این مقاله اولین بار در آوریل ۲۰۰۸ منتشر شد.
(Minghui.org)
صبح روز ۲۵ آوریل ۱۹۹۹، بیش از ۱۰۰۰۰ تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ با رعایت کامل نظم شروع به جمع شدن در بیرون اداره دادخواهی و استیناف کشور کردند که در شهر پکن و در نزدیکی ژونگ‌نان‌های (مقر دولت مرکزی حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)) واقع شده است. آنها خواستار اعاده‌ی فضایی آزاد برای تمرین فالون گونگ بودند که سال‌ها از آن بهره برده بودند، و بالاخص خواستار آزادی دهها تمرین‌کننده‌ای بودند که اخیراً در شهر تیان‌جین که در مجاورت پکن قرار دارد دستگیر شده بودند. اداره پلیس تیان‌جین به آنها گفته بود که درخواست‌شان را به اداره استیناف کشور در پکن تسلیم کنند و این دقیقاً همان کاری بود که آنها انجام دادند.
همان‌طور که تعداد تمرین‌کنندگان افزایش می‌یافت، مقامات حیله‌گر حزب، پلیس را بر آن داشتند تا از آنها بخواهد که در امتداد ژونگ‌نان‌های، به صف بایستند. این معترضان آرام، بدون اینکه به انگیزه‌ی پنهانی آنها مظنون شوند، موافقت کردند. این کار دستاویز لازم را برای مقامات حزب فراهم کرد تا این دادخواهی را به شکلی خلاف واقع به اطلاع عموم برسانند. مقامات حزب به جای اینکه این رویداد را همان‌طور که اتفاق افتاد منعکس کنند، یعنی تظاهرات کاملاً آرام و صلح‌جویانه‌ی مردم در جهت احقاق حقوقشان، به آن برچسب "محاصره‌ی مقر دولت مرکزی (ژونگ‌نان‌های)" را زدند. سپس رسانه‌های دولتی ماشین تبلیغات‌شان را با حداکثر توان به راه انداختند تا این رویداد را محکوم کرده و نه تنها مردم را در چین، بلکه در سراسر دنیا فریب دهند.
مسئولان ح.ک.چ از آن موقع تا کنون از این تفسیر دروغین و فریب‌کارانه‌ی واقعه استفاده کرده‌اند تا رفتار خشن خود علیه فالون گونگ را "توجیه" کنند. در ذهن عده‌ی بسیاری در نقاط اطراف دنیا، دادخواهی ۲۵ آوریل تداعی‌گر "رویداد ژونگ‌نان‌های" با تمام معانی ضمنی منفی و فریب‌کاری ح.ک.چ است.
به همین دلیل، مهم است که حقیقت کل این رویداد ارائه شود تا مردم در گمراهی باقی نمانند. از جمله مواردی که این تبلیغات دروغین مدعی شده است این است که دادخواهی ۲۵ آوریل شاهدی است بر اینکه فالون گونگ به دنبال قدرت سیاسی است، و یک تهدید خطرناک و بعضاً خشونت‌بار برای کشور و مردم آن به شمار می‌آید. این ادعاها مکرراً توسط رسانه‌های چین هم در داخل و هم در خارج چین پخش شده‌اند، و درک نادرستی از این رویداد را در میان عوام رواج داده‌اند.
تحقیقی صادقانه درباره این رویداد تصویر بسیار متفاوتی را ارائه می‌دهد که با تصویر ترسناکی که تبلیغات ح.ک.چ مدعی شدند اساساً متفاوت است.
۱. توالی حوادث
تمرین‌کنندگان فالون گونگ به این دلیل به ژونگ‌نان‌های رفتند که اداره‌ی امنیت عمومی شهر تیان‌جین، به‌تازگی و به‌طور غیرقانونی ۴۵ تمرین‌کننده فالون گونگ را بازداشت کرده بود. از آنجا که فالون گونگ به مردم کمک می‌کند که سلامت جسمی و روانی خود را بهبود بخشند، تعداد تمرین‌کنندگان آن به سرعت در چین افزایش یافته بود. برطبق گزارش حکومت در سال ۱۹۹۸، تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین بین ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر بود. این موضوع باعث شد که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، با وجود اینکه فالون گونگ هیچ آرمان سیاسی ندارد، آن را یک تهدید سیاسی بالقوه درنظر بگیرد. برخی از مقامات حکومتی به منظور کسب اعتبار سیاسی، با ایجاد مشکلات از این وضعیت بهرهبرداری کردند. از این رو، آژانسهای خبری تحت کنترل حکومت، پیوسته در حال انتشار داستان‌های غیرواقعی و مقالاتی در حمله به فالون گونگ بودند.
