(Minghui.org) از قرن دوازدهم یوئه فِی نامی آشنا در چین بوده است. او در سلسلۀ سونگ ژنرال ارتش در جنگ‌های بخش شمالی چین علیه تهاجم سلطه‌جویانۀ حاکم جورچن در سلسلۀ جین بود. او مصمم بود که به سمت شمال حمله کند و تمام منطقۀ ازدست‌رفتۀ چین را پس بگیرد.
اما گروهی از صاحب‌منصبان دربار به سرکردگی وزیر چین هوئی قویاً با تلاش یوئه فِی مخالف بودند. یوئه فِی را از خط مقدم به دربار سونگ فراخواندند. او توسط چین هوئی متهم، حبس و در سال1142 اعدام شد.
در سال1169 و مجدداً در سال1211، امپراطوران بعدی از یوئه فِی اعادۀ حیثیت کردند و عناوین آبرومندانۀ بعدازمرگی به او اعطاء کردند تا وفاداری کاملش به کشو و مردم و فرماندهی بارز ارتش و دستاوردهایش را ارج نهند.
حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) اخیراً در ترفند جدیدی برای ادامۀ تخریب فرهنگ سنتی چین، همان‌طور که جنبش‌های سیاسی و شستشوی مغزی برنامه‌ریزی‌شدۀ مردم چین را از زمان به قدرت رسیدنش در سال1949 انجام می‌دهد، ماجرای یوئه فِی را از متون کتاب‌های درسی حذف کرد.
ح‌ک‌چ گفت که چین اکنون یک کشور متحد است و تمام گروه‌های قومی در سازگاری با هم زندگی می‌کنند. اگر نام یوئه فِی ذکر شود، به اتحاد ملی لطمه خواهد زد.
اما صرف‌نظر از اینکه ح‌ک‌چ چه می‌کند، اگر غیرممکن نباشد، بسیار مشکل است که ح‌ک‌چ بتواند حافظۀ مردم را از قهرمانان حقیقی چین پاک کند.
در اینجا برای بزرگداشت نام یوئه فِی، مجموعه‌ای از آثار خطاطی او را در شکل روبرداشت‌هایی از کتیبۀ سنگی با عنوان «اولین یادبود اعزام نظامیان (چو شی بیائو)» ارائه می‌دهیم.
این نوشته توسط ژوگه لیانگ نوشته شد. ژوگه لیانگ به‌عنوان چیره‌دست‌ترین رزم‌آرا در دورۀ سه پادشاهی (220 الی 280 میلادی) شناخته شده است و این نوشته را پیش از اعزام به اولین لشگرکشی از مجموعه لشگرکشی‌های نظامی (معروف به سفرهای اکتشافی شمالی) علیه دولت رقیب شو نوشت.
یوئه فِی در سال1138، هشتمین سال از دورۀ شائوشینگ از سلسلۀ سونگ جنوبی، به درخواست یک کاهن دائوئیست این خطاطی را هنگام اقامت شبانه در معبدی نوشت.
در آن روز، یوئه فِی سربازانش را از مسیر شهر نان‌یانگ در استان هنان به‌پیش می‌برد و در مسیر به مزرعۀ ژوگه لیانگ ادای احترام کرد. ژوگه لیانگ پیش از اینکه دعوت لیو بِی، بنیان‌گذار دولت شو، را به‌عنوان مشاور بپذیرد، در آنجا کشاورزی می‌کرد.
هوا بارانی بود، بنابراین یوئه فِی آن‌شب در معبد ووهو اقامت کرد. وقتی شب شد، یوئه فِی درحالی که شمعی در دست داشت، به اشعار و نثرهایی که توسط فرهیختگان نسل‌های قبلی در تمجید از ژوگه لیانگ روی دیوار سالن معبد نوشته شده بود و همچنین دو یادبودی که ژوگه لیانگ قبل از سفرهای اکتشافی شمالی‌اش نوشته بود نگاه کرد. یوئه فِی عمیقاً تحت تأثیر قرار گرفت و زیر گریه زد.
صبح روز بعد، کاهن دائوئیستی معبد به یوئه فِی خوشامد گفت و برایش چای ریخت. سپس چهار گنجینه (قلم‌مو، جوهر، کاغذ و ظرف جوهر سنگی) را [روی میز] چید و از یوئه فِی خواست که نوشته‌ای بنویسد. یوئه فِی قلم‌مو را برداشت و آن دو یادبود ژوگه لیانگ را کپی کرد. از دست‌نوشتۀ یوئه‌فی می‌توان وفاداری، درستی و عشق عمیقی را که او به کشور داشت، حس کرد.
کپی‌رایت ©️ ۲۰۲۳ Minghui.org تمامی حقوق محفوظ است.
مجموعه فرهنگ سنتی
