سوءاستفاده سیستماتیک ح.ک.چ از داروهای رایج روانی در آزار و شکنجه فالون گونگ

(Minghui.org) خانم شو دکون ۵۱ ساله یک تمرین‌کننده فالون گونگ از شهر زائوژوانگ واقع در استان شاندونگ است. وی در سال ۲۰۱۲، به محض آزاد شدن از اردوگاه کار اجباری، احساس ضعف عمومی کرده و به‌نظر می‌رسید که احتمالاً دچار مسمومیت غذایی شده است. از آنجایی که وضعیتش بدتر ‌شد، خانواده‌اش او را در تاریخ ۱ سپتامبر ۲۰۱۳ به بیمارستان زائوژوانگ بردند.

مقامات بیمارستان سابقه بیمه پزشکی‌اش را گرفتند، اما برای پذیرفتن خانم شو مردد بودند. سپس پزشکی از خانواده‌اش پرسید که آیا خانم شو به فالون گونگ باور دارد، و گفت، "اگر او فالون گونگ را تمرین می‌کند، ما داروهای خاص فالون گونگ را به او خواهیم داد." وقتی در ساعت ۹ صبح ۶ سپتامبر او را به بخش مراقبت‌های ویژه فرستادند، خانم شو مرتباً فریاد می‌زد، "فالون دافا خوب است" و "حقیقت- نیکخواهی- بردباری خوب است."یک دقیقه بعد، پزشکی اعلام کرد که وی دچار مرگ مغزی شده است.

بازآفرینی صحنه شکنجه: تزریق اجباری داروها

پرونده خانم شو باعث تعجب عموم شده و این سؤال را پیش آورد که چه نوع دارویی به زور به او تزریق شد. با توجه به محیط آزار و شکنجه سیستماتیکی که در چین وجود دارد و مرگ سریع خانم شو، به نظر می‌رسد که مقامات داروهایی سمی به وی تزریق کردند تا ذهن و بدنش را نابود کنند.

نمونه‌هایی در استان هیلونگ‌جیانگ

تجربیات سایر تمرین‌کنندگان فرضیات بالا را تأیید می‌کنند. زندان بدنام زنان در استان هیلونگ‌جیانگ مکانی است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در آنجا شکنجه می‌شوند. روزی در سال ۲۰۰۲، واردن ژائو یک بطری سرم در دست داشت که حاوی محلولی صورتی رنگ بود و به ۱۳ تمرین‌کننده گفت، "اگر شما تمرین فالون گونگ را متوقف کنید، می‌توانید به سلول‌هایتان برگردید؛ در غیر این صورت، این دارو را به شما تزریق می‌کنیم تا از تمرین دست بکشید. این دارو مختص شما تمرین‌کنندگان فالون گونگ ساخته شده و در سراسر کشور استفاده می‌شود. می‌تواند از طریق تزریق زیرجلدی یا سرم وارد بدنتان شود."

گزارش شده است که خانم بی شوپینگ، مقیم شهر هاربین، بعد از شکنجه با نیمکت ببر و تزریق این دارو درگذشت. تمرین‌کننده‌ای از شوانگ‌چینگ پس از اینکه از طریق سرم تحت تزریق این دارو قرار گرفت، دچار افت شدید در کنترل عضلاتش شد. همچنین دچار سرگیجه و توهم شد، می‌گفت همه شبیه اسکلت به نظر می‌رسند. واردن ژائو این داروها را به صورت زیرجلدی به این ۱۳ تمرین‌کننده تزریق ‌کرد و سپس مقدار مصرف دارو را افزایش ‌داد. همچنین مکرراً کنترل می‌کرد که آیا آنها دچار سرگیجه یا درد قلبی شده‌اند یا نه.

در طی خوراندن اجباری دارو در استان هیلونگ‌جیانگ، دست‌کم سه نوع دارو استفاده می‌شد. یکی از داروها باعث درد چشم‌ها، خشکی زبان و تشنگی می‌شد. دیگری پاهای قربانی را متورم و دردناک می‌کرد. داروی سوم سبب می‌شد افراد ادرار و مدفوع سیاه دفع کنند.

نمونه‌هایی در استان لیائونینگ

در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا در استان لیائونینگ، استفاده از داروها برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ حتی بیشتر شایع بوده است. خانم شنگ لیان‌یینگ تمرین‌کننده‌ای از شهر دالیان است. یک بار نگهبانان او را آویزان کردند و سپس به زور به او غذا خوراندند. هو، پزشک این اردوگاه کار اجباری به نگهبان ما جیشان گفت، "این داروی شماره ۶ است. اگر داروی شماره ۱ را استفاده کنیم، قوی‌تر خواهد بود." او سپس به خانم شنگ گفت، "پس از تزریق این دارو، دیگر استاد یا خانواده‌ات را تشخیص نمی‌دهی. دچار اختلال روانی خواهی شد."

