(Minghui.org) در آستانه روز حقوق بشر، 10 دسامبر، بسیاری از اعضای پارلمان، وکلا و نمایندگان سازمان‌های غیردولتی تمرین‌کنندگان فالون دافا را مورد تحسین قرار دادند. آنها همچنین آزار و اذیت تحمیلی ازسوی حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) را محکوم کردند.

در 9دسامبر2020، انجمن فالون دافای کانادا و مرکز حقوق بشر رائول والِن‌برگ جلسۀ آنلاینی برای بزرگداشت روز حقوق بشر برگزار کردند. چند نمایندۀ مجلس و وکیل در این تالار گفتگو شرکت و سخنرانی کردند. دیوید کیلگور، وزیر سابق امور خارجه (آسیا و اقیانوسیه) و دیوید ماتاس، وکیل معروف حقوق بشر و نامزد دریافت جایزه صلح نوبل، برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده به‌دست حزب کمونیست چین را محکوم کردند و از دولت کانادا خواستار کمک به پایان آن شدند.

جلسه آنلاین به‌مناسبت بزرگداشت روز جهانی حقوق بشر که در 9دسامبر2020 برگزار شد.

وزیر پیشین امور خارجه (آسیا و اقیانوسیه): اقدامات وحشیانه باید متوقف شود

دیوید کیلگور، وزیر پیشین امور خارجه (آسیا و اقیانوسیه) گفت: «در اواسط سال 2006، دیوید ماتاس و من به‌عنوان داوطلب، تحقیق مستقلی درخصوص ادعاهای مداوم مبنی‌بر برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین انجام دادیم. ما دو گزارش و یک کتاب با عنوان تجارت سرخ منتشر کردیم.

«ما به این نتیجه رسیدیم که طی بیش از دو دهه، حزب حاکم پکن شبکه گسترده‌ای درخصوص برداشت اجباری اعضای حیاتی بدن زندانیان عقیدتی را هدایت کرده است. این زندانیان عمدتاً تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستند، اما اویغورها، تبتی‌ها و مسیحیان را نیز هدف قرار می‌دهد که در طی این روند به‌خاطر اعضای بدن‌شان کشته شده‌اند. سپس اعضای بدن آنها به دریافت‌کنندگان عضو در چین و خارجی‌ها فروخته می‌شوند. هیچ رژیمی در تاریخ چنین اقدامات وحشیانه‌ای انجام نداده است.»

دیوید کیلگور، وزیر سابق امور خارجه (آسیا و اقیانوسیه)

کیلگور گفت: «ما به‌طور مشخص، به‌دور از هرگونه تردیدی دریافتیم که بین سال‌های 2000 تا 2005، حدود 41،500 عضو، به‌طور عمده از زندانیان عقیدتی فالون گونگ تهیه شده است که به هنگام خارج‌کردن اعضای بدن‌شان کشته شده‌اند.

«ما نسخه به‌روزرسانی‌شده از تحقیقات‌مان را در سال 2016 منتشر کردیم. برنامه‌های پیوند صدها بیمارستان در سراسر چین را مورد بررسی قرار دادیم، از اطلاعات موجود در مجلات پزشکی، وب‌سایت‌های بیمارستان‌ها و وب‌سایت‌های حذف‌شده که در آرشیو‌ها موجود بودند استفاده کردیم.

«به‌طور محتاطانه‌ای نتیجه گرفتیم که تا اواسط سال 2016، حداقل 60هزار عمل جراحی پیوند در هر سال در سراسر چین انجام می‌شود، نه تعداد تقریبی 10هزار پیوندی که پکن ادعا کرد.»

در 17ژوئن2019، دادگاه مستقل چین در لندن، به ریاست سر جفری نایس، که پیگرد قانونی جنایات جنگی اسلوبودان میلوسویچ را در دادگاه کیفری بین‌المللی برعهده داشت، حکم نهایی‌‌اش در خصوص ادعای سوءاستفاده از پیوند اعضای بدن در چین را منتشر کرد.

دادگاه به اتفاق آرا نتیجه گرفت: «برداشت اجباری اعضای بدن سال‌هاست كه در مقیاسی قابل‌توجه در سرتاسر چین انجام می‌شود و تمرین‌کنندگان فالون گونگ یكی، و احتمالاً اصلی‌ترین منبع تأمین اعضای بدن بوده‌اند.» دادگاه معتقد بود که برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده درحال انجام است.

