نفوذ به سیگنال‌های تلویزیونی در چین: نگاهی به مقاومت مسالمت‌آمیز تمرین‌کنندگان فالون گونگ در مقابل آزار و شکنجه

خانه > آزار و شکنجه > نگاهی اجمالی به آزار و شکنجه

5 آوریل 2017 | یک همکار مینگهویی

(Minghui.org) رژیم کمونیست چین در ژوئیه 1999 کمپینی علیه فالون گونگ راه‌اندازی کرد. تا چند سال بعد رسانه‌‌های دولتی مملو از تبلیغات منفی علیه این تمرین معنوی بود؛ تمرینی که بر اساس اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری بنا نهاده شده است.

با مسدود شدن تمام شبکه‌های قانونی که بر ضد آزار و شکنجه بودند، تمرین‌کنندگان فالون گونگ از برخی شیوه‌های غیرمعمول برای مطلع کردن مردم درباره این تمرین و غیرقانونی بودن آزار و شکنجه استفاده کردند. یکی از تکنیک‌های انتشار این اخبار نفوذ به تلویزیون کابلی برای پخش برنامه‌هایی بود که غیرقانونی و وحشیانه بودن آزار و شکنجه را افشاء می‌کردند.

چنین عملی باعث عصبانیت رژیم کمونیست شد. درنتیجه با دستور به دستگیری، حبس و شکنجه تمرین‌کنندگانی که در نفوذ به شبکه‌های تلویزیونی دست داشتند، اقدام به انتقام‌جویی از آنان کرد.

تأیید شده که بین سال‌های 2001 و 2005 که تمام نفوذها به شبکه‌های معروف اتفاق افتاد، درمجموع 129 تمرین‌کننده که نزدیک به یک سوم آنها خانم بودند، دستگیر شدند. بیش از 85 درصد از این تمرین‌کنندگان یعنی تعداد 110 نفر، به 3 تا 20 سال زندان محکوم شدند که میانگین مدت محکومیتشان 12 سال و 6 ماه بود.

تا به‌امروز 11 تن از تمرین‌کنندگان محکوم شده براثر جراحات ناشی از شکنجه‌ها یا بیماری فوت شده‌اند، درحالی که 10 نفر دیگر نیز طی این سال‌ها جان خود را از دست داده‌اند.

بعضی از تمرین‌کنندگان نجات‌یافته هنوز در زندان به‌سر می‌برند و آن عده‌ای که آزاد شده‌اند، هنوز با آسیب‌های طولانی‌مدت باقیمانده از دوره حبسشان دست به گریبان هستند.

نفوذ به شبکه‌های تلویزیونی سراسر چین و اوج آن در سال 2002

نفوذ به شبکه‌های تلویزیونی و دستگیری‌های متعاقب آنها در 21 شهر از ۱۱ استان و شهرداری‌های کنترل شده از مرکز صورت گرفتند؛ از شمال استان لیائونینگ تا جنوب استان گوییژو و از غرب استان چینگ‌های تا شرق استان شاندونگ.

استان هبی با 24 دستگیری در صدر قرار داشت و استان جیلین با 22 دستگیری بعد از آن بود. تعداد دستگیری‌ها در 4 منطقه دیگر نیز 2 رقمی بود، در حالی که بر طبق گزارش‌ها، سایر مناطق تک‌رقمی بودند.

در سال 2001 در اولین نمونه از چنین تلاش‌هایی که تمرین‌کنندگان برای افشاءسازی آزار و شکنجه به‌کار گرفتند، دو تمرین‌کننده چانگ‌چون به تلویزیون کابلی محلی نفوذ کردند. سال بعد از آن، طوفانی ناگهانی از رویدادهای نفوذ به شبکه‌‌های تلویزیونی را به خود دید که در پی آن 93 تمرین‌کننده دستگیر شدند.

با وجود دستگیری 10 نفر در سال 2003 به دنبال این رویدادها، دستگیری 9 نفر در سال 2004 و دستگیری 14 نفر در سال 2005، تعداد این رویداها کاهش یافت.

