(Minghui.org) در نخستین نشست وزراء درباره ترویج آزادی عقیدتی، در وزارت امور خارجه ایالات متحده که در تاریخ 24 تا 26 ژوئیه 2018 برگزار شد، از سه تمرین‌کننده فالون گونگ دعوت شد تا درباره آزار و شکنجه این تمرین معنوی به‌دست رژیم کمونیستی در چین صحبت کنند.
میزگرد آزادی بین‌المللی عقیدتی در 23 ژوئیه، جلسه مقدماتی این کنفرانس سه‌روزه بود.
وزرای خارجه از بیش از 40 کشور و نمایندگان جامعه مدنی از بیش از 80 کشور، در این کنفرانس واشنگتن دی‌سی شرکت کردند.
سفیر سیار ایالات متحده: در عمق روح‌مان به آزادی عقیده باور داریم
سام براونبک، سفیر سیار ایالات متحده برای آزادی بین‌المللی عقیدتی
سام براونبک، سفیر سیار ایالات متحده برای آزادی بین‌المللی عقیدتی، در مراسم افتتاحیه در 24 ژوئیه گفت که آزادی عقیده، امتیازی از سوی خدا است و هر مکانی بدون آزادی باور می‌تواند تهدیدی برای صلح، رفاه و ثبات جهانی باشد. او در ادامه خواستار همکاری نهاد‌های دولتی و سازمان‌های مختلف برای جلوگیری از چنین تخلفاتی شد.
براونبک همین نظر را در 23 ژوئیه، در موزه یادبود هولوکاست در ایالات متحده ابراز کرد: «این چیزی در ژن ایالات متحده است. باور داریم که آن در عمق روح‌مان است. بر این اعتقادیم که این حقی است که خدا به ما عطا کرده است.» او اظهار کرد: «خوشحالم که دولت این را به‌عنوان یکی از بالاترین اولویت‌های سیاست خارجی‌اش قرار داده است. ما نیز قصد داریم آن را به جلو پیش ببریم، آن را قدرتمندانه به جلو پیش ببریم.»
او پس از دیدن تجمع تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بنای یادبود واشنگتن در 19 ژوئیه، آنها را به تداوم تلاش‌های‌شان تشویق و ابراز امیدواری کرد که تمرین‌کنندگان در چین بتوانند باور خود را آزادانه تمرین کنند.
متوقف کردن آزار و شکنجه 19 ساله
فرانک وولف، عضو سابق کنگره، سرکوب فالون گونگ در چین، از جمله برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده را بهطور برجسته‌ای مطرح کرد. او خواستار اقدامات بیشتر علیه این موارد نقض حقوق بشر شد.
ارپینگ ژانگ، سخنگوی فالون گونگ و یکی از سه تمرین‌کننده‌ای که در این کنفرانس حضور داشتند، درباره وضعیت فعلی تمرین‌کنندگان در چین صحبت کرد. ژانگ گفت: «این سرکوب 19 سال به طول انجامیده است. امیدواریم جامعه بین‌المللی و سازمان‌های مربوط به آزادی عقیده به این مسئله توجه کنند. ما با همکاری یکدیگر می‌توانیم به این قساوت پایان دهیم.»
از سال 1999 که فالون گونگ در چین ممنوع شد، گزارش‌های وزارت امور خارجه در زمینه آزادی عقیدتی همیشه آن را به‌عنوان یکی از موارد نقض حقوق بشر فهرست کرده است. در گزارش سالانه 2017، چین دوباره در ردیف اول فهرست "کشورهای دارای نگرانی خاص" قرار گرفت.» این گزارش آزار و شکنجه فالون گونگ، مسیحیان و سا‌یر گروه‌های عقیدتی در چین را بهطور برجسته‌ای مطرح می‌کند.
