قهرمان هنرهای رزمی که ۱۳ سال در زندان شکنجه شد، پنج سال بعد فوت می‌کند (تصاویر دلخراش)

(Minghui.org) زمانی که آقای ژانگ هونگ‌وی پس از سپری کردن دوره محکومیت ۱۳ سال زندان به‌خاطر اعتقادش به فالون‌ گونگ، در سال ۲۰۱۴ آزاد شد، مردی که زمانی قهرمان هنرهای رزمی و سرشار از انرژی بود، به‌طور کامل قدرت جسمی‌اش را از دست داده بود. او نحیف و ضعیف و تقریباً نابینا شده بود و نمی‌توانست چیزهایی که ۳۰ سانتی‌متر دورتر از او قرار داشتند را ببیند. پشتش خمیده و زانوانش آسیب دیده بودند. وقتی راه می‌رفت، مجبور بود به دیوار تکیه کند و گام های بسیار کوچکی بردارد.

در طول دوره حبس آقای ژانگ، پدرزنش، آقای سونگ وِنهوا نیز، درحالی‌که در اردوگاه کار اجباری چائویانگو بازداشت شده بود، به‌خاطر تمرین فالون گونگ تا سرحد مرگ تحت شکنجه قرار گرفت. همسر آقای ژانگ برای امرار معاش و بزرگ کردن پسرشان در تنگنا قرار داشت. هنگامی که آقای ژانگ به حبس طولانی مدت محکوم شد، پسرش کمتر از یکسال داشت.

بعد از اینکه آقای ژانگ آزاد شد، همسرش او را نزد یک پزشک برد. او گفت که آقای ژانگ کیست مغزی داشت که روی سیستم عصب بینایی‌اش فشار وارد می‌آورد. انجام جراحی مغز برایش مستلزم صرف بیش از ۱۰۰ هزار یوآن هزینه بود، اما هیچ تضمینی برای بهبود بینایی‌اش وجود نداشت.

آنها درحالی‌که ناامید شده بودند، به خانه برگشتند. یک سال و نیم بعد، آقای ژانگ به‌طور کامل بینایی‌اش را از دست داد.

باوجود وضعیت وخیمی که داشت، مأموران پلیس همچنان او را مورد آزار و اذیت قرار دادند، زیرا حتی پس از تمام این سال‌هایی که تحت آزار و اذیت قرار داشت، در ایمانش محکم و استوار باقی ماند.

آقای ژانگ به‌خاطر طرح شکایت جنایی علیه جیانگ زمین، رئیس سابق رژیم کمونیست چین که در سال ۱۹۹۹ فرمان آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرد، دوباره در سال ۲۰۱۵ بازداشت شد. او بعداً پس از اینکه بازداشتگاه به دلیل شرایط جسمی وخیمش از پذیرش او خودداری کرد، آزاد شد.

در ژوئیه و نوامبر ۲۰۱۷، آقای ژانگ و خانواده‌اش به هنگام مسافرت از شهر تونگهوآ به شهر دالیان (در استان لیائونینگ) مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. اولین بار آنها را به اداره پلیس بردند و قبل از اینکه بتوانند سوار قطار شوند، آنان را تفتیش بدنی کردند. بار دوم، سوار قطار شدند، اما از سوی مأموران امنیتی راه‌آهن تفتیش بدنی شدند.

وضعیت سلامتی آقای ژانگ در زندان به‌طور کامل نابود شد و شرایطش مدام رو به نزول بود. پس از سالها تحمل رنج، در تاریخ 3 مه 2019 درگذشت در حالی که 52 سال داشت.

آقای ژانگ هونگوي، قبل از آزار و شکنجهآقای ژانگ هونگوی در روزهای آخر

محکومیت به 13 سال حبس به‌دلیل امتناع از نفی ایمانش

آقای ژانگ، ساکن شهر شولان، استان جیلین، سابقاً در بخش امنیتی شرکت آهن و فولاد تونگهوا کار می‌کرد. او اندامی بسیار متناسب و سالم داشت و قهرمان رقابت‌های ملی هنرهای رزمی بود. او می‌توانست به آسانی از یک دیوار با ارتفاع حدود ۲ متر بالا برود یا همزمان با چند نفر مبارزه کند.