دادخواهی ۲۵ آوریل به‌واسطه‌ی تحولات اخیر در شهر تیان‌جین به راه افتاد، جایی‌که یکی از دانشمندان حزب کمونیست به نام هی زوشیو، در مجله‌ی علم و فناوری برای جوانان (مجلهای که توسط کالج آموزش و پرورش تیان‌جین منتشر می‌شود) مقاله‌ای را با عنوان "من موافق نیستم که جوانان ما چی‌گونگ تمرین کنند" به چاپ رساند. او در این مقاله داستانهایی جعل کرد مبنی بر اینکه فالون گونگ منجر به بیماری روانی می‌شود، و به‌طور ضمنی بیان کرد که فالون گونگ می‌تواند تبدیل به سازمانی شبیه "بوکسورها" شود که در قرن ۱۹ با راهاندازی یک شورش، ملت را به ورطه‌ی نابودی کشاندند. این تهمت باعث نگرانی بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ شد. در حالی که گزینه دیگری وجود نداشت، عده‌ای از تمرین‌کنندگان از روش دادخواهی که مورد تأیید حکومت است استفاده کردند. آنها در ۱۸ آوریل برای شرح حقایق فالون گونگ به کالج آموزش و پرورش تیان‌جین رفتند. این مقاله بعداً به این موضوع می‌پردازد که چرا راه دیگری برای گزارش چنین اتهاماتی وجود نداشت.
وقتی اداره‌ی امنیت عمومی شهر تیان‌جین به منظور ایجاد مزاحمت در محل حاضر شد تمرین‌کنندگان بسیار شوکه شدند. اداره‌ی امنیت عمومی از برقراری ارتباط مناسب با تمرین‌کنندگان امتناع کرد و درعوض، افرادی را برای کتک‌زدن تعدادی از تمرین‌کنندگان فرستاد. در ۲۳ آوریل، آنها شروع به متفرق‌کردن تمرین‌کنندگان کرده و دست به بازداشت آنها زدند، که در نهایت منجر به بسته‌شدن تنها کانالی شد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در اختیار داشتند تا حکومت را در جریان حقیقت قرار دهند. در ۲۵ آوریل تمرین‌کنندگان برای اقامه دعوی نزد مقامی بالاتر، به پکن روی آوردند. آنها خواستار آزادی آن افراد بی‌گناه، داشتن محیطی آزاد و قانونی برای انجام تمرین، و کاهش فشارهایی بودند که از مدت‌ها قبل از طرف حکومت بر تمرین‌کنندگان فالون گونگ وارد آمده بود.
در آغاز، تمرین‌کنندگان در اطراف اداره استیناف کشور جمع شدند. سپس، تعدادی از افراد پلیس به آنها گفتند که آن مکان فاقد امنیت کافی است و مکان‌های دیگر نیز منطقه‌ی ممنوعه است. تمرین‌کنندگان به متابعت از دستورات پلیس، در کنار ژونگ‌نان‌های به دو گروه تقسیم شدند. سپس، هی زوشیو وارد شد و سعی کرد تا تمرین‌کنندگان را برآشفته کند؛ اما هیچ‌کس به وی واکنشی نشان نداد.
بر طبق شواهد، در غروب روز ۲۴ آوریل، برخی از تمرین‌کنندگانی که در بخش امنیت عمومی شاغل بودند کارت شناسایی خود را به ژونگ‌نان‌های ارائه کرده و درخواست کرده بودند که به آنها فرصتی بدهند تا وضعیت را شرح دهند. هیچ پاسخی دریافت نشد. در ساعت ۹ شب، تمرین‌کنندگان شروع به جمع شدن در خیابان فویو نزدیک ژونگ‌نان‌های کردند، برخی چمدان به همراه خود داشتند و برخی زیراندازهای مخصوص انجام مدیتیشن. اکثر آنها از شهرهای خارج از پکن آمده بودند.
در ۲۵ آوریل، ساعت ۶ صبح، یکی از شاهدان به ورودی شمالی خیابان فویو رفت و متوجه شد که افراد پلیس، راه ژونگ‌نان‌های را مسدود کرده‌اند. هیچ‌یک از تمرین‌کنندگان سعی نکردند به اجبار راه را باز کنند، اما شاهد صحنه‌ای حیرت‌انگیز بودند. پلیس در ابتدا تمرین‌کنندگان را از سمت شرق خیابان به غرب آن سوق داد و سپس آنها را هدایت کرد که از جنوب به سمت ژونگ‌نان‌های حرکت کنند. در همین اثنا، گروه دیگری نیز با هدایت پلیس از جهت مخالف آمدند و دو گروه، درست در بیرون ورودی اصلی ژونگ‌نان‌های به هم رسیدند. برطبق گزارش رسانه‌ها، بالغ بر ۱۰۰۰۰ تمرین‌کننده در بیرون ژونگ‌نان‌های جمع شده بودند.
طولی نکشید که تمرین‌کنندگان از تمامی جهت‌ها نزدیک شدند. آنها تمامی پیاده‌رو‌های بیرون ژونگ‌نان‌های را پر کرده بودند. اما به‌هیچ وجه باعث ایجاد ترافیک نشدند؛ حتی مسیر عبور افراد معلول باز بود. در بین آنها، مردان و زنانی ۷۰ و ۸۰ ساله، زنانی در آخرین ماه‌های بارداری، و مادرانی با نوزادان تازه‌متولد شده وجود داشتند. بسیاری از آنها برای تقلیل زمان استفاده از توالت، خیلی کم غذا می‌خوردند و یا آب می‌نوشیدند.
