(Minghui.org) درحالی که پاندمی ویروس کرونا در سراسر جهان می‌تازد و بیش از 1.6میلیون نفر را در بیش از 200 کشور آلوده کرده است، بسیاری از دولت‌ها برای جلوگیری از پیشرویِ شیوع این ویروس، سیاست‌هایی را مبنی بر ماندن در خانه اعمال کرده‌اند.
این مقاله حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) و کشورهای دموکراتیک را در مدیریت این بحران با هم مقایسه و تفاوت‌های‌شان را بررسی می‌کند.
قرنطینه چین براساس قوانین سخت و بی‌رحمانه، درمقایسه با سیاست‌های ایالات متحده مبنی بر ماندن در خانه
ایالات متحده هیچ سیاست ملی برای قرنطینه ندارد. سیاست‌های ماندن در خانه که ایالت‌های مختلف اجرا کردند، درکل مردم را از بیرون رفتن برای خرید مواد غذایی، جستجوی مراقبت پزشکی، مراقبت از اعضای خانواده، بردن سگ‌ها برای پیاده‌روی یا شرکت در فعالیت‌های تفریحی در فضای باز منع نمی‌کنند. نکته اصلی، حفظ فاصله اجتماعی دومتری در خارج از منزل است. از آنجا که افراد مسن‌تر بیشتر مستعد ابتلا به این ویروس هستند، برخی از فروشگاه‌ها ساعت‌های خاصی را فقط برای خرید افراد مسن تعیین کرده‌اند.
قرنطینه چین بیشتر شبیه به حکومت نظامی بود. برای نمونه به ووهان، مرکز این شیوع، نگاه کنید. شهرداری ووهان در ساعت 2 بامداد 23ژانویه2020 اعلام کرد که از ساعت 10 صبح آن روز، کلیه وسایل حمل‌ونقل عمومی به حالت تعلیق درمی‌آید و هیچ کسی اجازه ندارد بدون مجوز از شهر خارج شود.
طی 76 روز بعد، کل شهر ووهان پلمپ شد و مردم در خانه‌هایشان گیر افتادند. در روزهای اولیه قرنطینه، مردم به هیچ وجه اجازه نداشتند خانه خود را ترک کنند و مواد غذایی در مجتمع مسکونی تحویل آنها داده می‌شد، درحالی که اغلب آنها بسیار گران بودند. بعداً اجازه داده شد که یک نفر از هر خانوار هر چند روز یک بار برای خرید مواد غذایی بیرون برود. آن شخص ملزم بود از ماسک صورت استفاده کند و برخی به‌دلیل رعایت نکردن این الزام دستگیر می‌شدند.
قرنطینه به سبک ووهان احتمالاً شیوع ویروس را به‌سرعت مهار کرد، اما به ابتدایی‌ترین حقوق انسانی احترام نگذاشت، درحالی که بسیاری از مردم با کمبود مواد غذایی یا دارو مواجه شدند و برخی نیز براثر آن جان باختند.
در شی‌یان، شهری در استان هوبی، فردی که برای کنترل دمای بدن شهروندان داوطلب شده بود، در 24فوریه2020 برای این منظور به خانه‌ای مراجعه و پسر 6ساله‌ای در را باز کرد. پسرک گفت که او و پدربزرگش تنها ساکنان آن خانه هستند. وقتی این داوطلب خواست که با پدربزرگش صحبت کند، کودک گفت که پدربزرگش چند روز قبل از دنیا رفته است و اظهار کرد: «پدربزرگم گفت که بیرون نروم، زیرا در بیرون ویروس وجود دارد.»
داوطلب، جسد پیرمرد را در حمام پیدا کرد. پسرک چند روزِ گذشته کلوچه خورده بود. در صورتی که آن داوطلب به خانه آنها نمی‌رفت، پسرك نیز ممكن بود دقیقاً مانند پدربزرگش بمیرد.
چین در 8آوریل به قرنطینه ووهان پایان داد، هرچند گزارش‌هایی وجود دارد حاکی از اینکه بسیاری از مجتمع‌های مسکونی هنوز محدودیت‌های سختی در محله خود دارند.
