن برای برداشت اجباری به کار گرفته شدند.»
در ژوئن۲۰۲۱، کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد اعلام کردند که به‌خاطر گزارش‌های مربوط به برداشت اعضای بدن که اقلیت‌ها، ازجمله تمرین‌کنندگان فالون گونگ، اویغورها، تبتی‌ها، مسلمانان و مسیحیانِ زندانی در چین را هدف قرار داده است، به‌شدت نگران هستند.
برای پایان‌دادن به جنایت برداشت اجباری اعضای بدن، تلاش‌های بیشتری موردنیاز است، ازجمله تصویب قوانین در سایر کشورها برای جلوگیری از همدست شدن شهروندانشان. عاملان این جنایات نهایتاً درخصوص این قساوت‌ها مجبور به پاسخگویی خواهند بود، ازجمله اعضای حزب کمونیست چین که تصمیم به ماندن در حزب گرفته‌اند، همچنین افرادی در داخل و خارج چین که این صنعت غیرقانونی را ممکن ساخته‌اند یا در آن مشارکت داشته‌اند.
کپی‌رایت ©️ ٢٠٢٥-١٩٩٩ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