تمرین‌کنندگان در خیابان‌ها سرگردان نبودند، شعاری سر ندادند و نشان و پرچمی به اهتزاز درنیاوردند و دست به هیچ جدالی نزدند. در چین، دادخواهی از حکومت نیازمند کسب اجازه از اداره‌ی امنیت عمومی نیست. هر تمرین‌کننده‌ای صرفاً برای ارائه‌ی دیدگاه‌های خودش به آنجا رفت. آنها آمدند تا بدرفتاری‌هایی را که خودشان و دوستانشان متحمل شده بودند گزارش دهند و هیچ قانون یا مقرراتی را نقض نکردند. از آنجا که تمرین‌کنندگان بر این تصور بودند که به هدف بیان نگرانی‌هایشان و طلب درک و حمایت از طرف حکومت دست یافته‌اند، در ساعت ۱۱:۳۰ شب به آرامی متفرق شدند. (۱)
۲. دلایل تجمع
در ظاهر، به نظر می‌رسید که دادخواهی ۲۵ آوریل به‌واسطه‌ی دستگیری‌های تیان‌جین و مقاله‌ی ضد فالون گونگ هی زوشیو شکل گرفت. علت ریشه‌ای ناشی از نگرانی مقامات مرکزی نسبت به محبوبیت بی‌سابقه فالون گونگ بود. هفت سال بعد از اولین سخنرانی عمومی آقای لی هنگجی در سال ۱۹۹۲، حدود ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون تمرین‌کننده فالون گونگ در چین وجود داشت. درک کامل این واقعه بسیار پیچیده است، زیرا هم دلایل بلندمدت و کوتاه‌مدت داشت و هم به کشمکش‌های سیاسی درون حزب کمونیست مربوط می‌شد.
الف. دلایل بلندمدت و کوتاه‌مدت
علت بلندمدت دادخواهی ۲۵ آوریل، سرکوب دائمی فالون گونگ بود. همزمان با اشاعه بسیار سریع فالون گونگ، مقامات مرکزی از اینکه کنترلشان بر مردم را ازدست بدهند هراسان شدند. بنابراین در سال‌های اخیر دولت تلاش کرده بود تا از طریق رسانه‌ها، ممنوع‌کردن کتاب‌ها، انجام تحقیقات سری و ایجاد اختلال در مکان‌های تمرین، فالون گونگ را تضعیف کند. دولت از همان زمان سعی کرده بود که محیط تمرین‌کنندگان برای تمرین فالون گونگ را از بین ببرد. راه دیگری برای بیان حقایق سرکوب به جز دادخواهی از مقامات مرکزی وجود نداشت. هدف از تجمع ۲۵ آوریل فقط به انجام‌رساندن این کار بود.
مقامات مرکزی انتقاد از فالون گونگ را در ۱۷ ژوئن ۱۹۹۶ شروع کردند. در آن روز، روزنامه‌ی گوان‌مینگ دیلی (صدای رسمی شورای کشور، با مقالاتی که فقط دیدگاه‌های مقامات حکومتی را منعکس می‌کند) مقاله‌ای در نکوهش فالون گونگ به عنوان یک تمرین "ضد علم" و "خرافاتی" به چاپ رساند و تمرین‌کنندگان آن را افرادی "احمق" قلمداد کرد.
در ۲۴ ژوئیه ۱۹۹۶، دفتر نشر اخبار چین، اعلامیه‌ای را در سراسر کشور منتشر کرد که درخصوص "توقیف سریع پنج کتاب از جمله فالون گونگ" (۲) بود. به دنبال آن، دهها روزنامه و مجله با موج حمله بر ضد فالون گونگ همراه شدند. برخی از متخصصین دولتی از قبیل هی زوشیو نیز در این مبارزه نقش فعالی داشتند. آنها از این موضوع که "دانشمند" در نظر گرفته می‌شدند درجهت افترا به فالون گونگ استفاده کردند. دفتر مرکزی نشر ملی و وزارت مرکزی تبلیغات نیز به تمامی شرکت‌های نشر دستور دادند که کتاب‌های مربوط به فالون گونگ را چاپ نکنند.
