خانمی اهل یوننان 4 سال و شش ماه حبس را به‌یاد می‌آورد، پوشیدن اجباری ژاکت بسیار تنگ و پاشیدن اسپری آب فلفل

21 سپتامبر 2020 | همکار مینگهویی در استان یون‌نان، چین

(Minghui.org) خانم ژائو فیچیونگ، 50 ساله، از شهر شوانوی، استان یوننان، به‌دلیل اعتقاد به فالون گونگ (یا فالون دافا) ، چند بار دستگیر شد. فالون دافا تمرینی برای پرورش جسم و روح است که از سال 1999 توسط رژیم کمونیستی چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. قبلاً دو سال کار اجباری به او داده شده بود و سه بار در مجموع به مدت 14 سال و شش ماه زندانی شده بود. او پس از گذراندن آخرین دوره حبس 4 ساله و شش ماهه، در 7ژوئن2020 آزاد شد.

خانم ژائو در حالی که در زندان شماره 2 زنان یون‌نان زندانی بود، با دستبند و پابند به تخت بسته شده بود، مأموران او را مجبور به پوشیدن ژاکت دیوانگان کردند و هنگامی که او اصرار به انجام تمرین‌های فالون گونگ داشت، اسپری آب فلفل به صورتش پاشیدند. در زیر گزارشی از آخرین دستگیری و حبس او آورده شده است: دستگیری و محکومیت به حبس

حبس یک ساله در بازداشتگاه

خانم ژائو در 7دسامبر2015 در ایستگاه قطار کانمینگ، پس از آنکه کارمندان امنیتی در کیف پولش 13800 اسکناس یوآن با اطلاعات فالون گونگ چاپ شده روی آن را پیدا کردند، دستگیر شد. آنها او را به دفتر خود در ایستگاه قطار بردند و به او دستبند زدند.

اندکی بعد شش مأمور پلیس به محل رسیدند. آنها کیف خانم ژائو را خالی کردند و مطالب و دی‌وی‌دی‌های فالون گونگ را از او گرفتند. آنها همچنین به‌زور اثر انگشتش را گرفتند.

عصر همان روز، خانم ژائو برای معاینه پزشکی به بیمارستان شماره 2 وابسته به دانشگاه پزشکی کانمینگ منتقل شد. وقتی فریاد زد «فالون دافا خوب است!» مأموران با استفاده از نوار چسب شفاف دهان خانم ژائو را مهر و موم کردند. در زمان معاینه شدن نوار برداشته نشد.

خانم ژائو آن شب به بازداشتگاه راه آهن منتقل شد. در ابتدا بازداشتگاه از پذیرفتن او امتناع ورزید، زیرا بخشی از گزارش معاینه پزشکی‌اش گم شده بود، اما بعد از فشار پلیس، کوتاه آمدند.

بعدازظهر روز بعد، خانم ژائو را با دستبند به دست‌ها و پابند به پاهایش به خانه بردند. پلیس بدون حکم بازرسی، خانه او را غارت کرد و کتاب‌ها و مطالب فالون گونگ، لپ تاپ، تبلت و تلفن همراهش را مصادره کردند. هنگامی که خانم ژائو از امضای لیست موارد توقیف شده امتناع ورزید، پلیس پدرش را فریب داد تا آن را امضاء کند. او سپس به بازداشتگاه راه آهن، و روز بعد به بازداشتگاه شهر شوانوی منتقل شد.

ازآنجاکه خانم ژائو «فالون دافا خوب است!» را فریاد زد مأموران در بازداشتگاه شهر شوانوی او را کتک و سه ضربه سیلی به صورتش زدند. دهانش شروع به خونریزی کرد.

درحالی‌که خانم ژائو هنوز دستانش بسته بود، در 10دسامبر به بیمارستان رمین از شهر شوانوی منتقل شد. پس از معاینه، او را دوباره به بازداشتگاه شهر شوانوی منتقل کردند. پلیس در 29دسامبر بدون اطلاعش خانه‌اش را غارت کرد. دستگیری او در اواسط ژانویه2016 تأیید شد.

خانم ژائو یک سال و یک ماه در بازداشتگاه زندانی شد و او را مجبور به ساخت کاغذ آلومینیومی جاس کردند. پلیس چندبار از او بازجویی کرد.

محکومیت به 4 سال و شش ماه حبس

خانم ژائو بعداً توسط دادستان شهر شوانوی متهم شد. دادستان پس از دیدن اینکه خانم ژائو از گچ برای نوشتن اطلاعات فالون گونگ روی تخته سیاه بازداشتگاه استفاده می‌کند، او را به مجازات سنگینی تهدید کرد. آنها از آنچه او نوشت عکس گرفتند و آن را در مدارک تعقیب قضایی علیه او گنجاندند.

