خون و اشک‌های پشت برچسب "ساخت کشور چین" (قسمت ۲)‏

(ادامه‌ی قسمت ۱)

(Minghui.org) هنگامی‌که مردم آن محصولات مقرون به صرفه‌ی "ساخت چین" را می‌خرند، چه لباس باشد، کالاهای مصرفی یا وسایل زینتی جشن‌ها، احتمالاً نمی‌دانند که بسیاری از آن‌ها در زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری چین ساخته می‌شوند و پشت آن‌ محصولات، داستان‌های ناشناخته‌ای از خون و اشک وجود دارد.

در زندان زنان استان لیائونینگ، پاداش نگهبانان وابسته به عملکرد تولیدی زندان است. بنابراین نگهبانان در هر بخشی تمام سعی خود را می‌کنند تا تمرین‌کنندگان فالون گونگ و زندانیان دیگر را مجبور کنند سخت‌تر کار کنند. مواد اولیه‌ی بسیاری از محصولاتِ کار اجباری، مضر و خطرناک هستند و شرایط کار بسیار بد و ضعیف می‌باشد. به‌عنوان مثال، هنگامی‌که زندانیان به‌صورت دستی، گوش‌پاک‌کن می‌سازند، ممکن است این کار را بدون شستن دست‌های‌شان انجام دهند. ممکن است کمی قبل به توالت رفته باشند یا بیماری‌های واگیرداری داشته باشند. با این حال آن‌ها هنوز در تمام مدت روز، بسته‌های خلال دندان، بسته‌های چاپستیک (چوب غذاخوری) و کیسه‌های نان را می‌سازند.

در زیر، فهرست مختصری از محصولات کار اجباری آمده است که در سال‌های اخیر در زندان زنان استان لیائونینگ ساخته شده‌اند:

• جعبه‌های بسته‌بندی کیک، کیسه‌های نان و جعبه‌های همبرگر "هولی‌لند" (هائو لی لای) برای شرکت غذایی تائولی در شهر شن‌یانگ تولید می‌شوند. جعبه‌های غذا، دارو، کفش و لوازم آرایشی برای مارک‌های دیگر ساخته می‌شوند.
• مجموعه لباس‌های نظامی "رونگ‌فا" برای کارخانه‌ی پوشاک رونگ‌فا در استان جیلین. زندان عمدتاً انواع مختلف یونیفرم‌های پلیس، بارانی‌های نظامی و ژاکت‌های زمستانی پنبه‌ای را تولید می‌کند.
• لباس‌هایی برای شرکت فی‌لونگ (نام چینی برای شرکت ژاپنی) که به ژاپن و کره‌ی جنوبی صادر می‌شوند. شلوارهای فی‌لونگ مردانه می‌باشند.
• پوشاک صادراتی برای پوشاک بایجیاهائوی شانگهای. مارک پوشاک "بیسیک هاوس" می‌باشد.
• گوش‌پاک‌کن برای شرکت تیان‌جیه در شهر شن‌یانگ. شرکت محصولات بهداشتی تیان‌جیه در شن‌یانگ، محصولاتش را به آمریکا، اروپا، اسرائیل، استرالیا، کره‌ی جنوبی و کشورهای دیگر صادر می‌کند.
• پوشاک صادراتی برای گروه شرکت‌های پوشاک گوآنگلینِ لیائونینگ. پوشاک گوآنگلین به ژاپن، کره‌ی جنوبی، هنگ‌کنگ، پاناما، آمریکا، انگلستان و کانادا صادر می‌شوند.
• لباس‌های ژاپنی و کره‌ای برای کارخانه‌ی پوشاک یین‌هیِ فوشان. این شرکت در کیلومتر ۱۱ غرب جاده‌ی لی‌فنگ، ناحیه وانگ‌هوآ، شهر فوشان، استان لیائونینگ قرار دارد.
• زندان انواع زیرپوش‌های زنانه را تولید می‌کند. همچنین پوشاک صادراتی برای شرکت‌های تجارت خارجی دالیان و تجارت خارجی دان‌دونگ را تولید می‌کند.
• بخش دهم زندان لباس‌هایی را برای شرکت پوشاک ژونگ‌هی درشن‌یانگ تولید می‌کند. نام خانوادگی مدیر شرکت مستقر در زندان، وانگ می‌باشد. بخش دهم زندان همچنین برای کارخانه‌ی پوشاک یوشینِ دان‌دونگ کار می‌کند. نام خانوادگی مدیر شرکت، جیانگ می‌باشد.
• شلوارهای مارک "بنگ‌بنگ" برای گروه پوشاک آنای شن‌یانگ که به کره‌ی جنوبی، ژاپن، اروپا و آمریکای شمالی و جنوبی صادر می‌شوند.

