(Minghui.org) نمایشگاه بین‌المللی هنر جن، شن، رن (حقیقت، نیکخواهی، بردباری) در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۳، در شهر کاردیف، پایتخت ولز، برگزار شد. از خانم جودیت وود‌من، یکی از اعضای شورای شهر کاردیف دعوت به عمل آمد تا در مراسم افتتاح این نمایشگاه شرکت کند.

خانم وودمن که رهبر گروه لیبرال دمکرات در شورای شهر کاردیف است، تمامی این ۶۰ نقاشی را بادقت تماشا کرد. او گفت که مصائب و مشکلات تمرین‌کنندگان فالون گونگ عمیقاً او را تحت تأثیر قرار داد، گویا این مسائل شخصاً برای خود او اتفاق افتاده است.

خانم جودیش وودمن عضو شورای شهر کاردیف، در نمایشگاه بین‌المللی حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری که در کاردیف، پایتخت ولز برگزار شد

او گفت بیش از همه تحت تأثیر اثری به نام پسر من قرار گرفته است. این اثر مادری محزون و دردمند را به‌تصویر می‌کشد که بدن بی‌جان پسر محبوبش را در آغوش گرفته؛ پسری که به‌خاطر تمرین فالون گونگ زندانی شد و مدت کوتاهی پس از آزادی جان باخت.

هزاران نفر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سراسر چین سرنوشت مشابهی را تجربه کرده‌اند، به‌عبارت‌دیگر مقامات زندان اغلب زندانیانی را که تحت شکنجه‌ی وحشیانه قرار می‌گیرند، به خانه می‌فرستند تا در منزل بمیرند و از این طریق از پذیرش مسئولیت مرگ آنها و مجازات برای شکنجه وحشیانه آنان طفره می‌روند.

خانم جودیش گفت، "به‌عنوان یک مادر باید از خودم سؤال کنم: 'اگر چنین چیزی برای من رخ بدهد، چه احساسی خواهم داشت؟ چه واکنشی نشان خواهم داد؟'"

وی گفت قابل‌تجلیل است که هر یک از نقاشی‌ها، آزار و شکنجه فالون گونگ توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) را به‌تصویر می‌کشد. همچنین از مردم دعوت کرد تا خود را در غم و اندوه، سوگ و امید این هنرمندان سهیم بدانند تا متوجه شوند که وقتی شخصی به‌خاطر باور‎‌هایش آزار و شکنجه می‌شود، چه احساسی خواهد داشت.

او با صدایی بلند گفت، "نقاشی جنایت‌های اعضای بدن، مرا از تکان‌دهنده‌ترین جنایت‌ در تاریخ بشر آگاه کرد: برداشت اعضای بدن زنده!"

در دهه ۱۹۸۰، از اعضای بدن زندانیان برای پیوند عضو استفاده می‌کردند، اما بر اساس گزارش‌های تحقیقی معتبر، در سال ۱۹۹۹ که ح.ک.چ آزار و شکنجۀ فالون گونگ را آغاز کرد، دستور داد که اعضای بدن هزاران تمرین‌کننده فالون گونگ را بردارند و آنها را بکشند.

"این اقدام پست و مطرود که برای بشریت متمدن غیرقابل‌درک است باید متوقف شود! این واقعاً جنایتی علیه بشریت است. عاملان این آزار و شکنجه مطلقاً به هیچ‌گونه ضوابط اخلاقی و معنوی در اعمال‌شان پایبند نیستند."

خانم وود‌من پس از اینکه به خانه رفت، برای یکی از دوستانش که فالون گونگ را تمرین می‌کرد ایمیلی طولانی فرستاد. او نوشت، "اگر این آزار و شکنجه برای من اتفاق می‌افتاد چه کار می‌کردم؟" و به دوستش گفت، "باید برای کمک به توقف این آزار و شکنجه کاری انجام دهد."

دو هفته بعد، "بیگ اسکات" از رادیو کاردیف، که یکی از مجریان معروف رادیوی این کشور است، از خانم وودمن دعوت کرد تا در مصاحبه‌ زنده‌ای دربارۀ نمایشگاه بین‌المللی هنر حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری شرکت کند که در شهر زادگاهش برگزار می‌شد.

خانم وودمن گفت که این نمایشگاه باعث شد از اینکه یک سیاستمدار است، بسیار خوشحال باشد. چون در موقعیت ایده‌آلی قرار دارد که می‌تواند از بی‌عدالتی‌هایی که در اطرافش می‌بیند صحبت کند و از ارزش‌های سنتی صالح محافظت کند.

او مطلبی را از آقای شهردار نقل‌قول کرد که در مراسم افتتاح این نمایشگاه هنر گفته بود: "معتقدم هرکسی که به دیدار این نمایشگاه بیاید، تا جایی که یک انسان باشد تحت تأثیر قرار خواهد گرفت."

وی از حاضران درخواست کرد، "به‌طور واضح و آشکار، درست را از نادرست تمیز دهند، از حقوق بشر حمایت کنند و در مقابل هر شکلی از آزار و شکنجه که حقوق بشر را نقض می‌کند بایستند."

این عضو شورای شهر، شنوندگان رادیو را تشویق کرد که از این نمایشگاه بازدید کنند تا از فالون گونگ و آزار و شکنجه این تمرین مراقبه صلح‌آمیز توسط ح.ک.چ، بیشتر مطلع شوند.

" بیگ اسکات" از رادیو کاردیف، گفت که عمیقاً تحت تأثیر این نمایشگاه قرار گرفت.

خانم وود‌من توضیح داد، "تمرین‌کنندگان فالون گونگ، چه پیر و چه جوان، در چین تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرند. ح.ک.چ به هیچ کسی رحم نمی‌کند."

"از اینکه در کشوری زندگی می‌کنم که از آزادی بیان و آزادی عقیده حمایت می‌کند احساس خوشبختی می‌کنم. اگر تصمیم بگیرم فالون گونگ را تمرین کنم، نیازی نیست که در ترس و وحشت زندگی کنم یا نگران باشم که مبادا اعضای خانواده‌ام را در نیمه‌های شب از من جدا کنند."

"به‌عنوان یک مادر، همیشه به فرزندانم یاد دادم که شهامت مقاومت و ایستادگی داشته باشند--- و در صورت لزوم--- با رفتار‌ غیراخلاقی مخالفت و مبارزه کنند. همچنین به آنها آموختم که از بیان نظرات خود به روشی منطقی نترسند، تا بتوانیم به عنوان یک جامعه، پیشرفت کنیم.

"پدرم این ارزش‌های اساسی را به من منتقل کرد. او برای بسیاری از آزادی‌هایی که امروز مردم بریتانیا از آن لذت می‌برند مبارزه کرده است. این همان طوری است که قرار است باشد. امیدوارم، روزی تمام مردم چین از آزادی عقیده و آزادی بیان برخوردار شوند."

بسیاری از بازدید‌کنندگان گفتند که عمیقاً تحت تأثیر این نمایشگاه قرار گرفتند. این نمایشگاه در ۶ نوامبر به کار خود پایان داد.