(Minghui.org) زندان شمارۀ 4 واقع در شهرستان لینچینگ، شهر یوهانگ، استان ژیجیانگ، از زمان شروع آزار و شکنجه در سال 1999 بیش از 100 تمرین‌کنندۀ فالون گونگ را حبس و مورد آزار و شکنجه قرار داده است. زندان شمارۀ 4 وقتی به آزار و شکنجۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ می‌رسد، کورکورانه دستورات حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) را اجرا می‌کند.
قوانین زندان، مقررات، «تبدیل» و تهدید و ارعاب
از تمرین‌کنندگان درست مانند زندانیان جنایتکار انتظار می‌رود که یونیفورم زندان را بپوشند، مطابق دستور بنشینند، بلند شوند و به صف بایستند؛ قوانین و مقررات زندان را ازبرکنند؛ آوازهای (کمونیستی) بخوانند؛ گزارشات افکار بنویسند؛ تحت شستشوی مغزی قرار بگیرند و مانند آن.
آنهایی که «تبدیل» می‌شوند را برای کار به واحدهای تولیدی می‌برند. هر کسی که به سهمیۀ تعیین شده نرسد، تنبیه می‌شود. تمرین‌کنندگان فالون گونگ از جلسات شستشوی مغزی بیشتر مستثنی نیستند. به آنها دستور داده می‌شود که «گزارشات افکار» بنویسند و در آن جزئیات پیروی از استانداردهای تعیین شدۀ نگهبانان را بیان کنند.
تمرین‌کنندگانی که از «تبدیل شدن» خودداری می‌کنند به بند چهارم منتقل می‌شوند که از شیوه‌های پیشرفته‌ای استفاده می‌کند. زندان یک تیم رهبری «تبدیل» و چند نگهبان دستیار «آموزشی» نیز دارد.
بند چهارم تمرین‌کنندگان سابق «تبدیل شده» را سازماندهی و فنگ یون (یکی از تمرین‌کنندگان «تبدیل شده») را به‌عنوان مسئول تعیین کرده است. نگهبانان این مسئولیت را به فنگ ارجاع کردند. آنها بر شناسایی نقاط ضعف هر تمرین‌کننده تمرکز کردند و از این نقاط ضعف برای هدف قرار دادن تمرین‌کنندگان استفاده کردند. آنها همچنین چند استاد دانشگاه را تعیین کردند که با استفاده از تئوری‌های آکادمیک باورهای تمرین‌کنندگان را مورد هدف قرار دادند.
هر تمرین‌کننده دائماً توسط دو زندانی یا بیشتر کنترل می‌شود (این روشی است که نگهبانان ح.ک.چ به‌طور گسترده از آن استفاده می‌کنند.) آنها هر چیزی که یک تمرین‌کننده می‌گوید و هر کاری که انجام می‌دهد را ثبت و گزارش می‌کنند.
هدف نهایی «تبدیل» تمرین‌کنندگان است. مدرک نهایی دال بر تبدیل یک تمرین‌کننده این است که آنها «چهار اظهاریه» را بنویسند: تعهد به رها کردن فالون گونگ، سوگندی که براساس آن قول دهند دیگر فالون گونگ را تمرین نکنند، تضمین به خاتمه دادن به هرگونه ارتباط معنوی با فالون گونگ و مدرکی که به فالون گونگ افترا زده و مطابق دستورالعمل‌های زندان نوشته شده است.
مدرکی که به فالون گونگ افترا می‌زند باید در مقابل عموم و در سلول، بند و زندان خوانده شود. سپس نگهبانان به زندانی امتیاز می‌دهند و معاون رئیس زندان، هوانگ جیان‌یینگ، علناً به افراد با امتیاز خوب پاداش می‌دهد.
تمرین‌کنندگانی که از «تبدیل شدن» خودداری کنند مورد شکنجه قرار می‌گیرند، مانند اینکه سرشان را داخل ظرفی پر از آب یا مجبور به ایستادن برای مدت زمانی طولانی می‌کنند، به تخت مرگ بسته، از خواب محروم می‌شوند، مجبور به نشستن روی یک چارپایۀ کوچک می‌کنند و مانند آن.
