(Minghui.org) ما بر این باوریم که وقتی حقیقت درباره آزار و شکنجه فالون گونگ در چین، به طور کامل آشکار شده باشد، این آزار و شکنجه به پایان خواهد رسید، زیرا مردم دنیا اساساً قادر به تحمل آن نخواهند بود. این امر که رهبران کمونیست چین این اندازه کوشیده‌اند تا اعمالی را که از سال ۱۹۹۹ مرتکب شده‌اند مخفی نگه داشته و بر آنها سرپوش بگذارند، نشانگر این است که آنها نیز بر همین باورند.
در راستای تحقق این پایان، آنچه در ادامه می‌آید مجموعه‌ای ویژه از مقاله‌هایی است که طراحی شده‌اند تا آزار و شکنجه فالون گونگ در چین را به‌شکلی جامع‌تر در تمامی جنبه‌های فراوان آن افشا کرده و شرح دهند. برای مقاله‌های بیشتری در زمینه‌ی جنایات انجام‌شده علیه بشریت توسط حزب کمونیست چین در طول یازده سال گذشته‌ی آزار و شکنجه فالون گونگ، از خوانندگان‌مان دعوت می‌نماییم که در این ماه به طور روزانه از این قسمت بازدید به عمل آورند.
مقالات قبلی در این مجموعه:
"نگاهی اجمالی به آزار و شکنجه"
"سؤالات متداول درباره آزار و شکنجه""آزار و شکنجه: جدول زمانی"
"چرا فالون گونگ در چین مورد آزار و اذیت واقع شده است؟" "چرا حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) فالون گونگ را ممنوع کرد؟" "چرا حکومت چین فالون گونگ را به عنوان یک تهدید در نظر می‌گیرد؟" مطالب زیر حاوی پاسخ‌هایی به این پرسش‌ها است. اگرچه این پاسخ‌ها در اینجا به‌عنوان توضیحات جداگانه‌ای ارائه شده‌اند، اما طبیعتاً دلایل مختلف ذکرشده به طرق گوناگونی با هم در ارتباط هستند.
در انتهای صفحه، برخی توضیحات که استدلال‌هایی ضعیف‌تر هستند و بعضاً از آنها سخن رفته است نیز به اختصار مورد بررسی قرار می‌گیرند.
توضیح "تعداد": فالون گونگ به سرعت محبوبیت فراوانی پیدا کرد
فالون گونگ که برای اولین بار در سال ۱۹۹۲ به عموم آموزش داده شد، برطبق ارزیابی‌های حکومت چین (منبع)، پس از گذشت فقط هفت سال تعداد طرفدارانش به بیش از ۷۰ میلیون نفر می‌رسید. همانطور که در سال ۱۹۹۹ در "یواس نیوز اند ورلد ریپورت" بیان شد، فالون گونگ "بزرگ‌ترین سازمان داوطلبانه در چین شده بود، حتی بزرگ‌تر از حزب کمونیست چین" که تعداد اعضایش در آن زمان حدود ۶۵ میلیون نفر بود. این رشد سریع محبوبیت، هراسی در دل حزب کمونیست ایجاد کرد و باعث شد نگران شوند که ممکن است فالون گونگ به رقیبی برای آنها تبدیل شود.
شواهد بیشتر دال بر ترس حزب از محبوبیت فالون گونگ این است که وقتی در سال ۱۹۹۶ کتاب‌های فالون گونگ در رده‌ی پرفروش‌ترین کتاب‌ها قرار گرفتند، چاپ آنها فوراً ممنوع اعلام شد.
توضیح "کنترل": رشد بسیار مستقل فالون گونگ در مقابل سلیقههای حزب
برخی رهبران حزب کمونیست نیز استقلال و عدم وابستگی فالون گونگ را به عنوان تهدید درنظر گرفتند. عدم وابستگی فالون گونگ، در توانایی طرفدارانش– که در سراسر چین و در هر قشری از اجتماع یافت می‌شدند– برای ارتباط با یکدیگر و سازماندهی فعالیت‌هایشان متجلی می‌شد (از جمله در تجمعی بزرگ برای دادخواهی از دولت در واکنش به سوءرفتارها). حزب تمامیت‌خواه، که همچنان تا امروز کنترل مستقیم رسانه‌ها، دادگاه‌ها، نظام آموزشی و انجمن‌های مذهبی را در دست دارد، در عدم وابستگی فالون گونگ و توانایی آن در هماهنگ کردن فعالیت‌ها، یک نمونه و سنت خطرناک را دید.
وجود بسیاری از اعضای سرسپرده‌ی حزب در میان تمرین‌کنندگان فالون گونگ، نه تنها باعث فروکش‌کردن احساس ترس رژیم نشد، بلکه برعکس، باعث تشدید این ترس در آن شد که در رقابت با فالون گونگ است.
