روش‌های شکنجه: گرمای شدید (تصاویر دلخراش‌)

(Minghui.org) دمای کوره آجرپزی کارخانه آجرسازی در زندان فانجیاتای، در تمام طول سال در بالای ۷۰ درجه سلسیوس (حدود ۱۶۰ درجه فارنهایت) نگهداری می‌شود.

در تاریخ ۳ اوت ۲۰۰۱، مأموران این زندان یکی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ به نام لیائو یوانهوا (廖元华) را مجبور کردند کفش‌هایش را درآورد و در کوره بایستد. آقای لیائو به‌خاطر شدت گرما قادر به ایستادن نبود، چون تحمل آن حتی برای کسانی که کفش به پا دارند نیز دشوار بوده است.

سپس مأموران زندان پا روی پایش ‌گذاشتند به‌طوری‌که قادر به حرکت نبود. درنهایت به حالت نشسته سقوط کرد، اما مأموران باز هم دست از سر او برنداشتند. آنها زیر بدنش آجر داغ قرمز قرار دادند تا اینکه از شدت گرما هوشیاری‌اش را از دست داد.

در بازداشتگاهی در چائویانگ، استان لیائونینگ، افسر پلیس، آقای گونگ یونگ‌گو (宫永国) را به‌ دلیل عدم انکار باورش به فالون گونگ شکنجه کرد. در آوریل سال ۲۰۰۱، آن‌ها روی قسمت بالاتنه آقای گونگ آب‌جوش ریختند، این عمل سوختگی‌های شدیدی روی بدنش برجای گذاشت که بعد از دو سال هنوز قابل مشاهده بودند.

آقای گونگ یونگ‌گو از سوختگی‌های شدیدی در بدنش رنج برد.

زخم‌ها دو سال بعد از شکنجه هنوز قابل مشاهده بودند. عکس‌های بالا در سال ۲۰۰۳ گرفته شدند.

تا زمانی که تمرین‌کنندگان فالون گونگ از باورشان دست نکشند، رژیم کمونیستی چین به‌هیچ‌وجه شکنجه آنها را متوقف نمی‌کند. هرگونه روشی برای شکنجه آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. نیرو‌های پلیس چین به خودشان می‌بالند از اینکه «۱۰۸ روش برای شکنجه» در اختیار دارند و گرمای شدید تنها یکی از آنها است.

شکنجه با گرمای شدید به دو گروه تقسیم می‌شود: روش‌هایی که با استفاده از ابزارهای فلزی اعمال می‌شوند و روش‌های بدون استفاده از آنها. هر کدام از این گروه‌ها نیز شامل مجموعه متنوعی از ابزارها و وسایل هستند.

برطبق اظهارات نجات‌یافتگان، ابزارهای فلزی استفاده شده شامل میله‌های فلزی داغ، رادیاتورها، لوله‌های فلزی، صفحات آهنی، قلاب‌های کوره، لباس‌های آهنی و سوزن‌هایی با سیگارهای روشن در انتهای آنها هستند، اما محدود به این‌ ابزارها هم نمی‌شوند.

ابزارهای شکنجه غیرفلزی شامل سوزاندن با زغال سنگ، زغال چوب، تیر چراغ برق، بطری‌های پر از آب جوش و حتی زمین داغ در تابستان هستند.

تقریباً هر قسمتی از بدن می‌تواند سوزانده شود، نجات‌یافتگان گزارش کرده‌اند که نواحی سر، صورت، پیشانی، دهان، زبان، گوش‌ها، فک، گردن، شانه‌ها، بالا‌تنه، قفسه سینه، شکم، نوک سینه، پشت، کمر، منطقه دنده، بازوان، زیربغل‌ها، مچ دست، پشت دست‌ها، کف دست‌ها، پایین بدن، نواحی تناسلی، ران‌ها، زانوها، ساق پاها، مچ پاها و نقاط مختلف طب سوزنی در سراسر بدن تحت سوختگی قرار می‌گیرند.

در ادامه به برخی از گزارشات واقعی شکنجه با استفاده از گرمای شدید در زندان‌های چین اشاره می‌شود.

شکنجه با وسایل فلزی داغ

یک نمونه نادر از فرار

تمرین‌کننده فالون گونگی که در سال ۲۰۰۱  از یکی از اردوگاه‌های کار اجباری در چین فرار کرده بود، سر از بیمارستانی در هوستون درآورد. آقای تان یونگ‌جیه (覃永洁) بعدها از سوی ایستگاه تلویزیون محلی WB39 مورد مصاحبه قرار گرفت که گزارش آن به شرح ذیل است:

«آنها (مأموران اردوگاه کار اجباری) او را سوزاندند. با میله‌ای آهنی ساق هر دو پایش را تحت فشار قرار دادند و به آقای تان گفتند: 'اگر می‌خواهی که دست از این کار برداریم، بهتر است که این اسناد [انکار فالون گونگ] را امضا کنی. 'در تمام مدت، به‌منظور امتناع از اجابت خواسته‌هایشان، هرگز کلمه‌ای را به زبان نیاورد، بنابراین آنها به سوزاندن بدنش ادامه دادند. او در کل ۱۳ بار سوزانده شد.»

