پشیمانی و سرزنش خود، نگاه‌ به درون نیست

(Minghui.org) از جوانی عادتی داشتم که دچار پشیمانی عمیق شوم و خودم را سرزنش کنم. این نوع تفکر منفی باعث شده است که وقتی با سختی‌ها روبرو می‌شوم، با مداخله بیشتری مواجه باشم. گاهی اوقات حتی در روند نگاه به درون، وقتی با سختی‌ها در تزکیه روبرو می‌شدم، این تفکر با آن مخلوط می‌شد و نمی‌توانستم متوجه آن شوم. درحال‌حاضر از دو وضعیت آگاه هستم.

مورد اول این است که وقتی با سختی روبرو می‌شوم، ابتدا تصورات بشری ظاهر می‌شوند: «چرا چنین اتفاقی افتاد؟ آیا کار اشتباهی انجام دادم؟ اگر قبلاً به این وابستگی‌ها توجه کرده بودم، چنین چیزی اتفاق نمی‌افتاد.» سپس احساسات منفی حاکی از پشیمانی و سرزنش خودم بالا می‌آیند و مرا تحت فشار قرار می‌دهند تا جایی که در قفسه سینه‌ام احساس ناراحتی می‌کنم، زیرا احساسات منفی موجودات زنده هستند.

آیا این نگاه به درون است؟ نه. من خودم را سرزنش می‌کردم، چون نمی‌خواستم سختیِ عبور از یک محنت را تحمل کنم و نمی‌خواستم نتیجه خاصی دوباره اتفاق بیفتد. دلیلش این نبود که واقعاً به روند شناسایی وابستگی‌هایم و بررسی اینکه چقدر خودم را اصلاح کرده‌ام توجه کرده بودم. تصورات بشری خودخواهانه هستند و آنچه از آن‌ها انباشته می‌شود، تجربیاتی از تلاش برای اجتناب از رنج است.

به‌تدریج این تفکر منفی را یافتم و سعی کردم آن را تغییر دهم. برای قبولی در یک آزمون، ابتدا آنچه را که اتفاق افتاده است از صمیم قلب می‌پذیرم. ابتدا فکر می‌کنم: «طبق استانداردهای یک تزکیه‌کننده، چگونه باید با این موضوع برخورد کنم و چه کاری می‌توان انجام داد تا آن را بیشتر با فاقانون و اصول؛ آموزش‏‌های فالون دافا. مطابقت دهم و به نجات افراد بیشتری کمک کنم؟ آیا این موضوع به این دلیل اتفاق افتاده است که چیزی وجود دارد که باید اصلاح کنم؟ کدام وابستگی را باید از بین ببرم: شهرت، منفعت‌طلبی یا احساسات؛ یا ب‌دلیل حسادت، خودنمایی یا شور و هیجان بیش از حد است؟»

همان‌طور که درحال عبور از یک محنت هستم، باید مهربان باشم. اگر قرار است تحمل کنم، آن را تحمل خواهم کرد. اگر قرار است چیزی را از دست بدهم، پس از دست خواهد رفت. پس از یافتن وابستگی‌ها، رفتارم را مهار و خودم را تزکیه می‌کنم. دیگر درگیر فکر کردن به چگونگی اجتناب از اختلافات نخواهم شد. می‌دانم که زندگی همه ما از پیش برنامه‌ریزی شده است. وقتی رنج‌ها و آزمایش‌ها ظاهر می‌شوند هیچ‌چیز تصادفی نیست و نمی‌توانند توسط تصورات بشری کنترل شوند. اگر شین‌شینگ«سرشت ذهن»، «سرشت قلب»، «خصوصیات اخلاقی» یا «تفکر». یک تزکیه‌کننده در حد مطلوب نباشد، قطعاً آزمایش‌ها و مشقات رخ خواهند داد. نباید پشیمانی یا سرزنش خود وجود داشته باشد. فقط می‌توانیم به‌طور محکم به تزکیه ادامه دهیم و در بخش باقی‌مانده از مسیر خود بهتر عمل کنیم. دلیلش این است که شین‌شینگ ما هنوز باید بهبود یابد و بنابراین هنوز هم رنج‌ها و آزمایش‌های جدیدی در راه خواهد بود.

