سنگاپور: افزایش آگاهی و فراخوانی برای پایان دادن به ۱۴ سال آزار و شکنجه‌ی فالون گونگ (تصاویر)

(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون دافای سنگاپور در تاریخ ۱۷ ژوئیه‌ی ۲۰۱۳، در پارک هنگ لیم، تجمعی را برگزار کردند. این تجمع خواستار توجه و کمک تمامی اقشار مختلف جامعه در خصوص توقف آزار و شکنجه‌ی ۱۴ ساله‌ی فالون گونگ در چین‌، به‌ویژه برداشت اجباری اعضای بدن از تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ بود.

تمرین‌کنندگان فالون دافای سنگاپور در پارک هنگ لیم، پنج تمرین فالون گونگ را به نمایش می‌گذارند

تمرین‌کنندگان فالون دافای سنگاپور در اعتراض به آزار و شکنجه‌ی فالون گونگ توسط رژیم چین، تجمعی را در پارک هنگ لیم برگزار می‌کنند

تمرین‌کنندگان فالون دافای سنگاپور در پارک هنگ لیم، به یاد تمرین‌کنندگانی که در نتیجه‌ی آزار و شکنجه جان باختند، یک مراسم شمع‌افروزی برگزار می‌کنند

تمرین‌کنندگان فالون گونگ در تجمع بعدازظهر به ایراد سخنرانی پرداختند. سایرین بنرهایی را برپا کردند و تمرینات فالون دافا را به نمایش گذاشتند.

با فرارسیدن شب، تمرین‌کنندگان شمع‌ها را روشن کرده و در سکوت نشستند تا به آن تمرین‌کنندگان چینی که تحت آزار و شکنجه جان باخته‌اند ادای احترام کنند. گزارش شده است که دست‌کم ۳۶۹۷ تمرین‌کننده تحت این آزار و شکنجه جان باخته‌اند. تعداد واقعی تمرین‌کنندگانی که در آزار و شکنجه به قتل رسیده‌اند، بسیار بیشتر از این رقم است.

بسیاری از رهگذران از تمرین‌کنندگان فلایرهای اطلاعاتی مربوط به فالون گونگ و آزار و شکنجه را درخواست می‌کردند. آنها با امضای دادخواستی خواستار توقف فوری این آزار و شکنجه شدند. اکثر آنها با اطلاع از این واقعیت که رژیم چین اعضای بدن تمرین‌کنندگان را در حالی که هنوز زنده هستند، از بدن‌شان خارج کرده و برای کسب سود و منفعت به فروش می‌رساند، شوکه شده و به خشم آمدند.

رهگذران مطالب مربوط به آزار و شکنجه را با دقت می‌خواندند

رهگذران به توضیحات ارائه شده توسط تمرین‌کنندگان درخصوص حقایق آزار و شکنجه گوش می‌دهند

برداشت اجباری اعضای بدن باید فوراً متوقف شود

ایمریک که یک مشاور مالی است، در کنار میزی که مطالب فالون دافا بر روی آن بود، توقف کرد. وی گفت که پیش از این درباره‌ی آزار و شکنجه در چین شنیده بود، اما اولین باری بود که درباره‌ی برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان، در حالی که هنوز زنده‌اند، مطلع می‌شد. او گفت: "علی‌رغم اینکه روابط بین چین و کشورهای غربی بهبود یافته، اما مسئله‌ی حقوق بشر در چین بهبود نیافته است. این موضوعی است که نادیده گرفته شده است. هر کشوری تلاش می‌کند تا برای جلوگیری از تضعیف روابط خود با چین از این مسئله اجتناب کند. متأسفانه در روابط خارجی، منافع تجاری همیشه از بالاترین اولویت برخوردار است."

هنگامی که "آن"، یک داروساز فرانسوی، متوجه شد در پشت رسوایی برداشت زنده‌ی اعضای بدن، رژیم چین قرار دارد، نمی‌توانست باور کند. وی گفت: "باورم نمی‌شود که یک دولت می‌تواند مرتکب چنین جنایتی شود. شوکه شده‌ام! تصور من بر این بود که فقط تبهکاران و جانیان جرأت انجام چنین کاری را به خود می‌دهند." او گفت که در خصوص آزار و شکنجه می‌دانسته اما نمی‌دانست که آن تا این حد وحشیانه و غیرانسانی است. او بلافاصله دادخواست برای توقف برداشت زنده‌ی اعضای بدن را امضا کرد.

