وقتی کارمای بیماری به هم‌تمرین‌کنندگان حمله می‌کند باید افکار درست قوی داشته باشیم و مانند بدن واحد رشد کنیم

(Minghui.org)

اخیراً تعدادی از تمرین‌کنندگان منطقه‌ی شوان‌هوا از علائم کارمای بیماری رنج برده‌اند و عده‌ی کمی حتی جانشان را از دست داده‌اند. با اینکه بسیاری از ما بیشترین تلاش خود را کردیم تا به آنهایی که در سختی هستند کمک کنیم، احساس می‌کنم که می‌توانستیم بهتر عمل کنیم. همه کسانی که درگیر بودند، خواه کسانی که رنج برده‌اند، خانواده‌ها و کسانی که کمک کرده‌اند، همه باید درباره‌ی اینکه چگونه خود را بهبود بخشند فکر کنند. اینجا بعضی از مواردی که درک کرده‌ام را به اشتراک می‌گذارم.

به کسانی که کمک می‌کنند: بهترین روشی که هم‌تمرین‌کنندگان را از محنت بیرون کشید چیست؟

وقتی به علائم کارمای بیماری هم‌تمرین‌کنندگان آگاه می‌شویم، اولین فکری که به ذهنمان خطورمی‌کند چیست؟ فکر می‌کنم به‌جای اینکه سعی کنیم کاستی‌های آنها را پیدا کنیم، باید افکار درست بفرستیم تا به آنها نیرو بخشیم. آنها تلاش می‌کنند تا از کارمای بیماری‌شان رهایی یابند و هنوز به وابستگی‌های بشری پناه می‌دهند. در نتیجه، افکار درست آنها به اندازه‌ی کافی قوی نیست و ممکن است پذیرای انتقاد نباشند. اگر مدام به آنها بگوییم که کجا کاستی داشته‌اند، فقط آنها را ناراحت می‌کنیم. خودداری آنها در شنیدن انتقاد ممکن است به نوبه‌ی خود توسط نیروهای کهن استفاده شود و این ممکن است آزار و شکنجه را شدیدتر کند.

علاوه‌ بر این، هر مشکلی که تمرین‌کنندگانی که رنج می کشند دارند و ما نمی‌توانیم درباره‌اش صحبت نکنیم، مانند ماده‌های سیاهی هستند که در میدان آنها انداخته می‌شود. وقتی هرکس فکر کند که از ابتدا مشکلات تمرین‌کنندگان باعث سختی‌هایشان شده است،‌ نیروهای کهن به‌ وجد آمده تا از شکاف‌های بدن واحد استفاده کرده و وضعیت را بدتر کنند، که این قطعاً چیزی نیست که ما بخواهیم ببینیم.

البته این بدین مفهوم نیست که هیچ‌گاه نمی‌توانیم مشکلات تمرین‌کننده‌ی دیگری را متذکر شویم. تا زمانی‌که هدف ما این باشد که همه با‌هم رشد کنیم، این خوب است که به آنها اطلاع دهیم کجا کاستی دارند. نکته‌ی کلیدی این است که چطور درک و فهم خود را با آنها درمیان بگذاریم. می‌بایست با مهربانی و آرامش با آنها صحبت کنیم، افکار درست قوی را حفظ کنیم، و به‌طور مرتب افکار بد را از میدان خودمان پاک کنیم. می‌توانیم فا را با آنها مطالعه کنیم، و مطمئن شویم که کیفیت مطالعه‌ی فا خوب است.

به اعضای خانواده و دوستان نزدیک تمرین‌کننده که آنها نیز تمرین‌کننده هستند: تحت تأثیر رنج و محنت آنها قرار نگیرید

اعضای خانواده‌ی بسیاری از تمرین‌کنندگانی که در محنت هستند نیز تمرین‌کننده هستند. به آن اعضای خانواده می‌گویم که ما نباید وابستگی اتکا به دیگر تمرین‌کنندگان برای کمک به عزیزان خود که در سختی هستند را پرورش دهیم. این منطقی نیست که وقتی هرروز ملاقات‌کنندگانِ تمرین‌کننده را می‌بینیم خوشحال باشیم و در غیراین‌صورت خوشحال نباشیم.

صرفنظر از اینکه چقدر ناگوار به‌نظر بیایند، نباید تحت تأثیر رنج عزیزان خود قرار بگیریم. بعد از همه، اینها علائم بیماری نیستند. هر مسئله‌ای در عزیزان خود می‌یابیم، می‌بایست فوراً به آنها یادآور شویم، و حتماً به دفعات بیشتری افکار درست بفرستیم تا با عزیزان خود با هم رشد کنیم. باید در نظر داشته باشیم که آنها بیمار نیستند، و آنها را تشویق کنیم که مانند تزکیه‌کنندگان واقعی رفتار کنند و به آنها کمک کنیم افکار درست خود را قوی کنند.