کیلگور با اشاره به مقاله نظر شهروند اهل اتاوا توسط خاخام ارجمند و محترم کانادا دکتر رئووِن بولکا، خاطرنشان کرد: «هرگونه معامله‌ با یک رژیم ددمنش که مرتباً شهروندانش را برای کسب پول به قتل می‌رساند به ارزش کاغذی است که روی آن نوشته می‌شود. هرگونه معامله با چین، در هر زمینه‌ای، باید براین موضوع تأکید داشته باشد که این اقدام وحشیانه باید بلافاصله متوقف شود، همراه با ساز‌وکاری باشد که از طریق آن این توقف قابل اثبات باشد.»

دیده‌بان حقوق بشر در ماه مه گذشته توصیه کرد که دولت‌ها از قوانین مگنیتسکی و سایر تحریم‌های هدفمند علیه مقامات پکن استفاده کنند که در غارت اعضای بدن نقش دارند.

کیلگور تأکید کرد که دولت کانادا باید اقدامات زیر را انجام دهد:

«کانادا باید از همه فرصت‌ها استفاده کند تا رژیم پکن را درخصوص آزار و شکنجه مداوم فالون گونگ، به‌طور علنی محکوم کند؛

«کانادا باید علیه هر مقام دولتی چین که تأیید شده است در آزار و شکنجه فالون گونگ و برداشت اجباری اعضای بدن نقش دارد، قوانین مگنیتسکی و سایر تحریم‌های هدفمند ما را اعمال کند؛

«کانادا باید مانند استرالیا "قانون مداخله خارجی"را تصویب کند تا مقامات چینی را از مداخله با کانادایی‌ها در هر نقطه از کشورمان بازدارند؛

«تمام سازمان‌های جبهه متحد که به‌عنوان گروه‌های اجتماعی مطرح می‌شوند باید به‌عنوان نمایندگان خارجی در کانادا ثبت شوند؛ و

«اتاوا باید فعالانه خواستار آزادی شهروندان کانادایی، از جمله خانم سان‌چیان باشد، که 3 سال است به‌عنوان تمرین‌کننده فالون گونگ در زندان محبوس است.»

وکیل مشهور حقوق بشر: ما باید در برابر جنایت دستگاه حکومتی ح‌ک‌چ خوش‌فکر باشیم

دیوید ماتاس، وکیل مشهور حقوق بشر در کانادا، در جریان برگزاری جلسه آنلاین درخصوص مقایسه برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده به‌دست حزب کمونیست چین و هولوکاست نازی‌ها علیه یهودیان صحبت کرد. او گفت که هولوکاست پیش از این اتفاق افتاد. اما این درس عمیق، به جلوگیری از برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده کمک نکرد.

وکیل، دیوید ماتاس

او گفت که برداشت اعضای بدن به‌دست ح‌ک‌چ از چند جنبه با هولوکاست متفاوت است، اما ویژگی‌های مشابهی بین آنها وجود دارد.

اولاً، برداشت اعضای بدن و هولوکاست هر‌دو شامل رفتارهای ستیزه‌جویانه‌ای می‌شوند. نازی‌ها با یهودی‌ها در ستیز بودند. ح‌ک‌چ مخالف سنت است، كاملاً متفاوت از فالون گونگ که ارزش‌های سنتی را ترویج می‌کند. تعداد تخمین‌زده‌شده درخصوص 100میلیون تمرین‌کننده بسیار بیشتر از تعداد اعضای ح‌ک‌چ است.

دوم اینکه، هم برداشت اجباری اعضای بدن و هم هولوکاست هردو با انگیزه مادی انجام شدند. هولوکاست را بزرگترین سرقت تاریخ خوانده‌اند. امروز نیز برای بازیابی آن دارایی‌ها تلاش می‌شود. همچنین در کشتن تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌خاطر اعضای بدن‌شان، پول عامل مهمی بود. وقتی چین از سوسیالیسم به سرمایه‌داری تغییر کرد، دولت بودجه‌های مربوط به بخش بهداشت را حذف کرد. از سال 1980، هزینه‌های دولت در زمینه کل هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی از 36درصد کل  به 17درصد کاهش یافت. بیمارستان‌ها باید برای جایگزین‌کردن بودجه دولتی به بودجه خصوصی تکیه می‌کردند. بنابراین اعضای بدن مهیا‌کننده اصلی پول شدند.

