(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون دافا از سنگاپور، مالزی، اندونزی و ویتنام به‌منظور تبادل تجربه تزکیه‌شان و تغییر بینش‌های‌شان در کنفرانس تبادل تجربه تزکیه فالون دافا، در 25دسامبر2018 در سنگاپور گردهم آمدند. هجده تمرین‌کننده در این کنفرانس صحبت کردند.
تمرین‌کننده‌ای درباره تجربیات تزکیه‌اش صحبت می‌کند.
شرکت‌کنندگان در کنفرانس سال نو را به استاد لی هنگجی (بنیانگذار فالون دافا) تبریک می‌گویند.
یادگیری نیکخواهی و بردباری هنگام اداره یک رسانه
پنج سال پیش، صاحب کسب و کار، آقای ژنگ، مدیر فروش اپک تایمز در سنگاپور بود.
او گفت: «به دلایل مالی، انتشار نسخه چینی اپک تایمز در سنگاپور متوقف شد.» آقای ژنگ و همسرش می‌دانستند که انتشار این روزنامه برای آگاه کردن مردم درباره آزار و شکنجه دافا به‌دست حزب کمونیست چین، چقدر مهم است. به همین خاطر آنها تصمیم گرفتند که انتشار آن را دوباره شروع و آن را اداره کنند.
آقای ژنگ پس از اداره موفقیت‌آمیز کسب و کار خودش برای چند دهه، احساس می‌کرد که می‌تواند دانش و تجربه خود را برای هدایت تیم رسانه‌ای نیز اِعمال کند.
او گفت: «سال‌های زیادی، کارکنانم بر اساس الزامات من کار می‌کردند.از آنجا که حقوق‌شان را خودم پرداخت می‌کردم و تمام تصمیمات را می‌گرفتم، آنها مجبور بودند دستورات مرا دنبال کنند.»
اما متوجه شد که مدیریت هم‌تمرین‌کنندگان دشوار است، زیرا هر کسی نظر خودش را دارد. او گفت: «قبل از تصمیم‌گیری نهایی برای هر مسئله، حتی جمله‌ای در یک آگهی یا یک طراحی تصویر، لازم بود که ساعت‌ها، روزها یا گاهی هفته‌ها درباره آن بحث شود.
«چند بار، بحث و استدلال کردم و حتی با کسانی که نظرات‌شان با من متفاوت بود، مشاجره تندی داشتم. چند بار در یک جلسه با مشت روی میز کوبیدم و آنجا را ترک کردم.» به همین خاطر دلسرد و مأیوس شد.
او گفت: «استاد از ما خواسته‌اند که فا را مطالعه و به درون نگاه کنیم. همانطور که تعالیم را می‌خواندم و خود را بررسی می‌کردم، متوجه وابستگی‌ام به خودنمایی و اصرار به دیگران برای پذیرفتن نظرم شدم. همچنین ذهنیت رقابت‌جویی داشتم اما مایل نبودم آن را تغییر دهم.
او در توضیح درکش، گفت: «ما همه تمرین‌کننده هستیم. گرچه بحث و استدلال می‌کردیم، سایر تمرین‌کنندگان سعی می‌کردند درباره مسائل از دیدگاه فا با من گفتگو کنند. با مطالعه تعالیم و نگاه به درون، همه تغییر کردیم.
«شیوه‌ای که با آن کسب و کارم را اداره می‌کردم، باعث موفقیت شرکتم شده بود. اما برای ما تمرین‌کنندگان، تواضع و همکاری، کلیدهای موفقیت هستند. در نهایت متوجه شدم که باید با پیروی از اصول هدایتگر حقیقت، نیکخواهی و بردباری، قضاوت کنیم که آیا مسئله‌ای درست است یا غلط.
«وقتی از پافشاری بر روی نظرات و تصمیماتم دست کشیدم، متوجه شدم که دیگران توانستند درباره مسائل باآرامش با من گفتگو کنند. درباره همه چیز صحبت کردیم و به نظر همه گوش دادیم. بسیاری از مشکلات حل شد و نتایج بسیار خوب بود.»
رفتار دیگران انعکاس کاستی‌های ما است
خانم شیو پنج سال پیش تمرین فالون دافا را شروع کرد و درباره درک اخیرش صحبت کرد. او گفت: «روزی متوجه شدم که خانمی از پسرش انتقاد می‌کند. به‌نظر می‌رسید که منطقی حرف می‌زند اما کلماتش خشن بود. خیلی ناراحت شدم.
«می‌دانم که برای هر چیزی که می‌بینیم دلیلی وجود دارد، بنابراین فکر کردم که چرا این صحنه را دیدم. ناگهان متوجه شدم که این نشان می‌دهد که اگر فکر می‌کنم چیزی درست نیست، نباید خیلی سریع نظر و عقیده‌ای را شکل دهم.»
هنگامی که رفتارش را بررسی کرد، متوجه شد که معمولاً وقتی کسی نظری متفاوت داشت به حرفش گوش نمی‌داد. پس از آن بخاطر آورد که زمانی با مردی چینی صحبت کرده بود و وقتی سعی کرد درباره آزار و شکنجه فالون دافا به او بگوید، مرد به حرفش گوش نداد و او ناامید شده بود.
او به درون نگاه کرد و متوجه شد: «اجازه ندادن به سایر افراد برای بیان نظرات خود، شیوه‌ای است که حزب کمونیست، از طریق آن چین را کنترل می‌کند. در جوامع عادی، مردم می‌توانند آزادانه نظرات خود را بیان کنند.»
شرکت‌کنندگان ترغیب شدند
کسانی که در این کنفرانس حضور داشتند، گفتند پس از گوش دادن به تجربه تزکیه سایر تمرین‌کنندگان، تحت تأثیر قرار گرفتند. بسیاری از آنها گفتند که ترغیب شدند که پیشرفت کنند و حتی کوشاتر شوند.
آقای دنگ گفت: «با گوش دادن به صحبت دیگران درباره تجربه‌های تزکیه‌شان، متوجه شدم که به نقاط ضعفم اشاره می‌کنند. از این به بعد کوشاتر تمرین خواهم کرد. هر تبادل تجربه، چه از سوی یک تمرین‌کننده جدید یا قدیمی، به‌نظر می‌رسید به جایی اشاره می‌کرد که لازم است در آن زمینه کوشاتر باشم. این به من انگیزه داد تا در مطالعه فا، فرستادن افکار درست و صحبت با مردم درباره آزار و شکنجه، بهتر عمل کنم.»
تمرین‌کننده ژانگ گفت: «تزکیه موضوعی جدی است. هیچ کسی نمی‌تواند بدون تلاش و کوشش پیشرفت کند. همۀ ما در مسیرهای خودمان قدم برمی‌داریم و هیچ الگویی نداریم. تمام وابستگی‌های ما آشکار می‌شود و ما باید پیشرفت‌های اساسی کنیم.»