در آغاز سال ۱۹۹۷، برخی نهادهای رسمی شروع به تحقیق درباره فالون گونگ کردند. وزارت امنیت عمومی با این توجیه که فالون گونگ در زمره‌ی بهاصطلاح فعالیت‌های دینی غیرقانونی قرار دارد دست به تحقیقی گسترده درباره فالون گونگ زد. از آنجا که تمرین فالون گونگ دربردارنده‌ی چنین فعالیت‌هایی نیست، این تحقیق چیزی را برای "پیگرد قانونی" نیافت. سپس نهادهای رسمی وابسته، تیمی را برای زیر نظر گرفتن فالون گونگ تشکیل دادند. در این اثنا، به تمامی ادارات تربیت بدنی دستور دادند که درباره فعالیت‌های فالون گونگ تحقیق کنند. هرچند نتایج تحقیقات ادارات تربیت بدنی همگی مثبت بود و بااینکه گزارش‌های آنها حاکی از این بود که فالون گونگ فعالیتی است که باعث بهبود سطح سلامت و درمان بیماری‌ها شده و هیچ‌یک از عوامل مذهبی غیرقانونی را دربر ندارد، با این وجود، وزارت امنیت عمومی همچنان براین موضوع پافشاری کرد که نظارت نزدیک بر فعالیت‌های فالون گونگ ضروری است.
در ۲۱ ژوئیه ۱۹۹۸، برخی از ادارات رسمی با صدور مجدد یک "اطلاعیه برای انجام تحقیق علیه فالون گونگ"، اصرار کردند که آقای لی هنگجی فرقه‌ای شیطانی را اشاعه می‌دهد و اعضا‌ی "کلیدی" فالون گونگ فعالیت‌های مجرمانه انجام می‌دهند. در این اطلاعیه همچنین به تمامی بخش‌های امنیت عمومی و حفاظت سیاسی منطقه‌های مختلف دستور داده شد که فعالیت‌های داخلی این افراد را مورد بررسی قرار داده و به دنبال مدرک از هرگونه جرمی در داخل فالون گونگ باشند. واضح است که ادارات امنیت عمومی بدون هیچگونه مدرکی به فالون گونگ برچسب زده بودند که درگیر فعالیت‌های مجرمانه است. به عبارت دیگر، این اقدام در واقع اعلام محکومیت قبل از انجام تحقیقات بود.
پس از صدور این اعلامیه، بسیاری از ادارات امنیت عمومی محلی اعلان کردند که فعالیت‌های فالون گونگ، تجمع غیرقانونی در نظر گرفته می‌شود. آنها گروه‌های تمرین را متفرق و اموال شخصی تمرین‌کنندگان را مصادره کردند و به بازداشت، زندانی‌کردن، ضرب و شتم و اهانت به تمرین‌کنندگان فالون گونگ مبادرت کردند. در برخی مناطق، تمرین‌کنندگان مجبور به پرداخت جریمه شدند و کتاب‌های مربوط به فالون گونگ ممنوع اعلام شدند. تمرین‌کنندگان فالون گونگ بارها سعی کردند تا از طریق کانال‌های معمول دادخواهی کنند، اما موفق نشدند.
در چین فقط یک صدای رسمی وجود دارد، بنابراین مقالات بسیاری در نکوهش، بدگویی و افترا به فالون گونگ در سال‌های قبل از ممنوعیت رسمی به چاپ رسیدند. هیچ مقاله‌ای در دفاع از فالون گونگ مجاز به چاپ نبود. تحت چنین شرایطی که هیچ گزینه‌ی دیگری وجود نداشت، تمرین‌کنندگان فالون گونگ به پکن رفتند، تا از دولت بخواهند فضایی آزاد برای تمرین به آنها بدهد. به‌طور خلاصه، علت دادخواهی ۲۵ آوریل افتراهایی بود که برای زمانی طولانی از طرف دولت به فالون گونگ زده شده بود. علاوه بر این، تمرین‌کنندگان هیچ محل دادرسی دیگری در چین برای گزارش حقایق نداشتند، زیرا هیچ راه دیگری برای آزادی بیان وجود ندارد.
همان‌طور که در بالا اشاره شد، علت دیگر، یعنی علت کوتاه‌مدت دادخواهی، درخواست آزادی تمرین‌کنندگان دستگیر‌شده در رویداد تیان‌جین بود. تلاش برای گزارش آن رویداد به مقامات در تیان‌جین، باعث شد که اداره امنیت عمومی در تیان‌جین ۴۵ تمرین‌کننده را دستگیر کند. در چین، دادخواهی نه تنها یک حق قانونی مورد حمایت است، بلکه تنها مجرایی است که تمرین‌کنندگان میتوانستند برای گزارش حقایق استفاده کنند. جمع شدن تمرین‌کنندگان در پکن یک دادخواهی قانونی بود؛ تنها مسئله نامتعارف آن این بود که تعداد افراد شرکت‌کننده در آن بسیار زیاد بود.
ب. دلایل سیاسی
اخلال‌ها و سرکوب حکومت، که منجر به رویداد ۲۵ آوریل شد، احتمالاً به کشمکش‌های سیاسی میان مقامات رده بالا ارتباط داشت. گروه‌های مختلف در درون حکومت مرکزی دیدگاه‌های مختلفی نسبت به فالون گونگ داشتند. در میان آنها، عده‌ی معدودی به منظور ارتقای جایگاه سیاسی خود سعی کردند تا نابود کردن فالون گونگ را دستمایه قرار دهند. برطبق گزارشی از آژانس خبری مرکزی (۴/۵ از تایپه)، توطئه سیاسی حکومت در پس رویداد ۲۵ آوریل را می‌توان به صورت "آزادی دادن قبل از دستگیری" و "ترفند تحمل ضربه [توسط دولت] قبل از تهاجم [به فالون گونگ]" توصیف کرد. هدف این بود که ژونگ‌نان‌های را تحت فشار نشان داده و سپس فالون گونگ را ممنوع اعلام کنند، تا این اجازه را به حکومت بدهد که ضمن درهم‌کوبیدن این بهاصطلاح تهدید، قدرت خود را به نمایش بگذارد.