در چین هنوز هیچ خدمات حمایتی مربوط به بحران ارائه نشده است، در حالی که غرب می‌شتابد تا حمایت مالی‌اش را به مردم ارائه دهد
چین جایی است که ویروس کرونا از آنجا سرچشمه گرفته است، اما هیچ بسته تشویقی را برای کمک به خانواده‌ها و مشاغلی که با این ویروس دست‌و پنجه نرم می‌کنند، اعلام نکرده است. از سوی دیگر، بسیاری از کشورهای غربی که هفته‌ها بعد از چین نخستین موارد تأیید‌شده ابتلا به این ویروس را داشتند، به‌سرعت اقداماتی را برای کمک به شهروندان خود و نجات آنها از نظر اقتصادی انجام داده‌اند.
درحالی که تعداد افراد آلوده شده در جهان در تاریخ 6مارس به 100هزار نفر رسید، رئیس‌جمهور ایالات متحده ترامپ بسته حمایتی هزینه اضطراری 8.3میلیارد دلاری را امضا کرد که 3میلیارد دلار آن به تحقیقات درباره واکسن این ویروس اختصاص یافت. ترامپ در 13مارس وضعیت اضطراری ملی را اعلام كرد و 50میلیارد دلار برای مبارزه با این پاندمی تأمین کرد و در 18مارس لایحه کمک اقتصادی را امضا کرد برای تأمین پرداخت هزینه مرخصی استعلاجیِ كارگرانی که این پاندمی بر آنها تأثیر گذاشته است، بیمه بیكاری و منابع را برای تست نیز افزایش داد.
در 27مارس ترامپ لایحه تشویقی 2تریلیون‌دلاری به نام قانون کمک، جبران و امنیت اقتصادیِ ویروس کرونا (سی‌اِی‌آرای‌اِس) را امضا کرد که هدفش کمک به خانواده‌ها، بازنشستگان، مشاغل کوچک، گیرندگان وام دانشجویی و سایر افرادِ تحت تأثیر این پاندمی است. میچ مک‌کونل، رهبر اکثریت سنای آمریکا، گفت: «این سطحی از سرمایه‌گذاری برای ملت‌مان مربوط به زمان جنگ است.»
لایحه تشویقی ویروس کرونا تخفیف مالیاتی 1200دلاری را برای هر پرداخت‌کننده مالیات و نیز تخفیف 500دلاری را برای هر کودک ایجاد می‌کند. میزان این تخفیف برای آنهایی که درآمدشان بیشتر از 75هزار دلار در سال برای هر فرد، 112500 دلار برای سرپرست خانوار و 150هزار دلار برای زوج‌هایی که هر دو آنها مالیات می‌دهند، به‌تدریج کاهش می‌یابد. آن به خزانه‌داری دستور می‌دهد که این پرداخت‌ها را برای خانواده‌های نیازمند ارسال کند، درحالی که یک خانواده چهارنفره تا 3400 دلار دریافت می‌کند.
به‌طور مشابه، کانادا یک بسته حمایتی اضطراری 82میلیارددلاری را برای کارگران، کارفرمایان، والدین، دانش‌آموزان، جوامع بومی و سایر گروه‌ها ارائه کرده است. این بسته شامل 27میلیارد دلار «پشتیبانی مستقیم» از کارگران و مشاغل و 55میلیارد دلار دیگر از طریق معوقات مالیاتی است.
بیل مورنیو، وزیر دارایی کانادا، گفت: «معمولاً شغل من اطمینان یافتن از این است که وضعیت مالی خود را حفظ کنیم، اما در حال حاضر، به‌عنوان وزیر دارایی، تنها وظیفه‌ام این است که مطمئن شوم کانادایی‌ها مواد غذایی در یخچال خود دارند، سقفی بالای سر خود دارند و می‌توانند داروی مورد نیاز خود را تهیه کنند.»