وزیر امور خارجه مایک پامپئو طی مصاحبه اخیری، اهمیت این کنفرانس را بهطور برجسته‌ای مطرح کرد. او گفت: «این موضوع مهمی است و تاکنون اولین باری است که وزارت امور خارجه چنین گردهمایی‌ای را برگزار می‌کند. ما از دولت می‌خواهیم که آزادی مذهبی را اولویت واقعی وزارت امور خارجه ایالات متحده، در هر گونه روابط با شرکای خارجی‌مان قرار دهد.»
شهادت قربانیان
دکتر لیو نینگ‌پینگ از مرکز اخبار و اطلاعات فالون دافا دیدگاهش را درباره این آزار و شکنجه در چین طی 19 سال گذشته، ارائه می‌دهد.
دکتر لیو نینگ‌پینگ، نماینده مرکز اخبار و اطلاعات فالون دافا، گفت که بر اساس تخمین‌های دولت چین، تا اوائل سال 1999 دست‌کم 70 میلیون نفر درحال تمرین فالون گونگ بودند، اما جیانگ زمین، رهبر پیشین حزب کمونیست، در ماه ژوئیه 1999 این گروه را ممنوع و سرکوب وسیع تمرین‌کنندگان به‌خاطر باورشان به اصول حقیقت، نیکخواهی و بردباری را آغاز کرد.
چی لیهوا همراه دخترش، شو شین‌یانگ، توضیح داد که چگونه شوهرش، شو داوی، براثر شکنجه جان باخت.
چی لیهوا از استان لیائونینگ و دخترش شو شین‌یانگ به این نشست آمدند. شوهر شو، شو داوِی، 8 سال در حبس بود و طی آن مدت، شکنجه و به‌زور داروهای نامعلومی به او تزریق شد. او 13 روز پس از بازگشت به خانه درگذشت.
آزار و شکنجه وحشیانه در اردوگاه‌های کار اجباری
نمایش مستند نامه‌ای از ماسانجیا
نامه ای از ماسانجیا، مستندی درباره آزار و شکنجه، در شب 24 ژوئیه در مجاورت وزارت امور خارجه به‌نمایش درآمد. بسیاری از کارکنان روابط خارجی و حقوق بشر این فیلم را تماشا و در جلسه پرسش‌وپاسخ با حضور کارگردانش لئون لی، شرکت کردند.
این فیلم تجربه شخصی سان یی را نشان می‌دهد که در سال 2008 به‌خاطر تمرین فالون گونگ در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا حبس شد. او شکنجه و مجبور شد برای تولید محصولات هالووین، هر روز 20 ساعت کار برده‌و‌ار انجام دهد. او برای افشای این قساوت زندگی‌اش را به‌خطر انداخت و با مخفیانه قرار دادن 20 یا تعداد بیشتری نامه در این کالاها، خواستار کمک شد. یکی از این نامه‌ها به دست جولی کیت، از ساکنان اورگان، رسید که با رسانه‌های خبری تماس گرفت و توجه جامعه بین‌المللی را به این مسئله جلب کرد.
لئون لی، برنده جایزه پی‌بادی، با سان تماس گرفت و این مستند را تولید کرد. لی گفت: «سان این فیلم را با همسرش ساخت. از طریق این نامۀ نجات، می‌توانیم نگاهی اجمالی به شدت آزار و شکنجه در اردوگاه‌های کار اجباری چین بیندازیم.»
ارنست لاتهام، دیپلمات سابق آمریکا در رومانی، گفت در این فیلم دید که چگونه حزب کمونیست مردم را کنترل می‌کند و آن مشابه تراژدی گذشته رومانی است که کمونیسم مسببش بود.»
آنا میسله، ویرایشگر وب‌سایت، گفت که از مصائب سان، از جمله بازداشت، شکنجه، فرار و نامه معجزه‌آسایش برای طلب کمک شوکه شده است: «فکر می‌کنم این شایسته توجه عمومی است. وقتی افراد بیشتری در چین و جامعه بین‌المللی درباره این آزار و شکنجه بدانند، به متوقف کردن آن کمک خواهد کرد.»