روش‌های شکنجه
بازآفرینی صحنۀ شکنجه: تخت مرگ
تخت مرگ: برای مثال، تمرین‌کنندگانی که از ارائۀ گزارش روزانه خودداری کنند را روی تخت مرگ می‌بندند. دست و پای قربانی را با زنجیر به چهار گوشۀ تخت می‌بندند و به‌صورت عقاب با بال‌های گسترده و بی‌حرکت درمی‌آورند. ممکن است قربانی را در زمان صرف غذا یا رفتن به توالت و شاید درطول شب باز کنند.
نشستن بر یک چارپایۀ کوچک
نشستن بر یک چارپایۀ کوچک: فرد باید کاملاً صاف بنشیند، دستانش را روی زانوها و انگشتانش را به هم متصل کند. چشمان را می‌پوشانند. اگر این الزامات رعایت نشود، فرد را مورد ضرب و شتم قرار داده یا اینکه او را مجبور می‌کنند که روی نصف چارپایه بنشیند. طی مدت سه روز بافت نشیمنگاه عفونت می‌کند. بسیاری از تمرین‌کنندگانی که به این روش مورد شکنجه قرار گرفتند، نهایتاً دچار کاهش تعداد گلبول سفید خون شدند و قادر نبودند بدون کمک راه بروند.
ضرب‌وشتم: زندانیانی که به‌طور ویژه و برای کنترل تعیین می‌شدند به تمرین‌کنندگان مشت و سیلی می‌زدند و این یکی از رایج‌ترین روش‌های شکنجه‌ای بود که اِعمال می‌شد. یکی از تمرین‌کنندگان را هم‌زمان چهار ناظر مورد ضرب و شتم شدید قرار دادند. پس از اینکه به پشتش مشت زدند، تمرین‌کننده دیگر نمی‌توانست صاف بایستد. نگهبانان آن را نادیده گرفتند. درواقع آنها نادیده گرفتند یا در سکوت به ناظران اجازه دادند که افراد را مورد ضرب و شتم قرار دهند. در انتهای سال به آنها پاداش داده می‌شد. برخی از آنها چنان محکم ضربه می‌زدند که دست خودشان آسیب می‌دید.
بازآفرینی صحنۀ شکنجه: ضرب و شتم
نگهبانان بی‌چون‌وچرا دستورات مافوق خود را اجرا می‌کنند. تمرین‌کنندگان اغلب برای مورد ضرب و شتم قرار گرفتن به سلول‌های دورافتادۀ کوچک برده می‌شوند.
محرومیت از خواب: وقتی فردی از «تبدیل» شدن خودداری کند، محرومیت از خواب اعمال می‌شود. تمرین‌کنندگانی که هدف آزار و شکنجه قرار می‌گیرند اجازه ندارند در طول روز چشمانشان را ببندند. پس از صرف غذای شب، آنها را به دفتر نگهبانان می‌برند جایی که نگهبان تعیین شده گاهی به صورتشان سیلی می‌زند. با اینکه دوربین‌های نظارتی در همه جای زندان نصب شده‌اند، نقاط کوری وجود دارد. نگهبانان برای شکنجۀ تمرین‌کنندگان که تمام شب بیدار نگه داشته می‌شوند از نقاط کور دوربین‌های نظارتی استفاده می‌کنند.
محدودیت در رفتن به توالت: این یکی از ترفندهایی است که بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. تمرین‌کنندگان «اجازه دارند» فقط یک بار در هر 24 ساعت ادرار کنند و یک بار در هر سه روز اجابت مزاج کنند.