از سال ۱۹۹۶، گسترش سریع فالون گونگ مورد توجه برخی بخش‌ها در دولت مرکزی قرار گرفته بود. لو گان، دبیر کل وقت شورای کشور، به وزارت امنیت عمومی دستور داد که تحقیقی مخفیانه به عمل آورند. کارکنان سیستم امنیت عمومی، به‌طور مخفیانه در فعالیت‌های گوناگون فالون گونگ شرکت کردند، اما هیچ مدرکی دال بر مجرمانه بودن آنها پیدا نکردند.
حتی با وجود اینکه مدرکی پیدا نشد، هنوز هم در درون حکومت دو دیدگاه در ارتباط با موضوع فالون گونگ وجود داشت. گروهی بر این نظر بودند که فالون گونگ یک مشکل سیاسی نیست. بنابراین نباید ممنوع اعلام شود. گروه دیگر درخصوص اعتبار و محبوبیت رو به افزایش فالون گونگ نگران بوده و بر این عقیده بودند که می‌تواند به نیرویی بالقوه بر ضد رژیم حزب کمونیست تبدیل شود. آنها اصرار بر اعلام ممنوعیت آن داشتند. لو گان، دبیر کمیته مرکزی امور سیاسی و حقوقی در اوایل سال ۱۹۹۸، به‌طور فعالانه‌ای از ممنوعیت فالون گونگ حمایت می‌کرد. نخست‌وزیر ژو رونگجی این دیدگاه را نپذیرفت و رئیس‌جمهور جیانگ زمین دراین رابطه اظهار عقیده نکرد.
لو گان یکی از بستگان هی زوشیو از آکادمی علوم چین است. هی زوشیو با استفاده از رسانه‌ها، آشکارا فالون گونگ را مورد تهمت و افترا قرار داده و سعی کرده بود میان فالون گونگ و حکومت مرکزی تضاد ایجاد کند. هدف وی ایجاد حوادثی بود که تمامی گروه‌های درون حزب کمونیست را هم‌عقیده کند که ممنوعیت فالون گونگ کاری درست و ضروری است. بعد از رویداد ۲۵ آوریل، لو گان گزارش داد که فالون گونگ دهها میلیون پیرو داشته که دارای ماهیتی مذهبی و خرافی هستند و اینکه آقای لی هنگجی، که هم‌اکنون در نیویورک بهسر میبرد، به داشتن شبکه پیچیدهای از روابط بین‌المللی مظنون است. بنابراین او گزارش داد که فالون گونگ تهدیدی بالقوه برای ثبات جامعه است. به قصد بزرگنمایی "تهدید" بالقوه‌ی فالون گونگ، این نظرات حتی به‌طور گسترده‌ای در هنگ کنگ و در میان رسانه‌های بین‌المللی پخش شدند.
در واقع، فالون گونگ تمرینی است که بسیار آزادانه سازماندهی شده است، و دارای هیچگونه عضویت و سلسلهمراتب نیست. آن تمرین‌کنندگانی که هیچگونه سازمانی نداشتند چگونه امکان داشت که "بسیار سازمانیافته و هدایتشده" به نظر برسند؟ آیا به همین دلیل بود که مأموران امنیت عمومی، خود را تمرین‌کننده نشان می‌دادند؟ سه روز قبل از دادخواهی ۲۵ آوریل، بخش‌های امنیت عمومی در جریان اطلاعات مربوط به دادخواهی قرار گرفته و شروع کرده بودند که وضعیت را به دقت زیر نظر بگیرند. آنها قبل از این رویداد این اطلاعات را گزارش نکردند، بلکه ترجیح دادند بعد از آن به انتقاد و عیبجویی بپردازند. آیا این "ترفند تحمل ضربه قبل از تهاجم" نیست؟
شواهد دیگر نشان می‌دادند که رویداد ۲۵ آوریل دامی بود که کارکنان امنیت عمومی تدارک دیده بودند و تمرین‌کنندگان بی‌گناه و معصوم فالون گونگ بدون اینکه از قبل درباره‌ی آن آگاه باشند، در دام قدم گذاشتند. قسمت بعدی این مقاله این موضوع را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد.
