(Minghui.org) مستندی جدید با افشای جنایتی هولناک که در چین درحال وقوع است، تماشاگران را در سراسر جهان شوکه کرده است.

جین گروِتسِوا، عضو شورای بخش هیلز شایر (استرالیا)، پس از تماشای مستند اعضای بدن دولتی گفت: «همه باید آن را تماشا، از قربانیان حمایت، حقیقت را منتشر و دراین‌باره اطلاع‌رسانی کنند.»

تونی برانت، عضو پیشین شورای شهر ولینگتون در نیوزیلند، گفت: «این جنایت قرن بیست‌ویکم است و همچنین یکی از شنیع‌ترین جنایات روی این سیاره است. در قرن بیستم، اتفاقات وحشتناک زیادی رخ داد، اما نمی‌توانم هیچ خشونتی در سطح دولتی در هیچ کشوری را تصور کنم که با این [جنایت] قابل‌مقایسه باشد.»

شو نوبوشی، کارگردان ژاپنی، این فیلم را ستود و گفت: «بخش بسیار قانع‌کننده این است که کسانی که در جراحی‌ها مشارکت داشتند ــ پزشکان و سربازان سابق ــ به‌عنوان شاهدان صحبت کردند. اینکه توانستند این افراد را متقاعد کنند تا قدم جلو بگذارند و صحبت کنند به نظر من بزرگ‌ترین دستاورد این اثر است.»

اعضای بدن دولتی تاکنون ۴۲ جایزه بین‌المللی دریافت کرده و برای جایزه بهترین مستند بلند در نودوهفتمین مراسم اسکار نامزد شده است.

داستان فیلم مربوط به ۲۰ سال پیش و درباره دو تمرین‌کننده جوان فالون گونگ است که پس از دستگیری به‌دلیل رها نکردن ایمانشان، ناپدید شدند. این فیلم نشان می‌دهد که چگونه خانواده‌های آن‌ها پرده از جنایتی پنهان و گسترده برداشتند که توسط دولت چین انجام شده است: برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ درحالی‌که زنده هستند.

تولید فیلم هفت سال طول کشید. ازطریق مصاحبه‌های عمیق با قربانیان متعدد، خانواده‌های آن‌ها و شاهدان، درواقع خشونت‌های حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) در کشتار زندانیان عقیدتی به‌خاطر اعضای بدنشان، افراد زیادی را شوکه کرد. بینندگان پس از تماشای فیلم، همدردی و احترام خود را نسبت به شجاعت و مهربانی تمرین‌کنندگان فالون گونگ ابراز کردند.

عضو شورای شهر: استرالیا باید اقدام کند

جین گروِتسِوا، عضو شورای بخش هیلز در استرالیا، در ۱۱ژوئن۲۰۲۵، در کسل هیل این فیلم را تماشا کرد. او توصیه کرد: «آن را تماشا کنید. از کسانی که رنج کشیده‌اند حمایت کنید، حقیقت را منتشر و به همه اطلاع‌رسانی کنید.»

جین گروِتسِوا، عضو شورای بخش هیلز، استرالیا

گروِتسِوا اصالتاً اهل اتحاد جماهیر شوروی سابق است، بنابراین گفت که با حکومت مستبد به‌تصویرکشیده‌شده در این فیلم آشناست. او معتقد است دولت و مردم استرالیا نباید درباره آزارو شکنجه ۲۶ساله فالون گونگ در چین و برداشت اجباری اعضای بدن توسط ح.ک.چ سکوت کنند. او گفت: «اینکه چنین چیزی در این دنیا رخ می‌دهد بسیار وحشتناک است. باید همکاری و با هم اقدام کنیم.»

او افزود این مستند سطح آگاهی عمومی درباره جنایت برداشت اعضای بدن توسط ح.ک.چ را افزایش می‌دهد و باید موجب بررسی‌های اخلاقی درباره همکاری‌های پزشکی که به‌طور آگاهانه و با قصد مشخص انجام شده، و منابع اعضای بدن شود. وی باور دارد که استرالیا باید پیشگام تشکیل کمیته‌ای برای بازبینی پروژه‌ها با مؤسسات پزشکی چین شود، به‌ویژه همکاری‌هایی که مربوط به پیوند اعضا هستند. او گفت: «هر قرارداد باید این پرسش را مطرح کند: این اعضا از کجا می‌آیند؟ آیا به‌طور اخلاقی به‌دست آمده‌اند؟»

مجلس نمایندگان ایالات متحده در مه۲۰۲۵، قانون حفاظت از فالون گونگ را تصویب کرد تا مقامات چینی دخیل در برداشت اعضای بدن افراد زنده را تحریم کند، ورودشان را ممنوع و دارایی‌هایشان را مسدود کند. گروِتسِوا گفت دولت استرالیا نیز باید همین کار را انجام دهد و برای قانون‌گذاری و تحریم‌های مشابه فشار اعمال کند. او گفت: «این شیوه بسیار خوبی است. تحریم‌ها همیشه کارساز نیستند، اما قدم اول بسیار خوبی هستند. این اقدامات نتایجی به‌دنبال خواهد داشت.»

