بازرس سابق پلیس با وجود 14 سال بازداشت و شکنجه، بر ایمانش به فالون گونگ پابرجا باقی می‌ماند

16 سپتامبر 2019 | همکار مینگهویی در استان هیلونگ‌جیانگ، چین

(Minghui.org) یک بازرس سابق پلیس در استان هوآنان، استان هیلونگ‌جیانگ، به فالون گونگ به‌خاطر بازگشت به وضعیت سلامتی خوب و تغییر به فردی بهتر، اعتبار می‌دهد، اما در طی 14 سال بازداشت به دلیل امتناع از نفی باورش از سوءرفتارهای غیرقابل توصیفی رنج برده است.

آقای شانگ شیپینگ، 54 ساله، در ژوئیه1999، هنگامی که رژیم کمونیستی چین شروع به آزار و شکنجه فالون گونگ کرد، هدف قرار گرفت. فالون گونگ تمرینی برای بهبود ذهن و بدن است. او طی 20 سال گذشته شش بار بازداشت شد و یکبار پس از دستگیری در پکن در سال 2001، به مدت یک ماه به‌عنوان یک مورد آزمایشی انسانی استفاده شد.

در حالی که بین سال‌های 2005 و 2015 دوره حبس ده ساله‌اش را می‌گذراند، کشکک زانوی او در ضرب و شتم شکست، تا سرحد مرگ تحت خوراندن اجباری و شستشوی مغزی قرار گرفت و از خواب محروم شد. همه این بدرفتاری‌ها به‌خاطر امتناع از نفی باورش بود.

از زمان آزادی‌اش از زندان در سال 2015، با مشکلات مالی روبرو شده است، زیرا به‌دلیل آزار و شکنجه اجازه کار ندارد.

آقای شانگ شیپینگ

همسر آقای شانگ، خانم چنگ شوجیه، نیز فالون گونگ را تمرین می‌کند. از 20 سالی که این آزار و شکنجه ادامه داشته است‌، این زوج به‌مدت 16 سال از هم جدا بوده‌اند زیرا هر دو به‌خاطر ایمان‌شان بازداشت شدند.

هنگامی که آقای شانگ در سال 2015 آزاد شد، خانم چنگ در پی بازداشتش در 19مارس2014 به‌خاطر توزیع اطلاعاتی درباره آزار و شکنجه شوهرش، همچنان درحال گذراندن دوره حبس چهار ساله در زندان زنان هیلونگ‌جیانگ بود. آقای شانگ هر ماه تا زمانی که در سال 2017 همسرش آزاد شد، به ملاقات او می‌رفت.

خانم چنگ شوجیه، همسر آقای شانگ شیپینگ، که او نیز یک تمرین‌کننده فالون گونگ است

دستگیری‌های مکرر و به‌عنوان یک مورد آزمایشی انسانی مورد استفاده قرار گرفتن

آقای شانگ و خانم چنگ حدود سال 1996 تمرین فالون گونگ را آغاز کردند. بین نوامبر1999 و ژانویه2000، آقای شانگ سه بار دستگیر و به‌مدت 84 روز بازداشت شد.

آقای شانگ در نوامبر2001 توسط مأموران اداره پلیس دِوای دستگیر و در بازداشتگاه شیچنگ در پکن حبس شد. او را به زیرزمین بیمارستان امنیت عمومی پکن منتقل کردند و به تختخواب بستند. سه نفر دیگر نیز هم زمان تحت آزمایش قرار گرفتند.

پرسنل پزشکی هر روز آنها را تحت نظر داشتند و به او و بقیه مواد نامعلوم می‌دادند و تزریق می‌کردند. واکنش آنها ثبت می‌شد، اما به آنها گفته نمی‌شد که چه دارویی به آنها داده می‌شود.

آقای شانگ معتقد است که از او به‌عنوان یک مورد آزمایشی انسانی برای آزمایش داروهای جدید استفاده می‌کردند. پلیس به‌طور مخفیانه زندانیان را برای آزمایشات غیرقانونی پزشکی ارائه می‌داد. پرسنل پزشکی سعی کردند آزمایشات طب سوزنی روی آقای شانگ انجام دهند زیرا آنها کنجکاو بودند که بدانند وضعیت او بعد از سه هفته اعتصاب غذا چگونه است.

آقای شانگ یک ماه بعد در دسامبر2001 آزاد شد زیرا در وضعیت سلامتی نامناسبی بود.

شکنجه در اردوگاه کار اجباری

پلیس دفتر جنگل هوانان آقای شانگ را از بیمارستان امنیت عمومی پکن تحویل گرفت و او را در بیمارستان محلی شكنجه كرد. او مجبور به پوشیدن قفل و زنجیر شد، تحت خوراندن اجباری قرار گرفت و به او مواد نامعلوم تزریق شد.

در بعضی مواقع، بعد از اینکه آگاهی‌اش را که به‌خاطر شوک با برق یا از هوش رفتن از دست داده بود، دوباره به‌دست می‌آورد، بلافاصله در معرض شستشوی مغزی قرار می‌گرفت.

آقای شانگ پس از 32 روز در اعتصاب غذا، دوباره غذا خوردن را شروع کرد و به‌مدت 18 ماه به اردوگاه کار اجباری برده شد. اردوگاه کار اجباری در ابتدا از پذیرش او خودداری کرد زیرا در شرایط بسیار بدی قرار داشت، اما پلیس 2000 یوان از همسرش اخاذی کرد تا بتواند به مسئولان اردوگاه رشوه دهد تا سلامتی آقای شانگ را نادیده بگیرند و او را بپذیرند.