۳. برخی توضیحات
الف. تمرین‌کنندگان با حیله و ترفند مقامات مسئول، ژونگ‌نان‌های را احاطه کردند
ادعا شده است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ دست به "محاصره" ژونگ‌نان‌های زدند، زیرا حلقهای به دور آن شکل دادند. در حقیقت، این آرایش توسط اداره‌ی امنیت تدارک دیده شد. در ابتدای این مبحث، شرح یک شاهد عینی از وقایع بیان شد. وی اظهار داشت که تمرین‌کنندگان فالون گونگ با راهنمایی پلیس در دو مسیر هدایت شدند بهطوری که در ورودی مقابل ژونگ‌نان‌های به هم رسیدند و دایرهای را شکل دادند. حتی در زمانی که این شاهد عینی حقایق را به ما می‌گفت، متوجه ترفند پلیس نشده بود. او به‌سادگی آنچه را که به چشم دیده بود، بیان کرد. افراد بسیاری از جمله تمرین‌کنندگان فالون گونگ، پس از خواندن شرح ماوقع توسط او بازهم از وضعیت آگاه نبودند. تا اینکه در ۲۴ ژوئن برخی از تمرین‌کنندگان طی مقاله‌ای که در اینترنت منتشر کردند، به این توطئه اشاره کردند.
سه روز قبل از رویداد ۲۵ آوریل، اداره امنیت، اطلاعات را دریافت کرده بود و موقعیت را به دقت تحت نظر داشت. آنها تصمیم گرفتند گزارشی از این اطلاعات ارائه ندهند و ترجیح دادند بعد از آن به نکوهش و انتقاد بپردازند. همچنین گزارش شد که وقتی از هی زوشیو خواستند که شرحی بر این رویداد بنویسد، وی گفت که، "فعلاً چیزی نمی‌نویسم چون نمیخواهم کل این برنامه را خراب کنم." (۳)
آیا افراد خاصی در برخی بخش‌های حکومتی، رویداد ۲۵ آوریل را برنامه‌ریزی کردند؟ آیا امکان دارد که مقالات هی زوشیو و بازداشت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در اداره‌ی امنیت شهر تیان‌جین تلههای کوچکی بوده که بخشی از یک طرح جامع محسوب می‌شدند؟
ب. تمرین‌کنندگان فالون گونگ فقط برای درخواست اجرای عدالت به پکن رفتند
تمرین‌کنندگان به پکن و تیان‌جین رفتند زیرا راه دیگری برای گزارش حقیقت و طلب تصحیح تهمتهای منتشر شده علیه آنها وجود نداشت. رویکردی که آنها درپیش گرفتند "دادخواهی" نام دارد که از حقوق تحت حمایت قوانین چین است. براساس اصل ۴۱ در "قانون اساسی جمهوری خلق چین"، شهروندان این حق را دارند که انتقادات و پیشنهادات خود را نسبت به هر نهاد ملی و کارکنانش ارائه دهند. شهروندان حق دارند که در خصوص هر گونه عملکرد نهادها یا کارکنان آنها که قوانین را نقض کرده یا مسئولیتهای خود را انجام نمیدهند، دادخواهی کرده، شکایت تنظیم نموده، و یا عقاید خود را به اطلاع نهادهای ملی برسانند. در دهمین ماده از "نظامنامه دادخواهی" چین بیان شده است که در روند دادخواهی، موضوعات باید به اطلاع بخش‌های اجرائی مربوطه یا بخش‌های یک رده بالاتر برسد، زیرا این بخش‌ها حق تصمیمگیری دارند.
پس از اینکه اداره امنیت تیان‌جین در ۲۳ آوریل تمرین‌کنندگان را بازداشت کرد، برخی از تمرین‌کنندگان برای دادخواهی و ارائه‌ی حقایق، در مقابل اداره دادخواهی شهرداری تیان‌جین جمع شدند. اما این دادخواهی به‌درستی پذیرفته نشد. در عوض، حدود ۴۰ نفر دیگر بازداشت شدند. درنتیجه، تمرین‌کنندگان فالون گونگ مجبور بودند از مقام بالاتری نسبت به شهرداری تیان‌جین دادخواهی کنند، که این مقام همان حکومت مرکزی در پکن بود. در چین، برای دادخواهی نیازی به درخواست اجازه از اداره‌ی امنیت عمومی نیست. هر تمرین‌کننده‌ای صرفاً دیدگاه خود را ابراز کرده و رفتارهای ناعادلانه‌ای که خود وی یا دوستان و بستگانش متحمل شده‌اند را شرح می‌دهد. دادخواهی در تیان‌جین و پکن ناقض هیچ‌یک از قوانین و مقررات حکومتی نبود.
آقای لی همیشه به تمرین‌کنندگان فالون گونگ آموزش داده است که نباید هیچ قانونی را نقض کنند. هر تمرین‌کننده واقعی این آموزه که یکی از اصول فالون گونگ است را رعایت کرده و قانون را نقض نمی‌کند. بنابراین در سراسر این رویدادها، تمرین‌کنندگان همواره رفتار مسالمت‌آمیز و توأم با مهربانی را حفظ کرده‌اند. آنها نظم را رعایت کرده و با برنامه‌ریزی‌ها و راهنمایی‌های پلیس همکاری کردند. آنها در مکانی که کادر پرسنلی اداره‌ی استیناف و پلیس راهنمایی و رانندگی به آنها گفت ایستادند، و منتظر ماندند تا از طرف مقامات رسمی پذیرش شوند. در تمامی مراحلِ این جریان، نه تنها دارای هیچگونه پرچمی نبودند و شعاری سر ندادند، بلکه باعث ایجاد ترافیک هم نشدند. تمرین‌کنندگان حتی تمام آشغال‌های روی زمین محوطه را جمع‌آوری کردند. این جزئیات توسط رسانه‌های بین‌المللی نیز گزارش شده است.