آقای تان در مصاحبه خود با این ایستگاه تلویزیونی همچنین گفت که درحالی‌که پاهایش به‌شدت می‌لرزید شروع به فریاد ‌زدن کرد. به ‌دلیل درد ناشی از سوختگی بی‌اختیار شده بود. مأموران او را به حال خود رها کردند تا دراثر شدت جراحاتش بمیرد، اما آقای تان توانست فرار کند و از طریق هنگ کنگ و کالیفرنیا وارد هوستون شود.

 

آقای تان یونگ‌جیه با ۱۳ اثر از سوختگی شدید

نمونه‌ای   از فروپاشی ذهنی

در ۲۰ ژوئن ۲۰۰۲، مأموران اردوگاه کار اجباری شماره ۳ شوچنگ شانه‌ها و پشت آقای یان شنگ‌لیانگ (闫升亮) را با ورقه‌ای آهنی سوزاندند. سپس  آقای یان را با کشیدن روی زمین به فضای بیرون بردند و او را مجبور کردند تا سوختگی‌هایش را در معرض دمای بالای ۴۰ درجه سلسیوس (۱۰۴ درجه فارنهایت) قرار دهد. درنتیجه آقای یان هوشیاری‌اش را ازدست داد و برای مراقبت‌های فوری به بیمارستان منتقل شد. او متحمل ضربه روحی شدیدی شد و مشاعر خود را از دست داد.

شکنجه با اشیاء داغ مختلف

آقای لیو شیفنگ (刘喜峰) در گزارش شخصی‌اش که به وب‌سایت مینگهویی ارائه داد چنین نوشت: مرد پلیسی از اداره امنیت ملی شهر شن‌جن در استان گوانگ‌دونگ، در خوابگاه بازداشتگاهی غیرقانونی، صورتش را با لامپ‌های دارای جریان برق قوی سوزاند.

«لامپ بسیار داغ بود. زمانی که حباب لامپ با صورتم تماس پیدا می‌کرد می‌توانستم صدای جلزوولز پوست صورتم را بشنوم و بوی سوختگی آن را حس کنم. پلیس عمل سوزاندن با لامپ را از بینی‌ام شروع کرد و سپس آن را به سمت چشم‌ها و گونه‌هایم حرکت داد. در عرض چند دقیقه طوری سوخته شدم که قابل شناسایی نبودم.»

در ماه مه سال ۲۰۰۰، شینگ جیانگ‌پینگ (邢建萍) پلیس بخش امنیت داخلی، شن و ماسه داغ را بر روی زمین سیمانی پاشید و یکی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ به نام جیانگ شیوشیانگ را مجبور کرد روی شن و ماسه‌های دانه درشت بخزد درحالی‌که پاچه‌های شلوارش را تا زانوها بالا زده بود.

زانوهای خانم جیانگ بلافاصله دچار خونریزی شد و تاول زد. پاچه‌های شلوارش غرق در خون شد. بعد از این شکنجه حتی قادر نبود به تنهایی راه برود.

در مرکز شستشوی مغزی لیوژوانگ در استان هبی پاهای خانم هی شیوپینگ (何秀苹) ۴۹ ساله را با آتش زغال‌های لانه زنبوری سوزاندند. چیزی نگذشت که از هوش رفت. سپس دیگر قادر به مراقبت از خودش نبود و ازنظر روانی بیمار شد.

آقای شیانگ شولین (向绪林)، پزشکی در استان هونان، در تاریخ ۶ ژانویه ۲۰۰۳ در سن ۵۶ سالگی درگذشت. برطبق منابعی در زندان چی‌شان، او را در ماه ژوئن به تیرهای چراغ برق سیمانی داغ بستند. اندام‌هایش براثر سوختگی دچار آسیب شدند.

آقای شیانگ شولین

جمع‌آوری گزارشات نجات یافتگان، مانند آنچه که در این گزارش ذکر شد، با توجه به کنترل اطلاعات از سوی حکومت چین بسیار مشکل است. بااین‌حال، این گزارشات تصویری کلی و اجمالی از نمونه‌های بی‌رحمانه نقض حقوق بشر ارائه می‌دهند که در پشت این دیوار آهنی پنهان است.