(Minghui.org)
خانم لیدچان ، ۷۰ ساله، قبلاً افسر ارشد ارتش بود. او به دلیل رها نکردن باورش به فالون گونگ از خدمت در ارتش و از حزب کمونیست چین ( ح. ک. چ) نیز اخراج شد. او اکنون هیچ منبع درآمدی ندارد.
پس از آنکه ح.ک.چ در ژوئیه ۱۹۹۹، آزار و شکنجه فالون گونگ را شروع کرد، مسئله اخراج تمرین‌کنندگان فالون گونگ از شغل‌شان، مسئله‌ای رایج شد. رئیس سابق چین، جیانگ زمین، سیستم اداره ۶۱۰ را به‌وجود آورد تا سیاست‌های خودش مبنی بر «ازبین بردن خوشنامی و اعتبار تمرین‌کنندگان، ورشکسته کردن آنها ازنظر مالی و نابود کردن آنها ازنظر جسمی» را به‌منظور ریش ه کن کردن فالون گونگ در چین، به اجرا بگذارد. خانم لی دچان فقط یکی از آن قربانی‌ها است.
معلم هنر از کارش اخراج شد و به انجام کارهای متفرقه تنزل داده شد
آقای چین وی ، ۵۰ ساله، فارغ‌التحصیل آکادمی مرکزی هنر و طراحی پکن است. او قبلاً در دبیرستان بایی در پکن، معلم هنر بود. وی بارها بازداشت شد و درمجموع از سال ۲۰۰۰، به مدت نُه سال و شش ماه در زندان به‌سر برده است.
آقای چین وی
آقای چین وقتی در سال ۲۰۰۶، در زندان چادیان، واقع در تیانجین زندانی بود، مطلع شد که از شغلش اخراج شده است. پس از اینکه آزاد شد، نامه‌ای از طرف فرمانداری منطقه هایدیان دریافت کرد مبنی بر اینکه بیمه درمانی، مستمری، شغل و کمک‌هزینه مسکنش را ازدست داده است. اکنون برای گذران زندگی‌اش کارهای متفرقه انجام می‌دهد.
حقوق کارمند دولت قطع شد
خانم تیان جوان ، ۵۵ ساله، کارمند سابق دولت در کمیته اماکن جیانگیومن است.
خانم تیان جوان
خانم تیان قرار بود هنگامی که در ژانویه ۲۰۱۴، بازنشسته می‌شود، ماهیانه ۳۰۰۰ یوان مقرری داشته باشد، اما فقط ۱۰۵۰ یوان دریافت کرد، زیرا در اوت ۲۰۰۷، به چهارسال زندان محکوم و از شرکت نیز اخراج شده بود. پس از آزادی‌اش در سال ۲۰۱۱، فرمانداری محل به او اطلاع داد هنگامی که بازنشسته شود، با او مانند کارمند عادی دولت رفتار نخواهد شد و رتبه شغلی وی به سطح کارگر عادی تنزل داده می‌شود. درضمن به او گفته شد که ۳۰ هزار یوان اضافی بابت بیمه بپردازد.
رئیس اداره کل امور روزنامه هنر اخراج شد
آقای تان شولی، ۶۰ ساله، رئیس اداره کل امور روزنامه هنر بود که مربوط به انجمن نویسندگان چین است. او در سال ۲۰۰۱، به ۱۰ سال زندان محکوم و از شرکت اخراج شد. پس از آزادی در سال ۲۰۱۱، متوجه شد که شغل، حقوق، بیمه درمانی و کمک‌هزینه مسکن خود را ازدست داده است.
آقای تان شولی
مدرسی به اجبار از آپارتمانش بیرون انداخته شد
خانم لیانگ بو ، ۴۵ ساله، فارغ‌التحصیل دانشکده ارتباطات چین با مدرک کارشناسی ارشد است. او در مدرسه ادبیات، روزنامه‌نگاری و ارتباطات در دانشگاه مین‌ژو در چین، تدریس کرده است.
خانم لیانگ بو
در سپتامبر سال ۱۹۹۹، به خانم لیانگ گفتند که اجازه تدریس ندارد، زیرا از رها کردن باورش به فالون گونگ اجتناب کرده است.