عضو پیشین شورای شهر نیوزیلند: پایان‌دادن به جنایت خشونت‌آمیز برداشت اعضای بدن

تونی برانت، عضو پیشین شورای شهر ولینگتون، نیوزیلند

تونی برانت در ۲۱اوت۲۰۲۵، در سینما ریالتو در نیومارکت، اوکلند، فیلم اعضای بدن دولتی را تماشا کرد. او از خشونت ادامه‌دار به‌تصویرکشیده‌شده در این فیلم شوکه شد. حتی گرچه وی قبلاً درباره این موضوع خوانده بود، این فیلم همچنان تأثیر احساسی شدیدی داشت. او گفت: «این جنایت قرن بیست‌ویکم است و همچنین یکی از شنیع‌ترین جنایات روی این سیاره است. در قرن بیست‌ویکم اتفاقات وحشتناک زیادی رخ داده، اما نمی‌توانم هیچ خشونتی در سطح دولتی در هیچ کشوری را با این مقایسه کنم.»

بخش تأثیرگذار فیلم برای برانت درباره پیرمردی بود که سال‌ها به‌دنبال یافتن دختر ناپدیدشده‌اش بود. او گفت: «این داستان بسیار دردناک است. او سال‌ها در جستجوی کمک از ادارات مختلف دولتی بود و فشار زیادی را تحمل کرد. این سناریو به دفعات بی‌شمار در سراسر چین اتفاق افتاده است؛ ده‌هاهزار نفر در جستجوی عزیزان خود هستند. نمی‌توانم درد و رنج عظیم آن‌ها را تصور کنم.»

برانت گفت که سال‌ها تلاش کرده دولت نیوزیلند را متقاعد کند تا شهروندانش را از سفر به چین، برای دریافت پیوند عضو بازدارد. او گفت: «ما باید به تلاش‌های بین‌المللی چندجانبه بپیوندیم تا دولت چین را برای پایان دادن به این جنایت تحت فشار قرار دهیم.»

برانت سال‌ها از تلاش‌های تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای افشای آزارو شکنجه مداوم در چین حمایت کرده است: «همان‌طور که در این فیلم گفته شد، روزی باید به این فکر کنیم که چه کرده‌ایم تا به این خشونت پایان دهیم. خوشحالم که مشارکت و نهایت تلاشم را کرده‌ام، حتی اگر فقط سهم کوچکی باشد.»

کارگردان ژاپنی مستند اعضای بدن دولتی را ستود

شو نوبوشی، کارگردان ژاپنی

شو نوبوشی در ۲۸ژوئن۲۰۲۵ در شهر او‌میا، سایتاما (ژاپن) این مستند را تماشا کرد. او از این جنایت برآشفته و خواستار توجه جامعه بین‌المللی به این نقض شدید حقوق بشر شد.

او گفت: «طلوع حتماً فرا خواهد رسید. آنچه اکنون در چین رخ می‌دهد بدتر از کار نازی‌هاست. این واقعیتِ فاجعه‌بار و غیرعقلانی نمی‌تواند برای همیشه ادامه یابد. امیدوارم امیدمان را از دست ندهیم. بااین‌حال جهان باید درباره پایان‌دادن به آن فکر کند. این فیلم خودش اثری بسیار ارزشمند است. هنگام تماشای آن مدام فکر می‌کردم آیا کاری هست که بتوانم انجام دهم.»

او رویکرد فیلم در ارائه موضوعی دشوار را بسیار ستود و گفت: «بسیار خوب ساخته شده است. صحنه‌هایی از مکان‌های واقعیِ داستان و همچنین صحنه‌هایی بازسازی‌شده برای نواحی‌ای که درحال‌حاضر غیرقابل‌دسترسی هستند وجود دارد. صحنه ربایش احتمالاً در کانادا، براساس شهادت خانواده بازسازی شده است. ارائه جزئیات فیلم بسیار هوشمندانه است. بخش بسیار قانع‌کننده این است که افرادی که در جراحی‌ها مشارکت داشتند ــ پزشکان و سربازان سابق ــ به‌عنوان شاهد صحبت کردند. توانایی متقاعد کردن این افراد به صحبت، به نظر من بزرگ‌ترین دستاورد این اثر است.»