وقتی فردی برای اجابت مزاج به توالت می‌رود، ناظران تصویر استاد را داخل توالت می‌اندازند و با استهزاء به تمرین‌کننده می‌گویند: «تو یک تمرین‌کنندۀ فالون گونگ هستی؟ اگر روی سر استادت اجابت مزاج کنی، آیا استادت هنوز تو را به شاگردی خواهد پذیرفت؟»
آنها تصویر استاد را روی زمین می‌اندازند و سعی می‌کنند تمرین‌کننده را مجبور کنند تا پا روی آن بگذارد. اگر فرد از قدم گذاشتن بر روی تصویر خودداری کند، ناظران پاهای تمرین‌کننده را بالا می‌برند و تصویر را زیر پای آنها قرار می‌دهند.
ازبر کردن قوانین زندان: اگر تمرین‌کننده‌ای نتواند قوانین زندان را ازبر کند، به او اجازه نخواهند داد تا برای اجابت مزاج برود. یکی از تمرین‌کنندگان نتوانست برای 11 روز اجابت مزاج کند و نهایتاً شلوارش را کثیف کرد. برای بار اول به او اجازه دادند که شلوارش را شستشو دهد اما وقتی برای بار دوم تکرار شد، اجازه نداشت آن را شستشو دهد و مجبور بود با همان شلوار بخوابد.
گرسنگی: اگر تمرین‌کننده‌ای خودش را «جنایتکار» صدا نکند، غذا به او داده نمی‌شود. اگر کسی بخواهد اعتراض کند، تأیید ناظر لازم خواهد بود. گاهی حتی امکان ملاقات با نگهبانان وجود ندارد. به تمرین‌کنندگانی که هدف آزار و اذیت قرار می‌گیرند بستگی به خلق و خوی نگهبانان غذای بسیار کمی می‌دهند یا هیچ غذایی داده نمی‌شود. ممکن است به فردی برای مدت 7 روز یا 15 روز صبحانه ندهند یا اصلاً به او صبحانه ندهند.
پوشاندن صورت: نگهبانان یا زندانیان دست و پای تمرین‌کننده را می‌بندند، آب روی صورتش می‌ریزند و سپس صورتش را با یک ورقۀ پلاستکی می‌پوشانند به‌طوری که جلوی بینی و دهانش را می‌گیرد.
مجرب در «تبدیل»
پس از بیش از یک دهه «تبدیل» تمرین‌کنندگان، مسئولین زندان در این‌خصوص تجربۀ بسیاری کسب کرده‌اند که همگی غیرقانونی هستند. اما آنها واهمه‌ای ندارند چراکه می‌توانند از انواع و اقسام روش‌ها برای باقی نگذاشتن هیچ نشانه‌ای از شکنجه استفاده کنند.
برای مثال وقتی یک تمرین‌کننده مجبور به ایستادن برای مدتی طولانی می‌شود، مانند بیش از 12 ساعت، آنها صرفاً آن را به‌عنوان «[نام تمرین‌کننده] به‌آرامی ایستاد» ثبت می‌کنند. با گذشت زمان آنها احساس کردند که این هنوز ممکن است سؤال‌برانگیز باشد، بنابراین آنها از یک دفتر ثبت متفاوت استفاده کردند و تمام مواردی که ثبت شده بود را به نام «آموزش رفتار» ثبت کردند.
آنچه زندان اعمال و اجبار می‌کند قانون نیست، بلکه قصد و آرزوی حزب است. آنها از استفاده از هیچ ترفندی برای «تبدیل» تمرین‌کنندگان فالون گونگ اجتناب نمی‌کنند. از آنجاکه آنها هرگز به‌خاطر آنچه انجام می‌دهند تحت تعقیب قرار نمی‌گیرند، لزومی نمی‌بینند که به اجرای قانون احترام بگذارند.
بسیاری از زندانیان باور دارند که حزب مالک زندان است، اینکه حزب قوانین را تعیین می‌کند و اینکه چین و حزب یکی و مانند هم هستند. بسیاری از کارکنان اجرای قانون که باید پاسداران قانون باشند، از قانون سوء‌استفاده می‌کنند چراکه تحت تعلیم حزب بوده‌اند.
مجموعه حبس و کار اجباری