پس از یادگیری روش معنوی و مدیتیشن فالون گونگ در سال 1997، به آقای ژانگ می‌گفتند که به فرد دیگری با اصول اخلاقی متعالی تبدیل شده است. همسرش گفت که او در زندگی روزانه‌اش خود را با اصول «حقیقت، نیکخواهی، بردباری» فالون گونگ اداره می‌کرد.

در طول یک انفجار گاز پروپان در یک ساختمان مسکونیِ شرکتش، او اولین کسی بود که با عجله به داخل ساختمان دوید تا ساکنان را نجات دهد. در زمان دیگری، او به کودک گم‌شده‌ای کمک کرد نزد خانواده‌اش برگردد.

پس از اینکه رژیم کمونیستی در ژوئیه1999 دستور آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرد، آقای ژانگ به پکن رفت تا برای ایمانش به دولت مرکزی دادخواهی کند. او دستگیر و دو ماه بازداشت شد. رئیسش از ترس اینکه مبادا پایش به آزار و شکنجه کشیده شود، او را مجبور به استعفا از کارش کرد. آقای ژانگ، با علم به اینکه در چنین کمپین سیاسی شدیدی برای رئیسش چه اتفاقی می‌توانست بیفتد، استعفا کرد.

در۲۰ ژانویه 2001، آقای ژانگ دوباره به‌خاطر تهیه مطالب اطلاع‌رسانی درباره آزار و شکنجه دستگیر شد. پس از هفت ماه بازداشت، او در دادگاه منطقه فانگشان در پکن به 13 سال حبس محکوم شد.

دو ماه اعتصاب غذا

آقای ژانگ در اواسط نوامبر 2001 به زندان تیبی در شهر چانگچون، استان جیلین منتقل شد. او در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد و به مدت هفت روز محکم به تخت بسته شد. پنجره اتاقی که در آن حبس شده بود شیشه نداشت، فقط با پلاستیکی پوشانده شده بود. گاهی برف وارد اتاق می‌شد و روی تختش می‌ریخت. با یک روانداز نازک، از سرما می‌لرزید.

در حالی که این تجربیات را می‌نوشت گفت: «این اعتقادم به فالون گونگ بود که در آن زمان به من قدرت می‌بخشید. من آموزه‌های استاد را تکرار و احساس می‌کردم که بدنم با انرژی مثبت احاطه شده است. من اعتقاد دارم که تمام سختی‌ها موقت هستند و روزی عدالت حاکم خواهد شد.»

روز هشتم، نگهبانان زندان با آب نمک و آردخمیرشده او را تحت خوراندن اجباری قرار دادند. آقای ژانگ گفت: «زمانی که لوله تغذیه را به دهانم گذاشتند، دردش طاقت‌فرسا بود. خون به بیرون پاشید، حتی زندانیان حاضر به نگهبانان گفتند که شکنجه من به این شکل حتی برای آنها خیلی بی‌رحمانه است.»

پس از دو ماه بازداشت و اعتصاب غذا در زندان، آقای ژانگ بسیار لاغر و ضعیف شد. هنگامی که نگهبانان او را به بیمارستان زندان فرستادند، پزشک گفت که بدنش به شدت دچار بی‌آبی شده است اما حاضر به ارائه هیچ‌گونه درمان پزشکی نشد.

در آن دوره، خانواده‌اش از محل نگهداری او اطلاعی نداشتند. پس از حدود یک سال جستجوی زیاد، سرانجام او را در زندان یافتند.

تحمل ۱۳ سال شکنجه با ایمان قوی

در 6 مارس 2002، آقای ژانگ به زندان جیلین منتقل شد. نگهبانان به‌منظور مجبور کردن او به نفی ایمانش دستور دادند که با پشت صاف بشیند و دستهایش را به پشتش ببرد و پاهایش را به موازات زمین بلند کند. فقط پنج دقیقه در این حالت بودن درد طاقت‌فرسایی را ایجاد می‌کند.

نگهبانان پنج تن از زندانیان را گمارده بودند تا تمام مدت شبانه‌روز به نوبت بر او نظارت داشته باشند. اگر به‌دلیل خستگی اندکی تکان می‌خورد، کتکش می‌زدند.