توضیح "شکاف ایدئولوژیکی": فالون گونگ مروج مجموعه ارزشی‌هایی است که متفاوت با معیارهای ارزشی حزب است
با وجود اینکه چین در دهه‌های اخیر به اقتصاد مبتنی بر بازار روی آورده است، حزب کمونیست الحادگرا نه تنها به نظام لنینیستی حکومت، بلکه رسماً به ایدئولوژی مارکسیستی چسبیده است (حتی با اینکه تعداد کمی از مقامات به آن اعتقاد دارند). این موضوع در کمپین هو جین‌تائو در سال ۲۰۰۶، تحت عنوان "حفظ ماهیت ترقی‌خواه ح.ک.چ" به وضوح بیان شد (اخبار).
برخی از رهبران حزب، فالون گونگ را در تعارض با ایدئولوژی حزب دیدند، زیرا تمرین‌کنندگان آن به وجود بودا، دائو و خدا ایمان داشته و اعتقاد دارند که هرکسی می‌تواند از طریق تزکیه‌ی خود، به قلمرویی الهی برسد.
در حالی که این موضوع در مورد هر مذهبی در چین صدق می‌کند، این موضوع نیز وجود دارد که تمامی مذاهب در چین تحت آزار و اذیت ح.ک.چ قرار گرفته‌اند و بسیاری از آنها همچنان با آن مواجه هستند. تفاوت فقط در درجه‌ی آزار و اذیت، تعداد افراد درگیر و مقدار تلاشی است که حزب در آزار و اذیت هر گروه با توجه به اهمیت آن صرف می‌کند.
شین‌هوآ، سخنگوی رسمی ح.ک.چ ، در سال ۱۹۹۹ بر این موضوع صحه گذاشت. این خبرگزاری متکبرانه اعلام کرد که، "در حقیقت، به‌اصطلاح اصول راستی، شفقت و بردباری که لی هنگجی [بنیانگذار فالون گونگ] آموزش داده است هیچ وجه اشتراکی با نظام اخلاقی سوسیالیست و پیشرفت‌های فرهنگی که در تلاش برای دستیابی به آن هستیم ندارد."
شین‌هوآ به‌طعنه به مطلبی اشاره کرد که درحقیقت مایه‌ی شرمندگی ح.ک.چ است: فالون گونگ روش تزکیه‌ی راستی، شفقت و بردباری است، در حالی‌که حزب کمونیست برای بیش از نیم قرن از طریق دروغ، تحکم و خشونت حکومت کرده است.
توضیح "عامل شخصی": حسادت جیانگ زمین و مانورهای فرصت‌طلبانه‌ی او نقش تعیین‌کننده داشته است
تصمیم جیانگ زمین مبنی بر اجرای عملیات برعلیه فالون گونگ، حمایت کمی از طرف سایر رهبران ارشد حزب دریافت کرد. ژو رونگجی نخست‌وزیر وقت، نسبت به موضوع فالون گونگ رویکرد مسالمت‌آمیزی در پیش گرفته بود، و برخی شواهد حاکی از این است که رهبر فعلی، هو جین‌تائو، نیز فالون گونگ را به عنوان یک مشکل در نظر نمی‌گرفت. (نگاه کنید به گزارش سی‌ان‌ان).
اما جیانگ به پشتیبانی تعداد انگشت‌شماری به سرکردگی لو گان، موضع ضد فالون گونگ را اتخاذ کرده و آنها را تحت عنوان بزرگ‌ترین تهدید برای حزب معرفی کرد، به آنها برچسب "سازمان فرقه شیطانی" زد (تحلیل)، اداره ۱۰-۶ را ایجاد کرد و قوانینی صادر کرد تا به شکلی عطف به ماسبق، این ممنوعیت را توجیه کنند (نگاه کنید به گزارش دیده‌بان حقوق بشر).
چرا جیانگ دست به چنین کاری زد؟ به دو دلیل. اولاً، هرچند مضحک به نظر می‌رسد، شواهد بسیاری حکایت از این دارند که جیانگ شدیداً به محبوبیت فالون گونگ حسادت می‌ورزید و آن را به عنوان عاملی بر سر راه درخشیدن نامش در تاریخ جمهوری خلق چین به‌عنوان سومین رهبر برتر (پس از مائو زدانگ و دنگ شیائو‌پینگ) می‌دید.