سوم، هم برداشت اجباری اعضای بدن و هم هولوکاست به فناوری پیشرفته متصل هستند. ماتاس گفت: «پیشرفت تمدن اروپا در زمینه فناوری، پزشکی و ساختارهای اداری، هولوکاست را آسان‌تر کرد. فناوری پیوند اعضای بدن به‌طور نسبی ناشی از پیشرفت اخیر در زمینه پزشکی است.»

چهارم، چالش‌های جدیدی برای قوانین بین‌المللی و استانداردهای صنعت وجود دارد. صرف‌نظر از جنگ جهانی دوم یا امروز، هنجارهای حقوق بین‌الملل دارای شکاف‌هایی هستند. عاملان نازی فکر می‌کردند که هرگز محاکمه نخواهند شد. امروز در چین، هیچ کسی به‌خاطر برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده تحت پیگرد قانونی قرار نمی‌گیرد.

پنجم، پنهان‌کاری به تمام معنا. هنگامی که نازی‌ها فهمیدند که در جنگ شکست خواهند خورد، تلاش منظمی را برای از‌بین‌بردن شواهد و اسناد آغاز کردند. وب‌سایت‌های چینی مربوط به برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده تقریباً به‌محض نقل‌قول افراد خارجی درباره آنها از بین می‌روند.

ششم، ارعاب. نازی‌ها یک واحد شبه‌نظامی برای سرکوب مخالفان تشکیل دادند. وقتی صحبت از ح‌ک‌چ می‌شود، ماتاس مورد تهدید مشابه قرار گرفته است: تهدید به مرگ در سال 2008 و در سال 2010  تیراندازی خیابانی در مسیر دفاتر میزبانانش در استرالیا.

هفتم، متحدان با اولویت‌‌بندی‌های اشتباه با حقوق بشر برخورد می‌کنند.نیروهای متفقین وقتی قدرت در اختیار آنها بود، آشویتس را بمباران نکردند. بمباران آشویتس حمله مستقیم به هدف و قصد نازی‌ها از جنگ بود. امروز، بسیاری از مدافعان حقوق بشر که تمرکزشان بر مبارزه با نقض حقوق بشر در چین است، نقض‌هایی را به‌عنوان اولویت انتخاب کرده‌اند که برای تغییر مناسب‌ترین هستند. به‌جای اینکه بدترین موارد نقض را در اولویت قرار دهند.

هشتم، باورناپذیر بودن. مردم هولوکاست را به‌سختی باور می‌کردند. به همین ترتیب، مردم احساس می‌کنند که برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده باورکردنی نیست. حتی در صورت مواجهه با شواهد غیر‌قابل انکار باور برایشان دشوار است.

نهم، پیوند. کل تلفات در طول جنگ جهانی دوم فقط 6میلیون یهودی نبود، بلکه 25میلیون نظامی و 37میلیون غیرنظامی بود. در میان این آخری، 31 میلیون نفر یهودی نبودند. امروزه فقط تمرین‌کنندگان فالون گونگ نیستند که درمعرض برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده قرار می‌گیرند. ح‌ک‌چ اویغورها را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد و از گزارشگران بازجویی می‌کند. تخمین زده می‌شود که سالانه 25هزار اویغور به‌خاطر اعضای بدن‌شان کشته می‌شوند. برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده به یک صنعت بزرگ جنایی تبدیل شده است. علاوه‌بر زندانیان عقیدتی فالون گونگ، اویغورها به گروه دیگری از دهندگان اعضای بدن افراد زنده تبدیل شده‌اند.

ماتاس گفت که تاریخ امروز نیز درحال تکرار است. شواهد زیادی نشان می‌دهد که برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده در چین ادامه دارد. هر شخصی که با چین تعامل دارد باید تشخیص دهد که با کشوری جنایتکار سروکار دارد. باید ذهن‌مان دراین‌خصوص روشن باشد.