دولت انگلستان اعلام كرد كه وام 330میلیاردپوندی و 20میلیارد پوند دیگر را ازطریق كاهش مالیات، کمک‌های مالی و سایر كمك‌ها برای مشاغلی كه از این پاندمی ضربه سختی خورده‌اند، تضمین می‌کند. ریشی سوناک، وزیر دارایی، گفت درحالی که «هرگز در زمان صلح با جنگی اقتصادی مانند این روبرو نبوده است»، این کشور «هر کاری را که لازم باشد» برای کمک به خرده‌فروشان، بارها، فرودگاه‌ها و سایر شرکت‌هایی که تعطیل شده‌اند، انجام خواهد داد.
از سوی دیگر فرانسه به‌منظور کمک به شرکت‌ها و کارگران، 45میلیارد یورو را برای حمایت از اقتصاد در این بحران برنامه‌ریزی کرده است.
اقدامات مشابهی در یونان، استرالیا، نیوزلند، ژاپن و تایوان نیز انجام شد.
نشست خبری روزانه در ایالات متحده آمریکا، برعکس حاضر نشدن شی در میان مردم
طی چند هفته گذشته، رئیس‌جمهور ترامپ و معاونش پنس هر روز، ازجمله در تعطیلات آخر هفته، نشست‌هایی خبری را برگزار کرده‌اند، اطلاعات به‌روزی را درباره این پاندمی ارائه کرده و توصیه‌هایی را برای مراحل بعدی ارائه داده‌اند. همین اتفاق در انگلیس نیز رخ می‌دهد، جایی که مقامات عالی‌رتبه برای پاسخ‌دهی به سؤالات در دسترس هستند.
اما شی جین‌پینگ، رهبر چین، به‌ندرت در طول بحران این اپیدمی دیده شد، گرچه در سابق معمولاً هر روز حضورهای پرطمطراقی داشت.
در روز قرنطینه شدن ووهان، در 23ژانویه2020، شی به مناسبت سال نو قمری یک سخنرانی ایراد کرد، اما به ویروس کرونا اشاره‌ای نکرد. روز بعد در ضیافتی به‌مناسبت سال نو شرکت کرد، اما دوباره چیزی درباره شیوع این بیماری نگفت. در 28ژانویه با دبیرکل سازمان بهداشت جهانی، تدروس ادهانوم قبریسوس، دیدار کرد. در 5فوریه با هون سن، نخست‌وزیر کامبوج، ملاقات داشت.
شی تا 10فوریه در ملاءعام دیده نشد و در این تاریخ از منطقه چائویانگِ پکن دیدار کرد تا کار مقامات محلی را در مبارزه با این ویروس بررسی کند. دفعه بعد که شی دیده شد، 10مارس بود که برای نخستین بار از زمان وقوع این اپیدمی در دسامبر2019، از ووهان بازدید کرد.
آن سوی تنگه تایوان: دو جهان متفاوت
ظاهراً تایوان بهترین واکنش را در مبارزه با ویروس کرونا داشته است.
از 10آوریل، حدود 1.7میلیون نفر به این ویروس آلوده شده‌اند و تعداد کشته‌ها بیش از 100هزار نفر بوده است. تایوان 23.8میلیون نفر جمعیت دارد، یعنی نصف جمعیت اسپانیا و یک‌سوم جمعیت ایتالیا. اما تاکنون فقط 382 مورد ابتلا و 6 مرگ را گزارش کرده است، حتی اگرچه فقط 160 کیلومتر با چین فاصله دارد.
تایوانی‌ها از دهه‌ها قبل از شیوع ویروس کرونا، از ح‌ک‌چ فاصله گرفته‌اند. درست پس از آنکه متخصصان پزشکی در ووهان در 30دسامبر2019 اخبار مربوط به شیوع ویروس کرونا را منتشر کردند، تایوان ضمن نوشتن نامه‌ای به سازمان بهداشت جهانی، خواستار اطلاعات بیشتری در این خصوص شد، اما هیچ پاسخی ازاین سازمان دریافت نکرد و مقامات چینی جز مجازات پزشکان ووهان به اتهام «انتشار شایعات»، کار دیگری انجام ندادند.