دوماً، همانطور که ویلی لم و تحلیلگرانی دیگر اشاره کرده‌اند، جیانگ فرصتی را دید؛ با حمله به فالون گونگ و ایجاد جدالی به سبک مائو همراه با وضعیت بحرانی که به دنبال آن می‌آمد، جیانگ می‌توانست از این مبارزه درجهت "ترویج تبعیت از شخص خود" و انجام مانورهایی برای کسب منافع سیاسی استفاده کند (نگاه کنید به گزارش سی‌ان‌ان).
هرچند جیانگ در پایان سال ۲۰۰۲ رسماً قدرت را به هو جین‌تائو منتقل کرد، اعضای گروه سیاسی جیانگ در مناصب رده‌بالای دفتر سیاسی اصلی و تشکیلات امنیتی حزب باقی ماندند. این افراد همانند نایب رئیس، زِنگ چینگ‌هونگ، و رئیس کمیته سیاسی- حقوقی، لو گان، قادر بوده‌اند که این مبارزه را حفظ و حتی تشدید کنند. با این حال، گزارش‌های گاه به گاه از داخل چین حاکی از تنش میان گروه جیانگ و هو جین‌تائو بر سر سیاست برخورد با فالون گونگ است.
توضیح "رویکرد همیشگی ح.ک.چ": رژیم برای بقای خود مکرراً گروه‌های مختلفی را هدف قرار داده است
همانطور که در کتاب نُه شرح و تفسیر بر حزب کمونیست آمده است، حزب کمونیست چین در طول شش دهه که بر سر قدرت بوده است، جدالی پس از جدال دیگر علیه گروه‌های مختلف به راه انداخته است. در کتاب نه شرح و تفسیر بر حزب کمونیست اشاره شده که چگونه حزب، مکرراً قانون ۵-۹۵ را به کار گرفته است: حزب به مردم چین می‌گوید که فقط گروه کوچکی از دشمنان مورد هدف قرار می‌گیرند، و ۹۵ درصدی که خوب هستند تا زمانی که خود را به وضوح از ۵ درصد افراد "بد" جدا نگه دارند، تحت تأثیر قرار نخواهند گرفت. به این طریق گروه مورد هدف به‌سرعت به حاشیه رانده شده و طرد می‌شود. دوستان، همکاران،همکلاسی‌ها، و حتی اعضای خانواده به خاطر ترس از شکنجه به‌سرعت سعی می‌کنند در زمره آن حداکثر افراد خوب قرار گیرند.
ترفند آنها در این است که آن "گروه بد" ۵ درصدی، دائماً تغییر می‌کند– این گروه در ابتدا افراد ثروتمند و خانواده‌هایشان بودند، سپس کسانی که ارتباطات برون‌مرزی داشتند، سپس کسانی که اعتقادات مذهبی داشتند، سپس روشنفکران، مدافعان دموکراسی و... و اکنون فالون گونگ دراین زمره قرار گرفته است.
با وجود این واقعیت که بعد از مرگ مائو زدانگ در سال ۱۹۷۶، این مبارزات به طور قابل توجهی کمتر شده‌اند، اما مبارزات حزب برعلیه فالون گونگ از سال ۱۹۹۹ به بعد، از نظر به کارگیری تبلیغات، دادگاه‌های نمایشی، جلسات مطالعه و اردوگاه‌های کار اجباری، عقبگردی به دوره‌ی مائو است.
در طول این چند دهه، به ندرت کسی در چین یافت می‌شود که یکی از دوستان نزدیک یا اعضای خانواده‌اش در طی دوره‌ای به‌شدت مورد آزار و شکنجه قرار نگرفته باشد. به همین جهت تمامی مردم چین، در حالی‌که زندگی معمول‌شان را سپری می‌کنند، زیر سایه ترس به حیات ادامه می‌دهند. حزب هر زمان نیاز داشته باشد که بر شدت کنترل خود بیفزاید، می‌تواند به‌سرعت از این ترس بهره‌برداری کند.
در ادامه، توضیحات دیگری که بعضاً بیان شده‌اند اما کمتر متقاعدکننده هستند ذکر شده است:
توضیح "تهدید": فالون گونگ برای جامعه خطرناک است
برای مقامات رسمی چین در وزارت امور خارجه، سفارت‌خانه‌ها و کنسولگری‌ها، همچنین برای خبرنگاران و محققان چینی وابسته به حزب، توضیح موضوع بسیار ساده است: اولاً، ابداً هیچ آزار و شکنجه‌ای روی نداده است، تمامی به اصطلاح "شواهد" صرفاً شایعات و دروغ‌هایی هستند که توسط نیروهای متخاصم ضد چینی به راه انداخته شده‌اند. دوماً، فالون گونگ به خاطر اینکه برای جامعه خطرناک است ممنوع می‌باشد و هر حکومتی که منطقی باشد نیز همین کار را خواهد کرد.
