(Minghui.org) خانم هو ژهویی از شهر پانجینِ استان لیائونینگ پس از 15 سال حبس به‌دلیل تمرین‌کردن فالون گونگ، در 2اوت2020 آزاد شد. فالون گونگ یک روش سلامت ذهن و بدن است که رژیم کمونیست چین از سال 1999 آن را تحت آزار و شکنجه قرار داده است. خانم هو در طول حبسش در زندانِ زنان استان لیائونینگ، تحت رفتار غیرانسانی قرار گرفت و نزدیک بود براثرِ شکنجه جان خود را از دست بدهد. او با قد 162 سانتی‌متر، وزنش هنگام آزادی کمتر از 41 کیلوگرم بود.
خانم هو 55ساله قبلاً در شرکت لوجینگ در حوزه نفتی لیائوهه کار می‌کرد. او از سال 1996 تمرین‌کردن فالون گونگ را شروع کرد و به‌دلیل درمان بسیاری از بیماری‌هایش، مانند بیماری قلبی و روماتیسم مفصلی، به این روش اعتقاد پیدا کرد. او تلاش کرد طبق اصول «حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری» فالون گونگ زندگی کند و باملاحظه‌تر و فداکارتر شد. درنهایت تحول مثبتش مورد تصدیقِ بسیار زیادِ خانواده، اقوام، دوستان، همسایگان و همکارانش قرار گرفت.
دستگیری همراه سایر تمرین‌کنندگان
پس از آنکه حزب کمونیست چین در ژوئیه1999 آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد، خانم هو مجبور شد برای جلوگیری از آزار و شکنجه‌شدن از خانه‌اش فرار کند. در 3اوت2005 که برای دیدار با دخترش به خانه بازگشت، پلیس تعقیب و دستگیرش کرد.
پلیس او را در بازداشت کتک زد و شکنجه کرد. وقتی در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد، پلیس او را 39 روز روی تخت مرگ بست و تحت خوراندن اجباری قرار داد.
بازآفرینی صحنه شکنجه: تخت مرگ
چهار تمرین‌کننده دیگر، شامل آقای شین مینزه و همسرش که تازه با او ازدواج کرده بود، خانم بائو جونکن، آقای هو یونفی و آقای یانگ لیشین، نیز در همان روز دستگیر شدند.
مأموران خانه آقای شین را غارت کردند و مقداری پول نقد و اثاثه کاملاًتازه‌اش را توقیف کردند. او و همسرش در طول حبس در بازداشتگاهِ شهر پنجین مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتند، به تخت مرگ بسته شدند و تحت خوراندن اجباری قرار گرفتند.
آقای یانگ که قبلاً به شش سال حبس محکوم، اما به‌قید ضمانت پزشکی آزاد شده بود، برای گذراندن دوره حبس خود دوباره به زندان دابی در شهر شنیانگ منتقل شد.
دادگاه محاکمه و محکومیت
خانم هو، آقای شین، خانم بائو و آقای هو در تاریخ 12سپتامبر2005 در دادگاه منطقه شینگ‌لونگتای در شهر پانجین محاکمه شدند. ازآنجاکه همه آنها براثر شکنجه در زمان حبس به‌شدت ضعیف شده بودند، مأمورانی آنها را تا دادگاه و سپس دوباره تا بازداشتگاه حمل کردند.
خانم هو در طول محاکمه از هوش رفت، اما پس از دریافت درمان پزشکی فوری، دادگاه ادامه یافت. در پایان خانم هو به 15 سال، آقای هو به 14 سال و آقای شین به 13 سال حبس محکوم شد. خانم بائو ابتدا به 12 سال زندان محکوم شد که بعداً به یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری تغییر یافت.
آقای شین که مدتی را در زندان نانشانِ شهر پانجین گذراند، در اول سپتامبر2006، حدود یک سال پس از شروع حبسش، تا سرحدِ مرگ شکنجه شد، درحالی‌که 33ساله بود.