در اردوگاه کار اجباری جیاموسی، آقای شانگ در سلول انفرادی قرار گرفت و مجبور شد روی یک چهارپایه پلاستیکی گرد که 20 سانتی‌متر قطر و ارتفاع داشت بنشیند.

ساعت‌ها نشستن روی چهارپایه‌ای مانند آن باعث می‌شود که باسن فرد دچار آبسه شود. او از همکاری امتناع ورزید و به‌مدت پنج روز در داخل یک انبار، که پر از حشرات بود، حبس شد.

وقتی او را در حال انجام تمرینات فالون گونگ دیدند، به‌مدت 23 روز دستانش را به لوله گرمایشی روی زمین دستبند زدند.

او بعداً به صندلی آهنی بسته شد و شبانه روز از خواب محروم شد. او مجبور بود فیلم‌هایی افتراءآمیز علیه فالون گونگ ببیند و اگر چشمانش را می‌بست مورد حمله قرار می‌گرفت. پس از 12 روز دچار کاهش حافظه، و شوکه شد.

آقای شانگ اغلب توسط نگهبانان محاصره می‌شد و به‌دلایل بی‌اهمیت مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت.

در روز آزادی‌اش از اردوگاه کار اجباری، در حالی که از آنجا خارج می‌شد، مأمورین پلیس از منطقه جنگلی هوانان او را ربودند و به مدت یک ماه در بازداشتگاه قرار دادند.

محکومیت به 10 سال حبس و شکنجه

پلیس آقای شانگ و همسرش را در 30سپتامبر2004 در مغازه‌شان دستگیر کردند. مأموران پول‌های‌شان را به‌همراه چند کتاب فالون گونگ توقیف کردند.

آقای شانگ در مارس2005 به چهار سال حبس، و همسرش به یک سال حبس محكوم شد. او دو ماه بعد فرار کرد اما در سپتامبر2005 دوباره دستگیر شد.

او در بازداشتگاه دوم شهر هگانگ حبس و به‌طور بی‌رحمانه‌ای شکنجه شد.

او در حالی که روی زمین نشسته بود به یک صندلی بسته شده بود. پلیس بارها سر او را با یک کیسه پلاستیکی پوشاند و درست قبل از اینکه خفه شود و غش کند، کیسه را از سرش برداشت.

مردی روی پاهایش ایستاد در حالی که مرد دیگری با تخته رختشویی به پاهایش ضربه می‌زد تا اینکه تخته شکست. دو مأمور با بیل به پشت و مفاصل او ضربه زدند. در طی سه روز که او را مورد ضرب و شتم قرار دادند، چند تخته رختشویی شکسته شد. کشکک زانوی پای راست آقای شانگ شکست و نتوانست تا سه ماه راه برود.

آقای شانگ در دادگاه منطقه شیانگ‌یانگ در شهر هگانگ محاکمه شد و در سال 2006 به 10 سال حبس محکوم شد. قبل از انتقال به زندان لیانجیانگکو در شهر جیاموسی، به‌مدت یک هفته در زندان شیانگلان حبس شد.

آزار و اذیت در زندان لیانجیانگکو

هنگامی که آقای شانگ از پوشیدن برچسب نام زندانی خودداری کرد، یکی از مأمورین او را تا حدی که خونریزی کرد مورد ضرب و شتم قرار داد.

در 21فوریه2011، نگهبانان، پنج تمرین‌کننده از جمله آقای شانگ را در تلاش برای مجبور کردن آنها در انکار باورشان، از بقیه جدا کردند تا تحت شکنجه بیشتری قرار گیرند.

آنها در اعتراض اعتصاب غذا کردند. نُه روز بعد، در اول مارس، خانواده آقای شانگ به ملاقات او رفتند و دیدند که دو نگهبان او را آوردند. او به‌دلیل اینکه تمام وقت با خشونت تحت خوراندن اجباری قرار گرفته بود، از شکل افتاده بود.

طی 15 روز، سه نفر از آن پنج تمرین‌کننده در اثر آزار و اذیت جان باختند. آنها عبارت بودند از: آقای چین یومینگ، 47 ساله، که در 26فوریه درگذشت. آقای یو یونگانگ، 48 ساله، که در 5مارس درگذشت و آقای لیو چوانجیانگ، که در 8مارس درگذشت.

70 روز در سلول انفرادی

آقای شانگ در اکتبر2013 به زندان هولان منتقل، و از حق ملاقات با خانواده محروم شد.

زمستان بود و هیچ وسیله گرمایشی در اتاق نبود. اجازه داشت فقط یک لایه نازک از لباس به تن کند و نمی‌توانست ‌بیش از 10 دقیقه بخوابد چراکه بعد از 10 دقیقه مجبور بود بلند شود و خودش را حرکت دهد تا گرم شود.

پنج حلقه فلزی روی زمین وجود داشت. او مجبور بود در حالتی دراز بکشد که چهار دست و پایش در حلقه‌ها قرار بگیرد و بدنش کشیده می‌شد در حالی که روی حلقه پنجم دراز می‌کشید و حلقه به کمرش فشار می‌آورد.

تنها چیزی که می‌توانست بنوشد، آب کاسه توالت بود و به او چیزی برای تمیز کردن خودش داده نمی‌شد. او دو بار در روز بدون کاسه یا چوب غذاخوری غذا می‌خورد.

رئیس اداره 610 محلی در طی 70 روز چهار بار با او صحبت کرد و پیشنهاد داد که اگر از فالون گونگ دست بکشد، او را آزاد می‌کند. آقای شانگ از همکاری خودداری کرد.

او در سپتامبر2015 آزاد شد.