نوبوشی در اشاره به اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباریِ فالون گونگ بیان کرد: «فضایل بشری جاودانه و فراتر از قومیت است. نیک‌خواهی، نیک‌خواهی است و برای همیشه همان خواهد ماند.»

نقاش در اسلواکی: باید بیشتر اطلاع‌رسانی شود

دانیل سِزالی، نقاش و استاد دانشگاه

دانیل سزالی، نقاش و استاد دانشگاه، در ۲۶اوت۲۰۲۵، در سینما پالاس در نیترا، اسلواکی، این فیلم را تماشا کرد. او تحت‌ تأثیر میزان شواهد جمع‌آوری‌شده برای این فیلم قرار گرفت. او گفت: «این باعث شد به اهمیت داشتن اطلاعات دست‌اول قابل‌اعتماد پی ببرم.»

او افزود: «باید دراین‌باره بیشتر اطلاع‌رسانی و فعالیت‌های بیشتری برای افشای این جنایات برگزار کنیم. آنچه در اردوگاه‌های کار اجباری رخ می‌دهد بی‌رحمانه و وحشتناک است. وقتی همه با هم کار کنیم، تأثیرگذار خواهیم بود.

او افزود: «از ساخت این فیلم سپاسگزارم.»

پرستار: باید برای متوقف‌کردن این فاجعه کاری کرد

سیپپا سِمی

سیپپا سِمی پرستار است و در بخش دیالیز بیمارستانی در مانوکائو، اوکلند، نیوزیلند، کار کرده است. او در ۲۱اوت۲۰۲۵، در سینما ریالتو در نیومارکت، این فیلم را تماشا کرد. این نخستین بار بود که درباره برداشت اعضای بدن افراد زنده می‌شنید و گفت که این موضوع او را غمگین کرده است. خانم سِمی گفت می‌خواهد «کاری برای متوقف‌کردن این فاجعه انجام دهد» و کسانی که در برداشت اعضای بدن مشارکت داشتند «بسیار شیطانی و بی‌رحم هستند.»

او افزود: «پزشکان باید همان‌طور که سوگند خورده‌اند جان انسان‌ها را نجات دهند، اما می‌بینیم که این کار را نکردند.»

خانم سِمی به‌عنوان عضوی از کادر پزشکی، درباره پیوند کلیه صحبت کرد: «ما فهرستی از بیماران نیازمند پیوند کلیه تهیه می‌کنیم، ازجمله بیماران دیالیزی. معمولاً سال‌ها طول می‌کشد تا آن‌ها شانس پیوند داشته باشند. برخی خوش‌شانس بودند و یکی دریافت کردند، درحالی‌که دیگران در انتظار، جانشان را از دست دادند. فهرست‌ها طولانی و زمان انتظار نیز طولانی است.»

وقتی در این فیلم گفتند که فقط یک تا دو هفته طول می‌کشد تا کلیه‌ای مناسب پیدا شود، نمی‌توانستم باور کنم. هر وقت کسی درباره موجودبودن اعضا تماس می‌گرفت، پاسخ همیشه «بله» بود. در قلبم فریاد می‌زدم: «قطعاً مشکلی وجود دارد.»

خانم سِمی با چشمان اشکبار گفت: ‌«باور دارم روزی این جنایت افشا خواهد شد. هیچ‌چیز نمی‌تواند برای همیشه پنهان بماند. حقیقت آشکار خواهد شد و نور، تاریکی را پراکنده خواهد کرد.»

دکتر ماریا پرابلِسکووا و دخترش جولیا

دکتر ماریا پرابلِسکووا پیش‌تر ازطریق رویدادی دیگر، از آزار و شکنجه فالون گونگ مطلع شده بود، اما تجربه تماشای فیلم همچنان برایش «بسیار تأثیرگذار و عمیق» بود. او به همراه دخترش جولیا در ۲۶اوت۲۰۲۵، در سینما پالاس در نیترا، اسلواکی، فیلم اعضای بدن دولتی را تماشا کردند. او گفت: «اینکه انسان‌ها می‌توانند چنین کارهای وحشتناکی انجام دهند افسرده‌کننده و غم‌انگیز است.»

او همچنین می‌خواست بداند در سراسر جهان، چه اقداماتی برای اطلاع‌رسانی عمومی درباره این جنایات انجام می‌شود و نتایج چه بوده است.