واقعیت کمونیسم در چین: فقر، نابرابری و فساد

(Minghui.org) برخی از مردم در جامعه غرب با این ادعا که کمونیسم با وجود حاکمیت استبدادی خود، یک سیستم برابری است، گمراه شده‌اند، اما وقتی به واقعیت‌ها و آمار بدون سانسور نظر می‌اندازیم، معجونی از فقر، نابرابری و فساد را می‌یابیم.

این گزارش تجزیه‌ و تحلیلی است که از چین به‌عنوان یک نمونه استفاده می‌کند. امیدوارم این گزارش به مردم كمک كند متوجه ماهیت حزب كمونیست چین (ح‌ک‌چ) شوند و خود را از این رژیم دیکتاتوری و موارد نقض حقوق بشر و آزار و شکنجه مذهبی‌اش دور کنند.

مسئله فقر در چین

انجمن مطالعات حقوق بشرِ چین به‌تازگی گزارشی را منتشر کرد و در آن چین را بسیار برتر از ایالات متحده معرفی و تبلیغ کرد، درحالی که ادعا می‌کرد نیمی از خانواده‌های آمریکایی در تلاش برای نیازهای اولیه زندگی خود هستند. این گفته حقیقت ندارد، اما زمانی که به‌صورت طوطی‌وار از رسانه‌های خبریِ مختلفِ تحت کنترل ح‌ک‌چ پخش می‌شود، می‌تواند مردم چین را گمراه کند.

براساس سرانه تولید ناخالص داخلی (جی‌دی‌پی) اسمیِ سال 2019 که صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی منتشر کرد، سرانه جی‌دی‌پی برای ایالات متحده بالغ بر 65هزار دلار و برای چین حدود 10هزار دلار بود.

نخست‌و‌زیر چین لی کیچیانگ در ماه مه اعلام کرد که درآمد ماهیانه‌ حدود 600میلیون شهروند چینی 1000 یوآن (یا 144 دلار) یا کمتر از آن است. یک گزارش تحقیقی که دانشگاه عادی پکن در سال 2019 منتشرش کرد، ادعای لی را تأیید کرد. در این گزارش که براساس بررسی 70هزار نفر تهیه شد، به این نتیجه رسید که 43درصد از جمعیت (یا 600میلیون نفر) درآمد ماهانه کمتر از 1،090 یوآن و در میان آنها، 220میلیون نفر درآمد ماهیانه کمتر از 500 یوآن (یا 72 دلار) دارند.

بازی اعدادِ شاخص جینی

ح‌ک‌چ به دستکاری ارقام به‌منظور دستيابی به روايات خودش معروف است. برای نمونه، پس از وقوع زمین‌لرزه تانگشان در سال 1976، مقامات چینی ابتدا تعداد کل مرگ‌ومیر را 655هزار نفر گزارش کردند، اما بعداً آن را به 240هزار نفر کاهش دادند. از سوی دیگر، کاهش ناگهانی تعداد کوپن‌های توزیع‌شده (که در آن زمان برای خرید پارچه یا مواد غذایی ضروری بود)، از کاهش جمعیت دست‌کم 550هزارنفری حکایت داشت. رقمی که به تعداد تلفات بالاتری که ابتدا اعلام شده بود، نزدیک‌تر بود.

نمونه دیگر قحطی ساخت‌دست‌بشر در سال‌های 1959-1961 بود. ح‌ک‌چ هرگز آمار تلفات را اعلام نکرد و در واقع این موضوع را مانند یک تابو برای محققان تلقی کرد. فرانک دیکاتتر، استاد ارشد علوم انسانی دانشگاه هنگ کنگ، مطالعات مستقلی انجام داد و در کتاب خود قحطی بزرگ مائو به این نتیجه رسید که شمار تلفات دست‌کم 45میلیون نفر بوده است.

به‌طور مشابه شاخص جینی که نشانگر نابرابری درآمدی است نیز در چین به‌صورت یک رمز و راز باقی می‌ماند. در سال 1978، چین شاخص جینی 0.3 را گزارش کرد که تا سال 1994 به 0.4 رسید. هیچ اطلاعیه رسمی درباره شاخص جینی بین سال‌های 2002 تا 2011 منتشر نشد. در سال 2012 اداره آمار ملی (اِن‌اِس‌بی) ناگهان همه اعداد بین سال‌های 2002 و 2012 را گزارش و ادعا کرد که این شاخص از 0.479 در سال 2003 به 0.474 در سال 2012 کاهش یافته است.