 

یانگ لی، رئیس زندان زنان استان لیائونینگ. یانگ یک قرارداد تولید پوشاک را با گروه پوشاک آنای شن‌یانگ امضا کرد (عکس از اینترنت)

۳. داستان‌های دو تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ

اردوگاه کار اجباری لونگ‌شانِ شن‌یانگ، تمرین‌کنندگان فالون‌گونگ زن را بازداشت می‌کند و آن‌ها را تحت آزار و شکنجه قرار می‌دهد. این اردوگاه کار اجباری، تمرین‌کنندگان فالون گونگ و زندانیان دیگر را مجبور می‌کند که محصولاتی صادراتی نظیر شمع و گردن‌بند دست‌ساز آماده کنند. هر روز زندانیان مجبورند بیشتر از ۱۵ ساعت کار کنند. مواد خام، بخارهای تند و سوزناکی دارند که برای انسان سمی می‌باشند. علی‌رغم این‌که محصولات در چین ساخته می‌شوند، بر روی بسته‌بندی شمع‌های رنگیِ ساخته‌شده در زندان، عبارت "ساخت تایلند" نوشته شده است.

 

محصول کار اجباری در اردوگاه کار اجباری لونگ‌شانِ شن‌یانگ: شمع‌های رنگی

خانم رن شوجی، صاحب یک شرکت کوچک پوشاک در بازار دانگ‌هو در منطقه‌ی یوهانگ، شهر شن‌یانگ بود. او تمرین فالون گونگ را در ۱۹۹۸ آغاز کرد و پس از آن تبدیل به شخصی سالم، درست‌کار، مثبت و مهربان شد. مشتریان و همکاران او در بازار، همگی او را انسان خوبی می‌دانستند. در ماه می ‌۲۰۰۲، خانم رن به‌خاطر توزیع مطالب روشنگری حقیقت بازداشت شد و به سه سال حبس در یک اردوگاه کار اجباری محکوم شد. در اردوگاه کار اجباری لونگ‌شانِ شن‌یانگ، به دلیل این‌که اعتقادش به فالون گونگ را نفی نکرد، شدیداً مورد ضرب و شتم قرار گرفت و مجبور به انجام کارهای طاقت‌فرسا شد.

خانم رِن در یک فیلم ویدئویی در وب‌سایت مینگهویی داستانش را تعریف کرد: "مجبور بودیم ساعت ۶:۳۰ صبح برای صبحانه برویم و ساعت ۷ صبح در محل کار در طبقه‌ی سوم باشیم. هر صندوق موم دست‌کم ۴۰ جین (حدود ۲۰ کیلوگرم) بود. صندوق‌ها شبیه صندوق‌های آب‌جو بودند. آن‌ها پر از موم بودند. هر روز مجبور بودیم صندوق‌ها را به بالا و پایین پله‌ها حمل کنیم. یک روز گریه کردم چون خیلی خسته بودم. ۴۰ صندوق موم را حمل کرده بودم!