گرچه آقای ژانگ دارای مهارت‌های رزمی شخصی قوی بود، بدون توجه به اینکه نگهبانان یا هم‌سلولی‌هایش چقدر شدید او را شکنجه می‌کردند، هرگز تلافی و مبارزه نکرد.

بازآفرینی شکنجه: معلق بالای تخت

نگهبانان بعداً او را بالای یک تخت به حالت معلق نگه داشتند و دست و پاهایش را به چهار طرف بستند (نگاه کنید به تصویر بالا). بعضی از زندانیان پس از این شکنجه دچار معلولیت شدند. گاهی اوقات نگهبانان در طول شکنجه به مچ دست‌ها و زانوهای آقای ژانگ شوک اعمال می‌کردند، درد آن به قدری شدید بود که می‌گفت: «گویا دستها و پاهایم در حال کنده شدن بود.»

علاوه بر شکنجه کششی، آقای ژانگ تحت یخ‌زدگی، گرسنگی، آزار جنسی، کتک‌های وحشیانه و تزریق داروهای نامعلوم قرار گرفت.

او دچار بیماری‌های وخیمی مانند سل، التهاب ریه، جمع شدن غیر طبیعی مایع در شکم، فشار خون بالا، زخم معده و بیماری‌های قلبی شد. اما مقامات زندان هرگز شکنجه او را متوقف نکردند.

او گفت هر بار که در شرف مرگ قرار می‌گرفت، ایمانش به فالون گونگ او را قادر می‌ساخت تا دربرابر درد و رنج غیر قابل تصور مقاومت کند و دوام بیاورد.

آقای ژانگ در اعتراض به آزار و اذیت در 25 مارس 2009 دوباره دست به اعتصاب غذا زد. نگهبانان او را در سلول انفرادی قرار دادند. دو هفته بعد، در بیمارستان بستری و تشخیص دادند که به پولیپ معده و فرسایش، زخم روده کوچک، کلسیفیکاسیون در ریه‌ها و توده‌ای در کبد دچار شده بود. او هر چه می‌خورد را بالا می‌آورد و پوست و استخوان شده بود.

خانواده‌اش در تاریخ 12 ژوئن 2009 خواستار آزادی او با ضمانت پزشکی شدند، اما گفته شد که او واجد شرایط نیست.

در ژوئیه 2012، او را به بخش یازدهم منتقل کردند، که به سالمندان و معلولان تخصیص داده شده بود. او فقط 40 سالش بود.

در این زمان، دکتر توموری را در مغزش پیدا کرد. خانواده‌اش برای آزادی او با ضمانت پزشکی درخواست دادند، اما مجدداً رد شد زیرا هنوز فالون گونگ را رها نکرده بود. نگهبانان پس از اینکه تعالیم فالون گونگ را نزد او یافتند، او را چهار روز به زندان انفرادی منتقل کردند.

آقای ژانگ پس از 13 سال شکنجه و بدرفتاری بی‌وقفه، در 19 ژانویه 2014 به خانه بازگشت.

گزارش‌های مرتبط:

آقای ژانگ هنگوی به مدت دوازده سال تحت آزار و شکنجه قرار گرفت، اعضای خانواده در هنگام ملاقات، تهدید شدند

آقای ژانگ هنگوی 13 سال در زندان شکنجه شد

تمرین‌کننده ژانگ هونگوی پس از هشت سال در زندان جیلین به شدت بیمار شدهمسر ژانگ هونگوی آزار و شکنجه‌ای که شوهرش متحمل شد را تشریح می‌کند

تمرین‌کننده فالون دافا آقای ژانگ هونگوی در شرایط بحرانی در زندان جیلین؛ مقامات زندان او را از ملاقات با خانواده‌اش منع می‌کنند

زندگی ژانگ هونگوی در معرض خطر است؛ دفتر مدیریت زندان استان جیلین از آزادی او خودداری می‌کند

اطلاعات بیشتر درباره مرگ آقای سونگ ونهوآ، تمرین‌کننده در شهر تونگهوآ، استان جیلین

تمرین‌کننده فالون دافا آقای ونگ ونهوآ  در اردوگاه کار اجباری چائویاگ‌گوآ در شهر چانگچون تا حد مرگ شکنجه شد.