یکی از دستگیری‌ها مربوط به یکی از نفوذها به شبکه‌های تلویزیونی است که زمان آن مشخص نیست.

21 نفر جان باختند

تعدادی از این 129 نفر مدت کوتاهی پس از دستگیری فوت کردند، درحالی که تعدادی دیگر در طی دوران محکومیت یا پس از آزادی، در اثر صدمات شدید جسمی و روحی از دنیا رفتند.

یکی از پیشگامان نفوذ به شبکه‌های تلویزیونی 6 روز پس از دستگیری فوت کرد

خانم لیو چونشو یکی از ساکنین شهر چونگ‌چینگ در تاریخ ۳ ژانویه 2002، به‌خاطر نفوذ به تلویزیون کابلی محلی در سال قبل، دستگیر شد. پلیس او را وادار به درآوردن کتش کرد، او را در اتاق سردی حبس کرد و از دادن غذا و نوشیدنی به او اجتناب کرد.

خانواده‌اش درخواست کردند که او برای معالجات پزشکی به‌قید التزام آزاد شود، به این شرط که دیگر برای صحبت با مردم درباره فالون گونگ بیرون نرود. خانم لیو روز بعد به خانه بازگشت، اما به‌دلیل رفتاری که در بازداشتگاه با او شده بود و از اظطراب‌های روحیِ ناشی از اینکه نمی‌تواند آنچه بدان باور دارد را تمرین کند، بیمار شد. او دچار تب بالا و دل‌درد شدیدی شد و نمی‌توانست چیزی ببلعد.

چند روز بعد در 8 ژانویه او را با عجله به بیمارستان بردند. خانواده‌اش حق ملاقات با او را نداشتند و پلیس دائماً تهدید به توقیف مجدد او می‌کرد. او روز بعد درحالی که تنها 44 سال داشت، فوت کرد.

چانگ‌چون، استان جیلین: 7 تمرین‌کننده مدت کوتاهی پس از دستگیری جان باختند

در تاریخ 5 مارس 2002، حدود ساعت 8 شب، ۱۸ تمرین‌کننده فالون گونگ به تلویزیون کابلی دولتی در شهر چانگ‌چونِ استان جیلین نفوذ کردند. برنامه‌های «خود سوزی یا حقه؟» و «فالون دافا در سراسر دنیا منتشر می‌شود» در ۸ شبکه به‌مدت 45 دقیقه به‌طور هم‌زمان پخش شد.

در عرض چند روز، بیش از 5 هزار تمرین‌کننده در منطقه چانگ‌چون دستگیر شدند. 7 تن از آنها چند روز بعد تا سرحد مرگ کتک خوردند.

پلیس دلیل مرگ ناگهانی مرد اهل چینگ‌های را سکته مغزی اعلام کرد

آقای هی وانجی، یکی از ساکنین استان چینگ‌های در دسامبر 2002 به‌خاطر پخش فیلم‌های فالون گونگ از طریق تلویزیون کابلیِ چینگ‌های و استان همسایۀ آن گانسو، به ۱۷ سال زندان محکوم شد. خانواده‌اش در 28 مه 2003 با دریافت اعلامیه‌ای مطلع شدند که او براثر سکته مغزی درگذشته است.

خانواده‌اش مشکوک بودند که او تحت عملی غیرقانونی و ناعادلانه جان باخته، ولی پلیس از ارائه هرگونه مدرک پزشکی یا گزارش کالبدشکافی اجتناب کرد. این مرد 53 ساله از سال‌ها پیش که تمرین فالون گونگ را شروع کرده بود، هیچ‌گونه بیماری‌ای نداشت.

مرگ آقای هی در پی فوت همسرش خانم ژائو شیانگ‌ژونگ رخ داد. خانم ژائو شیانگژونگ به‌خاطر اجتناب از نفی فالون گونگ در تاریخ 22 فوریه 2003 تا حد مرگ شکنجه شد و درگذشت.