اما شک و تردید‌های گسترده‌ای متوجه این ارقام بودند. در گزارشی در ژانویه 2013 در آتلانتیک با عنوان «داده‌های نابرابریِ به‌تازگی‌منتشرشدۀ چین چه معنایی دارد»، به گفته‌های شو شیائونیان، استاد اقتصاد و دارایی در دانشکده تجارت بین‌المللی چین و اروپا، استناد شد مبنی بر اینکه این داده‌ها مانند «یک افسانه هستند که هیچ‌کسی جرئت نوشتن‌شان را ندارد.» به نوشته‌هایش در رسانه‌های اجتماعی بیشتر استناد شد: «روزنامه‌نگاری با من تماس گرفت و خواست نظرم را درباره ارقام اقتصاد کلان امروز بگویم. آیا دیوانه‌ام که درباره چنین ارقام نادرستی اظهارنظر کنم؟»

شاخص جینی بالای 0.4 اغلب نابرابری‌ای محسوب می‌شود که می‌تواند به بی‌ثباتی سیاسی و درگیری‌های اجتماعی منجر شود. پس از اینکه این رقم در چین در سال 2000 به 0.41 رسید، اِن‌بی‌اِس انتشار چنین داده‌هایی را متوقف کرد. یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه میشیگان 7 نظرسنجی را در سطح کشور در چین مورد تجزیه‌تحلیل قرار داد و شاخص‌های جینی را بر اساس آنها محاسبه کرد. این نتایج در ماه مه2014 در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (پی‌اِن‌اِی‌اِس) با عنوان «نابرابری درآمد در چینِ امروز» منتشر شد.

ارقام این 7 نظرسنجی از 483/0 تا 611/0 با میانگین 0.54 متغیر بود. با توجه به سانسور اطلاعات در چین، احتمالاً رقم واقعی بسیار بیشتر است، اما حتی رقم 0.54، چین را دارای بالاترین شاخص جینی در بین کشورهای مهم جهان قرار می‌دهد.

در مقاله‌ای در کوارتز در آوریل2014 با عنوان «چین این مسئله را که نابرابری درآمدی چقدر بد است، پنهان می‌کند»، آمد:«مخفی‌کردن داده‌ها به نفع دولت [چین] بوده است، تلاشی برای جلوگیری از جلب توجه به واقعیتی که تعداد فزاینده‌ای از چینی‌ها آن را ناامید‌کننده می‌یابند.»

فساد: وقتی پول نقد به تُن اندازه‌گیری می‌شود

شاخص واقعی جینی می‌تواند بالاتر باشد، زیرا مقامات ارشد مبالغ زیادی از درآمد گزارش‌نشده دارند. وِی پنگ‌یوآن، رئیس سابق بخش زغال‌سنگ در اداره انرژی ملی، در ماه مه2014 در زمینه فساد مورد بررسی قرار گرفت. ازآنجاکه مقدار زیادی پول نقد در محل اقامتش پیدا شد، بانک‌های محلی 16 شمارنده پول تهیه کردند که در میان آنها 4 شمارنده به‌دلیل استفاده بسیار زیاد در محل آسیب دیدند. در پایان، این پول 230میلیون یوآن (یا 33میلیون دلار) اعلام شد.

لی شیائومین ، مدیر کارآفرین و اقتصاددان ارشد، رئیس حزب و رئیس هیئت مدیره مدیریت دارایی هوارونگ بود. در میان تمام ثروت‌هایی که او ازطریق فساد و رشوه‌خواری جمع کرد، بخشی از آن در تعداد بی‌شماری گاوصندوق‌ نگهداری می‌شد. پس از تحقیقات درباره او در آوریل2018، مقامات 270میلیون یوآن (یا 39میلیون دلار) پول نقد در محل اقامتش پیدا کردند، با وزن کلِ حدود 3 تن (یا 6،600 پوند).

علاوه بر مقامات عالی‌رتبه، فرزندان مقامات ارشد سیاسی که به شاهزاده معروف هستند نیز مقادیر زیادی دارایی جمع کردند که هم در داخل چین و هم در خارج از کشور سپرده‌گذاری می‌شوند. دویچه وله، رادیو دولتی آلمان، در آوریل2012 گزارش داد كه 2900 شاهزاده چینی صاحب ثروتی حدود 2تریلیون یوآن (یا در آن زمان 320میلیارد دلار) هستند. آنها بسیاری از صنایع، به‌ویژه صنایع مالی، تجارت خارجی و املاک و مستغلات را تحت کنترل داشتند. در این گزارش آمده بود: «از میان 3220 چینی که ثروت بیش از 100میلیون یوآن دارند، فقط 288 نفر از فرزندان مقامات عالی‌رتبه نیستند.»