خانم ژائو در 2اوت2016 در دادگاه شهر شوانوی محاکمه شد و در 17اوت به 4 سال و شش ماه حبس محکوم شد. او در 24اوت روی این حکم دادخواست تجدیدنظر ارائه کرد، اما دادگاه میانی شهرستان چوجینگ حکم اولیه‌اش را تأیید کرد.

شکنجه در زندان شماره 2 زنان یوننان

در 10ژانویه2017، خانم ژائو در زندان شماره 2 زنان یوننان پذیرفته شد، که قبلاً 8 سال در آنجا زندانی، و شکنجه‌های غیرقابل تصوری را متحمل شده بود.

خانم ژائو از پوشیدن لباس زندان یا انجام کار بدون مزد خودداری کرد. در عوض، او تمرین‌های فالون گونگ را انجام می‌داد و «فالون دافا خوب است!» را فریاد می‌زد.

مقامات زندان با قرار دادن خانم ژائو تحت «مدیریت شدید» در یک سلول کنار دفتر زندان، به این اقدامش واکنش نشان دادند. چند زندانی مأمور نظارت بر او شدند. نگهبانان آنها را تشویق کردند که او را تحقیر، و از فالون گونگ بدگویی کنند.

ازآنجاکه نگهبانان اجازه نمی‌دادند خانم ژائو وعده‌های غذایی خود را دریافت کند، به زندانیان دستور دادند که آنها را برایش تهیه کنند. زندانیان وقتی غذاها خوب پخته می‌شد غذای بسیار کمی برای او می آوردند و اگر غذاها بد پخته شده بودند یک ظرف بزرگ. آنها همچنین او را از استفاده از دستشویی محروم کردند. خانم ژائو به نشانه اعتراض، به‌مدت پنج روز اعتصاب غذا کرد.

اولین حبس در سلول انفرادی

در 18سپتامبر2017، خانم ژائو و دو تمرین‌کننده دیگر به دلیل صحبت درباره فالون گونگ در سلول انفرادی قرار گرفتند. سلول فقط یک تخت و یک پنجره کوچک برای تهویه داشت. این سه تمرین کننده به‌طور جداگانه زندانی شدند. آنها فشار خون خانم ژائو را از قبل گرفتند، سپس مأموران دست چپ او را به پای چپ و دست راستش را به پای راستش دستبند زدند.

به کسانی که در سلول انفرادی بودند فقط برنج ساده، بدون سبزیجات و گوشت داده می‌شد. مأموران تصمیم می‌گرفتند که چه زمانی و چه مقدار آب می‌توانند داشته باشند. اگرچه سلول انفرادی بسیار سرد بود، اما نگهبانان هیچ پتو یا لباس اضافی به خانم ژائو ندادند و او از سرما به خود می‌لرزید. او 12 روز در آنجا حبس بود.

هنگامی که این سه تمرین‌کننده از انفرادی آزاد شدند، جشن نیمه پاییز بود. به‌منظور بزرگداشت این جشن، زندان به هر زندانی یک کیک و مقداری میوه داد، اما به این سه تمرین‌کننده ندادند. پس از آن، مأموران همچنان از دادن غذای توزیع شده در طول جشن به این سه تمرین‌کننده خودداری کردند.

توهم ناشی از احتمال افزوردن دارو به غذا

وب‌سایت مینگهویی قبلاً گزارش داده بود كه زندان شماره 2 زنان یوننان داروهایی را به تمرین‌کنندگان تزریق می‌كرد كه به سیستم عصبی مرکزی آنها آسیب می‌رساند.

از سال 2018، خانم ژائو که قبل از حبس سالم بود، ناگهان احساس ضعف کرد و علائم خشکی گلو را داشت. او اغلب طعم دارو را در دهان خود احساس می‌کرد و مدام در دهانش بزاق ترشح می‌کرد.

صحنه‌های ترسناکی نیز در ذهنش ظاهر می‌شد و احساس می‌کرد که جریان الکتریکی از بدنش عبور می‌کند. او می‌ترسید که به دوربین نظارتی نگاه کند زیرا فکر می‌کرد چیزی از داخل آن به بیرون شلیک می‌شود و به‌صورتش برخورد می‌کند. او حتی هنگام خواب احساس می‌کرد که چیزی سرش را سوراخ می‌کند. او چنان دردی داشت که نمی‌توانست چیزهایی را که احساس می‌کند توصیف کند.

دومین حبس در سلول انفرادی

خانم ژائو در 13آوریل2018، به مدت دو هفته بار دیگر در سلول انفرادی حبس شد. این بار بین دو سلول در رفت و آمد بود. به او وعده‌های غذایی منظم نمی‌دادند و اغلب گرسنه می‌ماند.