در مقاله‌ای که در تاریخ 3آوریل تحت عنوان «سازمان جهانی بهداشت تایوان را نادیده می‌گیرد، جهان هزینه را می‌پردازد» در نیشن منتشر شد، آمده است که تایوان قبل از غروب 31دسامبر «تصمیم گرفته بود برای همه مسافرانی که با پرواز از ووهان وارد تایوان می‌شوند، بازرسی‌های بهداشتی را آغاز کند.»
آن سوی تنگه تایوان ماجرا متفاوت بود. ژانگ، یک برنامه‌نویس کامپیوتر در استان شاندونگ، به یک گزارشگر اپک تایمز گفت که از سال 2016 از نرم‌افزاری برای دور زدن سانسور اینترنتی استفاده کرده است و بنابراین به گوگل و یوتیوب دسترسی دارد که در غیر این صورت در چین قابل دسترس نیستند. او به‌تازگی پس از شنیدن اینکه میلیاردر رن ژیچیانگ به‌دلیل انتقاد از ح‌ک‌چ برای این پاندمی، بازداشت شد، مجدداً مقاله‌ای را از رن در اینترنت منتشر کرد و از سایرین خواست تا برای کمک به بهبود اوضاع کاری انجام دهند.
ژانگ به این گزارشگر گفت: «عجیب است كه هیچ یك از دوستانم هیچ پاسخی ندادند.» ژانگ دریافت که حساب وی‌چت یک از دوستانش مسدود شده است. او که ناامید شده بود، پیام دیگری را منتشر کرد و از مردم خواست تا شی جین‌پینگ و ح‌ک‌چ را عزل کنند. او تا غروب متوجه شد که حساب او نیز به‌طور دائم غیرفعال شده است.
بسیاری از مردم گذران زندگی‌شان بسیار بدتر از ژانگ بوده است. رن چونهوا (که هیچ نسبتی با رن ژیچیانگ ندارد)، ساکن شهر ووهان، سابقاً یک آرایشگاه خانگی را اداره می‌کرد. پس از آنکه مقامات املاک شخصی او را توقیف کردند و آن را به سازندگان فروختند، مغازه‌اش در سال 2013 تخریب شد و دولت هیچ خسارتی را جبران نکرد. او سالهاست که به سازمان‌های مختلف دولتی دادخواهی کرده است، اما فقط دستگیر شده و تا حدی کتک خورده که دچار ناتوانی شده است. او و دو فرزندش از آن زمان در یک چادر کنار جاده زندگی می‌کنند.
رن توضیح داد: «این پاندمی اوضاع را حتی بدتر می‌سازد.» او که غذا و پولی نداشت، از مقامات محلی درخواست کمک کرد و هیچ کسی به تماس تلفنی‌اش پاسخ نداد. او افزود: «در واقع امیدم را به ح‌ک‌چ ازدست داده‌ام. وقتی مغازه‌ام را تخریب کردند، قبلاً مرا از همه چیز محروم کرده بودند. روی آنها حساب کردن مانند خیال‌بافی محض است.»
از زمان شروع قرنطینه در 23ژانویه، رن به همسایگان خود تكیه كرده است تا به او و دو فرزندش مقداری غذا برای خوردن بدهند. کمک‌های زیادی گزارش شده است، اما او فقط یک بار غذای رایگان دریافت کرد و در باقی ایام مجبور شد هزینه‌ای بسیار بیشتر از هزینه عادی برای غذا بپردازد.
رن چاره‌ای نداشت جز اینکه در تاریخ 2آوریل پیامی را در اینترنت ارسال و درخواست کمک کند. گرچه او قبلاً به‌سختی می‌توانست با مقامات تماس بگیرد، چند ساعت بعد چند مأمور پلیس آمدند- البته نه برای کمک. آنها به او هشدار دادند که ساکت بماند و دردسر ایجاد نکند.
رن گفت که ح‌ک‌چ با او مانند چیزی کثیف رفتار می‌کند. مأموری یک بار به او گفت: «می‌توانی از آن مقامات شکایت کنی، اما بی‌فایده است. حزب رئیس است. مقامات حتی اگر اشتباه کنند، آن را نمی‌پذیرند.»
مجموعه نظرات و دیدگاه‌ها
