(Minghui.org) کتاب نه شرح و تفسیر درباره حزب کمونیست، در سال 2004 منتشر شد. این کتاب آغازگر جنبش خروج از حزب، میان مردم چین بود.
در تاریخ 24 نوامبر، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در تورنتوی کانادا، دهمین سالروز انتشار این کتاب را جشن گرفتند. آنها می‌خواستند از این طریق حمایت خود را از 180 میلیون چینی که از حزب و سازمان‌های وابسته به آن خارج شده‌اند، نشان دهند.
تمرین‌کنندگان در هوای بارانی، دیواری از بنرها را نبش خیابان بلور و خیابان جورج برپا کردند. آنها مطالب فالون گونگ را توزیع کردند، امضاهایی را برای اعتراض به آزار و شکنجه فالون گونگ جمع‌آوری کردند و خواستار خاتمه یافتنِ حاکمیت ظالمانه حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) شدند. تعدادی از چینی‌ها در جریان این رویداد از حزب خارج شدند.
دیواری از بنرها؛ فراخوانی برای پایان دادن به آزار و شکنجه.
امضای دادخواست در حمایت از فالون گونگ.
مردم به حقایق آگاه می‌شوند
خانم ژو چوان‌یینگ، 69 ساله، اغلب به مکان‌های توریستی محلی می‌رود تا درباره شرارت ح.ک.چ، با گردشگران چینی صحبت کرده و سعی کند تا آنها را به خروج از حزب ترغیب کند. او فکر می‌کند کمک به چینی‌ها برای اینکه حقیقت را درک کنند، آسان‌تر شده است.
خانم ژو گفت: «بسیاری از کارکنان دولت چین مطالب ما را با دقت می‌خوانند. آنها با ما صحبت می‌کنند، زیرا می‌خواهند جزئیات حقایق فالون گونگ را بدانند. پس از خروج از ح.ک.چ، برخی از آنها حتی با صدای بلند فریاد می‌کشند: "فالون دافا خوب است!" افراد بسیاری به ما می‌گویند که درباره روند خروج از حزب در چین شنیده‌اند و از اینکه فرصتی برای خروج از حزب اینجا در کنار ما، برایشان فراهم شده، خوشحالند.»
خانم دی لیمی، 67 ساله، بیش از یک دهه است که هرروز به کنسولگری چین، واقع در منطقه‌ای بسیار نزدیک به محل تجمع خیابان بلور و خیابان جورج می‌رود. تمام خواسته او این است که مردم بدانند فالون گونگ واقعاً چیست و آزار و شکنجه آن چقدر وحشیانه است.
برطبق اظهارات خانم دو، چینی‌ها ازجمله کارکنان و مسئولین کنسولگری و آنهایی که برای انجام کاری به کنسولگری مراجعه می‌کنند، طی چند سال گذشته نگرششان تغییر کرده است. او چند مثال در این زمینه ارائه داد:
«سال‌ها پیش، تعدادی از نگهبانان چینی در کنسولگری، با ما رفتار خصمانه‌ای داشتند. آنها حتی مطالب روشنگری حقیقت ما را پاره می‌کردند. اما اکنون، رفتاری دوستانه دارند و هرروز با ما سلام و احوالپرسی می‌کنند. برخی از آنها حتی مطالب اطلاعاتی فالون گونگ را قبول می‌کنند. همچنین، حالا تعداد بیشتر و بیشتری از چینی‌هایی که برای انجام کار به کنسولگری می‌آیند، مایلند با کمک ما از حزب خارج شوند.»
دانشجویی می‌گوید: «من امیدوارم.»
آنو کائو هنگامی که پنج سال داشت، به همراه خانواده‌اش به تورنتو مهاجرت کرد. او از کنار محل برگزاری این رویداد می‌گذشت و شانس این را به‌دست آورد تا برای مدتی طولانی با تمرین‌کننده‌ای صحبت کند.
آنو برای مدتی دچار استرس شدید بود و در این مدت کالج را رها کرد. او به‌دنبال پاسخی برای سؤالات قدیمی‌اش درباره زندگی، کیهان و تمام چیزهای دیگر بود و هرگز جوابی برای آنها نیافته بود، اما از صحبتش با آن تمرین‌کننده لذت برد.
آنو گفت: «انرژی مثبت آنها را می‌توانم احساس کنم. من امید را دیدم.» او دادخواست را امضا کرد، درحالی‌که پیش‌بینی می‌کرد مواجه شدنش با این رویداد، نقطه عطفی در زندگی او خواهد بود.
وی گفت: «من در جستجوی چیزی بودم. امروز شانس این را داشتم تا چیزهای زیادی یاد بگیرم. این ممکن است شروع جدیدی در زندگی‌ام باشد. از طریق اینترنت چیزهای بیشتری درباره فالون گونگ خواهم آموخت.»
تیمیتین، دانشجوی دانشگاه تورنتو و اهل عربستان صعودی است، وی وقتی درباره آزار و شکنجه وحشیانه فالون گونگ در چین شنید، شوکه شد. او به تمرین‌کننده‌ای گفت: «من تمرین‌کنندگان فالون گونگ را چند ماه قبل در محوطه دانشگاه دیدم و دادخواستشان را امضا کردم. اگر امکان داشته باشد، می‌خواهم دوباره آن را امضا کنم. این رویداد بسیار مهم است. ما باید افراد بیشتری را از این موضوع آگاه کنیم. همه باید با این آزار و شکنجه مقابله کنند.»
تیمیتین، دانشجویی اهل عربستان صعودی