"به‌طور متوسط، مجبور بودیم هر روز تا ۱۰:۳۰ شب کار کنیم. هیچ زمانی برای ناهار نداشتیم. حتی اگر در وسط روز استراحت کوچکی می‌کردیم، مجبور بودیم که در شب بیشتر کار کنیم. درواقع هر استراحتی که می‌کردیم، مجبور بودیم طولانی‌تر کار کنیم تا آن‌ها را جبران کنیم. هنگامی‌که ساعت‌ها تمدید می‌شدند، دیگر صحبت از ۱۰:۳۰ شب نبود. حتی گاهی اوقات کار را در نیمه‌شب متوقف می‌کردیم. هر روز کار به همین صورت پیش می‌رفت، نه فقط برای مدت یک یا دو روز. کار اجباری با شدت زیاد ادامه داشت، و در کنار آن، فرصت بسیار کمی برای غذا خوردن داشتیم بطوری‌که با این‌که هنوز گرسنه بودیم مجبور بودیم دست از خوردن بکشیم. نه هیچ زمانی برای استراحت داشتیم و نه هیچ آزادی. در ذهن‌مان فقط کار بود و کار".

خانم رِن در ۱ سپتامبر ۲۰۰۵، در ۴۲ سالگی درگذشت و پسر نوجوانش را تنها گذاشت.

 

تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ رن شوجی و پسرش

اردوگاه کار اجباری ژانگ‌شیِ شن‌یانگ تمرین‌کنندگان فالون گونگ مرد را بازداشت می‌کند. محصولات تولیدی در آن‌جا شامل شانه، چوب‌های غذاخوری، مژه‌های مصنوعی، توری‌ مخصوص کباب، لامپ‌های روشنایی نئون و وسایل دیگر است. اردوگاه کار اجباری، در شراکت با شرکت جواهرآلات هایویِ شن‌یانگ، به‌منظور تولید شانه کار می‌کند. محصولات به بیشتر از ۱۰ کشور شامل ژاپن، آمریکا و بسیاری از کشورها در اروپا صادر می‌شوند. شرکت هایوی مواد خام را فراهم می‌کند و مونتاژ را انجام می‌دهد. اردوگاه کار اجباری ژانگ‌شی، تمرین‌کنندگان فالون گونگ و زندانیان دیگر را مجبور می‌کند تا سر شانه‌ها و جعبه‌های بسته‌بندی را بسازند. بخارات چسب استفاده‌شده برای جعبه‌های بسته‌بندی، برای سیستم تنفسی سخت و مضر هستند و مواد محصولات دیگر برای انسان سمی می‌باشند.

 

تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ لی شیائو یوآن

آقای لی شیائو یوآن یک مکانیک عالی در کارخانه‌‌ی فِرست مولد از تعاونی هواپیمایی شن‌یانگ بود. او نزد همکارانش بسیار مورد احترام بود. با این حال پیش از سال نوی چینی ۲۰۰۲، بازداشت و به اردوگاه کار اجباری ژانگ‌شیِ شن‌یانگ فرستاده شد.

آن‌جا آقای لی شکنجه‌هایی شامل برهنه نگه‌داشتن، آویزان شدن از دروازه‌ای آهنی و ضرب و شتم شدید، شوک با باتون‌های الکتریکی و قرار گرفتن در معرض سرمای شدید در اتاقی یخی را تجربه کرد. از آن‌جایی‌که او بر اعتقادش به حقیقت- نیکخواهی- بردباری پافشاری نمود، پلیس او را با مجرمان زندانی کرده و به انجام کار طاقت‌فرسای شدید مجبور کرد.

