(Minghui.org) یکی از ساکنین بومی چیچیهار در استان هیلونگ‌جیانگ، پس از اینکه پنج سال حبس به‌خاطر باورش به فالون گونگ (فالون دافا) به پایان رسید، در ترک زندان آزاد نبود. فالون گونگ تمرینی معنوی است که از ژوئیه1999 توسط حزب کمونیست چین تحت آزار و شکنجه قرار گرفته است.

کمی پیش از اینکه دورۀ حبس خانم ون جیه در آوریل2019 به پایان برسد، مسئولین زندان زنان استان هبئی با پلیس در زادگاهش تماس گرفتند و از آنها خواستند که او را به چیچیهار بازگردانند. روزی که قرار بود او آزاد شود، چهار نفر از چیچی‌هار که دو نفرشان مأمور پلیس و دو نفر از اعضای کارکنان کمیتۀ مسکونی بودند، به زندان آمدند و خانم ون را به استان هیلونگ‌جیانگ بردند.

خانم ون به‌خاطر اینکه دیگر خانه‌ای در چیچی‌هار نداشت، به مأموران گفت که نزد برادرش که در شهر هاربین در 300 کیلومتری چیچی‌هار اقامت دارد، خواهد ماند.

این چهار نفر خانم ون را تا هاربین همراهی کردند و بدون دعوت وارد منزل برادرش شدند و با پلیس تماس گرفتند و اعلام کردند که یک تمرین‌کنندۀ فالون گونگ به‌تازگی به آنجا نقل مکان کرده است. کمی بعد پلیس منطقه آمد تا خانم ون را به ادارۀ پلیس ببرد. در ادارۀ پلیس از او بازجویی کردند و عکس و اثر انگشتش را گرفتند.

خانم ون که دیگر نمی‌توانست در منزل برادرش بماند، نزد مادر 85 ساله‌اش رفت. مادرش آنقدر مرعوب مسئولین شده بود که جرئت نکرد اجازه دهد دخترش در خانه‌اش بماند.

خانم ون به‌خاطر اینکه کارت شناسایی‌‌اش از زمان دورۀ حبس 9 ساله‌اش در سال 2001 به خاطر تمرین فالون گونگ منقضی شده است، نتوانست کار تمام‌وقتی پیدا کند و برای امرار معاش به کارهای متفرقه مشغول است. او سرپناه موقتی در منزل یکی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ پیدا می‌کند و هنوز نگران بقای آینده‌اش است.

خانم ون جیه

خانم ون درمان آرتروز، ضعف اعصاب و بیماری‌های قلبی‌اش را مرهون فالون گونگ می‌داند. اما او دو بار به‌خاطر پایداری قاطع در حفظ باورش حبس شده است.

دو بار حبس درمجموع به مدت 14 سال

در ژانویه2001 خانم ون 55 ساله که معلم مدرسۀ راهنمایی در شهر چیچهار بود، بازداشت و به‌خاطر باورش به فالون گونگ به 9 سال حبس محکوم شد. پس از آزادی در سال 2010، به‌منظور اجتناب از تهدید و ارعاب پیوستۀ مسئولین به شهر سانهه در استان هبئی نقل‌مکان کرد. در 22آوریل2014 به‌خاطر ارسال پیام‌های گروهی دربارۀ فالون گونگ مجدداً بازداشت شد.

پس از 12 روز حبس در بازداشتگاه سانهه، خانم ون را به یک مرکز شستشوی مغزی محلی منتقل کردند. دو نفر از کارکنان به فالون گونگ و بنیان‌گذارش افترا زدند و تلاش کردند که او را وادار به رها کردن باورش کنند. ولی خانم ون قاطعانه از این کار امتناع کرد.

طی دو ماهی که خانم ون در مرکز شستشوی مغزی بود، مسئولین وکیلش را از ملاقات با او منع کردند. او همچنین دچار بیماری قلبی و به بیمارستان فرستاده شد.

جیا ژیشوئه، رئیس بخش امنیت داخلی منطقه، تلاش کرد که مانع وکیل خانم ون شود تا از طرف او اعلام بی‌گناهی کند.

خانم ون 5 بار در دادگاه شهر سانهه حاضر و در دومین جلسۀ دادرسی دچار ناراحتی قلبی شد. مسئولین دادگاه هیچ درمان پزشکی به او ارائه نکردند و فقط جلسۀ دادرسی را به زمان دیگری مؤکول کردند.

قاضی در 5نوامبر2015 خانم ون را به 5 سال حبس محکوم کرد. او به دادگاه عالی شهر لانفان درخواست تجدیدنظر در حکم صادره کرد، اما در 13مه2016 رأی اولیه مورد تأیید قرار گرفت.

درحالی‌که دورۀ محکومیتش را در زندان زنان استان هبی سپری می‌کرد، خانم ون هر روز و گاهی برای بیش از 10 ساعت در روز وادار به تماشای ویدیوهای افتراآمیز به فالون گونگ بود که باعث ناراحتی روانی شدیدی در او شد.

نگهبانان خانم ون را از خرید غذا یا ملزومات روزانه منع کردند. آنها همچنین او را وادار کردند که دو بار مورد معاینۀ پزشکی قرار بگیرد و از او خون گرفته شود. به او دستور دادند که 600 یوآن هزینۀ آزمایش را پرداخت کند.

پدر خانم ون در طول دومین دورۀ حبس او درگذشت.

گزارشات مرتبط:

استان هبئی: چهار نفر از ساکنین محلی علیه ادارۀ 610 و مسئولین دادگاه شکایاتی به ثبت می‌رسانندقاضی دفاع قانونی تمرین‌کنندۀ فالون گونگ را به زور متوقف کرددو تمرین‌کنندۀ فالون گونگ درحالی‌که در دومین جلسۀ دادرسی حاضر شدند، شاهد اجرای عدالت نبودندوکیل به‌خاطر اعتراض به نقض قانون از سوی دادگاه در جلسۀ دادرسی مشترک تمرین‌کنندگان فالون گونگ به خیابان پرت شدثبت شکایت علیه دادستان و قاضی به‌خاطر «نقض اجرای قانون»فریب تمرین‌کنندۀ فالون گونگ برای عزل وکیلش از سوی قاضیهمکاری تنگاتنگ دادگاه هبئی و دادستانی با پلیس در آزار و شکنجۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگثبت شکایات وکلای حقوق بشر علیه مأمور پلیس به‌خاطر حبس غیرقانونی تمرین‌کنندگان فالون گونگدرخواست وکلا از پلیس برای لغو اتهامات علیه چهار تمرین‌کنندۀ فالون گونگتجربۀ شخصی آزار و شکنجه شدنم برای مدت 11 سال