ایوان، دانشجوی کانادایی، تلاش‌های صلح‌جویانه و مداوم تمرین‌کنندگان را تحسین کرد. وی دانشجوی‌ علوم اجتماعی است و از تمرین‌کنندگان آموخت که حزب کمونیست چین همان کشور چین نیست و نماینده‌ی مردم چین نیز نمی‌باشد.

جی که یک مهندس کامپیوتر از آفریقای جنوبی است، در اعتراض به برداشت زنده‌ی اعضای بدن دادخواست را امضا کرد. وی گفت، "برداشت اعضا از افراد زنده واقعاً اشتباه است. چنین جنایت شنیعی باید فوراً متوقف شود."

آزار و شکنجه در تاریخ ۲۰ ژوئیه‌ی ۱۹۹۹ آغاز شد

خانم ژو واکنش خود را در ۱۴ سال پیش به یاد آورد، هنگامی که رژیم چین فالون گونگ را در سراسر کشور ممنوع اعلام کرد. "شنیدن چنین چیزی مرا جریحه‌دار کرد، نمی‌توانستم جلوی گریه‌ام را بگیرم. چرا چنین تمرین فوق‌العاده‌ای را ممنوع کرده بودند؟ این آزار و شکنجه کاملاً اشتباه است."

خانم ژو ۱۵ سال پیش، یعنی در سال ۱۹۹۸ تمرین‌ فالون دافا را آغاز کرد. قبل از اینکه تمرین را آغاز کند، از بیماری‌های مزمن مختلفی در عذاب بود و چندین بار در بیمارستان بستری شده بود. پس از اینکه تمرین را شروع کرد، توانایی‌اش را بازیافت و قادر شد با سرعتی که می‌خواست پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری کند و کاملاً سالم و تندرست شد.

خانم ژو به یاد آورد، "پس از آغاز آزار و شکنجه، بسیاری از تمرین‌کنندگانی که می‌شناختم، بازداشت شدند. برخی برای جلوگیری از آزار و شکنجه‌ی بیشتر مجبور به ترک خانه‌های‌شان شدند، برخی شغل خود را از دست دادند و همسران برخی از آنها از آنها جدا شدند، زیرا خانواده‌های آنها نمی‌توانستند این فشار را تحمل کنند."

"با مشاهده‌ی عده‌ی زیادی از مردم که توسط تبلیغات و دروغ‌های رژیم چین فریب خورده بودند و نظرات نادرستی نسبت به فالون دافا پیدا کرده بودند، مصمم شدم به آنها بگویم که چه اتفاقی افتاده است و پس از اینکه به خارج از کشور آمدم، اطلاع‌رسانی به مردم در خصوص این حقیقت را حتی یک روز هم متوقف نکردم."

بهره‌گیری از تلاش‌ مداوم تمرین‌کنندگان در روشن‌گری حقیقت

آقای وانگ ۶۶ ساله است. اگر تمرین‌کنندگان هر روز به روشنگری حقیقت درباره‌ی آزار و شکنجه‌ی فالون دافا نمی‌پرداختند، وی اکنون یک تمرین‌کننده نمی‌بود. "در اخبار، گزارش‌های نادرستی را در ارتباط با فالون گونگ می‌خواندم. بارها به‌طور اتفاقی به تمرین‌کنندگانی در خیابان برخورد کردم که درحال روشنگری حقیقت بودند. سعی می‌کردم به آنها بگویم که اینقدر این کار را انجام ندهند تا مورد اذیت و آزار قرار نگیرند. در آن زمان هیچ تصوری از اینکه فالون دافا چقدر عالی است نداشتم."

آقای وانگ گفت، "دو سال پیش دوباره از تمرین‌کنندگان فلایرهایی گرفتم. پس از اینکه به خانه رفتم آنها را خواندم. بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم. روش دیگری را تمرین کرده بودم، اما هرگز نتوانسته بودم از درد در ناحیه‌ی سر و قفسه‌ی سینه خلاص شوم. درد آنقدر شدید بود که احساس می‌کردم در شرف مرگ هستم و بیمارستان‌ها نیز متوجه‌ی مشکلم نمی‌شدند. با اینکه فقط چند ماه فالون دافا را تمرین کرده‌ام، دردم درحال از بین رفتن است. در باقی عمرم به جز فالون دافا هیچ چیز دیگری را تمرین نخواهم کرد."