خانم شو هوی، یک کارگر بازنشسته از شهر جینژو واقع در استان لیائونینگ است. وی نیز تجربه مشابهی داشت. در ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۷، پس از اینکه به میدان تیان‌آن‌من رفت و در راستای درخواست اجرای عدالت برای فالون گونگ بنری را برافراشت، مقامات او را بازداشت کرده و در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا حبس کردند. بعد از اینکه وی دست به اعتصاب غذا زد، نگهبانان او را به یک وسیله‌ی شکنجه به نام تخت انسان مرده بستند.

روزی، ما جیشان مأمور بخش آموزش و چهار نفر دیگر وارد شدند. "ما" به زور و با استفاده از ابزاری فلزی دهان خانم شو هوی را باز کرد. سپس برای باز نگه داشتن دهان وی یک انتهای آن وسیله را با طناب‌هایی بست. مأمور ژو چین مقداری از داروهای ناشناخته را خرد کرد و پرستار چن بینگ آنها را به زور و بدون آب داخل دهان خانم شو هوی ریخت. درحالی که "ما" جلوی خانم شو هوی ایستاده بود، به او اشاره کرده و با خشونت و بی‌رحمی گفت، "امروز تو را نابود می‌کنیم. اینها داروهای شماره ۱ و شماره ۲ هستند. داروهای شماره ۳ تا ۵ را نیز داریم." ضربان قلب خانم شو هوی بر اثر دارو ضعیف شد و وی متحمل درد در ناحیه دهان و صورت شد. کارکنان اردوگاه کار اجباری برای جلوگیری از مرگ خانم شو هوی و اجتناب از پذیرش مسئولیت این جریان، یک داروی محرک قلبی به او دادند.

نمونه‌هایی در استان هوبی

درحالی که در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا داروها به زور به تمرین‌کنندگان خورانده می‌شد، در مرکز شستشوی مغزی ووهان در استان هوبی آنها را تحت تزریق اجباری دارو قرار می‌دادند. خانم گائو شونچین که صاحب شرکتی کوچک است در اواسط ماه آوریل ۲۰۰۴ تحت تزریق اجباری قرار گرفت. به دستور هو شائوبین، رئیس اداره ۶۱۰ شهر ووهان، هو شانپینگ و سایر کارکنان این مرکز شستشوی مغزی، خانم گائو را به زور روی میزی گذاشتند. سپس یک پزشک زن با نام خانوادگی هو، داروها را به خانم گائو تزریق کرد با این ادعا که این داروها تمرین فالون گونگ را به‌طور کامل از ذهنش خارج خواهند کرد. پس از تزریق، خانم گائو دچار سرگیجه و درد قلب شد و در تمام بدنش احساس ناراحتی داشت.

وقتی مقامات در تاریخ ۲ ژوئیه ۲۰۱۰، در به اصطلاح مرکز آموزش حقوقی هوبی داروهای ناشناخته‌ای را به خانم هی گوی‌هونگ‌ تزریق کردند، نگهبان جیانگ لی صریحاً گفت که آن سمی بود. داروها باعث سرگیجه و ورم پاهای خانم هی شدند. او نیز در تمام بدنش احساس ناراحتی داشت و قادر نبود به راحتی راه برود.

نمونه‌هایی در استان شاندونگ

مقاماتی که داروها را تجویز می‌کردند بخوبي از عواقب آن آگاه بودند. وقتی تمرین‌کننده آقای سو گانگ از زیبو واقع در استان شاندونگ تحت خوراندن اجباری دارو قرار گرفت و به منزل فرستاده شد، بی‌حس و بیش از حد ضعیف شده بود و قادر نبود غذا بخورد. وی پس از ۹ روز درگذشت. وقتی به تمرین‌کننده خانم شو گوایچین از تایان به زور دارو خوراندند، او نیز علائم مشابهی داشت و پس از ۹ روز جان باخت.

تجویز اجباری داروها همیشه با موافقت مقامات بالاتر انجام می‌گرفت. آقای جیانگ گوبو یک مقام دولتی سابق شهر ویفانگ در استان شاندونگ است. پس از حبس او در اردوگاه کار اجباری، نگهبانان بارها از طریق خوراندن اجباری دارو به او آسیب رساندند. یک روز در اواسط ماه دسامبر ۲۰۰۵، او دچار درد شدید معده شد که با تعرق و درد قلب همراه بود. نگهبانان، مأمور ژو آنلی و پزشک لیو را صدا کردند. وقتی آقای جیانگ به آنها درباره آسیب ناشی از دارو و مخصوصاً درد قلب گفت، ژو آن را انکار کرد، "به تو اطمینان می‌دهم که هیچ یک از داروها آسیبی به قلب نمی‌رسانند، زیرا همیشه از قبل به من می‌گفتند که چه داروهایی استفاده کنم. آنها اخیراً درباره این با من صحبت نکردند..." ژو بعداً متوجه شد که پرحرفی کرده و آنجا را ترک کرد.

تجویز اجباری داروهای سمی که بالقوه نابودکننده است، یکی دیگر از ابزارهایی است که توسط حزب کمونیست چین برای آزار و شکنجه فالون گونگ استفاده می‌شود.