آخرین قربانی ۴ سال و 6 ماه پس از آزادی به‌قید التزام پزشکی، جان باخت

آقای لی آئیجیِ 44 ساله‌، اهل شهرستان شیونگ در استان هبی،‌ آخرین قربانی انتقام‌های رژیم چین از فعالیت‌های نفوذ به شبکه‌های تلویزیونیِ تمرین‌کنندگان است.

آقای لی در اوت 2002 به‌خاطر پخش برنامه‌های فالون گونگ در تلویزیون کابلی محلی دستگیر شد. او به 15 سال حبس در زندان بائودینگ محکوم شد. در آنجا نگهبانان هر روز او را تحت شکل‌های مختلفِ سوءرفتار قرار می‌دادند.

او در نوامبر 2011 دچار نشانه‌های خون‌ریزی مغزی شده و به‌قید التزام پزشکی آزاد شد. مسئولین زندان پیش از اینکه او را رها کنند، همسرش را وادار به امضای تعهدنامه‌ای کردند که از زندان صلب مسئولیت می‌کرد و طی آن او نمی‌بایست هیچ‌گونه اعتراضی از زندان داشته باشد یا خواهان دریافت هزینه‌های پزشکی شوهرش باشد.

آزادی آقای لی هیچ فرصت و استراحتی به او نداد، زیرا پلیس اغلب پس از آزادی او به خانه‌اش می‌رفت و او را آزار می‌داد، در نتیجه او هرگز بهبود نیافت و در 5 مارس 2016 درگذشت.

بازماندگان همچنان در حال سپری کردن دوران محکومیت خود یا در تقلا برای داشتن یک زندگی عادی هستند

به تعداد زیادی از این 129 تمرین‌کننده که به‌خاطر تلاش‌هایشان در مطلع کردن مردم از آزار و شکنجه جاری فالون گونگ، دستگیر شدند، محکومیت‌های سنگینی تعلق گرفت.

آقایان لی ون‌مینگ، وانگ پنگ‌یون و وی جونرن هر کدام به‌خاطر نفوذ به تلویزیون کابلی در لانژو، استان گانسو در سال 2002، به 20 سال زندان محکوم شدند.

15 تن از تمرین‌کنندگان درگیر در واقعه مذکور در چانگ‌چون، به 4 تا 20 سال زندان محکوم شدند. آقای لیو چنگ‌چون و لیانگ ژنشینگ هرکدام به 19 سال زندان محکوم شده و هر دو در دوره محکومیت خود در زندان درگذشتند.

تا به‌امروز 12 نفر از 108 تمرین‌کننده‌ای که نجات یافتند، در زندان هستند و 23 تن آزاد شده‌اند. وضعیت فعلی باقی این تمرین‌کنندگان باید مورد بررسی قرار گیرد.

آقای چنگ فنگ‌شیانگ از استان هبی مدت کوتاهی پس از نفوذ به شبکه‌های تلویزیون محلی در ژانویه 2004، دستگیر شد. او تحت ضرب‌‌وشتم قرار گرفت، تحت تزریق داروهایي قرار گرفت که به سیستم عصبی مرکزی‌اش آسیب وارد کردند و از خوابیدن محروم شد. او پس از 10 ماه موفق شد از بازداشتگاه فرار کند و از آن زمان کسی او را ندیده یا خبری از او ندارد.

چند تمرین‌کننده پس از شکنجه‌های طولانی‌مدت در زندان دچار ناتوانی و ضعف شدند. آقای چانگ ژوبین پس از 11 سال محکومیت در زندان لانژو، واقع در استان گانسو، دیگر خودش نبود. همسرش از او طلاق گرفت و خودش بی‌خانمان شد. آقای یون چینگ‌بین از شهر چانگ‌چونِ استان جیلین، به ۱۴ سال زندان محکوم و در این دوران به‌طرز وحشیانه‌ای شکنجه شد. او دچار فروپاشی ذهنی شد و کمی بعد به‌قید التزام پزشکی آزاد شد.