او بی‌دلیل گریه می‌کرد و احساس می‌کرد پرده گوشش سوراخ شده است. صدای او نیز تغییر کرده بود و صحنه‌های ترسناک همچنان در سرش ظاهر می‌شدند. او دچار توهم شده بود و می‌دید که اعضای بدنش برداشته و فروخته شده است. هنگام خواب استخوان‌هایش درد می‌گرفت.

خانم ژائو هنگامی که در 27آوریل2018 از سلول آزاد شد بسیار ضعیف شده بود. او به‌دلیل منقبض شدن تاندون‌های دست و پاهایش، ازشکل افتاده بود. او حتی قدرت کافی برای ایستادن نداشت.

در ژوئن2018، مدیر زندان که دارای یک مدرک روانشناسی است؛ یک نگهبان، و شخص دیگری که ادعا می‌کرد روانپزشک است، به ملاقات خانم ژائو آمدند تا با او صحبت کنند. این روانپزشک از خانم ژائو در مورد خانواده‌اش سؤالاتی کرد و نتیجه گرفت که حال او خوب است. اما خانم ژائو گفت که آنها او را ترسانده‌اند و او جرئت نکرده است کنار آنها بنشیند.

یکبار هنگامی که خانم ژائو تمرین‌های فالون گونگ را انجام می‌داد، نگهبان شیه لینگ به او ناسزا گفت. شیه همچنین به یک زندانی دستور داد «جرم‌های» خانم ژائو را یادداشت کند و به او گفت که آن را امضاء کند. خانم ژائو نوشت: «من بی‌گناه هستم» و برخی اطلاعات درباره فالون گونگ را یادداشت کرد. شیه عصبانی شد و کاغذ را پاره کرد.

سلول انفرادی آسیب شدید جسمی و روحی به خانم ژائو وارد آورد. حدود چهار ماه بعد توهماتش قطع شد.

شکنجه بیشتر

در اواسط ژوئن2019، این زندان بیش از 1000 نفر از 3000 زندانی را به زندان‌های دیگر منتقل کرد. مأموران به خانم ژائو گفتند که اکنون نیروی انسانی بیشتری برای آزار و شکنجه‌اش در اختیار دارند.

بازآفرینی صحنه شکنجه: آویزان شدن

خانم ژائو به‌دلیل انجام تمرین‌های فالون گونگ، چند بار آویزان شد. گاهی هر دو دستش را با دستبند به تخت می‌بستند و او را وادار می‌کردند که تمام شب را بایستد. در مواقعی دیگر، در حالی که دراز کشیده بود دستانش را به یک سر تخت و پاهایش را به انتهای دیگر تخت دستبند می‌زدند. یکبار 18 ساعت به او دستبند زده بودند و وقتی دستبند را باز کردند، بدنش سفت شده بود.

اگر مدیتیشن انجام می‌داد، مأموران همچنین به او دستبند و پابند می‌زدند. تعداد دفعاتی که به‌خاطر انجام تمرین‌ها به او دستبند زده بودند، از دستش در رفته بود.

در شب 20ژوئن2019، خانم ژائو در حال انجام تمرین‌ها در اتاق بود که یک نگهبان او را دید. نگهبان به یکی از زندانیان گفت پتوی خانم ژائو را توقیف کند و او مجبور شد از لباس‌های خود به‌عنوان روانداز شب استفاده کند.

وقتی خانم ژائو به انجام تمرین‌ها ادامه داد، نگهبان به زندانیان گفت بالش و پتوی او را بردارند و فقط یک تخت برهنه باقی بگذارند. خانم ژائو بعد از انجام تمرین‌ها روی تختی بدون بالش و پتو می‌خوابید. نگهبان با دیدن اینکه خانم ژائو حاضر به تسلیم شدن نیست، به زندانی گفت تخته‌های چوبی تختخوابش را بردارند. علی رغم این، خانم ژائو به انجام مدیتیشن ادامه داد و بعداً در حالی که روی زمین نشسته بود و به چهار چوب تکیه داده بود، می‌خوابید. سپس نگهبان به او دستبند زد و یکی از زندانیان را تحریک کرد که هنگام انجام تمرین‌ها او را کتک بزند. وقتی خانم ژائو هنوز از تسلیم شدن امتناع کرد، دمپایی، لباس و چارپایه پلاستیکی‌اش را بردند.

یک روز در حالی که خانم ژائو با آن زندانی دست و پنجه نرم می‌کرد، تخت دو طبقه در سلول واژگون شد. آن زندانی تلاش کرد خانم ژائو را به‌خاطر این حادثه مقصر کند اما موفق نشد.