دانشگاه تا اوت سال ۲۰۰۴، حقوق یا هیچ گونه مزایایی به او پرداخت نکرد. شبی در سال ۲۰۰۹، مقامی رسمی از طرف دانشگاه، دیروقت به آپارتمانش رفت و دستور داد که خانه را ترک کند. وقتی وی دلیل را پرسید، او پاسخ داد که از دانشگاه اخراج شده است.
وقتی خانم لیانگ در ۱۸ مه ۲۰۰۹، به دانشگاه مراجعه کرد تا درباره اخراجش گفتگو کند، مقامات دانشگاه با پلیس تماس گرفتند و ادعا کردند که وی برای توزیع دی‌وی‌دی‌های فالون گونگ به آنجا آمده است.
مدت کوتاهی پس از آن، او را بازداشت کردند. خانم لیانگ به مأموران پلیس گفت که دی‌وی‌دی توزیع نکرده بود، اما پلیس به او گفت که دانشگاه با استفاده از این بهانه می‌خواسته او بازداشت شود.
غارت خانه خانم ژانگ جون‌فنگ
خانم ژانگ جان‌فنگ ، ۷۶ ساله که از شرکتی دولتی بازنشسته شده است، در سال ۲۰۰۴، به دلیل ارسال مطالب فالون گونگ به مردم، بازداشت شد. مأموران بخش امنیت داخلی محلی خانه‌اش را غارت کردند.
مأموران پاکت‌ها و تمبرهای پستی، تصویری از استاد لی هنگجی، دی‌وی‌دی‌ها، ۱۷۰۰ یوان پول نقد و دیگر اموال شخصی او را توقیف کردند. او در سال ۲۰۰۶، به پنج سال زندان محکوم شد.
آقای شو هواچوان بی‌خانمان شد
آقای شو هواچوان ، ۵۰ ساله، مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشکاه پکن گرفت. او در سال ۲۰۰۲، به هشت سال زندان محکوم شد. وی دو بار و درمجموع سه سال را در اردوگاه‌های کار اجباری گذراند.
مأموران اداره پلیس تای‌یانگ‌گونگ در ۷ نوامبر ۲۰۰۲، به زور وارد خانه او شدند و او، همسر و پسرش را بازداشت کردند. آنها را به مرکز بازداشت کائویانگ بردند. درحالی‌که کسی در منزل نبود، مأموران ۵۰۰۰ یوان پول نقد، تمبرهای پستی به ارزش حدود ۱۵۰ یوان، کامپیوتر و چاپگر و سایر وسایلش را نیز با خود بردند.
همسرش که تحمل آزار و اذیت و فشار ازسوی مقامات را نداشت، بعداً از او طلاق گرفت. آقای شو پس از آزادی از زندان منبع درآمد و جایی برای زندگی نداشت. محل اقامت او نامشخص است.
پزشک آسیب‌شناس به نظافتچی تنزل پیدا کرد
خانم یو پی‌لینگ ، حدود پنجاه ساله، در بیمارستان دوستی در پکن به‌عنوان آسیب‌شناسکار می‌کرد. او سه بار محکوم و در مجموع به‌مدت ده سال و شش ماه زندانی شد. او درحال‌حاضر در زندان نان‌تونگ در استان جیانگسو محبوس است.
وقتی که در سال ۲۰۰۳، آزاد شد و به محل کارش در بیمارستان بازگشت، گرچه در علوم پزشکی دارای مدرک کارشناسی ارشد بود، به او گفته شد که باید کارهای مربوط به فراشی را انجام دهد. حقوقش قطع شده بود و طولی نکشید که مسئولین بیمارستان او را اخراج کردند. پس از اینکه دومین بار از زندان آزاد شد، مجبور شد برای ادامه زندگی به خانواده‌اش متکی باشد.
پس ازغارت منزل، ۲۵ هزار یوان ضبط شد
آقای پائو شوژی ، ۶۰ ساله، قبلاً برای شرکتی دولتی کار می‌کرد. در سال ۲۰۰۲، به ده سال زندان محکوم شد.
آقای پائو شوژی
هنگامی که مأموران بخش امنیت داخلی منطقه برای گشتن خانه‌اش رفتند، حکم بازرسی خانه را نشان ندادند. آنها مبلغ ۲۵ هزار یوان نقد و یک دستگاه پخش کاست به ارزش ۴۰۰ یوان را توقیف کردند.