شکنجه و بدرفتاری معمول
خانم هو را به زندان زنان استان لیائونینگ منتقل کردند و درحالی‌که او را به تخت مرگ بسته بودند، تحت خوراندن اجباری قرار دادند. بعد از اینکه وضعیت سلامتی‌اش کمی بهتر شد، نگهبانان او را تحت شستشوی مغزی قرار دادند. او باید هر روز زانو می‌زد و ویدئوها و بروشورهای افتراآمیز درباره فالون گونگ را تماشا می‌کرد و می‌خواند. او به‌طور مرتب کتک می‌خورد و اجازه صحبت با کسی را نداشت. زندانیان اغلب صدای فریادهای دردناک و سوزناکش را می‌شنیدند.
نگهبانان برخی از زندانیان را نیز تحریک می‌کردند غذایی را که خانواده خانم هو برایش فرستاده بودند، بدزدند. در شب سال نو چینی، به خانم هو دستور دادند تمام روز را بایستد. نگهبانان برای تحقیرش لباس‌هایش را نیز درآوردند، درحالی که فقط لباس زیر به تن داشت. وقتی به این آزارواذیت اعتراض کرد، زندانیانی که مأمور نظارت بر او بودند، کتکش زدند و جوراب به داخل دهانش فرو کردند تا نتواند فریاد بکشد. وقتی براثر ضرب‌وشتم خونریزی کرد، زندانیان مجبورش کردند خون خودش را که روی زمین ریخته بود نیز پاک کند.
تعدادی زندانی یک بار روی دستش آب جوش ریختند. وقتی خانم هو این موضوع را به نگهبان وظیفه گزارش داد، نگهبان ادعا کرد که جراحتش مربوط به قبل از آمدنش به زندانش بوده است و او را به بدنام‌کردن زندانیان متهم کرد.
وقتی یک زندانیِ عادل گزارش و شهادت داد که سایرین خانم هو را کتک زدند، نگهبان مقابل همه به آن زندانی سیلی زد و توبیخش کرد. آن نگهبان بعداً به‌عنوان کارمند نمونه پاداش گرفت، جایزه دریافت کرد و به ریاست ادار 610 زندان (نهادی فراقانونی که برای آزار و شکنجه فالون گونگ تأسیس شد) که مسئول آزار و شکنجه در زندان بود، ارتقاء شغلی گرفت.
در دسامبر2010 یکی از زندانیان خانم هو را به‌دلیل کندی در شستشوی خودش، مقصر دانست و به‌طرز وحشیانه‌ای کتکش زد. خانم هو با عجله به راهرو رفت و فریاد زد که یکی از زندانیان کتکش می‌زند. ازآنجاکه بسیاری از زندانیان جرئت نمی‌کردند از او دفاع کنند، نگهبانان چشم‌شان را به روی این جریان بستند.
خانم هو هفت روز در اعتصاب غذا بود. نگهبانان در روز هشتم او را به بیمارستان زندان منتقل کردند تا تحت خوراندن اجباری قرار گیرد. پس از شش روز خوراندن اجباری، یکی از زندانیان که شاهد این روند بود، درحالی‌که به سایرین می‌گفت صحنه خوراندن اجباری، صحنه وحشتناکی بود و خانم هو به‌طور مداوم جیغ می‌کشید، نمی‌توانست جلوی اشک‌هایش را بگیرد. خانم هو را پس از یک ماه از بیمارستان به زندان حمل کردند، درحالی‌که پوست و استخوانی بیش نبود.
زندانیان به تحریک نگهبانان و مسئولان زندان و تحت محافظت آنها، بابت مسائل جزئی، ازجمله بابت استفاده کمی طولانی‌تر از توالت، مرتب روی خانم هو آب سرد می‌ریختند و کتکش می‌زدند. ازآنجاکه او همچنان از رهاکردن فالون گونگ اجتناب می‌کرد، اجازه نداشت با کسی صحبت کند، سیلی و کتک می‌خورد و اغلب از وعده‌های غذایی‌اش محروم بود.
مجموعه شکنجه زنان