پ. گردهمایی ۲۵ آوریل توسط استاد لی هنگجی طرح‌ریزی نشد
در گزارش ده‌هزار کلمه‌ای اداره امنیت عمومی چین، آقای لی هنگجی، بنیان‌گذار فالون گونگ، متهم شد که از پشت صحنه، کل رویداد ۲۵ آوریل را سازماندهی کرده است. در حقیقت، آقای لی هنگجی در راه سفر خود به استرالیا برای شرکت در یک کنفرانس فالون گونگ، از پکن عبور کرد اما در روز ۲۵ آوریل در پکن نبود. وی به علت کاهش هزینه بلیت هواپیما، توقف کوتاهی در پکن و هنگ‌کنگ داشت. در طی این جابجایی به مدت ۴۸ ساعت در پکن توقف داشت و در ۲۴ آوریل پکن را به مقصد هنگ‌کنگ ترک کرد. حکومت چین ادعا می‌کند که این موضوع تصادفی نبوده و آقای لی هنگجی به بهانه تعویض هواپیما امور را طرح‌ریزی می‌کرده است.
برای حکومت چین جای تعجب بود که چگونه چنین تعداد زیادی از مردم، بدون هیچ سازماندهی همزمان به ژونگ‌نان‌های رسیدند. در حقیقت، این موضوع عمدتاً به‌واسطه‌ی ارتباطات شخصی تمرین‌کنندگان و محیط تمرین آنها بود. اشاعه‌ی فالون گونگ عمدتاً توسط تمرین‌کنندگان منفردی انجام می‌شود که پس از اینکه شخصاً از فالون گونگ بهره می‌برند، با دوستان و خانواده‌های خودشان درباره آن صحبت می‌کنند. بسیاری از افراد در پارک‌ها به صورت گروهی تمرین می‌کنند. بدون داشتن هیچگونه سازمانی، و بدون اینکه کسی رسماً برای آنها برنامه‌ریزی کند، هر نوع فعالیتی از طریق این نوع از تماس‌های شخصی در زمانی کوتاه توسط بسیاری از افراد دریافته می‌شود.
ت. چگونه ده‌هزار نفر از مردم میتوانند بدون اینکه "سازماندهی" شده باشند جمع شوند
برای عده‌ای تصور این سخت است که تعداد بسیار زیادی از مردم به‌شکلی خودجوش برای دادخواهی بروند. آیا واقعاً ممکن است آنها به‌طور مستقل آن تصمیم را گرفته باشند؟ فقط لازم است سال ۱۹۸۰ را به‌یاد بیاوریم که به خاطر قتل جان لنون، تجمعات خودجوش در اروپا در سراسر کشور و بسیاری از نقاط دنیا پدیدار شد. مردم با بنر، تابلو، شمع، موسیقی و یادبودهای او ظاهر شدند. چه کسی آنها را سازماندهی کرد؟ چه سازمانی آنها را فرستاد؟ چه کسی توزیع عکس‌ها و نوشته‌هایی که آنها با خود داشتند را انجام داد؟ البته ما می‌‌‌دانیم که اینها مردمی بودند که به‌طور خودجوش، از قلب‌های‌شان پیروی کردند. داخواهی ۲۵ آوریل نیز همانند این مورد بود.
برخی اظهار نظر می‌کنند که، "خوب، نظم و انضباطی که در ژونگ‌نان‌های توصیف شده است بالاتر از نظم مأموران پلیس حاضر در صحنه بود. این کار آموزش لازم دارد." بله، آموزش گسترده‌ای نیاز است تا جمعیت بزرگی از افراد آن اندازه منضبط شوند. اما چه می‌شود اگر هر فردی برای سال‌ها، خودش را هر روز منضبط کرده باشد، نظم و انضباط را بیاموزد و خودش را تا حدی ارتقا دهد که واکنش‌های احساسی تکانشی را رها کرده و یاد بگیرد که اول دیگران را درنظر بگیرد، و آموزش ببیند که در هر زمینه‌ای فرد بهتر و بهتری شود؟ فالون گونگ روشی جدی است. هر یک از آن افرادِ نزدیک ژونگ‌نان‌های صرفاً چیزی را متجلی کردند که در فالون گونگ آموخته بودند، و از اصولی پیروی کردند که از نظر معنوی باعث رشد، پیشرفت و تعالی آنها شده بود. این همان استاندارد رفتاری‌ای است که هر روز سعی می‌کنند تا در خانه، محیط کار، مدرسه و غیره آن را رعایت کنند. چرا رفتار آنها در ژونگ‌نان‌های باید متفاوت باشد؟ اگر شخص به دقت آن را مورد بررسی قرار دهد، درک آن چندان سخت نخواهد بود. اجرای نظم و انضباط برای یک شخص منفرد بسیار آسان‌تر از یک جمعیت است. آن اجتماع در واقع جمعیتی از اشخاص منضبط بود. هیچ ترافیکی ایجاد نشد، هیچ شعاری داده نشد، هیچ بنر یا پرچمی به اهتزاز درنیامد، و هیچ‌کسی مورد اذیت یا تهدید قرار نگرفت. آن تمرین‌کنندگان فالون گونگ نه تنها آشغال‌های خودشان را جمع‌آوری می‌کردند، بلکه ته‌سیگارهای پرت‌شده مأموران پلیس را نیز جمع کردند. واضح است که این رویداد، اعتراضی سیاسی نبود.