آنها کاملاً این حقیقت را نادیده می‌گیرند که حزب کمونیست درواقع تنها حکومتی است که فالون گونگ را ممنوع کرده است؛ در حالی‌که در بیش از ۷۰ کشور دنیا به طور آزادانه تمرین می‌شود. حزب نتوانسته توضیح دهد که چگونه ده‌ها هزار نفر در ۱۰۰ مایلی چین در تایوان فالون گونگ را تمرین می‌کنند، بدون اینکه دولت و رسانه‌های تایوان شکایتی از تهدیدآمیز بودن آن داشته باشند. در حقیقت، در تایوان که پیشینه فرهنگی مشابهی با چین دارد، وضعیت کاملاً برعکس است؛ مقامات رسمی تایوان فالون گونگ را مورد تحسین قرار می‌دهند، دانشجویان آن را به عنوان واحدهای فوق‌درسی اخذ می‌کنند، و در زندان‌ها آن را به عنوان بخشی از برنامه بازپروری زندانیان به آنها آموزش می‌دهند (گزارش).
توضیح "شوک": تجمع ۲۵ آوریل ۱۹۹۹ منجر به ممنوعیت شد
استدلا‌ل‌های برخی حاکی از این است که "فالون گونگ با تظاهرات بزرگی که در تاریخ ۲۵ آوریل ۱۹۹۹ در پکن، گرداگرد مقر رهبران حزب در ژونگ‌نان‌های صورت گرفت مرتکب اشتباه شده و به این خاطر ممنوع شد".
شکی دراین نیست که تجمع ۲۵ آوریل (گزارش)– که در حقیقت معطوف به اداره‌ی دادخواهی و استیناف شورای کشور بود، نه به محوطه‌ی مجاور آن یعنی مقر حکومتی ژونگ‌نان‌های– یک اتفاق کلیدی بود. درخور توجه است که در این مرحله بود که جیانگ به‌طور رسمی رهبری سیاست ضد فالون گونگ را در دست گرفت.
با این حال، این تجمع علاوه بر قانونی بودن آن از نظر قانون اساسی چین، درواقع واکنشی بود به شکل‌های آغازین آزار و اذیتی که از مدت‌ها پیش در حال وقوع بودند. این تجمع، سه سال پس از ممنوعیت چاپ کتاب‌های فالون گونگ، بعد از دو سال انتقادات رسانه‌های حکومتی و مزاحمت‌های اداره‌ی امنیت، و واکنشی فوری به دستگیری و ضرب و شتم طرفداران فالون گونگ در شهر تیان‌جین واقع در مجاورت پکن بود. اگر هیچگونه آزار و اذیتی در حال وقوع نبود، چرا ۱۰۰۰۰ نفر خود را به زحمت انداختند که از حکومت بخواهند آزار و اذیت آنها را متوقف کند؟
توضیح "خاطره‌ی مشترک": رهبران حزب از یک شورش مذهبی دیگر در هراس بودند
برطبق این توضیح، رهبران حزب، در فالون گونگ شباهت‌هایی به جنبش‌های مذهبی گذشته دیدند که نهایتاً به خشونت و براندازی سلسله‌ها کشیده شده بودند، مثل کلاه‌زرد‌های سلسله‌ی هان، فرقه‌های مختلف لوتوس سفید، و شورش‌های تای‌پینگ و بوکسورها از سلسله چینگ. اما این مقایسه بسیار ضعیف است. برخلاف آن گروه‌های پیشین، فالون گونگ تمایلی به کسب قدرت سیاسی نداشته و استفاده از خشونت را کاملاً مردود می‌داند.
حتی اگر برخی در هراس بودند که ممکن است فالون گونگ به خشونت گرایش پیدا کند و شبیه شورش‌های گذشته شود، با وجود واکنش کاملاً عاری از خشونت و صلح‌آمیز فالون گونگ درمقابل آزار و شکنجه از آغاز تا امروز، باید چنین ترس‌هایی مدت‌ها پیش برطرف شده باشند.
سرانجام، فالون گونگ تنها به دنبال سال‌ها آزار و شکنجه به مقابله با حزب کمونیست روی آورده است. هدف فعالیت‌های فالون گونگ صریحاً پایان دادن به این آزار و شکنجه‌ی افراد بی‌گناه است. نوشته‌های آقای لی (http://www.falundafa.org/eng/books.htm) و نقطه‌نظرات ارائه‌شده توسط طرفداران فالون گونگ در چین و خارج از چین کاملاً روشن می‌کند که فالون گونگ هیچ تمایلی به کسب قدرت سیاسی در چین ندارد.
آدرس مقاله اصلی: http://faluninfo.net/print/219/