برای آنهایی که نزدیک به تمرین‌کنندگانی که رنج می‌کشند هستند، همین نصیحت را دارم. ما نباید وقتی رنج کشیدن دوستان خود را می‌بینیم تحت تأثیر قرار بگیریم، یا فریب ظواهر گمراه‌کننده را بخوریم. همگی می‌بایست تفکر راسخی داشته باشیم که آنها هیچ مشکلی ندارند. چنین مداخله‌هایی در مقایسه با نیروی تمرین‌کنندگان دافا، هیچ هستند. اگر همه‌ی ما بتوانیم با کل اوضاع با افکار درست برخورد کنیم، میدان نیرومندی شکل می‌گیرد که به اندازه‌ی کافی قوی است تا نظم و ترتیب نیروهای کهن را از هم بپاشد. وقتی تمرین‌کنندگانی که رنج می‌کشند نیز افکار درست بفرستند، مطمئن هستیم که نتایج مثبتی خواهیم دید.

به تمرین‌کنندگان در رنج: شما باید افکار درست قوی را حفظ کنید

ما نمی‌توانیم روی دیگران حساب کنیم که برای ما تزکیه کنند. نمی‌گویم که باید بی عیب و نقص و بدون هیچ‌گونه کاستی باشیم، اما باید قلب انسانی خود را رها کنیم و افکار درست خود را تقویت کنیم تا مداخله را از بین ببریم. وقتی افکار راستین خالص و قوی داریم، یک فکر برای خرد کردن یک کوه کافی است. استاد منتظر ما است.

اگر موفق به فرا خواندن افکار درست خود نشویم، نیروهای کهن برای ما ترتیب می‌دهند که جان خود را از دست بدهیم، اما اگر بتوانیم افکار درست قوی را حفظ کنیم، استاد ما را قادر می‌سازند که به قلمروی بعدی صعود کنیم.

پیشنهاد می‌کنم بیشتر و بیشتر افکار درست بفرستیم و فا را مطالعه کنیم، و نه اینکه فقط با زبان خود بگوییم، چرا که تزکیه قلب ما باید مستحکم باشد.

همه چیز ما برای اعتباربخشی به فا است. ما نباید باعث ضرر و زیان به نجات موجودات ذی‌شعور شویم و یا به‌ دلیل افکار و تصورات خود بر مسیر تزکیه‌ی خود پشیمانی به‌جای گذاریم. بسیاری از افراد تمایل دارند چیزی به‌این معنی بگویند، "بدن من از آن من نیست، بلکه برای اعتباربخشی به فا است. من مصمم هستم مداخله‌ی نیروهای کهن با بدن فیزیکی‌ام را رد و نفی کنم. وابستگی‌هایم را رها می‌کنم و مسیری که استاد برایم ترتیب داده‌اند را می‌پیمایم. من هرگز هیچ نظم و ترتیب دیگری را تأیید نمی‌کنم."

می‌خواهم به همه یادآوری کنم که بدون تزکیه‌ی استوار خود و به‌طور سرسری عبارت فوق را تکرار نکنید. می‌بایست بدون قید و شرط الزامات استاد را دنبال کنیم. این درست نیست که به زبان یک چیز بگوییم اما در عمل کار دیگری انجام دهیم.

وقتی افکار درست خود را قوی می‌کنیم و وابستگی‌های خود را از بین می‌بریم، ترتیبات نیروهای کهن به‌طور طبیعی نابود می‌شوند و علائم کارمای بیماری از بین می‌رود.

اظهارات پایانی

شوان‌هوا در استان هبی یکی از مناطقی است که تحت شدیدترین آزار و شکنجه بوده است. احساس می‌کنم به دلیل اینکه در بسیاری از جهات به استانداردهای دافا نرسیده‌ایم، چنین وضعیتی وجود دارد.

اگر همه‌ی ما از حمله‌ی اخیر کارمای بیماری درس بگیریم، می‌توانیم به‌عنوان یک بدن واحد رشد کنیم و به‌طور کامل نظم و ترتیبات نیروهای کهن را نفی کنیم. تبدیل چیزهای بد به خوب دقیقاً همان چیزی است که استاد می‌خواهند و چیزی است که شیطان از آن می‌ترسد.

به‌عنوان مریدان دافا، آیا نباید آنچه استاد می‌خواهند خواست ما نیز باشد؟ هر وقت به شعر استاد "به‌سوی وضعیت آغازین" در هنگ یین ۳ فکر می‌کنم، عمیقاً تحت تأثیر قرار می‌گیرم:

بدن حقیقی او جوان است با طول عمری بی‌کران
فراتر از هر بعد و زمان، او بر قوانین کیهانی حکمرانی می‌کند
راه آسمان را آموزش می‌دهد تا افلاک را رهایی بخشد
به‌‌تنهایی بدهی‌های کارمایی تمام موجودات را تحمل کرده است
بدهی‌های فراوان سختی‌های عظیمی را شکل داد
موهایش سفید شد و بدنش آسیب دید
هنگامی‌که اصلاح فا به انجام برسد، خود الهی‌اش نمایان خواهد شد
بخشش بیکرانش ده‌سوی [دنیا] را حیران خواهد کرد

من واقعاً می‌خواهم بهتر عمل کنم تا بار سنگین استاد را کم کنم. عمیق‌ترین احترام و قدردانی خود را به استاد ابراز می‌دارم.