مأموران برای تنبیه خانم ژائو، فقط برنج ساده به او می‌دادند و نه چیز دیگری. او به مدت سه روز اعتصاب غذا کرد سپس مأموران با دادن غذای بیشتر به او موافقت کردند.

آنها همچنین خانم ژائو را مجبور به انجام کار بدون مزد در کارگاه زندان کردند.

پس از آن حادثه، مأموران خانم ژائو و هم‌سلولی‌هایش را به اتاق دیگری منتقل كردند، همه تخت‌های سلول قبلی را برداشتند و آنجا را به محلی برای آزار و شكنجه تمرین‌كنندگان فالون گونگ تبدیل كردند. تمرین‌کنندگانی که در آن اتاق تحت کنترل شدید قرار داشتند، مجبور بودند روی زمین فقط با یک لایه نازک از پارچه نخی و ملافه بخوابند. مهم نبود هوا چقدر سرد می‌شد، هیچ پتویی به آنها داده نمی‌شد. همچنین به غیر از یک لیوان آشامیدنی و یک چارپایه کوچک اجازه نداشتند چیزی داشته باشند.

پوشاندن اجباری ژاکت بسیار تنگ، پاشیدن اسپری آب فلفل

از 8ژوئیه2019، به خانم ژائو دستور داده شد که در روز به کارگاه زندان برود و شب به سلول خود برگردد. وقتی او گفت که می‌خواهد به‌جای آن تمرین‌های فالون گونگ را انجام دهد، مأموران به زندانیان دستور دادند که یک ژاکت بسیار تنگ درست کنند و به‌زور بر تن خانم ژائو کنند. خانم ژائو قادر به حرکت نبود و مجبور شد دو روز آن را بپوشد.

در طی یک گردهمایی در سراسر زندان در 9اوت، خانم ژائو فریاد زد «فالون دافا خوب است! حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری خوب است!» تمرین‌کننده دیگری نیز این کار را انجام داد.

هر دو تمرین‌کننده به سرعت به سلول‌های خود منتقل شدند. خانم ژائو پس از آن مجاز به شرکت در هیچ فعالیتی نبود.

سه روز بعد، مأموران در اقدامی تلافی‌جویانه خانم ژائو و تمرین‌کننده دیگری را تحت کنترل شدید قرار دادند.

خانم ژائو به انجام تمرین‌ها در سلول ادامه داد و 18 ساعت او را به تخت دستبند زدند. دستبندها خیلی محکم بسته شده بود و نگهبانان مجبور شدند از یک انبر برای باز کردن آنها استفاده کنند.

در ماه سپتامبر، به صورت خانم ژائو اسپری فلفل پاشیدند، شب‌ها او را با دستبند به تخت می‌بستند و به‌خاطر انجام دوباره تمرین‌ها دیگر اجازه استفاده از دستشویی را نداشت. همه در اتاق از بوی اسپری احساس خفگی می‌کردند و بوی آن روی تمام کف سلول باقی مانده بود.

پس از شیوع ویروس کرونا، یک زندانی دمای بدن خانم ژائو را هنگامی که هنوز در خواب بود گرفت. خانم ژائو در هنگام خواب، آن زندانی را لمس کرد و او گزارش داد که خانم ژائو او را زده است. مأموران بدون اینکه بخواهند بفهمند چه اتفاقی افتاده است، خانم ژائو را با دستبند به تخت بستند و به صورت و گردنش آب فلفل پاشیدند.

از ژوئیه2019 تا مه2020، به مدت ده ماه، پلیس به خانم ژائو اجازه نداد مایحتاج روزانه‌اش را خریداری کرد. او مجبور بود یک بسته دستمال توالت خود را به‌طور بسیار صرفه‌جویانه به مدت یک ماه استفاده کند. سرانجام در ماه مه اجازه خرید یک دست لباس به او داده شد.

در مارس2020، سه ماه قبل از آزادی‌اش، مأموران زندان با او صحبت کردند تا او را مجبور کنند که باورش به فالون گونگ را رها کند، اما او حاضر به همکاری نشد. آنها روز قبل از آزادی دوباره با او صحبت کردند اما فایده‌ای نداشت.

صبح روز 7ژوئن، روز آزادی‌اش، دفتر قضایی و اعضای کمیته محله آمدند که خانم ژائو را ببرند. یکی از اقوامش نیز آمد. متأسفانه، پدرش در آنجا حضور نداشت، زیرا او در سال 2018 هنگامی که خانم ژائو هنوز در زندان بود درگذشت و او نتوانست برای آخرین بار پدرش را ببیند.