۴. خلاصه: چه کسی واقعاً "ثبات اجتماعی را مختل کرده است"؟
تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌عنوان شهروندانی نمونه شناخته شده‌اند. آنها در محل کار، کارکنانی ساعی، متعهد، و درستکار هستند، نگران سود و زیان شخصی نیستند، با خودشان جدی بوده، و نسبت به دیگران مهربان و باملاحظه هستند. بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در واحد‌های کاری خود، معروف به بهترین پرسنل هستند. در شهر چانگ‌چون، در بین کارفرمایانی که کارمند استخدام می‌کردند گفته‌ای بر سر زبان‌ها بود، "ما هرکسی که فالون گونگ را تمرین می‌کند استخدام می‌کنیم، چون می‌خواهیم خیالمان راحت باشد." تمرین‌کنندگان در خانه، شوهران و زنان و فرزندانی شایسته هستند، و همواره سعی می‌کنند یک زندگی خانوادگی آرام و هماهنگ را فراهم کنند. چنین کیفیت‌هایی ثبات اجتماعی را برهم نمی‌زند، بلکه آن را تضمین می‌کند.
آقای لی هنگجی به وضوح بیان کرده است که، "تمامی تزکیه‌کنندگان فالون گونگ باید به‌طور جدی از قوانین کشورهای مختلف تبعیت کنند. هر رفتاری که سیاست‌ها و قوانین یک کشور را نقض کند، از نظر فالون گونگ ممنوع است." اهمیت‌دادن به شفقت، هماهنگی و آرامش، متضمن جامعه‌ای است که به‌آرامی اداره می‌شود و با خواسته‌ی حکومت چین مبنی بر "ثبات در رأس همه چیز" به‌خوبی مطابقت دارد. تمرین‌کنندگان فالون گونگ بدون توجه به اینکه در خیابان باشند، سر کار یا با خانواده‌هایشان، همگی تمام سعی خود را می‌کنند تا به دیگران کمک کنند و بخش مثبتی از جامعه باشند. حکومت به جای اینکه اثرات مثبت فالون گونگ بر جامعه را ستوده و از آن استقبال کند، میلون‌ها میلیون نفر از مردم خوب را به سمت مخالف حکومت چین سوق داده و نزاع به راه انداخته است، و سبب آشوب عظیمی در جامعه شده است. والدین روانه زندان‌ها شده یا به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شده‌اند، در حالی که کودکانشان تنها و حتی گاهی بدون سرپرست رها شده‌اند. خانواده‌ها و اجتماعات به خاطر آزار و اذیت حکومت چین، از هم گسیخته شده‌اند. مادران وادار به اهانت به دخترانشان شده‌اند، پسران وادار به ایستادن در مقابل پدران خود شده‌اند و همسایگان وادار شده‌اند که درباره یکدیگر به پلیس گزارش بدهند. به معنای واقعی کلمه، هیچ‌کسی اجازه نداشته که بی‌طرف بماند. دانش‌آموزان و دانشجویان بسیار زیادی به خاطر تمرین فالون گونگ اخراج شده‌اند. بزرگ‌سالان بیشماری به خاطر رها نکردن تمرین، از سمت‌هایشان عزل شده و متحمل جریمه‌های سنگینی شده‌اند. پس، از حکومت چین می‌پرسیم، چه کسی ثبات اجتماعی را مختل کرده است؟ اگر فالون گونگ به طریقی، در موردی، ثبات اجتماعی را برهم زده بود (و چنین چیزی هنوز ثابت نشده است)، پس حکومت چین به‌وضوح و به‌طور واقعی صد برابر بدتر این کار را انجام داده است.
منابع و پاورقی‌ها
(۱) ۲۶/۴، سنترال دیلی
(۲) نام کتاب مقدماتی "فالون گونگ چین" بعد از آغاز آزار و شکنجه در ژوئیه ۱۹۹۹ به "فالون گونگ" تغییر یافت.
(۳) مینگ‌بائو، ۵/۵/۹۹، نسخه الکترونیکی. (روزنامه هنگ کنگ)
منبع: http://clearwisdom.net/html/articles/2008/4/25/96734.html