در ۲۵ آوریل ۲۰۰۲، آقای لی از شرکت در کار اجباری اجتناب کرد. نگهبان یانگ شو و زندانیان با باتون‌های الکتریکی ۱۲۰۰۰۰ ولتی به او شوک وارد کردند. او شدیداً مورد ضرب و شتم قرار گرفت و از خواب محروم شد. شکنجه به مدت چهار روز طول کشید. تمام بدن آقای لی، کبود و سیاه و متورم بود. نمی‌توانست به تنهایی راه برود و مجبور بود برای رفتن به توالت از یک صندلی خاص استفاده کند. در طول ماه‌های می ‌و ژوئن، آقای لی مخفیانه به اردوگاه کار اجباری گوآن‌شانِ لیائونینگ منتقل شد، که در ۹ نوامبر ۲۰۰۳ در نتیجه‌ی سوءرفتار در آن‌جا جان باخت. او ۴۶ ساله بود.

در زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری در چین، تمرین‌کنندگان فالون گونگ هم‌زمان در معرض شستشوی مغزی خشونت‌بار و کار طاقت‌فرسا قرار می‌گیرند. محصولات کار اجباری ساخته‌شده در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا در استان لیائونینگ شامل این موارد می‌باشد: گل دست‌ساز، پر تیر (تولیدشده با مواد سمی)، گردن‌بند و دست‌بند دست‌ساز، چوب آبنبات، پیراهن دخترانه، پیراهن عروسی، لوازم مو، کت زمستانی پنبه‌ای ارتش، ادوات استتار، جلیقه برای زندانیان، سیر پوست‌کنده (برای صادرات) و غیره.

محصولات تولید شده در اردوگاه کار اجباری شنشینِ شن‌یانگ شامل این مواردند: وسایل جشن‌های غربی، شمع رنگی، لوازم اسفنجی مثل بره، کبوتر، عقاب، اسکلت، توپ و ستاره، حروف طلایی "شانس" و چوب غذاخوری.

 

محصول کار اجباری در اردوگاه کار اجباری شنشینِ شن‌یانگ: حروف طلایی "شانس"

۴. "ساختِ کار اجباری در چین" -- حقیقت پنهان

حقایق در خصوص محصولات کار اجباری چینی، توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) پنهان می‌شوند. در سال ۲۰۰۶ در اردوگاه کار اجباری شنشینِ شن‌یانگ، نشانه‌ی شناسایی یک زندانی مرد، به‌طور تصادفی به داخل یک جعبه‌ی محصولات نهایی افتاد. این نشان شناسایی، یک عکس، نام زندانی و نام اردوگاه کار اجباری را نشان می‌داد. پیش از این‌که جعبه از اردوگاه کار اجباری خارج شود، نشان پیدا شد. نگهبانان وحشت‌زده بودند. آن‌ها بازجویی‌های شخصی بر روی زندانیان به عمل آوردند و حتی روش‌های بررسی سخت‌تری را روی محصولات صادراتی اختیار کردند تا حقیقت درباره‌ی کار اجباری سخت، به‌خصوص آزار و شکنجه‌ی وحشیانه‌ی تمرین‌کنندگان فالون گونگ را پنهان نگه دارند.

امروز کار اجباری طاقت‌فرسا هنوز ادامه دارد. محصولات کار اجباری سخت با تخلف از قوانین و پروتکل‌های تجاری بین‌المللی به هر مکانی در دنیا روانه‌ می‌شوند. چنین تجارت‌هایی همچنین آزار و شکنجه‌ی فالون گونگ را به تمامی سطوح جامعه‌ی جهانی گسترش می‌دهند.

صادقانه امیدواریم که مردم دنیای آزاد، داستان‌های خون و اشک پشت محصولات کار طاقت‌فرسای اجباری را پیگیری کنند، به توقف آزار و شکنجه‌ی بی‌رحمانه‌ی فالون گونگ کمک کنند، از ارزش‌های جهانی حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری محافظت کنند و از حقوق لاینفک شهروندان چینی برای مهربان و خوب بودن، حمایت نمایند. چنین اقداماتی همچنین از حقوق طبیعی و ذاتی تمام انسان‌ها حمایت می‌کند.