مورد دوم این است که وقتی می‌بینم یکی از اعضای خانواده‌ام با سختی و رنجی روبرو می‌شود، یک فکر منفی در ذهنم ظاهر می‌شود: «آیا این اتفاق برای عضو خانواده‌ام افتاد، چون من خوب تزکیه نکردم؟» وقتی می‌بینم اعضای خانواده‌ام رنج می‌کشند، دوباره در سرزنش خودم غرق و از منفی‌بافی آشفته می‌شوم. با نگاه به درون، متوجه شدم که اساس تفکرم این است که امیدوارم اعضای خانواده‌ام خوب زندگی کنند و سختی نکشند. این هنوز یک فکر خودخواهانه است. آیا من تزکیه می‌کنم تا اعضای خانواده‌ام بتوانند خوب زندگی کنند؟ این بار روانی سنگینی را برای تزکیه‌ام به همراه خواهد داشت.

اکنون می‌فهمم که وقتی اعضای خانواده‌ام با سختی‌ها روبرو می‌شوند، نباید در درون، به‌دنبال علت حل مشکلاتشان باشم، زیرا این به کارگیری تصورات بشری است. در چرخه مجازات کارمایی، هر اتفاقی که می‌افتد اجتناب‌ناپذیر است. اعضای خانواده‌ام نیز باید کارمای خود را از بین ببرند و مسیرهای ازپیش‌تعیین‌شده خود را در زندگی دارند. تولد، پیری، بیماری و مرگ، همه از پیش تعیین‌شده هستند. در طول سختی‌ها، ما فقط می‌توانیم زمانی که با تضادها روبرو می‌شویم و با اعضای خانواده خود تعامل داریم، از استانداردهای حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری دافا پیروی کنیم. همچنین باید تمام تلاش خود را بکنیم تا مداخله را از بین ببریم و سه کارمطالعه فا، روشنگری حقیقت، فرستادن افکار درست. را به‌خوبی انجام دهیم. ما باید بدون قید و شرط به درون خود نگاه کنیم و مشکلاتی را که در اعضای خانواده خود می‌بینیم پیدا و خودمان را تزکیه کنیم، به‌جای اینکه سعی کنیم دیگران را تغییر دهیم. نباید بر نتیجه این روند تأکید کنیم. درعوض باید اجازه دهیم طبیعت مسیر خود را طی کند.

اگرچه من همه این موارد را از نظر تئوری و از نظر اصول درک می‌کنم، اما در طول تزکیه واقعی اغلب دچار لغزش می‌شوم. با یک دوست غیرتمرین‌کننده صحبت می‌کردم و او به برخی از مشکلات زندگی‌اش اشاره کرد. او لبخند زد و به من گفت: «می‌دانی، شنیده‌ام که می‌گویند کسانی که سعی می‌کنند خودشان را تغییر دهند موجودات خدایی هستند و کسانی که سعی می‌کنند دیگران را تغییر دهند دیوانه هستند.» بعد از گفتن این حرف، با صدای بلند خندید. می‌دانستم که استاد نیک‌خواه به‌موقع به من یادآوری می‌کنند که خودم را بدون قید و شرط تزکیه کنم. زندگی هر فرد از مسیر ثابتی پیروی می‌کند که موجودات الهی برای او نظم و ترتیب داده‌اند. وقتی یک تزکیه‌کننده شخصی را نجات می‌دهد، به‌جای اینکه به آن شخص کمک کند تا از یک زندگی خوب در دنیای بشری لذت ببرد، شخصیت درونی آن موجود را نجات می‌دهد.

مقالاتی که در آن‌ها تزکیه‌کنندگان درک خود را به اشتراک می‌گذارند، معمولاً براساس وضعیت تزکیه‌شان، ادراک یک فرد را در زمانی مشخص منعکس می‌کنند، و با هدف امکان ارتقای متقابل ارائه می‌شوند.